zondag 29 februari 2004


Nederland op derde plek


Klik op de fotoDelft – Nederland bevindt zich met ruim één miljoen geregistreerde .nl-domeinnamen op de derde plaats in Europa. Alleen Duitsland en Groot Brittannië tellen nog meer. Lycos Europe publiceerde een overzicht van de meest geregistreerde domeinextensies per land. De internetprovider heeft naar eigen zeggen een marktaandeel van vijf procent op het totale aantal .nl-domeinregistraties.
Duitsland staat op de eerste plaats. De Britse extensie .uk staat op de tweede plaats. Nederland neemt de derde positie in. Het aantal .nl-domeinnamen groeide vorig jaar met bijna vijfentwintig procent. De belangrijkste reden voor die groei liggen bij de soepelere registratie-eisen voor een .nl-domein. Sinds begin vorig jaar mogen privé-personen namelijk ook een .nl-domeinnaam vastleggen. Dat was voorheen alleen mogelijk voor bedrijven en stichtingen. In landen als Frankrijk en Spanje gelden deze restricties nog wel. De complete lijst ziet er als volgt uit.

.de (Duitsland) : 7.129.416
.uk (Groot Brittannië) : 4.872.494
.nl (Nederland) : 1.052.512
.it (Italië) : 882.077
.ch (Zwitserland) : 564.970
.dk (Denemarken) : 498.481
.at (Oostenrijk) : 321.775
.be (België) : 309.292
.se (Zweden) : 227.477
.pl (Polen) : 205.621
.no (Norwegen) : 204.992
.fr (Frankrijk) : 180.460
.es (Spanje) : 70.631
.ie (Ierland) : 35.898
.pt Portugal) : 34.899
.li (Liechtenstein) : 18.521
.lu (Luxemburg) : 16.909



zaterdag 28 februari 2004


De rivier de Aa


Het blaadje van 7 februari uit de Bossche Scheurkalender 2004 van Annefien.'s-Hertogenbosch – Annefien leest elke dag een nieuw verhaal over haar woonplaats op de Bossche Scheurkalender 2004. Het stukje dat zij aantrof op zaterdag 7 februari wil zij graag met de lezers van ODD delen.

De laaglandrivier de Aa vindt haar oorsprong in de hooggelegen gronden bij het Limburgse Meijel. Het afvloeiende water komt via watertjes en slootjes bijeen, waardoor een regenrivier ontstaat, die al minstens 10.000 jaar door een centrale slenk stroomt. De Aa is 72 km lang en meandert uit Meijel langs Someren, Asten, Lierop, Vlierden, Helmond, Aarle-Rixtel, Beek en Donk, Gemert, Erp, Veghel, Schijndel, Dinther, Heeswijk, Berlicum en Den Dungen om in 's-Hertogenbosch samen met Dommel en Zuid-Willemsvaart in de Dieze uit te monden. De Aa, stromend langs de Pelssingel, Van der Weeghensingel en Citadellaan vormt tegenwoordig de grens met de oude stad. Eeuwenlang hebben mensen pogingen in het werk gesteld om de rivier de Aa bevaarbaar te maken, vooral de stadsbesturen van Helmond en 's- Hertogenbosch. Beide steden zochten een alternatief voor vervoer, dat toen altijd was aangewezen op slechte en moeilijk begaanbare, onverharde wegen. Ze dachten een oplossing te vinden over water. Helmond indertijd voor de afzet van zijn producten uit hun bloeiende linnenweverijen en Den Bosch voor uitbreiding van zijn handel naar Peelland.

Tot zover het stukje van Annefien. Ze laat jullie allen hartelijk groeten.



vrijdag 27 februari 2004


Boerengesprek


Philippa and Ad.Helmond – Boerin: ”Hoe komt het toch dat je met carnaval zoveel mensen ziet die zich hebben verkleed als boer?”
Boer: ”Het boerengezin is hier erg belangrijk. De boer en boerin vormen het kloppend hart van ons mooie Brabantse land. Zij zijn de spil waar alles omdraait.”
Boerin: ”Dat is mooi. Dat is zelfs ontroerend. Nu begrijp ik de voorliefde voor de boerendracht.”
Boer: ”Onze taal is doordrenkt met boerenwoorden. Ik zal je een paar voorbeelden geven die me zomaar te binnenschieten.
Boeren, boerenachterban, boerenactie, boerenafkomst, boerenarbeider, boerenbedrijf, boerenbedrog, boerenbelang, boerenbevolking, boerenbestaan, boerenbeweging, boerenbond, boerenbont, boerenboter, boerenbrood, boerenbruiloft, boerencoöperatie, boerencultuur, boerendans, boerendemonstratie, boerendochter, boerendorp, boerenerf, boerenfamilie, boerenfront, boerengehucht, boerengemeenschap, boerengezin, boerenham, boerenhoeve, boerenhof, boerenhofstee, boerenhufter, boerenhuis, boerenjongen, boerenkaas, boerenkaffer, boerenkapel, boerenkar, boerenkermis, boerenkers, boerenkiel, boerenkinkel, boerenknecht, boerenkoffie, boerenkool, boerenkost, boerenland, boerenleenbank, boerenleider, boerenleven, boerenlobby, boerenlul, boerenmanifestatie, boerenmarkt, boerenmeid, boerenmens, boerenmetworst, boerenoorlog, boerenopstand, boerenorganisatie, boerenpaard, boerenpartij, boerenpummel, boerenrepubliek, boerenschuur, boerensjees, boerenslimheid, boerenstaat, boerenstulp, boerenstand, boerentaal, boerentrien, boerenverstand, boerenverstand, boerenverzet, boerenvolk, boerenvoorman, boerenvrouw, boerenwagen, boerenwoning, boerenwormkruid, boerenzoon, boerenzwaluw.”

