Een oranje familiedag Almere – Ook Monique & ik zaten op zaterdag 29 april in Almere, maar niet voor de Koningin (klik hier). Niet alleen de Oranjes hadden een familiedag, er stond al net zo lang een familiedag gepland voor de familie van Monique. Gepakt met de fietsen achterop de auto togen we zaterdag in alle vroegte naar Almere, Annefien achterlatend (die een weekendje in Helmond bij ons logeerde). Onderweg schoten we lekker op. Er was geen file en regen en dus kon de dag niet meer kapot. Maar helaas, aangekomen in Almere Haven, waar Karin, de zus van Monique, woont, begon het onder de koffie rond een uur of elf te regenen. Gelukkig voor ons was dat voor korte duur, dus togen we met z’n zessen op pad. Denys had een knooppuntenkaart (klik hier voor pdf-file ) van Almere bij zich, zodat we ongestoord konden genieten van wat Almere ons te bieden had. Veel natuur en veel mooie bouwwerken, ofschoon ze wel eens te hoog gegrepen waren, zie het “kasteel” van Almere ( klik hier voor het kasteel ). Na een kilometertje of 12 was het tijd voor een kop koffie met gebak, maar helaas de “de Kempen” was van voor tot achter afgezet door politie en Marechaussee. Het was namelijk, en dat wisten we niet, het aankomst- en vertrekpunt van Koningin Beatrix. We werden vriendelijk, maar resoluut tegengehouden en konden weer vertrekken. Dan maar geen koffie hier. We pakken het wel in Almerestad. Voordat we in Almerestad aankwamen, zagen we nog net de helikopter met koningin Beatrix vertrekken. Eenmaal aangekomen keken we onze ogen uit wat een gebouwen en wat een architectuur. Bovendien scheen de zon volop. Dus togen wij naar het plein waar goed twee uur daar voor de Koningin nog was. De foto’s spreken voor zichzelf, lekker druk, toch veel zon en erg gezellig. Al met al een zeer gezellige familiedag met een stevig oranje tintje. Een bijdrage van Adrie

Koninginnedag 2006 Delft – Op zaterdag vierden we de officiële verjaardag van onze vorstin. Het beroemde oranjezonnetje liet het dit jaar afweten waardoor het minder druk was dan vorig jaar. Niet alleen in Helmond en Delft, waar Corien & ik deelnamen aan de festiviteiten, ook elders in ons land bleven de feestvierders met een oranje tompoes voor de buis. Slechts de voltallige koninklijke familie weerstond regen, hagel en gure wind en nam lachend deel aan de festiviteiten. De feestelijkheden op deze dag, zijn overigens heel anders dan het gebruikelijke vlagvertoon dat in andere landen op de officiële verjaardag van het staatshoofd plaats vinden. In andere landen zie je de staatshoofden heel vaak een militaire parade afnemen en stram salueren naar generaals te paard. In ons land kennen we heel andere hoogtepunten. De straten en pleinen van onze steden kleuren zich oranje en een veelkleurig lint van veelal jeugdige kooplieden vindt een plekje in de binnenstad. Wij zijn een handelsvolkje en op onze nationale verjaardag tonen wij dat. We keren de kasten om, halen de zolders leeg en proberen anderen onze overbodige rommel te verkopen. Dat lukt heel vaak. Ook thuisvlijt wordt te koop aangeboden. Els en Corien kochten beiden de zelf gekweekte tomatenplantjes van een Helmondse heer. Eten en drinken is een ander kenmerk van koninginnedag. Niet alleen komen de officiële worstverkopers, friethandelaren, biertappers en koffieschenkers in grote getale de straat op. Ook hier toont zich de handelsgeest van onze landgenoten. Allerlei zelf gebakken produkten worden de feestgangers aangeboden. Ook deze Turkse familie streek op straat neer en verkocht zelfgemaakte produkten. Terwijl de moeders bakten, verkochten de dochters de pizza’s. Zelf gemaakte cake en ranja werden door kinderen op kleedjes te koop aangeboden. Ook wij weerstonden de verleiding niet. Eerst koffie met lekkers in Zeezicht, later gevolgd door Turkse pizza’s, tompoezen en sushi. Halverwege de middag namen Corien & ik afscheid van onze medefeestvierders, Annefien, Els & Ad, en reden terug naar Delft om tot laat in de avond nog deel te nemen aan de feestelijkheden in de Prinsenstad. Zoals altijd stonden er op de pleinen en langs de grachten bandjes te spelen. We maakten een rondje door de binnenstad en eindigden, hoe kan het ook anders op zo’n dag, met lekker eten. Wij kozen daarvoor een Grieks restaurant uit. Dat is een mooie afsluiting als je met Turks bent begonnen.

