donderdag 31 juli 2003

Profronde is feest


v.l.n.r. Mara (vriendin van Marlotte & Anne-Sofie),  Edwin (basgitarist van Les Cigales) en Marlotte. De foto is genomen door de manager van de band. Stiphout – Afgelopen dinsdag 29 juli gaf de GTST-ster Fajah Lourens het startschot voor de 24ste Bavaria Profronde van Stiphout. In dit belangrijke profwielerevenement rijden altijd heel wat coryfeeën uit de Tour de France mee. Dit jaar verschenen aan de start o.a. de nummer twee uit het eindklassement Jan Ullrich, de winnaar van de groene trui de Australiër Baden Cooke, de winnaar van vier etappes, de Italiaanse topsprinter Alessandro Petacchi, Marco Velo, de Nederlandse winnaar van de etappe naar Bordeaux Servais Knaven, Remmert Wielinga, Leon van Bon en Bart Voskamp.
Zoals ieder jaar waren er ook weer heel wat artiesten naar de profronde van Stiphout gekomen. Do en Hind (Idols) waren van de partij, net als de groep Les Cigales. Een band met een allround repertoire van superdiscotheek tot gezellige kermisdeunen. Deze band viel erg in de smaak bij de dochters van Ad & Els. Er werden dan ook heel wat foto's gemaakt. Ik koos deze uit. Je ziet v.l.n.r. Mara (een vriendin van Marlotte en Anne-Sofie) Edwin, de basgitarist van de groep en Marlotte. Zo te zien hadden ze veel plezier. Overigens won Jan Ullrich. Hij bleef na een ontsnapping anderhalve ronde voor het einde de rassprinter Alessandro Petacchi en groene trui winnaar Damen Cooke in deze editie van de profronde ruimschoots voor.

woensdag 30 juli 2003

De uitdaging


Het ontwerp voor een ODD-postzegel van Floris.Stiphout – Floris reageerde vandaag op het stukje op ODD van 28 juni over de ODD-postzegel. Hij heeft een voorbeeld gemaakt van een ODD-postzegel. Ik vind het reuze knap. Zelf zegt Floris:” De zegel is enkel grafisch, er is geen foto in verwerkt waar je het over had in op je site. Ik had ook geen geschikte voor handen.” Floris had hem al wel in het door de TPG voorgeschreven jasje gestoken. Floris voegt aan het ontwerp nog een uitdaging toe aan andere creatieven onder de lezers:” Hopelijk stimuleert het overige familieleden om ook eens creatief aan de slag te gaan voor een zegel.” Dat is een goed plan Floris. Er zijn zoveel creatieve ODD-lezers. Dat moet zeker lukken. Wie neemt de uitdaging aan.

Een nieuwe toeriste


Benthe ziet het allemaal voor de eerste keer. Delft – Het is druk in de Prinsenstad. Bussen met toeristen uit alle windstreken staan in rijen geparkeerd. De paardentram, het Delfts Blauw, de scheve toren van de Oude Kerk, het graf van de koninklijke familie in de Nieuwe Kerk, de terrassen in de zon, het standbeeld van Hugo de Groot en Willem van Oranje, overal zie je de mensen hun fototoestel te voorschijn halen. Overal moet een plaatje gemaakt worden voor thuis. Een bewijsfoto. Ik was in Delft, kijk maar hier sta ik voor museum Het Prinsenhof.
De Delftenaren zien het zelf niet meer zo. Zij spoeden zich naar hun werk en kijken niet meer naar de mooie gevels die weerspiegelen in de gracht. Dat Delft een mooie stad is, weten ze wel. Maar soms komt er iemand op visite, die het allemaal voor de eerste keer ziet. Dan zien de bewoners het zelf ook weer met nieuwe ogen.

dinsdag 29 juli 2003



Vijf groenen


Hazerswoude-Rd – Toen mama en ik de ODD aan het lezen waren, lazen wij dat stukje van Jolien die foto's van mensen met een groen truitje op haar site verzameld. Dit vonden wij wel origineel. Toen wij iets verder het stukje van Saskia zagen in een groen T-shirt, bedachten we dat het wel leuk zou zijn als wij ook even een foto van ons gezin in het groen zouden sturen. Zo gezegd, zo gedaan. Het hele gezin trok de kasten open om te kijken of ze misschien nog iets groens hadden liggen aan truitjes. Toen we allemaal zaten, duurde het even voordat we een leuke foto hadden gemaakt.