De boer is enigszins buitenadem na zo’n lange zin. Hijgend kijkt hij naar de boerin.
Deze knikt en vraagt: ”Zijn er ook zo veel woorden met boerin?”
De boer denkt lang na. Eindelijk zegt hij: ”Boerin en boerinnenbond.”


donderdag 26 februari 2004


‘t Lupt lekker


Klik op de foto en zie wat Adrie controleerdeHelmond – Ik kom nog een keer terug op het afgelopen carnaval. Dat was lang niet voor iedereen louter ontspanning. Er waren ook mensen die tijdens de festiviteiten gewoon door moesten werken. En dan heb ik het niet over verpleegsters, politieagenten, brandweermannen en hersenchirurgen. Natuurlijk hun werk gaat door, maar zij mogen tenminste nog naar huis om te slapen. Nee ik heb het over de zwoegers die in het bestuur van een carnavalsclub zitten.
Types zoals Adrie. Als belangrijke figuur binnen het bestuur van de Spurriezeiers is de arme man al vanaf oktober vorig jaar in de weer. En als het dan eindelijk carnaval is, blijft het hard werken voor hem. Wat hij precies doet weet ik niet, maar het ziet er significant uit. Tijdens de optocht in Stiphout zag ik hem in de weer. Alles werd gecontroleerd en gefotografeerd. De jongedame op deze foto ontkwam niet aan zijn scherpe inspectie. Hij boog zich voorover om tot in de details te controleren of alles wel goed liep. Het thema van de optocht was niet voor niets ’t Lupt lekker’.
Klik maar eens op de foto en ontdek wat Adrie zo serieus controleert.




woensdag 25 februari 2004


Op de foto bij het Vredespaleis


 De aanhangers van diverse joodse organisaties betuigden hun steun aan Israël. Ze droegen borden met zich mee met daarop teksten die stellen dat de Palestijnen de muur aan zichzelf te wijten hebben door de zelfmoordaanslagen. Voor de tweede achtereenvolgende dag stelden de demonstranten het wrak van een stadsbus tentoon, waarin een Palestijnse zelfmoordterrorist eind januari in Jeruzalem een aanslag pleegde.Den Haag – Na het carnaval was het wel even wennen om weer het dagelijkse ritme op te pakken. Ik was gistermorgen eerst even bij het Vredespaleis, waar ongeveer tweehonderd mensen demonstreerden. Ze waren daar omdat in het Vredespaleis het Internationaal Gerechtshof hoorzittingen houdt over de juridische aspecten van de afscheidingsmuur tussen Israël en de Palestijnse gebieden. Sympathisanten van diverse joodse organisaties betuigden er hun steun aan Israël. Ze droegen borden mee met teksten en toonden foto’s van slachtoffers van zelfmoordaanslagen. Net als op maandag stelden de demonstranten het wrak van een stadsbus tentoon. Ook gisteren verliep de demonstratie rustig. Voor- en tegenstanders van de muur mogen niet tegelijk bij het Vredespaleis demonstreren. Er waren ook enkele overlevenden en nabestaanden van diegenen die stierven door de aanslagen. Ik sprak met enkele mensen die dierbaren waren verloren. Dat zijn allemaal aangrijpende verhalen. Ik was daarom des te verbaasder toen ik zag dat mensen van de organisatie die uit Israël waren overgekomen een groepsfoto lieten maken voor het wrak van de bus. Dan krijgt het toch opeens weer het niveau van een schoolreisje.



dinsdag 24 februari 2004


Sambal bij?


Pappa houdt het potje sambal vast en oom Guido probeert Roan over te halen om nog een schepje te proberen. Tevergeefs. De kleine man trapte er niet meer in.“We hebben gisteravond heerlijk gegeten in het bekende Chinese restaurant in het ‘centrum’ van Stiphout”, vertelde Jurriën mij na de carnavalsoptocht. Hij had kennelijk hele goede herinneringen aan de maaltijd.
“Het bedienend personeel zag ons graag komen en ik kreeg de indruk dat dat gevoel tijdens ons bezoek alleen nog maar groeide. Ze zagen ons namelijk ook weer graag gaan”, ging hij verder.
“Roan was er ook bij. Hij zat naast zijn favoriete oom Guido”, vervolgende Jurriën.
Juist op dat moment stapte Roan voorbij. Ik aaide hem over zijn bolletje en vroeg:”Heb je lekker met pappa en oom Guido bij de Chinees gegeten?”
Bij het horen van het woord Chinees, keek het kereltje keek me verschrikt aan, gaf een kreet en rende in draf de kamer uit. Normaal is het mannetje niet zo heetgebakerd, dus vroeg ik aan z’n pappa waarom hij zo verschrikt reageerde op het woord Chinees. Jurriën haalde zijn schouders op.
"Ik zou het echt niet weten. Het eerste hapje ging er goed in. Alleen daarna wilde hij niet meer proeven van de 'jam' ”, mompelde hij voor zich uit.
“Terwijl oom Guido toch heel vriendelijk bleef proberen om hem over te halen om nog zo'n heerlijk schepje te proeven. Guido is namelijk heel geduldig met kinderen.”, ging hij verder.
Guido toonde me later deze foto.
“Denk je dat Roan het me kwalijk neemt?” vroeg hij.


maandag 23 februari 2004


Bloot en kleurrijk


Carnaval in DelftDelft – Vandaag keerden Corien & ik terug uit Eindhoven. We hebben met de familie carnaval gevierd. Op onze eigen inmiddels nogal aangepaste manier. Opa’s & oma’s vieren samen met (klein)kinderen op een wat minder vermoeiende manier carnaval dan vroeger. Ik heb daar in twee stukjes op ODD reeds verslag van gedaan. Toch is carnaval niet louter meer een feest dat uitsluitend beneden de grote rivieren wordt gevierd. Ook in Delft vloeit het bier, spuit de confetti over de straten en springen vrolijk geklede figuren hossend in het rond. Daarvoor behoef je de reis naar het zuiden niet te ondernemen. Ik hoorde van vrienden hier dat de optocht dit jaar zeer de moeite waard was.
Ik wed dat er net zulke grote gaten in vallen als in het zuiden des lands”, grapte een Delftse vierder van het feest tegen me. Zij toonde me een foto waarop zij met twee van haar vriendinnen te zien is. Op weg naar een nieuwe feestelijke ontmoeting met andere carnavallers.