Google Earth versluierd Delft – Direct nadat woensdag bekend werd dat de kaart van Nederland was bijgewerkt, heb ik even gecontroleerd of de satellietbeelden van ons huis zijn versluierd. Tot mij geruststelling constateerde ik dat dat het geval is. Ons huis is niet scherp te krijgen in het zoekprogramma Google Earth. Dat geldt ook voor andere belangrijke gebouwen. Zo zijn ook sommige gebouwen van de overheid in de nieuwe, bijgewerkte satellietbeelden van het zoekprogramma Google Earth onherkenbaar gemaakt. Tot mijn geruststelling blijken deze belangrijke objecten voor de nieuwsgierige zoeker te zijn versluierd. Het gaat immers niemand wat aan waar je je auto moet parkeren bij het ministerie van Defensie of het hoofdkantoor van de Luchtmacht in Den Haag, om maar eens wat te noemen. Woensdag lichtte iemand van Google het toe: ”In Nederland zijn we verplicht beelden te versluieren als de regering daarom vraagt". Vorig jaar vond het ministerie van Binnenlandse Zaken het nog niet noodzakelijk om maatregelen te treffen tegen het zoekprogramma. De Tweede Kamerfracties van de VVD, CDA en PvdA vroegen vorig jaar nog om een grondig onderzoek naar de mogelijke risico’s van bijvoorbeeld Google Earth. De satellietbeelden toonden volgens de grote partijen te veel details van potentiële terroristische doelen. Zowel de Nederlandse overheid als Google meenden toen dat de informatie ook op diverse andere manieren verkrijgbaar is. Over de keus van de gebouwen die moeten worden versluierd zijn overigens wel vragen te stellen. Want hoe je moet parkeren bij het Paleis Noordeinde is nog wel gewoon te zien.

Barbecue, bier, sport & seks Delft – Wie weet wat er van mannen wordt verwacht, mag het zeggen. Nog niet zo lang geleden moest de moderne man steeds meer vrouwelijke taken op zich nemen. Hij deelt het huishouden en de zorg voor de kinderen met zijn vrouw die zelf ook carrière maakt. In de marketingwereld heet dat “de metroseksuele man”. Maar dat is het beeld van drie jaar geleden. Er wordt nu weer iets heel anders verwacht van de mannen. De marketeers hebben ook hier een term voor bedacht: “de uberseksuele man”. In het kort komt het er op neer dat mannen vooral houden van sport, bier, barbecue en seks. Drie jaar geleden zou het als een belediging hebben geklonken. Nu knikken mannen begrijpend als ze op de tv de nieuwe reclamefilm van de Brabantse bierbrouwer Bavaria zien. Een meute mannen ontsnapt aan de vrouwelijke beslommeringen om eens lekker in de kroeg een paar biertjes te pakken. ”Ik begrijp die reclame niet”, zei mijn vrouw toen het filmpje voor het eerst werd vertoond. Dat begrijp ik, want de reclame is niet voor haar bedoeld. Hij speelt knap in op de mannelijke tegenreactie op zijn veranderende rol in de maatschappij. Wij mannen krijgen volgens de reclamejongens steeds meer behoefte onze mannelijkheid te benadrukken. Want het blijft niet bij Bavaria. Ook Amstel speelt met de SuperPingels-actie in op het fenomeen uberseksueel. Fastfoodgigant McDonald’s had het ook door en kwam met de mannenburger en supermarkt C-1000 introduceerde onlangs de mannenavond. Natuurlijk compleet met barbecue, bier en vrachtwagens. Misschien wordt boodschappen doen zo ook weer leuk voor mannen.

Het was feest Veldhoven – Nienke is zes jaar, dat zal jullie niet ontgaan zijn. Eerste paasdag vierden we het met de familie, maar op haar echte verjaardag was het ook nog feest. 's Morgens eerst dat grote cadeau in de kamer. Daarna trakteren op school en tot slot eindelijk het eerste kinderfeestje. Nienke had voor vier meisjes zelf uitnodigingen gemaakt. Er werd gesmuld van de poffertjes, verkleed, geluisterd naar verhalen, kettinkjes en armbandjes geregen, cakejes versierd en buiten gespeeld. Kortom: het was feest! Aan het eind van de dag lag er een enorme stapel roze dozen op de piano: alle cadeautjes! Een bijdrage van Saskia

De achterkant van Leed & Verdriet Delft – Verdriet komt in verschillende gedaanten. Dat tonen de dagelijkse foto’s in de krant steeds opnieuw. Het begon van de week in Rotterdam. Op de voorpagina van mijn krant trof ik de huilende Feyenoord-spits Dirk Kuyt. Na de zoveelste deceptie moest hij tot de conclusie komen dat het wéér niet gelukt was. “Ik speel hier nu drie jaar en ik heb helemaal niets gewonnen”, huilde hij. De volgende dag stond de sombere Kosovaarse scholiere Taïda Pasic groot in de krant. Zij gaat ons land verlaten en meldde zich op een politiebureau. Ook in Griekenland was het raak. Betogers raakten slaags met de politie in Athene tijdens een bezoek van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice. De foto toont het verdriet van een Griekse politieman. Hij wordt door demonstranten op de grond gewerkt en geschopt. Het werd een flinke bende in de Griekse hoofdstad. In het centrum van Bagdad ontstond ook een behoorlijke bende. Al was het leed hier weer van heel andere aard. Een autobom explodeerde op de vismarkt. Soldaten mochten daarna de rommel weer opruimen. Het is moeilijk om goed nieuws te vinden als je de krant leest. Daarvoor moet je steeds meer moeite doen. Ik vind het door het slechte nieuws om te draaien. Want het leed van Dirk Kuyt is tegelijk de aanleiding van de vreugde voor Ajax-trainer Danny Blind. Hij kan een heel slecht seizoen toch nog positief eindigen. Het verdriet van Taïda, betekent voor VVD-coryfee Rita Verdonk dat zij aan het langste eind trekt. Kan tenminste iemand dit bericht nog glimlachend lezen. En Condoleezza Rice, de rechterhand van president Bush, heeft waarschijnlijk helemaal niets gemerkt van de betogingen tijdens haar bezoek aan Griekenland. Dat leest ze pas later in het vliegtuig. En Bagdad dan, hoor ik je vragen. Tja, ik kan niet alles door een roze bril zien. Hoewel de vis heus nog wel de weg naar de pan zal hebben gevonden. Als je zo de krant leest, staat er alleen maar goed nieuws in. Toch?

