Groeten uit RomeRome – Nella & Martien vieren vakantie in Rome. Vanuit de Italiaanse hoofdstad stuurden ze een kaart van een van de bekendste zalen ter wereld naar de redactie van ODD. Het is de Sixtijnse kapel met de beroemde fresco’s van Michelangelo. Ze waren op het goede moment in de prachtige zaal, want als er een nieuwe paus wordt gekozen vindt hier het conclaaf van de kardinalen plaats. Dan komen toeristen voor een dichte deur. Op de achterkant van de kaart staat gedrukt: Ze schrijven: Beste ODD’ers, Wij zijn vandaag op het Pietersplein geweest. We hebben de paus gezien en gehoord, hij had helaas geen tijd voor een kopje koffie. Nu bezoeken we het Vaticaans museum met o.a. dit overweldigende plafond. Rome bevalt prima en de zon schijnt. Groet, Martien en Nella |
vrijdag 31 oktober 2008
donderdag 30 oktober 2008
woensdag 29 oktober 2008
dinsdag 28 oktober 2008
maandag 27 oktober 2008
zondag 26 oktober 2008
zaterdag 25 oktober 2008
donderdag 23 oktober 2008
Luchtig gekleedC’an Pastilla – Zodra mensen verkleed zijn, is het een feestje. Aan de kleding kun je zien waar men naar toegaat. Voor carnaval draag je een ander pak dan naar de verjaardag van een kleinkind. Op Mallorca houden ze ook van een feestje. Er is een grote verscheidenheid aan traditionele fiëtas en ook hier kleed men zich speciaal voor de gelegenheid. De mensen op de foto hebben zich dan ook niet bepaald gekleed naar de temperatuur van deze dag, maar naar de gelegenheid. Het was erg warm, de toeristen droegen korte mouwen en dito broeken. Slechts de mensen die moesten werken hadden afgelopen zondag andere kleding aan. Politiemensen en ambulancepersoneel langs de route van de marathon zagen er warm uit. De muzikanten en de twee dansers hadden traditionele kleding aan. Ze kregen van de mensen van de ravitaillering volop flesjes water, maar ze bleven er warm uitzien. In die warme kleding demonstreerden ze ons fraaie dansen en speelden traditionele dansmelodieën. Het verbaast me eigenlijk dat de traditionele kleding er zo warm en degelijk uitziet. Mallorca heeft een benijdenswaardig mediterraan klimaat met warme zomers en zachte winters. In Palma is de gemiddelde temperatuur over het hele jaar gemeten twintig graden Celsius. Men heeft slechts dertig dagen regen per jaar. Je zou dus verwachten dat de traditionele kleding er veel luchtiger uit zou zien. |
woensdag 22 oktober 2008
JonquilloC’an Pastilla – Een interessante gastronomische excursie is een wandeling over de markt van Palma. Op de kramen liggen bergen artisjokken, aubergines, paprika’s, tomaten en allerlei andere lokaal geproduceerde groenten. Je denkt in eerste instantie dat de markt een paradijs is voor vegetariërs. Tot dat je wat verder komt. Want als het over gastronomie gaat zijn de vis-, schaal-, en schelpdiergerechten hier onovertroffen. Tussen Mallorca en Menorca worden de lekkerste zeekreeften gevangen. Ik dacht altijd dat kroketten iets typisch Nederlands waren. Nu weet ik beter. Ik at hier heerlijke kroketten bereid met jonquillo. Men verzekerde me dat die alleen hier te krijgen zijn. Een jonquillo is niet anders dan een heel klein blank sardientje. Het was erg smakelijk. Je kon ze hier op de markt kopen. Corien keek gefascineerd naar de vrouwen die de vis hier op de markt schoonmaken. Dan doen ze met groot vakmanschap en grote snelheid. Ik denk dat de mannen op de boten werken, want op de vismarkt werken bijna uitsluitend vrouwen. Het zijn ook bijna uitsluitend vrouwen die hier de vis inkopen. De mannen kuieren met hun handen op de rug ertussendoor. Waarschijnlijk toeristen net als wij. |
dinsdag 21 oktober 2008