 De foto is helaas niet langer beschikbaar.

Inmiddels hebben we de foto zoals jullie hier zien naar Jolien gemaild. Ik hoop dat nog meer mensen een foto op sturen, want het is echt een heel leuke gezicht al die groene truitjes. Doen hoor!

Een bijdrage van Denise

maandag 28 juli 2003

Wanneer komt ODD-postzegel


Dit is een voorbeeld van zelf ontworpen zegels, zoals TGP dat zelf op haar site toont. Trouwens, zouden de letters TPG nu echt Tante Post Groep betekenen.Delft – Het wordt onderhand tijd voor een eigen ODD-postzegel. Sinds een jaar kan iedereen zelf postzegels laten maken bij TPG Post. Met die postzegels naar eigen keus kun je gewoon de post frankeren. Volgens TPG zijn de zegels uitermate geschikt voor een bruiloft, jubileum, kinderpartijtje, eindexamenfeest, verhuizing of elke andere speciale gelegenheid. Je kunt kiezen uit twee basisvelletjes. De zegels moeten wel aan bepaalde voorwaarden voldoen. Zo meldde de Bomanskrant in de rubriek nieuwsberichten dat een liefhebber van deze schrijver een Bomanszegel wilde laten maken. Hieraan gaf TPG geen gevolg. Dat zal te maken hebben met het feit dat de foto’s van Bomans niet rechtenvrij zijn. Misschien wil TPG zelf wel een foto van deze door velen gewaardeerde Nederlandse schrijver uitbrengen. Een foto van de voltallige redactie van ODD is wel helemaal rechtenvrij. Dat zou dus geen probleem moeten zijn. Ik zal het op de eerst volgende volledige redactievergadering van onze site eens voorstellen. Wellicht heeft de hoofdredacteur nog wel ergens een potje voor zoiets.

zondag 27 juli 2003

Sietske in Koudekerk


Overopa en achterkleindochter Koudekerk aan de Rijn – Onze jongste kleindochter ging onlangs op reis. Ze logeerde samen met haar ouders en zusje Benthe een weekend bij oma & opa in Delft. Tijdens dat weekend bracht ze natuurlijk ook een bezoekje aan de opa van haar mamma. Haar ’overopa’ vond het heel erg leuk om zijn jongste achterkleinkind op de arm te dragen. Sietske moest er eerst wel even aan wennen. Maar uiteindelijk vond de kleine meid het wel leuk daar.

Kop staart


New Delhi – Wanneer je met je autootje achter op een olifant rijdt, krijgt het begrip kop-staart-aanrijding wel plotseling een andere dimensie. In de Indiase hoofdstad worden er nog zo’n dertig olifanten professioneel ingezet. Ze verwijderen o.a. omgevallen bomen. Dat werk wordt voornamelijk ’s nachts uitgevoerd om het verkeer niet te veel te ontregelen. De donkere olifanten zijn op de vaak schaars verlichte wegen van New Delhi niet erg goed te zien.

 De foto is helaas niet langer beschikbaar.

Daarom krijgen de dieren nu een reflector op hun achterste. Op die manier hoopt The Wildlife Trust of India, die voor de reflectoren zorgt, voortaan kop-staart-aanrijdingen te voorkomen.

Sound of Music


Maaike Widdershoven.Eindhoven – Op zaterdag 19 juli zijn mama en ik naar de musical The Sound of Music geweest, in de Eindhovense Stadsschouwburg. Het was echt een prachtige musical. Iedereen kent het verhaal natuurlijk al van de film dus dat hoef ik niet uit te leggen. Nou ja, natuurlijk…. Ik heb de film nog nooit gezien omdat ik daar niet echt behoefte aan had maar nadat ik de musical heb gezien ga ik hem zeker kijken!
The Sound of Music was speciaal voor deze gelegenheid herschreven. De tekst van de liedjes was een klein beetje veranderd van de liedjes in het Nederlands die jaren geleden al eens uitgekomen waren. Maar ze waren echt schitterend, daarom hebben mama en ik na afloop ook meteen de cd gekocht.
De acteurs waren ook erg goed. Ik vond het alleen wel jammer dat Maaike Widdershoven (Maria Rainer in de musical) al heel snel over ging op kopstem.
Natuurlijk is het ook altijd leuk als er een acteur of actrice in meespeelt die je al van een andere musical of van t.v kent, en dat was ook bij deze musical het geval: Anne-Mieke Ruyten speelde Elsa Schrader. Anne-Mieke ken ik van Sam Sam waar zij Chris speelde.
Natuurlijk waren ook de zeven kinderen er. Zij speelden echt supergoed en konden heel erg mooi zingen, ze hadden dan ook allemaal een grote rol. The Sound of Music is echt een aanrader, zeker als je een Sound of Music-fan bent!