Nationaal gerecht Delft – Wat wij patat frites noemen, heet bij de Engelsen chips. De Amerikanen denken dat de oorspronkelijk uit België stammende lekkernij Frans is en noemen het french fries. Ondanks het feit dat de Belgen het hebben uitgevonden, beschouwen de Engelsen het toch als hun nationale gerecht. Ze eten het met kabeljauw (cod) en noemen het fish and chips. De Britten consumeren 80 procent van alle op de wereld gevangen kabeljauw. De chips (wat wij chips noemen heet daar crisps) zijn dikker dan onze frieten en minder doorbakken. Ze worden niet gegeten met mayonaise maar geserveerd met azijn. Vroeger (en dat is volgens de foto nog in 1998) pakten de fish & chips-shops het in kranten. Tegenwoordig doen ze dat in gewoon wit papier. Groot-Brittannië is nog steeds een klassenmaatschappij, maar fish & chips is van iedereen. Thuis serveren de Engelse moeders er vaak witte bonen in tomatensaus uit een blikje (baked beans) bij. In plaats van vis wordt er ook wel een pie bij gegeven. Mijn favoriet is de steak & kidney pie. Maar er zijn ook hele bizarre combinaties met patat. In wegrestaurants zie je soms spaghetti met patat, pizza met patat of patat tussen een broodje (chips butty). Toch denk ik dat fish & chips het als nationaal gerecht inmiddels heeft verloren van curry. De Engelsen eten zeker één keer per week curry. Daarvoor hoeven ze niet perse naar Indiaas restaurant, heel veel restaurants hebben kerriegerechten op het menu staan. In de pubs van Wetherspoon is er zelfs een curry club. Daar kun je elke donderdag kiezen uit een reeks van kerriemaaltijden. Om die reden slaan we in Engeland de donderdagavondmaaltijd bij Wetherspoon vrijwel nooit over.

IJs upgrade Veldhoven – IJsdesserts maakt Corien op de manier zoals heel veel mensen dat doen. Ze koopt een literbak chocolade ijs. Het ijs neemt ze dertig minuten van tevoren uit de diepvries zodat het zacht kan worden. Ze verkruimelt met suiker geglazuurde chocolade eitjes en mengt die door het ijs. Dan vriest ze het opnieuw in. Vervolgens breekt ze pure chocolade in stukken. In een pannetje met een dikke bodem laat ze op een laag vuur de chocolade smelten en doet er een bekertje slagroom door. Het regelmatig roeren, is altijd mijn werk. Het ijs verdeelt ze daarna over coupes of schaaltjes en schenkt de warme chocolade saus erover. Het eventuele restje serveert ze er in een sauskom apart bij. Corien heeft het simpele ‘recept’ afgekeken van een Brits restaurant. Maar het gebeurt natuurlijk op deze wijze bij heel veel mensen. Maar niet bij Saskia & Sander. Corien had Sander telefonisch gevraagd om een bak chocolade ijs in huis te halen, omdat zij met Pasen het dessert wilde verzorgen. Dat gebeurde niet. In plaats daarvan kwam de ijsmachine te voorschijn en werd er heerlijk vers chocolade ijs gemaakt. Het met een hamer kapot slaan van de eitjes behoefde Corien ook al niet te doen. Dat deden de kleinkinderen met liefde. Het dessert werd hierdoor verrukkelijk geüpgraded à la Veldhoven.

Must see Corien Delft – Delft heeft twee bioscopen (Apollo en Delfia) met samen acht zalen. Daar komt op 2 mei as. een derde bioscoop bij: Must See. Deze bioscoop heeft alleen al zeven zalen met 1351 zitplaatsen. Het wordt dé bioscoop van Nederland met het grootste filmdoek (477 m2). De bioscoop staat in het nieuwe Zuidpoortgebied en wordt geëxploiteerd door Minerva Bioscopen. Het is meer dan een bioscoop het is volgens het Minerva concern een cinematografisch amusementspaleis. De opening op dinsdag 2 mei gaat gepaard met een feestje. Onder de genodigden zullen ook vele prijswinnaars zijn. Op zaterdag werd door Must See alvast de rode loper uitgerold. Voorbijgangers werden daar gefotografeerd tussen twee diva’s. Wanneer die foto wordt gepubliceerd in de Delftse Post van aanstaande woensdag mag je naar die feestelijke opening. Je uitgeknipte foto geldt dan als je toegangskaartje. Corien wilde wel een kansje wagen en nam plaats tussen de diva’s.