Internationale marathonC’an Pastilla – Zondagmorgen om negen uur ging in Palma de vijfde editie van de ‘Marathon de Palma de Mallorca’ van start. Onder gewone omstandigheden ben ik al niet jaloers op de mannen en vrouwen die de ruim veertig kilmeter hardlopend overbruggen, maar nu ontwikkelde zich bij mij zowaar zelfs een gevoel van medelijden met de lopers. Toen de atleten eenmaal in ons dorp waren gearriveerd, liep de thermometer immers al aardig op. Uiteindelijk zou het zondag dertig graden Celsius worden. Een prachtige dag om naar de langs snellende vrouwen en mannen te kijken. Aan dit eerste lustrum van de marathon deden ruim zesduizend mensen mee. Ze kwamen overal vandaag. De meeste kwamen uit Duitsland, maar ik zag ook hardlopers uit Engeland, Oostenrijk, Polen, Frankrijk, Italië, Amerika, Nederland en natuurlijk Spanje. Al waren de Duitsers veruit in de meerderheid. Er waren zelfs meer Duitsers dan Spanjaarden. We keken eerst even bij de ravitaillering. Hier kregen de lopers sportdrankjes en water. Ze hadden het hard nodig. Gelukkig was de sponsor van het evenement niet karig, want ook wij konden ons laven aan de frisse drankjes. Later verplaatsen we naar een plekje aan het strand voor ons hotel. De lopers – toen inmiddels op de terugweg naar Palma – liepen hier over een houten plankier op het strand. We bleven hier tot lunchtijd. Langer konden we ons niet vrijmaken, want lunch is op Mallorca een serieuze zaak waar we niet lichtzinnig mee omspringen. We namen er dus weer ruimschoots de tijd voor. Na de maaltijd reden we naar Palma. De wedstrijdlopers waren daar natuurlijk al lang binnen, maar de recreanten waren nog lang niet allemaal gearriveerd. De laatste twee waren een echtpaar uit België. Zij liepen de halve marathon en kwamen na zes uur en zeven minuten enigszins wankel over de eindstreep. Ze kregen wel een ovationeel applaus van het publiek. Wij zagen het vanaf het terras gebeuren en hieven ons glas naar deze helden. Later spraken we met wat Britse loopsters. Een van hen, Siobhan, had de halve marathon gelopen en daar twee uur en 13 minuten overgedaan. Ze toonde Corien trots haar medaille. Bij de heren werd de marathon gewonnen door de Spanjaard Miguel Capó Soller. Hij deed het in 2 uur, 28 minuten en 28 seconden. Tweede werd de Amerikaan Brian Godsey. Bij de vrouwen won de Duitse Svenja Gayk. Zij legde de marathon af in 3 uur, 4 minuten en 5 seconden. De tweede vrouw, Monika Turra, kwam ook uit Duitsland. Ik vind het bij deze temperatuur een uitzonderlijke prestatie. Bovendien zorgden ze ook nog eens voor een leuke dag. Niet alleen voor de sporters, maar zeker ook voor ons. |
maandag 20 oktober 2008
Slecht gelezenValldemossa – Overal langs de westkust van Mallorca zie ik in boekwinkels en souvenirwinkels grote stapels liggen van ‘Een winter op Mallorca’ van de schrijfster George Sand. Zij verbleef met haar vriend de componist Frédéric Chopin gedurende de winter van 1838/1839 op het toen nog onbekende exotische eiland. Ze vonden daar een royaal onderkomen in het koninklijke kartuizerklooster van Valldemossa. Na terugkeer in Frankrijk schreef Sand het boek dat nu in volop in de winkels ligt. Ik zag het in het Frans, Duits en Engels. Sand schreef in haar boek: “Het is de mooiste plaats waar ik ooit heb gewoond”. Ik begrijp dat nu ik hier samen met Corien ronddwaal heel erg goed. Wat ik niet begrijp is dat het boek van Sand hier zo populair is. Sand en Chopin hebben op het grote terras van het klooster ongetwijfeld genoten van het meeslepend uitzicht op het glooiend landschap vol olijfbomen, palmen en cipressen. Maar ondanks de opmerking van Sand over de schoonheid van het eiland, werd hun reis naar dit paradijs toch een nachtmerrie. In plaats van de verwachtte milde mediterrane winter werd het stel onthaald op storm, mist, regen en vrieskou. De cellen van het klooster waarin ze woonden, waren heel erg luxueus ingericht, maar ook kil en vochtig. Sand lag al snel overhoop met de lokale boerenbevolking en Chopins Pleyelpiano uit Parijs kwam pas na maanden aan. Chopins bronchitis werd steeds erger en hun relatie ging ook naar de knoppen. Eigenlijk komt het er op neer dat George Sands eenmaal terug in Parijs de hele nachtmerrie in Mallorca van zich af heeft geschreven. ‘Een winter in Mallorca’ is eigenlijk een heel chagrijnig boek. Ik was dus nogal verbaasd dat juist dit boek hier in grote stapels in alle mogelijke talen op de toonbank ligt. Het bezoek van Chopin en Sand aan Mallorca heeft hen dan misschien geen goed gedaan, het eiland vaart er wel bij. Dankzij het verblijf van dit stel in het kloosterdorp is dat uitgegroeid tot een van de grote trekkers op het eiland. Toeristen komen hier heen om de monnikcellen te bewonderen van Chopin en Sand verbleven. De ‘Pleyel’ die de Poolse musicus uit Parijs liet overkomen staat er nog steeds. Beroemde pianisten reizen hier naartoe om op dit instrument de werken van Chopin te interpreteren. Ik denk dat het boek niet alleen veel wordt verkocht, maar slecht gelezen. |