Carnavalsappel


De groep kijkers voor de optocht was vele malen groter. Daarom moest ik een keus maken.Helmond – ”De appel valt niet ver van de boom”,zei Corien tegen Nellie toen we gisteren bij Guido & Ilse in de huiskamer zaten. Nellie trok haar wenkbrauwen op en keek haar vragend aan.
”Bij Guidi & Ilse zijn ze al net zo gastvrij als gisteren bij jou”, verklaarde Corien zich nader.
”O, dat”, zei Nellie als of het de gewoonste zaak van de wereld was.
De huiskamer bij Guido & Ilse was langzaam volgelopen met kijkers naar de optocht. Wij waren er, Sander & Saskia met hun drie kinderen, Bob & Saskia met hun beide dochters, Nellie & Pieter Jan met Anne-Sofie. Michiel & Marieke, Jurriën & Janneke met Roan, Ad & Els met Marlotte en Wouter, de ouders van Ilse, en verder nog een stuk of vijftien vrienden van Guido & Ilse. Het huis was dus vol. Eerst hadden we met z’n allen op onze vaste plek naar de optocht gekeken. Daar waren Phillippa en een stuk of zes vriendinnen ook nog bij. Die zijn waarschijnlijk op weg naar de het huis van Guido & Ilse de weg kwijtgeraakt. Adrie & Monique liepen mee in de optocht. Die waren er dus wel bij, maar trokken voorbij. Het was reuze gezellig. We dronken een gezellig biertje en aten soep, friet en frikadellen en snoepten zakken chips en pinda’s leeg. De kleinkinderen vonden het fantastisch tussen al die oma’s & opa’s en ooms en tantes.
O, ja de optocht was ook wel aardig.




zondag 22 februari 2004


Carnaval in Stiphout


Dieuwertje, Saskia, elfje Elfje en Sander Stiphout – Carnaval begint op de elfde van de elfde. Dat geldt voor iedereen die serieus met dit volksfeest aan de gang wil. Dus niet voor ons. Wij raken pas geïnteresseerd op de zaterdag van het carnavalsweekend. Dat was gisteren. Met Saskia & Sander en Nienke, Dieuwertje en Emma trokken we naar de traditionele plek in Stiphout waar je tijdens de optocht de hele familie aantreft: bij Nellie & Pieter Jan voor de deur. Dat geldt trouwens niet alleen voor de familie, ook vrienden trekken naar die plek. Dat betekent dat we daar met een kleine vijftig feestvierders voor de deur staan en zitten. Nellie zorgt er ieder jaar weer voor dat er volop te eten en drinken is.
Opa Ad en oma Els. Klik ook eens op het fotolog en zie hoe Adrie zich vermaakt.Een bonte stoet van verklede mensen kijkt naar een voorbijtrekkende bonte stoet van verklede mensen. Elfje Elfje was er natuurlijk ook bij. Maar ik zag ook een aanzienlijk aantal mensen die zich hadden verkleed als hoogbejaarde. Maar ik zag ook een zwangere engel, een vriendelijke Dracula, een met klimop begroeide vlinder die maar niet van de grond wilde komen, een indiaantje, een met touw behangen schoorsteenveger, een flink aantal nepsoldaten met een flesje bier in de hand, een oer-Hollandse boerin in oranje kleding, een gevlekte panterin en nog een flink aantal zomaar versierde en opgedofte mensen.
Een feestelijke vertoning dus daar bij Nellie voor de deur. En na afloop was er erwtensoep, worstenbroodjes en een heleboel te drinken.



zaterdag 21 februari 2004


Geintje


Ik kies voor volvetNewmarket – Brenda Gould uit Newmarket in East Cambridgeshire in Engeland heeft geprobeerd twee koeien als het echtpaar Henry en Sophie Bull en haar hond als Jake Woofles te laten registreren als kiezers.
Maar men is niet op het achterhoofd gevallen in Newmarket en dus kwam de verkiezingsfraude uit. Ze moest voor de rechter in Ely, Cambridgeshire, verschijnen. De vrouw bleef thuis maar werd bij verstek veroordeeld tot 330 euro boete
Het was de tweede keer dat mevrouw Gould deze truck probeerde uit te halen.
Ze legde later uit dat het een geintje was.


vrijdag 20 februari 2004


Altijd hetzelfde


Toch zie ik liever een vriendelijk gezichtPittsburgh – Er wordt bij heel veel bedrijven en overheidsinstellingen ruim aandacht besteed aan klantvriendelijkheid. Het is natuurlijk een heel belangrijk onderwerp voor een receptioniste, baliemedewerkster, kassier of een portier. Zij zijn vaak het eerste gezicht dat je als klant ontmoet. Het doet er niet toe of dat zij met het verkeerde been uit been zijn gestapt, ruzie hebben met hun echtgenote of geplaagd worden door kiespijn. Een vriendelijk begrijpend gezicht van een persoon met aandacht voor jouw vraag is heel belangrijk. Maar ja, er is een probleem. Mensen blijven mensen. Ze hebben nu eenmaal wel eens een dag waarop ze wat minder vriendelijk zijn. Om wat voor reden dan ook. Mensen blijven mensen. Op de Carnegie Mellon Universiteit in Pittsburgh hebben ze dat opgelost. Daar treffen de mensen ‘Valerie’ achter de balie aan. Een receptionist met een heel gelijkmatig humeur. Valerie is namelijk een robot. En hoewel het een robot is, ze reageert wel als een echte receptioniste. Ze wijst de weg, beantwoordt de telefoon en ze roddelt zelfs over haar baas. Ze is de eerste receptierobot met een ‘persoonlijkheid.’ De blonde roboceptioniste droomt ervan om ooit een ster te worden. Ze is het resultaat van de samenwerking tussen de afdeling Computertechnologie en de afdeling Drama. Helemaal echt is het niet. Je moet je vraag op haar toetsenbord typen. Dat is dus een beetje saai. Ze herkent wel bewegingen. Dus zodra je binnenkomt, begroet Valerie je. Maar dat doet ze ook als er een hond binnenkomt. En dat is jammer.




donderdag 19 februari 2004


Carnaval! Nienke is er klaar voor!


Nienke is elfje Elfje.Nienke is ook mooi opgemaakt als elfje Elfje.Eindhoven – Al tijden wil Nienke elfje zijn. En niet zomaar een elfje, nee, elfje Elfje wil ze zijn. Dat is een figuurtje uit een van haar lievelingsboeken. Dus om van al het gezeur af te zijn, mocht Nienke dit jaar met carnaval elfje Elfje zijn. Stof werd gehaald, een patroon gezocht bij de Brabantse (oud-)tante en Mamma kroop achter de naaimachine.
En zie hier, ons prachtige elfje Elfje.
En niet elfje Twaalfje, zoals Opa Frans wel eens zegt.
Nee, opa, Nienke is elfje Elfje!