Getuigen zoeken via billbord Delft – De politie in Haaglanden zet een nieuw communicatiemiddel in om getuigen van ongevallen of misdrijven op te sporen. Het zijn speciaal vervaardigde billboards die worden neergezet in de buurt van het misdrijf of ongeval. Op die manier worden passanten van deze bijzonder plek attent gemaakt op het feit dat de politie getuigen zoekt. Dergelijke borden zijn nog niet eerder in Nederland gebruikt. Het idee deed ik op in Engeland. Tijdens een bezoek aan de Britse hoofdstad in 1999 zag ik dat de collega’s in Londen van dit communicatiemiddel gebruik maakten. Ik maakte foto's van het bord, maar vergat bij thuiskomst eigenlijk om er direct iets mee te doen. Pas vorig jaar dook ik de foto’s weer op en besprak dit communicatiemiddel met de leiding van de recherche van ons korps. Het idee is nu uitgewerkt en voor het eerst toegepast in Delft. De politie zoekt in de omgeving van het St. Agathaplein naar getuigen van een fatale mishandeling. Delftenaar Frank van Oosten werd in de vroege ochtend van Goede Vrijdag door twee fietsers in de omgeving van dit plein mishandeld. Hij overleed een dag later aan zijn verwondingen in een Haags ziekenhuis. De Delftenaar, die er om bekend stond dat hij zich inzette voor de zwakkere in de samenleving, stond zestiende op de lijst van Leefbaar Delft.

Familieportret toont huwelijkse harmonie Delft – De kerstkaart die Corien & ik elk jaar sturen naar familie, vrienden en kennissen is een groepsfoto van ons gezin. Ook tijdens de jaarlijkse familiedag maken we traditiegetrouw een groepsfoto. Wij hebben iets met het fenomeen familiefoto. Het geeft door de jaren heen een goed beeld van het gezin. Kinderen en kleinkinderen komen er bij, ouders en grootouders vallen er af. Het maken van familieportretten is al een heel oude traditie. Veel ouder dan de fotografie. Het begon in de zestiende eeuw. Toen ontstonden in verschillende Europese regio’s de familiegroepsportretten. In de zeventiende eeuw groeide de productie van de familieportretten onstuimig. De productie verdubbelde in de eerste helft van die eeuw elke tien jaar. We bekeken er gisteren een paar in het Haags Historisch museum in het centrum van de Residentie. Corien kijkt hier naar het schilderij van Jan Mijtens, “Mr. Willem van den Kerckhoven en zijn gezin”, Het is gedateerd en gesigneerd 1652. Het is meer dan alleen maar een familieportret. Portretschilder Mijtens ontwikkelde een representatieve manier van groeperen. Vruchten en bomen symboliseren de harmonie van het huwelijk tussen Van den Kerkhoven en zijn vrouw Rijnburgh Sebastiaans de Jonge en verwijzen ook naar de vruchtbaarheid en de kuisheid van het huwelijk. Men hechtte in die tijd zeer aan de manier waarop het gezin in het familieportret werd afgebeeld. Dat gaat zo ver dat men ook wilde dat het familieportret actueel bleef. Mijtens schilderde daarom enkele jaren nadat hij het schilderij had voltooid de later geboren Pellegrom erbij. De jongen staat naast het been van zijn vader. Zo lijkt hij net zo oud als het kind dat voor zijn vader op de grond zit. Vijf overleden kinderen zweven als engelen in de lucht. Aanpassing van het familieportret aan de actuele familiesamenstelling was voor de opdrachtgevers blijkbaar belangrijker dan de inconsequenties die daardoor ontstonden en de gevolgen die deze veranderingen voor de compositie hadden. Kunstenaars gebruikten in die tijd daarom meestal een compositie die zich makkelijk met een of twee personen lieten uitbreiden.

Eindelijk fietsweer Delft – Het was vandaag verrukkelijk weer. Eindelijk hadden we het gevoel dat het nu toch echt lente wordt. We besloten daarom op de fiets naar Den Haag te gaan. Heen door de parken en weilanden ten zuiden van de stad en terug langs het water. Veel hebben we niet gedaan in de Hofstad. Een uitgebreide lunch op een terrasje van het Buitenhof en een snel bezoekje aan het Haags Historisch Museum aan de beroemdste vijver van ons land, de Hofvijver. Het ging ons dit keer om het fietsen. En ook op de fiets kun je langs het water cultuur opsnuiven