zondag 19 oktober 2008
La SeuPalma – De hoofdstad van Mallorca, Palma, is een stad met brede boulevards en stegen met steile trappen. Donderdag bezochten we de kathedraal. We klommen daarom via een brede steeg met trappen, de Costa de la Seu, langs het Almudainapaleis naar de Plaça de l’ Almoina waar de dominante kathedraal staat. Voor we dat deden hadden we om een idee te krijgen van de enorme grootte een wandeling eromheen gemaakt. De inwoners van Palma noemen de gotische kerk ‘La Seu’. De mooiste gevel vind ik die van El Mirador (tegenover de zee). Je ziet hier op de foto dat het een juweel is van Spaanse gotiek. Ook de andere gevels zijn prachtig. Zodra je de kathedraal binnenkomt word je geïmponeerd door de grote ervan. Er zijn drie schepen. Het breedste is het middenschip. Het is een van de breedste en hoogste die ik ooit heb gezien. Een Duitse gids hoorde ik haar groep zelfs vertellen dat het de breedste en grootste ter wereld is. Hoe het ook zij, het is indrukwekkend. De beroemde architect Gaudi heeft ook in deze kathedraal zijn sporen achter gelaten. Het grandioze roosvenster van de puntgevel en de andere roosvensters zijn net als de grote ramen werk van zijn hand. In de zijschepen telde ik achttien kapellen. Het altaar in de kapel waarvan ik de foto nam is volgebouwd met verguld houtsnijwerk. Hij dateert uit de zestiende eeuw en behoort daarmee zeker nog lang niet tot de oudste gedeelten van de kerk. De bouw van de kerk begon reeds in veertiende eeuw. Je begrijpt dat we heel wat tijd doorbrachten in deze prachtige kerk. |
zaterdag 18 oktober 2008
vrijdag 17 oktober 2008
Carina op wegSchiphol - Donderdag 16 oktober, daar gaat ze! Het grote avontuur is gestart! Carina is vanmiddag om 14.00 uur vertrokken voor haar Aussiejaar. We hebben haar met opa, oma, familie en vrienden uitgezwaaid. Vannacht om 12 minuten over 12 hoopt ze te landen in HongKong. Na 1 ½ dag in die wereldstad vertrekt ze voor het laatste stuk (9 uur vliegen) naar Sydney waar ze zaterdagavond aankomt. Eindelijk was de vertrekdag aangebroken na een klein jaar van plannen maken, sparen en het werk opzeggen. Fantastisch! Wil je haar reis volgen kijk dan op : carina.reisdagboek.net Zodra ze tijd en vooral de gelegenheid heeft, zal ze starten met haar verslagen en foto’s. Een bijdrage van Nella |
donderdag 16 oktober 2008
woensdag 15 oktober 2008
dinsdag 14 oktober 2008
Beroemde Helmonder IIHelmond – Twee borstbeelden van de hand van Trudie Broos staan broederlijk naast elkaar voor het theater in Helmond. De 66-jarige kunstenares uit Sint-Oedenrode portretteerde in brons twee in Helmond geboren componisten. Helaas zijn beide beelden door een vandaal met een pervers gevoel voor humor beschadigd. Over Matthijs Vermeulen vertelde ik gisteren. Het andere beeld is de op 1 maart 1920 in Helmond geboren musicus Alphonse Stallaert. Hij kreeg zijn eerste opleiding aan het conservatorium van Utrecht en ging na zijn eindexamen naar Manchester om daar stage te lopen bij John Barbirolli, dirigent van het Hallé Orchestra. Na zijn stage vertrok hij naar Parijs om daar nog een jaar contrapunt te studeren aan het conservatorium. Hij was behalve componist ook dirigent en vormde daar in Frankrijk met jonge Franse beroepsmusici, L'Orchestre à Cordes de Paris. Hij was een veelgevraagd dirigent en stond dan ook voor heel wat Franse en Nederlandse orkesten. Onder andere ook voor het Brabants Orkest en Nederlands Kamerorkest. De laatste dertig jaar van leven – hij overleed op 15 december 1995 in het Franse Fréjus – besteedde hij geheel aan componeren. Hij schreef o.a. twee opera’s en componeerde balletmuziek en muziek voor verschillende Franse films. Speciaal voor het Brabants Orkest schreef in hij in 1965 ‘Improvisazione’. |
maandag 13 oktober 2008