Een bijdrage van Saskia



woensdag 18 februari 2004


Tunnel onder Stonehenge controversieel


Stonehenge in 1989Wiltshire – We zullen dit jaar niet langs Stonehenge rijden. De laatste keer was twee jaar geleden. De laatste keer dat we er langs wandelden is nog langer geleden. In de tijd dat we er met de kinderen waren, kon je nog tussen de stenen door lopen. Nu is dat al enige tijd niet meer mogelijk. Je loopt er op een pad op eerbiedige afstand langs. Fotograferen doe je uit de verte en aanraken kan niet meer. Jammer.
Er komt nu in Groot-Brittannië een openbaar onderzoek naar de controversiële plannen om de historische site van Stonehenge opnieuw in te richten. Men wil er een tunnel onderdoor laten lopen. Verscheidene milieuverenigingen zien niets in het project, dat de steun heeft van de regering-Blair. Volgens deze verenigingen zal een tunnel de omgeving van de prehistorische site volledig verminken. Het beroemde Stonehenge wordt jaarlijks berzocht door meer dan 800.000 mensen.
English Heritage, de vereniging die verantwoordelijk is voor het beheer van de stenen en de omgeving ziet wel wat in de herinrichtingsplannen. Een tunnel zal het verkeerslawaai vervangen door het gezang van vogels, denken ze daar. Op die manier zullen bezoekers in alle rust en vrede van het megalithisch geheel kunnen genieten.
Bedoeling is de autoweg die naar Stonehenge leidt en tijdens het toeristisch seizoen dikwijls af te rekenen krijgt met files, te verlengen. Een tunnel van 2,1 kilometer lang zou onder de prehistorische site door moeten gaan. Er zou ook een nieuw bezoekerscentrum worden ingericht, deze keer aan de buitenkant van de site.



dinsdag 17 februari 2004


Praatjesmaakster


Pappa Sander luistert naar zijn jongste dochtertje Emma.Eindhoven – Wat een kletskopje hebben we er weer bij. Emma 'kletst' honderduit. Ze maakt allerlei mooie geluidjes.
Laatst lagen alle kinderen nog in bed. We hoorden ergens geluid, dus zei Sander: "Nienke is wakker!" Maar nee, het was ons kleinste meisje die vrolijk in haar bedje lag te kraaien tegen alle knuffels. En nu haar grote zussen een tukje doen had zij even tijd om een praatje te maken met haar paps.
Gezellig hoor!




Een bijdrage van Saskia



maandag 16 februari 2004


Volhouden Bol & Tol


Bol & Tol.Eindhoven – Door Michiel werd ik attent gemaakt op de site van Bol & Tol. Het klinkt een beetje als de Dikke & de Dunne. En dat is ook zo, maar dan toch anders. Michiel legt in een mailtje uit wie het zijn:”De site wordt gemaakt door 2 vriendinnen die liever anoniem blijven...” Of de dames slechts vriendinnen van elkaar zijn of dat ze de vriendinnen van Michiel zijn, werd me uit zijn mailtje niet helemaal duidelijk. De meiden hebben sinds afgelopen zondag een eigen site. Leuk! Hoe meer stukjesschrijfsters op internet hoe leuker.
Maar nu nog vol houden. Elke dag weer een nieuw stukje dames.
Veel succes.

Even in Britse sfeer


Den Haag – In juli gaan we op vakantie naar Engeland. Het is reeds gepland en geboekt. We hebben dus geen informatie meer nodig om ons te helpen bij een beslissing. Toch bezochten we vandaag de Britse Reis- en Lifestyle Markt in de Grote kerk in Den Haag. Ad & Els gaan dit jaar naar Schotland. Zij konden de beurs om allerlei redenen niet bezoeken. Wij namen dus tijdens ons rondje langs reisorganisaties, veerdiensten, luchtvaartmaatschappijen en andere organisaties, een tas vol met informatie voor hen mee.


Corien & ik bezochten op zondag 15 februari de Britse Reis- en Lifestyle Markt in Den Haag. Wij ontmoeten Dorothy. Zij ging met Corien op de plaat.


Ons ging het meer om het lifestyle-gedeelte. Er waren heel wat bedrijven die allerlei Britse producten aanboden. Van wax-coats tot marmelade, van kunstwerken tot kilts en van handgebreide truien tot whisky. En natuurlijk was er een Britse pub en een tearoom vol met Britse lekkernijen. Terwijl Corien genoot van een heerlijk kopje thee met scones met aardbeienjam met clothed cream, proefde ik een heerlijke pint bitter.
Natuurlijk was er ook Brits entertainment. Corien belde even naar Ad om hem via de telefoon alvast in de stemming te brengen met een Schotse doedelzakband. Maar er was meer. Zang en dans en een komisch duo.
Bij de stand van Buro Britain troffen we Dorothy aan. Zij stond ons in traditionele kleding te woord. We wilden wat theaterbezoeken plannen en hadden informatie nodig. Zij kon ons ruim voorzien. Nog even en dan mogen we weer.


zondag 15 februari 2004


Jazzy zaterdag


De Koninck Bluesfestival Delft.Delft – Afgelopen vrijdag en zaterdag was de Prinsenstad in de ban van de blues. Voor de zesde keer alweer vond het De Koninck Bluesfestival plaats in Delft. In 28 horecazaken traden meer dan veertig artiesten op. En niet de minsten. De beste bluesartiesten uit Nederland en België waren in de stad. Toppers als Kaz Lux, Jan Akkerman en Julian Sas waren daarbij. Tussen de verplichtingen door – vrijdagavond Kamadeeldra, zaterdagmiddag een radio-uitzending in de Sjees en ’s avonds een feestje in Knus - heb ik een aantal optredens bij gewoond. Na het theater zijn we vrijdagavond even naar de Oude Jan gegaan voor Julian Sas. Zo langzamerhand een van Nederlands grootste gitaarhelden. Voor de mensen die hem niet kennen, hij is de Nederlandse kruising van Rory Gallagher en Jimi Hendrix. De afstand tussen zijn hart en z’n vingers is heel kort. Wat zijn hart voelt laten zijn vingers horen. Het was dat dan ook een heftig bluesfeestje daarop het Heilige Geestkerkhof.
Op zaterdag was ik present bij Jan Akkerman. Jan behoeft geen introductie. Van Brainbox en Focus naar B.B. King en het Rosenberg trio. Jan speelt overal de sterren van de hemel. Het was dan ook erg druk bij zijn optredens. Er waren zelfs fans uit het buitenland voor overgevlogen. Zelf zat ik daarna in de Sjees aan de Markt in een live-uitzending voor Radio Delft bij ‘The Big Easy’. De gelegenheidsband van de uit Delft afkomstige accordeonist Henk de Kat en zanger/gitarist Hans de Vries, de frontman van de voormalige topband Louisiana Radio. Het tweetal is gespecialiseerd in de cajun en zydeco uit de Amerikaanse staat Louisiana, wat ik de ‘pretblues’ noem. Jullie begrijpen dat ik een heerlijke jazzy zaterdag had.