Een terugkerend thema Helmond – Tijdens het museumweekend liepen Corien & ik met Els & Ad het gemeentelijke museum van hun woonplaats binnen. Daar hoort steeds enige tijd de fraaie Boscotondohal bij. Over wat we daar zagen, schreef ik al eerder. Een bezoek aan een museum prikkelt altijd mijn fantasie. De schilderijen en beelden stimuleren mijn inlevingsvermogen. En omdat dat niet alleen voor mij geldt, is het verstandig om ook de kinderen eens mee te nemen naar het museum. In Helmond is daar nu nog een extra reden voor. Tot 28 mei is daar nog de tentoonstelling ‘Toverkracht’ te zien. Die tentoonstelling gaat over de magische boeken van Ingrid Schubert en haar man Dieter. Iedere vader en moeder met kleine kinderen kent wel hun inmiddels klassiek geworden prentenboek ‘Er ligt een krokodil onder mijn bed’. De hoofdrol in hun boeken is heel vaak weggelegd voor dieren. Het echtpaar geeft de dieren menselijke eigenschappen, waardoor kinderen zich gemakkelijk met hen identificeren. Het zet de kinderen aan het fantaseren en stimuleert ze om zelf ook eens een verhaal te bedenken. In een groot boek met uitdagende witte vellen mochten de kinderen vermelden waar zij over wilden lezen. Robert Staal verklapte wat zijn favoriete onderwerp is. Klik maar eens op de foto en zie wat hij aan Els onthult. Het blijkt het terugkerend thema van veel boeken, ook voor volwassenen.

Vreemd geval op kasteel Megginch Delft – Vandaag las ik in The Times een merkwaardig verhaal over barones Strange. De dame, die onlangs op 76-jarige leeftijd overleed, doet haar naam helemaal eer aan. Toen zij in maart van dit jaar op kasteel Perthshire op sterven lag, liet zij om vier uur ’s morgens twee getuigen – die toevallig ook in het kasteel logeerden – opdraven en veranderde haar testament. Ze liet haar £3 miljoen na aan haar jongste dochter, de 39-jarige Catherine Herdman. Daarmee ontnam ze haar oudste zoon, de 53-jarige baron Strange, niet alleen het familie kapitaal, maar zette hem bovendien uit het voorouderlijk kasteel Megginch. Het lijkt het begin van een Agatha Christie verhaal, maar is in werkelijkheid een belangrijk item in het nieuws van het Verenigd Koninkrijk. Bij het artikel staat een fotootje van het veranderde testament. Het is niet meer dan een blaadje papier waarop zij in haar eigen handschrift schreef: “I Jean Cherry Strange wish to leave all my assets, both physical and financial, to my daughter Catherine Star Violetta Herdman”. Haar zoon erft dus slechts de titel. De familie Strange werd in 1627 door Charles I in de adelstand verheven. Enige dochter Lady Strange erfde de titel in 1987 van haar vader pas na een vier jaar durend gevecht in de rechtszaal. Waarom de vrouw plotseling van gedachte veranderde blijft voorgoed een raadsel, want vrijwel direct na de ondertekening van het stuk door de getuigen overleed ze.

De Onthulling Helmond – Het gezamenlijke eeuwfeest van Ad & Els op de laatste dag van februari jl. heeft nog een staartje. Jullie hebben nog iets te goed. Nog steeds weet niemand immers wie de raadselachtige boerin was, die tijdens het feest opdook en sprakeloos een rondje maakte. De onthulling van die raadselachtige gast blijft echter nog even geheim. Ik onthul wel iets anders. Bij de voorbereidingen van dit eeuwfeest werd al snel duidelijk dat Ad & Els alles hebben wat hun hartje begeert. Ze hebben niets meer nodig. Ze hadden daarom dan ook geen verlanglijstje gemaakt. Zij wilden slechts een feestelijke dag waaraan niet alleen zij maar ook de gasten nu goede herinneringen bewaren. Het enige wens die zij hadden, was een origineel kunstwerk voor aan de muur. Daarom ontvingen zij van hun gasten – allemaal als boer of boerin, of in een andere agrarische variant op het feest verschenen – een envelopje met een bijdrage daarvoor. De envelopjes bleken zo ruimhartige te zijn gevuld dat de aankoop van twee kunstwerken mogelijk bleek. Ze zochten bij de Stichting Pedagogisch Sociaal Werk Midden-Limburg (PSW) waar dochter Maartje werkt als begeleidster van de projecten, twee kunstwerken uit van Vivian Stribos. Het zijn gemengde technieken die inmiddels hun plekje in de kamer van Ad & Els hebben gevonden.

Speurtocht naar verdwenen schutters Delft – Rembrandt is al vierhonderd jaar een goed exportartikel. Dat gaat zeker op in dit Rembrandtjaar. Op heel wat manieren gaat onze wereldberoemde landgenoot de wereld rond. Daar is ook een driedelig hoorspel, geschreven door de Haarlemse (kinderboeken)auteur Bies van Ede, bij. Neef Floris is bij dit project betrokken. Het hoorspel gaat in zes talen de wereld over en heet ‘De randen van De Nachtwacht’. Het wordt door de wereldomroep vanaf 10 mei uitgezonden. Ook in ons land is het te beluisteren. KRO’s Dolce Vita zendt alle delen uit via Radio 747 op 5 juni vanaf acht uur ‘s morgens. Bies van Ede vatte 'een spannende wereldwijde speurtocht' samen in drie korte halfuurtjes hoorspel. Behalve het gegeven van de verdwenen randen is het allemaal fictie. ‘De Nachtwacht’ verhuisde in 1715 van de Kloveniersdoelen aan de Nieuwe Doelenstraat naar het stadhuis op de Dam. Het doek was te groot voor de nieuwe plek en dus gingen er domweg twee repen af. Daarmee verdwenen twee schutters van het schilderij. Vandaar de titel van het schilderij. Van Ede liet de strook met die schutters een eigen leven leiden als nieuw schilderij. Hij beschrijft de speurtocht naar de randen van ‘De Nachtwacht’. De mensen die op zoek gaan, reizen de hele wereld over en komen toevallig juist op die plekken op de wereldbol waar onze wereldomroep goed te ontvangen is. Er komt ook een DVD van. Daarop beelden van de opnamen en beelden die het hoorspel illustreren. Op onze laatste familiedag onthulde Floris me dat hij was aangezocht voor de vervaardiging van de DVD.

