Nu nog de moorkop Helmond – De stichting Eer en Herstel Betalingen Slachtoffers van Slavernij in Suriname kreeg nogal wat negatieve reacties op hun inspanningen om de benaming negerzoen voor een Oudhollandse lekkernij te laten verdwijnen. ”De naam 'negerzoen' stamt uit de tijd dat witte mensen van zwarten dachten dat ze niet deugden. 'Neger', de Nederlandse variant van nigger, is bedacht om Afrikanen als 'niks' aan te duiden. Het slaat nergens op. Een Rus komt uit Rusland, een Chinees uit China. Waar komt een neger dan vandaan? “ aldus in het kort de redenering van deze stichting. Het lukte hen de negerzoen uit te bannen. Het koekje met een zoete, schuimige vulling van geklopt eiwit en een chocoladekorstje heet voortaan Buyszoen. Aldith Hunkar, de Journaal-presentatrice van Surinaamse afkomst, stal mijn hart toen ik haar met uitgestreken gezicht zag voorlezen dat de negerzoen nu Buyszoen heet. Ze sloot dat nieuwsbulletin af met een ontwapenende glimlach en sprak deze gedenkwaardige zin uit:”De laatste negerzoen krijgt u van mij”, en ze zoende in de lucht. Met die zelfspot maakte ze in een klap een einde aan de drammerige discussie over het verdwijnen van het woord negerzoen. Een dergelijke discussie hebben we al eerder gehad met jodenvet. Ronny Naftaniel van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) kreeg het voor elkaar dat de benaming jodenvet werd veranderd in borsthoning. Tegen Jodekoeken had het CIDI geen bezwaar. Ze werden vroeger immers door een joodse bakker in Enkhuizen gemaakt en over de naam kwamen nooit klachten. Deze Helmondse marktkoopman is de hele maatschappelijke discussie kennelijk ontgaan. Of zou hij daarom de n hebben weggelaten. Ik wacht nu nog op de maatschappelijke discussie over de moorkop en de blanke vla.