De achterkant van Leed & Verdriet Delft – Verdriet komt in verschillende gedaanten. Dat tonen de dagelijkse foto’s in de krant steeds opnieuw. Het begon van de week in Rotterdam. Op de voorpagina van mijn krant trof ik de huilende Feyenoord-spits Dirk Kuyt. Na de zoveelste deceptie moest hij tot de conclusie komen dat het wéér niet gelukt was. “Ik speel hier nu drie jaar en ik heb helemaal niets gewonnen”, huilde hij. De volgende dag stond de sombere Kosovaarse scholiere Taïda Pasic groot in de krant. Zij gaat ons land verlaten en meldde zich op een politiebureau. Ook in Griekenland was het raak. Betogers raakten slaags met de politie in Athene tijdens een bezoek van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice. De foto toont het verdriet van een Griekse politieman. Hij wordt door demonstranten op de grond gewerkt en geschopt. Het werd een flinke bende in de Griekse hoofdstad. In het centrum van Bagdad ontstond ook een behoorlijke bende. Al was het leed hier weer van heel andere aard. Een autobom explodeerde op de vismarkt. Soldaten mochten daarna de rommel weer opruimen. Het is moeilijk om goed nieuws te vinden als je de krant leest. Daarvoor moet je steeds meer moeite doen. Ik vind het door het slechte nieuws om te draaien. Want het leed van Dirk Kuyt is tegelijk de aanleiding van de vreugde voor Ajax-trainer Danny Blind. Hij kan een heel slecht seizoen toch nog positief eindigen. Het verdriet van Taïda, betekent voor VVD-coryfee Rita Verdonk dat zij aan het langste eind trekt. Kan tenminste iemand dit bericht nog glimlachend lezen. En Condoleezza Rice, de rechterhand van president Bush, heeft waarschijnlijk helemaal niets gemerkt van de betogingen tijdens haar bezoek aan Griekenland. Dat leest ze pas later in het vliegtuig. En Bagdad dan, hoor ik je vragen. Tja, ik kan niet alles door een roze bril zien. Hoewel de vis heus nog wel de weg naar de pan zal hebben gevonden. Als je zo de krant leest, staat er alleen maar goed nieuws in. Toch?