Politie open en transparant Delft – Politie Haaglanden begint vandaag een grote campagne om het publiek beter te informeren over haar werk in de regio Haaglanden. Met twee nieuwe websites, een huis-aan-huiskrant en een nieuwe brochure laat de politie zien open en transparant te zijn. Vanaf vandaag is de website hoeveiligismijnwijk.nl de lucht in. Hierop kan je na een simpele muisklik gedetailleerd zien hoe het staat met de misdaad in je buurt. Per gemeente, wijk en zelfs per buurt zijn de aantallen aangiften van 2005 en 2004 te zien van veelvoorkomende criminaliteit. Het gaat om elf verschillende delicten. Vooral diefstallen (fiets, bromfiets, auto, uit woning, winkel, bedrijf of uit de auto), maar ook bedreiging, mishandeling, beroving en zakkenrollerij. De site geeft niet alleen feiten over de misdaad, maar ook tips voor preventie en verwijzingen naar andere interessante informatie. Het cijfermateriaal zal regelmatig worden geactualiseerd. Dat is nog niet alles. Vanaf vandaag is ook de website jaarverslagpolitiehaaglanden.nl actief, waarop het jaarverslag, het sociaal jaarverslag en de jaarrekening 2005 te vinden zijn. De gedrukte versie van het jaarverslag telt 137 pagina’s. Op de website kan het jaarverslag door verschillende doelgroepen gemakkelijk worden doorzocht of in zijn totaliteit worden opgeslagen. Deze week begint ook de verspreiding van de eerste editie in 2006 van de huis-aan-huiskrant Politiepost. Vorige week kregen we al de nieuwe editie van de brochure Politiewijzer. Deze algemene informatiebrochure over de politie wordt elke twee jaar huis-aan-huis in de regio verspreid en verschijnt in 15 verschillende edities.

De collectie van Corien Delft – Het ontbreekt aan inzendingen voor de serie op ODD van ‘De collectie van ……’. Dat komt waarschijnlijk omdat ODD-lezers de term verzamelen wat al te serieus nemen. "Ik verzamel niets. Ik maak alles op", zei iemand me toen ik er naar vroeg. Dat blijkt overigens heel vaak een misvatting. Kijk maar eens om je heen. Verzamelen gaat namelijk ongemerkt. Eigenlijk begint het omdat weggooien zo moeilijk is. Corien heeft een collectie kindertheeserviesjes. Dat begon met het Chinese serviesje dat zij als kind ooit kreeg. Daar speelde ze wel mee, maar wel heel voorzichting. Eigenlijk ben je als kind te zuinig op zo'n mooi serviesje om er echt volop mee te spelen. Het resultaat is wel dat het serviesje ongeschonden de tand des tijds doorstaat en uiteindelijk van de kinderkamer verhuist naar een vitrinekast. Het begin van een verzameling blijkt dan later. In Engeland zag mijn echtgenote in een winkel een oud Chinees kinderserviesje. Een theepot met kopjes op een porseleinen blad. Dat komt er dan in de vitrinekast bij. Niet omdat ze verzamelt, maar omdat het er zo leuk bijstaat. En zo gaat het door en moet je tot de conclusie komen dat je eigenlijk kinderserviesjes verzamelt. Daar zijn nu ook eigentijdse theeserviesjes bijgekomen. En langzaam maar zeker groeit de collectie van Corien. Heb jij ook een verzameling? Maak dan eens een kiekje en stuur het naar ODD. De volgende collectioneurs toonden reeds hun verzameling op ODD. Klik op de naam om het allemaal nog eens te bewonderen. Het begon met Annefien en dit verzamelt ze. Maar ook Monique toonde reeds haar collectie. De collectie van Piet is heel bijzonder. De verzameling van Els is zondermeer een bezoekje aan haar woning waard. Als bewijs dat het allemaal niet zo serieus behoeft te zijn, stuurden ook Benthe en Sietske hun verzameling in.