Beroemde HelmonderHelmond – Matthijs Vermeulen werd op 8 februari 1888 als Matheas van der Meulen in Helmond geboren. Hij was de oudste zoon van smid Frans van der Meulen. Hij kon zijn vader niet opvolgen in de smederij omdat hij na een ongeluk in de smidse daar lichamelijk niet meer toe in staat was. En hoe gaat het dan in een goed katholiek gezin? Dan word je maar priester. Op het gymnasium van de Jezuïeten kreeg hij echter ook pianoles en kwam hij in aanraking met de klassieke muziek. Daardoor ging een priester verloren, maar werd een componist geboren. Ik maak me sterk dat de jongen of het meisje dat het borstbeeld van deze beroemde Helmonder omtoverde tot een clown iets van hem wist. Misschien is Vermeulen ook bekender buiten zijn geboorteplaats. Hij heeft er als volwassen man nooit gewoond en is na zijn niet afgemaakte priesteropleiding naar Amsterdam vertrokken. Ook daar wordt hij nog steeds gewaardeerd. De Stichting Amsterdamse Fonds voor de Kunst reikt jaarlijks de Matthijs Vermeulenprijs uit aan een Nederlandse componist die naar het oordeel van een jury de beste compositie van het jaar heeft geschreven. Voor jonge componisten bestaat de Matthijs Vermeulen Aanmoedigingsprijs. De Componist overleed op 79-jarige leeftijd in zijn toenmalige woonplaats Laren. |
zondag 12 oktober 2008
zaterdag 11 oktober 2008
Golden KateLonden – Omdat hun vertrouwen in banken kleiner wordt, kiezen steeds meer mensen voor goud in plaats van spaargeld. Dat blijft immers altijd waardevast. Ik vraag me af of dit ook heeft meegespeeld toen de Britse kunstnaar Marc Quinn goud koos als materiaal voor dit kunstwerk. Zijn levensgrote gouden standbeeld van Kate Moss met haar benen in de nek is nog tot januari te bewonderen in het British Museum in Londen. Sinds de tijden van de farao’s zijn niet meer zulke grote gouden beelden door kunstenaars gemaakt. “Het werd tijd om een beeld te maken van iemand die het schoonheidsideaal van dit moment belichaamt”, merkte de kunstenaar in een krant op. In de folder van het museum staat dat deze „Aphrodite van onze tijd” op de expositie omgeven zal zijn door Griekse schoonheden. Het kunstwerk heet Siren (Sirene) en weegt 50 kg. Volgens de kunstenaar zijn de productiekosten £1.5m (€1,75 miljoen), waarvan £1m (€1,17 m) voor het goud. Hij verwacht overigens dat het bij verkoop in januari a..s zeker £10m (€11,61 m) op zal brengen. Het Britse fotomodel heeft een dag voor hem geposeerd. Daarbij was het volgens de kunstenaar niet nodig dat zij haar benen in de nek legde. Moss is erg gecharmeerd van haar gouden beeld. Volgens de kunstenaar vindt zij dat het kunstwerk heel goed het verschil tussen het beeld dat mensen van haar hebben en haar echte ik tot uitdrukking brengt. Siren maakt deel uit van de tentoonstelling van eigentijdse beelden Statuephilia in het British Museum die Corien & ik volgende maand bezoeken. Ook Damien Hirst, Ron Mueck en het duo Noble & Webster zijn op de tentoonstelling te zien met beelden en installaties die een nieuw licht moeten werpen op de grote vaste collectie beeldhouwwerk van het museum. |
vrijdag 10 oktober 2008
donderdag 9 oktober 2008
Doe het niet op je werkDelft – Wat hebben David Beckham, Jacques Chirac, Bill Clinton, Kevin Federline, Hugh Grant, Tom Hanks, Mick Jagger, John F. Kennedy, Harry Mens, Francois Mitterand, Nicolas Sarkozy, Katja Schuurmans en Jennemiek Spijkerman gemeen?Je raadt het al. Het zijn namen die regelmatig in de krant staan of stonden. Hun overeenkomst is dat het allemaal mensen zijn die in het nieuws voor komen of kwamen. Een reden om goed op te passen, want er wordt op je gelet. Ik moest daaraan denken toen ik deze oude foto weer onder ogen kwam. Het woord kantoorromance klink heel aardig. Het lijkt net of het iets leuks en gezelligs is, maar het is domweg een ander woord voor vreemdgaan. Het lijkt me bovendien een onverstandige uitnodiging. Vertrouw er nooit op dat een bekende zijn mond zal houden. De Amerikaanse Judith Brandt schreef ooit een boek over “buitenechtelijke etiquette”. Ook al zo’n fraai eufemisme want het boek geeft tips hoe je veilig vreemd kunt gaan. Brandt hanteert de 50 mile rule. Vertaald naar Nederlandse begrippen is dat de 80 kilometerregel. Jullie leven kuis en netjes en hebben die wijsheid niet nodig, maar ik vertel het toch.