zaterdag 14 februari 2004


Apetrots


Deze kat tekende mijn kleindochter Nienke. Fraai hé?Eindhoven – Mijn oudste kleindochter Nienke begint een echte artieste te worden. Vaardig met het potlood en de viltstift en artistiek in het kiezen van haar kleuren. Een kunstschilderes van drie jaar! Nienke maakte deze tekening naar aanleiding van het overlijden van de kat van haar opa & oma. Een treurige zaak. Nienke besloot dat enige troost op zijn plaats was en kondigde haar moeder aan dat ze daarom de kat zou vereeuwigen.
Mamma dacht: ”Daar komen een rondje, een ei, vier strepen voor de poten en eentje voor de staart. Maar nee, er kwam een rare kronkelstreep op het papier”. Mamma Saskia had ineens een hard hoofd in de kattentekening. Maar haar dochter stelde haar helemaal niet teleur, zoals u ziet! En nu zijn pappa & mamma apetrots op deze tekening van de kat Neeltje.
Net als opa & oma natuurlijk.



Kamadeeldra


KamadeeldraDelft – Gisteravond bezochten Corien & ik Kamadeeldra. De Vlaamse grappenmachine en de Nachtburgemeester van Rotterdam samen op één podium. Het werd een heel amusante avond vol moppen, gedichten, gedachten, videobeelden en muziek die met elkaar wedijveren in waanzin, surrealisme en zwartgalligheid. Het viel me op dat het publiek in de zaal voor tweederde uit mannen bestond. De Vlaming en de Rotterdammer fungeren als gidsen voor een rondleiding door Absurdistan.

Ze omschrijven de inhoud van hun programma zelf zo:
Een
neontriektragikomieklactieflocomomultilaconiekglobanaal- mediamythologistiekflexibiologastronomonomaniakadastrofaalpedagogigolobastaractief-
cryptofelemonumentaatriviaaldecadentioneelmuzikaalhumaniverseelparagnostrada- murinoirastafarizeebanketotesterontovibrafonetielmanipulastomatolapatholog- arithmystiekeurocentrifugalastraaldiametraalcen- traditioneukpatronolokak- fenomenolalagiraaldodendrontosaunaromatiekgenantgenieke voorstelling voor het hele gezin, hoekslag en grondsteen van de menschelijke wormen en maden, te land, ter zee én na de dood, zo waarlijk helpe ons God amechtig.


Je ziet het is moeilijk te omschrijven. Jules is Jules en doet het op zijn Deelderiaanse manier. Kama is Kama doet het op zijn Kamagurkiaanse manier. Kama en Deelder doen het samen op de Kamadeelderiaans manier en creëren een (sur)realistisch universum. Ik kan het nog het best omschrijven als een chaotische jam-jazz-session-show vol afwisseling en onvoorspelbaarheid. Gedichten en teksten van Jules, gedichten en teksten van Kama, liedjes en sketches en filmpjes door hen allebei, muzikaal ondersteund door pianist Johan De Smet, bassist Aad van Pijlen en saxofonist Ger Van Voorden.
We hebben erg gelachen.



vrijdag 13 februari 2004


In het nieuw


De nieuwe kleren van de pastoorDelft – Zo’n groepje geestelijke ziet er feestelijk uit. Ik ga naar mijn werk in een blauw of bruin pak. Soms loopt er een klein streepje door, maar meer toch niet. Op dagen dat ik me frivool voel, doe ik een rood jasje aan. Feestelijker wordt het nooit.
Corien zorgt er voor dat de kleur van mijn stropdas past bij mijn overhemd. Ik kan dat ’s morgens in het donker niet zo goed zien. Geestelijken lijken zo op het eerste oog minder keus te hebben. Ze trekken elke dag weer dezelfde grijze of zwarte habijt aan. Niets is minder waar. Pastoors en dominees volgen in de kleuren van de kleding, de kleuren van het kerkelijk jaar. Er is zelfs zo nu en dan een modeshow met uitsluitend geestelijke kleding. In een kerk ergens in ons land komt de religieuze cliëntèle dan bij elkaar. Ze zitten nu eens zelf in de kerkbanken. Niet om naar de preek van een collega te luisteren, maar om de nieuwste modellen te bekijken. Zes van hen wilden wel even voor de deur van de kerk poseren. Voor de leek lijkt de kleding niet veel verandert. De reigieuze klant ziet wel de verschillen.
”Ik vind het heerlijk om zo nu en dan een nieuwe outfit te kopen”, vertelde pastoor Jansen de Vos me. Ik moet zeggen het rood staat hem uitstekend.



donderdag 12 februari 2004


Wie was Kronkel


Het hoofd van Kronkel, pseudoniem van Simon Carmiggelt, in het archief van Madame Tussaud in AmsterdamAmsterdam – ”Het dorpje wilde niets van mij weten, toen ik er gisteravond het station uitkwam – een beetje rillerig nog, want ik had een week lang heerlijk griep gevierd in mijn onverbeterlijke bed. Maar nu moest het leven toch weer beginnen met een journalistiek bezoek aan een kazerne die zich, zoals kazernes dat zo gaarne doen, had verscholen in het duister van de rimboe, achter het dorp.”
Deze zinnen kunnen maar uit één pen zijn gevloeid; die van Simon Carmiggelt. De schrijfstijl van deze Amsterdamse Hagenaar is zo onmiskenbaar herkenbaar. Simon publiceerde zijn verhalen onder het pseudoniem Kronkel in Het Parool. Het was voor mij indertijd de enige reden om mij in Delft op deze Amsterdamse krant te abonneren. Verder boeide de krant me niet meer dan m’n eigen lokale nieuwsbron. Ik was niet de enige Nederlander buiten Amsterdam die om die reden Het Parool las. Carmiggelt was – net als Bomans – een beroemde schrijver met een groot eigen publiek. Hij kreeg dus een eigen beeld in Madame Tussaud. Maar roem is vergankelijk. Dat bleek toen ik onlangs een bezoek bracht aan deze toeristische attractie van de hoofdstad. Carmiggelt – overleden in 1987 – was reeds jaren geleden verwijderd uit de collectie. Waarschijnlijk omgesmolten voor Maxima. Z’n hoofd hebben ze bewaard. Niet op de tentoonstelling, maar in de opslagruimte. Daar verstoft de treurige kop nu samen met andere beroemdheden van weleer zoals Luns en Drees.
Zo gaat dat met roem.