Bezigheden op Tweede Paasmiddag Delft – Anne-Sofie en ik zijn op Tweede Paasdag naar de musical Jesus Christ Superstar geweest in het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Het was heel indrukwekkend en zeker de moeite waard. Al moest ik soms wel een beetje wennen aan de vertaling.“Jesus Christ Superstar” werd vertaald gezongen als: “Jezus, mijn Superheld.” Het verhaal is in de Paastijd natuurlijk actueel, maar mede door de publiciteit rond het bekend worden van de inhoud van het Judas evangelie vond ik het dubbel actueel. In het hele verhaal worstelt Judas met de voor zijn gevoel uit de hand gelopen verheerlijking van de persoon Jezus en uit liefde voor Hem wil hij hem eigenlijk laten stoppen. De solo van Maria Magdalena (Casey Francisco) vond ik heel mooi: “Hoe moet ik van Hem houden”. Het werd á capella gezongen met vocale begeleiding. Werkelijk schitterend! Christus werd gespeeld door de understudy, Rolf Koster en niet door Dieter Troubleyn. Maar naar mijn mening zette hij een perfecte creatie neer. Vooral het lied, gezongen in de Hof van Gethsemané was heel indrukwekkend. Ook Jamai Loman (ja, van Idols) zong een schitterende solo als apostel Simon. Hij is zeker gegroeid in het vak van musicalspeler. Het nieuwe Luxor Theater in Rotterdam staat aan één van de havens. Tijdens de pauze genoten we dan ook van een mooi uitzicht over de wereldhaven. Ik ben dol op geel en ik ben dol op bloemen. Gelukkig heb ik een schoondochter die bloemist is. Met Pasen kreeg ik dit schitterende bloemstuk van haar. Frans maakte deze foto. Maar dat niet alleen. Hij maakte ook een voortreffelijke maaltijd, waar wij, na afloop van ons theaterbezoek van genoten. Er stond als voorgerecht meloen met Coburgham op het menu. Het hoofdgerecht was beenham in honingsaus, doperwtjes met muntsaus en een verrukkelijke salade met basilicumdressing. En frambozen kwarkpudding met chocolade eitjes toe. Corien moest de hele middag werken in ‘Het Prinsenhof’ en Pieter Jan moest op en neer rijden naar Rotterdam om ons op te halen. Zo hadden we allemaal onze bezigheden op Tweede Paasmiddag. Een bijdrage van Nellie

Met de ramen open Leiden – In de jaren vijftig van de vorige eeuw gingen we nog niet massaal op vakantie. Bij ons thuis was dat zeker niet het geval. We gingen hooguit dagjes met de tram of op de fiets naar het strand. Meer kan ik me niet herinneren over gezamenlijke vakantie-uitjes. Vakantie vieren bij familie deden we ook niet, want iedereen woonde op fietsafstand. We konden na een bezoek altijd weer naar huis. Misschien was ik juist daarom wel zo geïnteresseerd in het protestante blad ‘De Spiegel’, waarop mijn ouders een abonnement hadden. Daarin stonden boeiende reisverhalen over oorden ver achter de horizon. Plekken en plaatsen waar ik wel nooit zou komen. Ik verwachtte als jongen niet dat ik ooit een voet zou zetten in Rome, Berlijn, Londen of Parijs. Laat staan Jeruzalem, Montreal of Caïro, om maar wat te noemen. Ik las met genoegen de verhalen over familievakanties van anderen en bekeek met graagte de foto’s die erbij hoorden. Deze vader fotografeerde in 1953 zijn kinderen in het Yellowstone National Park. Ik was toen zes jaar en mijn moeder vertelde me aan de hand van de foto over Judith (het meisje in de auto) en Mary Ellen en Will die op het autodak de zwarte beer van zo dichtbij konden bekijken. Het waren de belevenissen van de familie Gray, waarover vader Ralph in het blad een serie verhalen publiceerde. Tegenwoordig mag je niet meer zo dichtbij de beren komen en moeten de ramen en deuren potdicht blijven. Tijdens mijn eerste bezoek aan een safaripark was ik dan ook blij dat de auto’s tegenwoordig allemaal airconditioning hebben. In 1969 verscheen het laatste exemplaar van ‘De Spiegel’, gelukkig begonnen we toen al snel zelf te reizen.

Paaskermis extra attractie Veldhoven – Tot op een zekere leeftijd zijn de cadeautjes de grote attractie van een verjaardag. Mijn kleindochter Nienke heeft nog de leeftijd dat de presentjes er toe doen. Dat zijn de leuke jaren. Dit jaar was er nog een extra attractie aan haar verjaardag toegevoegd: de Paaskermis op het plein aan het eind van de straat. Na het uitpakken van de presentjes, de limonade en het gebak brachten we met z’n allen een bezoek aan de kermis aan het eind van de straat. Nienke en Benthe zochten een fraai voertuig met bellen en toeters uit. Een wagen waar ze ook zelf aan de bel konden. Ook de neefjes Bruno en Amal vermaakten zich op de kermis. Dat fietsen zit toch wel in de familie. De botsautootjes bleken de grootste attractie van de kermis. Daar hebben we dan ook heel wat rondjes gemaakt. Tegen oom Henk aan botsten, bleek het leukste van allemaal. Na de middagslaapjes van de kleinsten gingen we nog een keertje terug. Voor Dieuwertje en Emma was de brandweerauto ook favoriet.