En als je nog twijfelt, lees dan het rijtje namen waarmee dit stukje begint nog eens door en weet: het komt altijd uit. |
woensdag 8 oktober 2008
Wacht op de klapPorto – Porto staat bekend als een energieke havenstad gelegen op heuvels boven de rivier. Men heeft iets met energie in deze Portugese stad. Vandaar dat de mensen van het energiedrankje Red Bull in september elk jaar de stad aan doen voor de airrace. Met kleine vliegtuigjes raast men over de rivier de Douro tussen grote kegels door. Het is een spectaculair gezicht.Terwijl de meeste toeschouwers wachten op een gratis blikje energiedrank, zijn er ook pessimisten die kennelijk op de grote klap staan te wachten. Klik voor een filmpje hier. |
dinsdag 7 oktober 2008
maandag 6 oktober 2008
zondag 5 oktober 2008
zaterdag 4 oktober 2008
Mens, erger je nietLeiden – Hutspot, haring en wittebrood behoren op 3 oktober tot de traditionele gerechten van elke Leidenaar. Waar ze nu op de wereld domicilie hebben gevonden doet er niet toe. Op 3 oktober is het feest van Leidens ontzet tenminste terug te vinden in de maaltijden van de Leidenaren. Dat traditionele feest werd voor het eerst gevierd met deze smakelijke maaltijden op 3 oktober 1574 toen tijdens de tachtigjarige Oorlog een einde kwam aan de belegering van de stad door de Spanjaarden.Corien & ik waren gisteren natuurlijk ook naar de Sleutelstad getogen om deel te nemen aan de feestelijkheden. Hoogtepunt voor ons is altijd de grote optocht. Wij hadden een vorstelijke plekje gevonden op de Breestraat en ontdekten daar dat een feest dat bol staat van historie en tradities ook ruimte biedt aan vernieuwing. De Optocht werd dit jaar voor het eerst voorafgegaan door een 'muzikale streetparade'. Zes fanfares en orkesten marcheerden een uur voor dat de optocht begon al over de route om op die manier het feest van Leidens ontzet luister bij te zetten. Een prima idee. Het wachten op de Optocht vloog voorbij. Het is nog een experiment want in de Optocht zelf zaten die fanfares dus niet meer. Niet iedereen in mijn omgeving was dan ook meteen enthousiast over het idee. De titel van de optocht was ‘Mens, erger je niet’. Van Ganzenbord tot Scrabble, van Schaken tot Mikado en van Twister tot Stratego alles zagen we voorbij dansen, feesten, rolschaatsen en marcheren. Natuurlijk werd de Optocht zoals het hoort geopend door het stadsbestuur en het bestuur van de 3 October Vereniging in koetsen vergezelt door ruiters te paard. Dat was al zo toen ik aan de hand van mijn moeder stond te kijken en dat zal altijd wel zo blijven. Na de Optocht maakten we natuurlijk een wandeling over de talrijke markten en kermissen van Leiden. Want behalve hutspot, haring en wittebrood aten wij thuis ook altijd paling en druiven. Een familietraditie die het verdient om net zo goed in ere te worden gehouden. |
vrijdag 3 oktober 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)