Met de ramen open Leiden – In de jaren vijftig van de vorige eeuw gingen we nog niet massaal op vakantie. Bij ons thuis was dat zeker niet het geval. We gingen hooguit dagjes met de tram of op de fiets naar het strand. Meer kan ik me niet herinneren over gezamenlijke vakantie-uitjes. Vakantie vieren bij familie deden we ook niet, want iedereen woonde op fietsafstand. We konden na een bezoek altijd weer naar huis. Misschien was ik juist daarom wel zo geïnteresseerd in het protestante blad ‘De Spiegel’, waarop mijn ouders een abonnement hadden. Daarin stonden boeiende reisverhalen over oorden ver achter de horizon. Plekken en plaatsen waar ik wel nooit zou komen. Ik verwachtte als jongen niet dat ik ooit een voet zou zetten in Rome, Berlijn, Londen of Parijs. Laat staan Jeruzalem, Montreal of Caïro, om maar wat te noemen. Ik las met genoegen de verhalen over familievakanties van anderen en bekeek met graagte de foto’s die erbij hoorden. Deze vader fotografeerde in 1953 zijn kinderen in het Yellowstone National Park. Ik was toen zes jaar en mijn moeder vertelde me aan de hand van de foto over Judith (het meisje in de auto) en Mary Ellen en Will die op het autodak de zwarte beer van zo dichtbij konden bekijken. Het waren de belevenissen van de familie Gray, waarover vader Ralph in het blad een serie verhalen publiceerde. Tegenwoordig mag je niet meer zo dichtbij de beren komen en moeten de ramen en deuren potdicht blijven. Tijdens mijn eerste bezoek aan een safaripark was ik dan ook blij dat de auto’s tegenwoordig allemaal airconditioning hebben. In 1969 verscheen het laatste exemplaar van ‘De Spiegel’, gelukkig begonnen we toen al snel zelf te reizen.