Het feest der feesten Delft – Voor de Islamitische supermarkt mochten kinderen uit de buurt zaterdagmiddag eieren verven. Corien & ik bleven er belangstellend naar kijken. Ook het gesprekje ging over eieren. Dit ook naar aanleiding van een klein berichtje in de krant deze week. “We eten met Pasen met zijn allen zo'n dertig miljoen eieren”, zei een jonge vrouw met het hoofddoekje tegen Corien. Ze zei niet ‘Nederlanders’ of ‘Christenen’, maar wij. Pasen is immers van alle Nederlanders. Corien knikte: “Dat is gemiddeld twee eieren per persoon”. Haar gesprekspartner was het met haar eens, maar dacht toch dat de werkelijkheid nog anders is: “Dat is gemiddeld hoor”. De andere moeders knikten heftig. “Sommige mensen eten helemaal geen ei en voor anderen is één ei geen ei, is twee ei maar een half ei en heb je het bij drie pas over een paasei", lichtte ze haar bewering toe. Een van de jongetjes vertelde onder het verven over de wedstrijdjes eieren eten die ze thuis hielden. Het meisje naast hem vond dat dom en legde uit wat je daar allemaal van kon krijgen. Het was een heel interessant paasgesprek. Gezamenlijk verven maakte de tongen los. In de week voor Pasen is het evangelie van Judas gepresenteerd. Sommigen zien het als een soort eerherstel voor de apostel die de geschiedenis is ingegaan als de verrader van Jezus. Het gaf aanleiding tot veel gesprekken over Pasen. Voor de moeders bij het verven is Pasen ‘een mooi lang weekend’. “Misschien wordt het eindelijk lente”, merkte een mevrouw op. Niemand scheen zich te realiseren dat christenen Pasen zien als het 'feest der feesten', het brandpunt van hun geloof. Desondanks voor iedereen vrolijk of – zoals je wilt – zalig Pasen.

Paasactiviteiten Delft – Met Pasen stroomt Delft weer vol met toeristen uit binnen- en buitenland. Het was gisteren en vandaag al goed te zien in de stad. Groepen Duitsers, Fransen, Japanners en Engelsen werden door gidsen door de zonnige straten en pleinen geleid. Maar ook Friezen en Brabanders zijn neergestreken in onze Prinsenstad. Er zijn ook allerlei dingen georganiseerd. Zo komen kinderen samen met hun (groot)ouders in Museum Het Prinsenhof al helemaal in de paasstemming. Terwijl de kinderen met verf en andere materialen een ei versieren, gaan de volwassenen aan de slag met speciale Delfts blauwe verf en beschilderen een eierdopje. Het Nederlands Bureau voor Toerisme Congressen (NBTC) verwacht ook veel van Pasen dit jaar. Het denkt dat tijdens de Paasdagen 900.000 buitenlandse toeristen (50.000 meer dan vorig jaar) de weg naar ons land weten te vinden. Dat komt voornamelijk doordat Pasen dit jaar laat valt. Ook de activiteiten rond 'Rembrandt 400' trekken wellicht toeristen aan. Zo’n 600.000 landgenoten trekken er tijdens het lange paasweekeinde op uit. Daarvan blijven er 400.000 in Nederland. Wij zijn daar ook bij. We vertoeven in Veldhoven om de zesde verjaardag van Nienke te vieren.

400 jaar Australië Delft – De vriendschap tussen Nederland en Australië duurt al vierhonderd jaar. Ter gelegenheid hiervan worden dit jaar in beide landen tal van evenementen georganiseerd. Er is ook een speciale munt van vijf euro geslagen ter gelegenheid hiervan. Het Australië Vijfje is een wettig betaalmiddel en op alle postkantoren verkrijgbaar. Corien toont hier de speciale munt. Op de munt staan drie wereldbollen die elk een verschillend perspectief van de wereld laten zien. De globes worden over elkaar heen afgebeeld. De lijnen staan symbool voor de routes van de VOC. Het muntmeesterteken staat afgebeeld op de plek waar 't Duyfken aan land is gegaan. De Koninklijke Australische Munt in Canberra heeft ook een herdenkingsmunt geslagen. Dat gebeurde tijdens het bezoek van premier Jan Peter Balkenende aan dat land. De vriendschap tussen de landen begon toen kapitein Willem Janszoon op de kust van Australië landde met zijn schip 't Duyfken. Dat gebeurde precies vierhonderd jaar geleden op 26 februari. In de daaropvolgende jaren bracht de Nederlander Abel Tasman Australië verder in kaart. De relatie tussen Nederland en Australië is sindsdien altijd hecht geweest. Met de viering van 400 jaar Nederland-Australië en het slaan van een herdenkingsmunt van wordt de band tussen beide landen nog eens extra benadrukt. Wanneer je het Australië Vijfje koopt, kun je meedoen aan een prijsvraag. Daarmee kun je het boek ‘100 wereldplekken die je gezien moet hebben’ van Floortje Dessing winnen. De Australiëmunt is voor verzamelaars ook verkrijgbaar in de hoogwaardige kwaliteit Proof waarvan twee versies zijn geslagen: een zilveren € 5,- munt en een gouden € 10,- munt. Voor meer informatie over de munten klik hier. Voor meer informatie over de evenementen in beide landen klik hier.