Nationaal gerecht Delft – Wat wij patat frites noemen, heet bij de Engelsen chips. De Amerikanen denken dat de oorspronkelijk uit België stammende lekkernij Frans is en noemen het french fries. Ondanks het feit dat de Belgen het hebben uitgevonden, beschouwen de Engelsen het toch als hun nationale gerecht. Ze eten het met kabeljauw (cod) en noemen het fish and chips. De Britten consumeren 80 procent van alle op de wereld gevangen kabeljauw. De chips (wat wij chips noemen heet daar crisps) zijn dikker dan onze frieten en minder doorbakken. Ze worden niet gegeten met mayonaise maar geserveerd met azijn. Vroeger (en dat is volgens de foto nog in 1998) pakten de fish & chips-shops het in kranten. Tegenwoordig doen ze dat in gewoon wit papier. Groot-Brittannië is nog steeds een klassenmaatschappij, maar fish & chips is van iedereen. Thuis serveren de Engelse moeders er vaak witte bonen in tomatensaus uit een blikje (baked beans) bij. In plaats van vis wordt er ook wel een pie bij gegeven. Mijn favoriet is de steak & kidney pie. Maar er zijn ook hele bizarre combinaties met patat. In wegrestaurants zie je soms spaghetti met patat, pizza met patat of patat tussen een broodje (chips butty). Toch denk ik dat fish & chips het als nationaal gerecht inmiddels heeft verloren van curry. De Engelsen eten zeker één keer per week curry. Daarvoor hoeven ze niet perse naar Indiaas restaurant, heel veel restaurants hebben kerriegerechten op het menu staan. In de pubs van Wetherspoon is er zelfs een curry club. Daar kun je elke donderdag kiezen uit een reeks van kerriemaaltijden. Om die reden slaan we in Engeland de donderdagavondmaaltijd bij Wetherspoon vrijwel nooit over.