woensdag 11 februari 2004


Valse Vermeer is echte Van Meegeren


Han van MeegerenDelft – Gisteravond woonden Corien & ik een lezing bij van prof.dr.ir. Fred Kreuger in het Cultureel Centrum Abtswoude. Het ging over het leven en werk van meestervervalser Han van Meegeren.
”Het verhaal over Van Meegeren begint in Delft”, zegt Kreuger bij aanvang. Dat is niet helemaal waar. Van Meegeren wordt op 10 oktober 1889 in Deventer geboren. Dus eigenlijk begint zijn verhaal daar. Maar in 1912 komt hij na de HBS naar Delft om bouwkundig ingenieur te worden. Hij maakt die studie niet af. Wanneer de Delftse Universiteit een prijs uitlooft voor de beste tekening van een 15-eeuws kerkinterieur, dingt Han mee en wint hij met zijn tekening van de Rotterdamse Sint-Laurens. Daarop begint hij zijn studies te verwaarlozen. Hij stopt op 24-jarige leeftijd met zijn architectuurstudie om zich volledig aan zijn teken- en schilderspassie te wijden. Kreuger vertelt dat in 1917 zijn eerste tentoonstelling van schilderijen een welwillende ontvangst krijgt bij kunstcritici. Van Meegeren ontwikkelt later een op klassieke meesters als Michelangelo, Caravaggio, Da Vinci, Rembrandt, Frans Hals en Vermeer geïnspireerde stijl die door de kunstcritici echter vooral ”sentimenteel, hol en emotieloos” wordt genoemd.
De Emmaus gangers van Han van MeegerenToch krijgt hij eind jaren 1920 in welgestelde Haagse kringen stilaan erkenning als portretschilder en beginnen de opdrachten binnen te stromen. ”Een Van Meegeren aan de wand maakt uw kamer interessant”, luidt een reclameslogan waarmee voor de oorlog het werk van Han van Meegeren werd aangeprezen. Hoe interessant blijkt na de oorlog als na enkele dagen intensieve ondervraging duidelijk wordt dat Han van Meegeren de vervalser is van diverse schilderijen van Vermeer, De Hooch en Frans Hals. De autoriteiten geloven hem aanvankelijk niet. Pas nadat hij in de gevangenis binnen twee maanden een andere vervalsing maakt, wordt hij geloofd. Kreuger legt aan de hand van diverse voorbeelden uit hoe Van Meegeren zijn vervalsingen vervaardigde. Het was een heel boeiende avond.



dinsdag 10 februari 2004


Champagne in plaats van melk


De koe werd door de bewakingscamera’s voor het nageslacht vastgelegd. Een origineel huwelijksfilmpje.Wunstorf – Het personeel en de klanten van een bank in het Duitse plaatsje Wunstorf, vlak bij Hanover, keken onlangs vreemd op toen een echte Fries de bank binnen wandelde. Ik bedoel geen Noord-Nederlander, maar een echte zwart/witte koe.
De koe hoorde thuis op een plattelandsbruiloft in de buurt.
De nieuwe bruid melkt op haar bruiloft traditioneel een koe om te bewijzen dat ze een degelijke bijdrage kan leveren aan het boerenbedrijf. Het dier ontsnapte kort voor dit hoogtepunt van het feest uit haar veewagen en wandelde het dorp in.
De koe bleef slechts kort in de bank. Hier dier wandelde naar binnen, zag haar vergissing in, draaide weer om en wandelde de parkeerplaats op. Daar werd ze door de gasten van de bruiloft weer opgevangen en terug in de veewagen geleid.
De gasten moesten het dus dit keer met champagne doen in plaats van verse melk.


maandag 9 februari 2004


The Island of Memories


Delft – Van de zomer gaan Corien & ik weer naar Engeland. De cottages zijn al uitgezocht en besproken. Waarom gingen we gistermiddag dan toch naar het Nederlands Congres Centrum om de Ierland Vakantiebeurs te bezoeken? Daarvoor zijn heel wat goede redenen aan te voeren. Allereerst was er de Ragus Show. Een optreden van Ierse muzikanten en dansers. De show is een regelrechte reis naar het hart van de levende Ierse traditie. Het is een feestelijke belevenis. Zeker als je dat doet met in de hand een Guinness en op het tafeltje voor je een broodje zalm. We genoten (nu ja, ik wat meer dan Corien) van de Whiskey Workshop van Jameson Irish Whiskey. Op je gemak proeven van de heerlijke whiskey met een uitleg van een deskundige.

”Corien


Ging het dan alleen maar over eten en drinken? Natuurlijk niet, maar waarom niet van lamstew genieten als je de kans hebt. Er waren natuurlijk ook meer culture zaken. We bezochten de schitterende diapresentatie over the Island of Memories. We luisterden naar Ierse verhalen en harpmuziek. Ierland heeft een bijzondere traditie op het gebied van (volks) muziek en literatuur. Een cultuur waarin het vertellen van verhalen nog steeds een belangrijke rol speelt. Het werd dus een volle middag. Gelukkig konden we ook nog dingen overslaan. Demonstraties vliegvissen zijn aan ons niet besteed en een wedstrijd powerliften hebben we ook maar overgeslagen. We hebben nog wel even getwijfeld of we de demonstratie van de Ierse golfpro zouden bezoeken. Maar een bezoek aan de Ierse pub was toch aantrekkelijker.
Volgend weekend de Britse vakantiebeurs.



zondag 8 februari 2004


982 luiers


Corien met de dozen met luiers. Daarvoor het ledikantje dat ze deze week maakte.Delft – “Daar zijn wij uitgegroeid”, zegt een mevrouw bij de kassa.
Ze werpt een Veelbetekenende blik op de dozen met luiers die langs Corien schuiven op de lopende band in de richting van de kassa.
“Wij ook”, zegt Corien,”maar je groeit er vanzelf weer in”.
“Kleinkinderen zeker?” merkt de dame nu op.
Corien knikt. Ze ontdekte de reclameaanbieding van de luiers in de winkel bij toeval. Bij aankoop van twee makropakken is een megapak gratis. Dat zijn heel veel luiers voor een redelijke prijs. Het lijkt een aanlokkelijke zaak. Corien weet immers dat er in Eindhoven en Helmond grote hoeveelheden luiers worden gebruikt. En dat zal ook nog wel even zo blijven.
Ze consulteert via haar mobieltje onmiddellijk de kinderen. Het resultaat van dit telefonische onderhoud zien jullie hier op de foto. Beide moeders wilden wel een voordelige aanvulling van hun voorraad.
Het zijn bij elkaar 982 luiers in diverse maten.



zaterdag 7 februari 2004


Van moeder op dochter


Sietske draagt hier het vestje dat mijn moeder, haar overgrootmoeder, ooit breidde voor Saskia, haar moeder. Zo gaat het van grootmoeder op kleindochter en van moeder op dochter.Delft – Mijn moeder is de overgrootmoeder van Sietske. Mijn moeder was dol op Saskia, de moeder van Sietske. Ze breidde graag voor haar kleindochtertje.
Want dat kon mijn moeder als de beste. Ze was een kei in breien en borduren.
Het vestje dat Sietske hier draagt breidde mijn moeder voor Saskia.
Ik vind het juist daarom zo leuk dat mijn kleindochter ook plezier heeft van het vestje dat haar overgrootmoeder ooit maakte voor haar moeder.
En zeg nu zelf. Het staat Sietske toch geweldig.




vrijdag 6 februari 2004


Voorproefje van Valentijn


In vette letters in het vet: I love CorienDelft – Doe mee met onze ’Hoe romantisch ben jij op Valentijnsdag!’


Deze boodschap vond ik in het oude vet dat klaarstond om te worden weggegooid.

Stuur jouw originele Valentijnsgroet naar ODD. Dan was dit alvast een voorproefje.




Een bijdrage van Corien





Zoeken op internet


Klik en ga naar WikipedaDelft – De belangrijkste functie van het internet is ongetwijfeld die van vraagbaak. Op het net kan je alles terugvinden. Maar je kunt ook kennis toevoegen en zo een bijdrage leveren aan die feitenbron. Stel dat je veel weet van Amerikaanse zanger en acteur Frank Sinatra. Of wellicht van antropologie, de studie van de mens. Of misschien is semantiek, de betekenis van woorden, zinnen en teksten, een hobby van je. Ik heb ooit de lijst van toneelstukken van de Britse auteur Alan Ayckbourn toegevoegd. Ik houd van zijn stukken. ”Toegevoegd?” vraag je je af. Ja inderdaad. Dat kan in Wikipedia, de vrije encyclopedie. Het is een gemeenschapsproject met als doel in elke taal een complete encyclopedie op het web te creëren. Inmiddels is de encyclopedie in 36 talen te raadplegen. Wikipedia kun je gratis gebruiken om informatie te zoeken én om informatie toe te voegen. De Nederlandse versie startte in 2001 en is inmiddels zo uitgebreid dat je meestal wel iets vindt over het onderwerp waarover je informatie zoekt.
Als je aan deze encyclopedie wilt meewerken, kun je meteen aan de slag. Op de hoofdpagina vind je nadere uitleg.



donderdag 5 februari 2004


Groepsfoto’s kosten tijd


162 schrijvers samen op 1 fotoAmsterdam – Het maken van een groepsfoto vergt enige organisatie. Dat weet ik uit ervaring. Onlangs maakten we een gezinsfoto. Het kostte wat tijd voordat we de elf personen die daarop moesten tegelijk bij de fotograaf hadden. Mijn petje af dus voor de groepsfoto van de schrijvers van de Bezige Bij. De uitgeverij liet de foto maken ter gelegenheid van het zestigjarige bestaan. Het was een remake van de foto die Paul Huf in 1969 maakte in de bibliotheek van het Rijksmuseum. Nu werd de foto gemaakt door acteur/fotograaf Thom Hoffman. Dat er meer bij komt kijken dan alleen maar een afspraak met 162 schrijvers lees ik in de Volkskrant. Daarin zegt Hoofd Publiciteit Francien Schuursma:”Vanwege de winter heeft de fotograaf veel kunstlicht nodig. Zoveel, dat er in de Jan Luykenstraat een tien meter lange vrachtwagen komt te staan met een elektriciteitsgenerator aan boord. Het kostte me een dag om de vergunningen te regelen bij het stadsdeel Oud-Zuid.”
Op de foto in de Volkskrant herken ik Marten Toonder (in de leunstoel), Harry Mulisch (op deze foto valt hij er net buiten, net als Bij-directeur Robbert Ammerlaan), Jan Wolkers, Remco Campert, Jules Deelder, Wim T. Schippers, Simon Vinkenoog en Hugo Claus.




woensdag 4 februari 2004


Volgend jaar misschien


Roan eet alleen.Helmond – Mijn is mamma gaat iedere maandag- en donderdagavond naar school
Als mama weggaat, is papa nog niet klaar met werken. Dan komt er altijd iemand leuks oppassen, Nellie, Guido, Ilse, Marlotte en vandaag was het weer Anne-Sofie.
(Via deze weg willen pappa & mamma daar graag iedereen voor bedanken)

Maar dat is niet het verhaal bij de foto.

Eigenlijk vind ik dat ik al helemaal zelf moet kunnen eten. Dat kan ik ook wel, maar meestal duurt dat te lang.
Maar vanavond zag ik aan papa dat we tijd genoeg hadden, dus na een aantal protesten mocht ik van pappa helemaal alleen mijn eten opeten. Zonder hulp!
Na drie kwartier had ik het grootste gedeelte van de inhoud van mijn bord in mijn mond zitten en een beetje op de tafel, stoel en vloer en pappa.
Ach, voor een beginnend alleen eter valt het mij niks tegen.

Ik kan niet wachten tot ik een stukje in pappa's auto mag gaan rijden, maar pappa zei dat ik daar nog te jong voor ben.
Volgend jaar misschien....

Een bijdrage van Roan

dinsdag 3 februari 2004


Bijna zomer


De sneeuw zorgde voor een kunstwerk op het dak van Corrie & Warrie.Barrie – Even een berichtje van ons. We zitten goed in de sneeuw dit jaar en het is ook koud de laatste drie weken. In Barrie (klik maar hier en bekijk de foto van ODD) hebben ze dit jaar al meer dan 80 cm. sneeuw gehad. In de stad wordt dat natuurlijk een probleem, want je kunt nergens meer met de sneeuw heen. Wij hebben daar geen last van. Er is genoeg open ruimte om de sneeuw weg te blazen, zodat het niet zo ophoopt. Maar we moeten wel bijna elke dag de oprit schoon blazen. Dat hoort er nu eenmaal bij. Afgelopen week hadden we oostenwind en dus bleef de sneeuw meer op het lage dakgedeelte liggen. Zo ontstond er een mooi artistiek kunstwerk.
Onze zoon Andrew stuurde een paar foto’s van de westkust waar ze erg wisselvallig weer hebben gehad. Hij staat boven in de bergen met zijn nieuwe ski’s. Hij lijkt het niet echt koud te hebben, geen dikke jas, en ook geen handschoenen.
Andrew heeft het niet koudIk zag dat de temperatuurdisplay van Barrie op de ODD nog steeds niet werkt. Hij zal nog wel steeds bevroren zijn!! Deze week wordt volgens de weersvoorspellingen de maximum temperatuur voor het eerst in drie weken -5C.. Dat is bijna zomer!!!
De politie had hier vorige week veel werk met de vele ongelukken. Afgelopen donderdag noteerden ze meer dan 600 ongelukken, waarvan een dodelijk. De wind waaide nogal en dan is met de verse sneeuw het zicht soms niks. Je kunt op weg zijn dat alles goed is en dan plotseling zie je niks meer. De sneeuw ligt op sommige winderige plekken twee meter hoog naast de weg.
In een paar maanden zal alles wel vertrokken zijn. Verder is hier alles prima. Lekker warm binnen met een houtvuur in de haard.

Een bijdrage van Corrie & Warrie


maandag 2 februari 2004


Moeite met overspel?


Dimitry Petrow, de directeur van het particuliere detectivebureau Alibi verschaft een alibi aan overspelige echtgenoten.Moskou - Volgens Dimitry Petrov, directeur van het particuliere detectivebureau Alibi, maakt de komst van de mobiele telefoon het steeds moeilijker om overspel te plegen. Je bent nu immers overal bereikbaar. Ontrouwe echtelieden krijgen het steeds moeilijker. Het bureau van Petrov biedt echter uitkomt. Hij kan voor een alibi zorgen. Hij neemt maar een zaak per week aan en vraagt daar tussen de 500 en 1100 Euro voor. Hij heeft overigens meer vrouwen dan mannen als klant. Volgens Petrov komen de vrouwen naar hem toe omdat ze geen mogelijkheden zien voor een alibi.
"Je kunt niet elke week tegen je man zeggen dat je voor de gezelligheid een nachtje bij je moeder logeert," legt hij uit. Bovendien willen de ontrouwe echtgenotes ook wel eens een hele week met hun geheime minnaar op stap. In zo'n geval levert Bureau Alibi een zeer echt lijkende dagvaarding af bij het huis van de vrouw. Daarin wordt zij opgeroepen te getuigen voor de rechtbank omdat ze getuige is geweest van een misdrijf.
"Het moet dan wel een rechtbank in een stad zijn die ver van de woonplaats ligt. Anders loop je de kans dat de echtgenoot langs komt,"zegt alibiverschaffer Petrov lachend. Maar ook voor mannen zorgt hij voor een alibi. Een jaloerse echtgenote zal geen argwaan krijgen als er een auto voor de deur stopt om haar man op te halen, als er vishengels en ander visgerij uit de wagen steekt. Volgens Petrov is ook beter als de vrouw niet weet waar de man naar gaat vissen in het weekend.


zondag 1 februari 2004


Het komt goed


Mooi hé. Nieuwe kastjes bij een nieuwe vaatwasser. Logisch toch!Delft – Van de week is het hout en de apparatuur gebracht voor de nieuwe keuken. Nieuwe keuken, hoor ik jullie verbaasd denken. Er kwam toch alleen een afwasmachine? Inderdaad dat dacht ik ook en ik ben net zo verbaasd.
Op een zonnige zaterdagmorgen wandelde ik met Corien een keukenzaak binnen.
“Ik ga even naar een vaatwasser kijken,” glimlachte ze naar mij.
”Natuurlijk,” beaamde ik.
De vette glimlach op het gezicht van de koper toen Corien hem vertelde dat we een vaatwasser wilden, had me moeten waarschuwen. We kregen koffie en hij begon direct met het stellen van allerlei intieme vragen over de afmeting van de kastjes, de hoogte van het aanrecht en de kleur van de handvatten.
”Het is allemaal standaard,” riep ik geschrokken. Dat was kennelijk een dom antwoord. Hij keek me aan alsof hij me alles kon wijsmaken. En dat was ook zo. Zijn verhaal begon met het weghalen van een kastje omdat daar de vaatwasser in moet. Daarom moest er 'natuurlijk' een nieuw kastje bij komen omdat er nu ruimtegebrek dreigde te ontstaan. Maar als je één nieuw kastje neemt, dan kun je het beter meteen goed doen en drie nieuwe kastjes nemen. Vervolgens legde de keukenman uit dat er daar nog een plankje en daar nog een overtrekje, een sierstrip en een 'sidepanel' bij moet. O ja, en natuurlijk een nieuwe groep. En voor je het weet heb je een afspraak met een aannemer. Die stapte op een dag door onze keuken en nam de maten. Het ging niet meer over een afwasmachine. Het ging over stopcontacten, waterleidingen, kastjes, parket, verlichting en weet ik wat al niet.
Ik dacht nog steeds dat we alleen een vaatwasser wilden.
En Corien? Als ik over de keuken begin, kijkt ze me al net zo aan als de vaatwasserverkoper. Zo’n blik van: rustig maar, het komt allemaal goed.
Op een zonnige zaterdagmorgen zal ik ooit met Corien een tv-zaak binnen wandelen.
"Ik ga even naar een breedbeeld tv kijken," zal ik dan glimlachen.