Wil je meer foto’s zien? Klik dan hier.

Een bijdrage van Anne-Sofie

zaterdag 26 juli 2003

Sarah plus één


Nellie viert haar verjaardag op 2 augustus Helmond – Jullie hebben inmiddels allemaal via de mail de uitnodiging gekregen voor de verjaardag van mijn zus Nellie. Daarop een foto van haar als klein meisje en een afbeelding van haar huidige verschijning. Haar zoon Floris had Nelleke en Nellie heel knap tot één portret samengevoegd. Omdat de tekst van de uitnodiging er overheen stond, is het jullie wellicht ontgaan. Daarom plaats ik hem ook nog maar eens hier.

Buren van Paleis Soestdijk


v.l.n.r. Marlotte, Janneke, Els, Anouk, Maartje en Jolijn Baarn – Gisteravond tegen middernacht zijn Maartje en Jolijn thuisgekomen van het zomerkamp. Doodmoe en doodop. Vermoedelijk van de gehele dag schoonmaken van de blokhut in Baarn. Vandaag komen de anderen terug. Overigens heten zij in het kamp anders. Jolijn heet Sahi, Maartje koos de naam Woutertje en Janneke is Raksha. Op welke manier Guido en Jurriën moesten worden aangesproken weet ik niet. Misschien wel met meneer. Op de foto zie je behalve Woutertje, Sahi en Raksha ook nog Marlotte, Els en vriendin Anouk. Ik nam de foto van dit hartelijk weerzien na nota bene één dag.


Een bijdrage van Ad

”Mag ik even uw aandacht”


Tokio – De oppositie was het overduidelijk niet eens met een passage in de nieuwe Irak-wet, die aan de orde kwam in het hogerhuis van het Japanse parlement. Premier Koizumi en zijn regering wil het mogelijk maken om strijdmachten naar Irak te zenden. Dit alles om te helpen bij de wederopbouw van het door oorlog verscheurde land.

 De foto is helaas niet langer beschikbaar.

Ook Nederland zendt inmiddels troepen. De discussie in het Japanse parlement verliep een stuk rumoeriger dan die in ons land. In Nederland behoef je slechts tegen je collega politicus te zeggen: ”Mag ik even uw aandacht.” Desnoods op luide toon.

vrijdag 25 juli 2003


Kerstmannencongres


Kopenhagen – Zo’n 120 kerstmannen namen deze week deel aan het jaarlijkse driedaagse kerstmannencongres. Uit heel de wereld waren ze gekomen: Santa Claus, St. Nick, Papa Noel, Babbo Natale, Julenissen, ja zelfs een Sinterklaas werd waargenomen in de Deense hoofdstad. Op de agenda van het congres stonden onder het kopje “Key Issues” enkele belangrijke onderwerpen genoemd.

Kerstman.

Zo was een van de vragen wanneer dit jaar Kerstmis zou worden gevierd. Na een stemming bleek dat men unaniem had gekozen voor 25 december.
De Deense kerstman, Ole Lundsgaard, pleitte voor meer discipline in het luchtruim. ”We ondervinden steeds meer last van types zoals Harry Potter en andere op bezemstelen rondsuizende heksen.” De voorzitter van het congres, de Deense kerstman Kurt Flemming maakte tijdens de jaarvergadering bekend dat Groenland nu voortaan de officiële woonplaats van de kerstman zal zijn. Het congres werd afgesloten met een traditionele Deens kerstdiner. Klik Hier en hier voor nog meer nieuws over dit congres

Stoer hé


De foto is helaas niet langer beschikbaar.Hamburg – De politie van de Duitse stad Hamburg heeft zeven motorfietsen van de Amerikaanse motorfietsgigant Harley Davidson ter beschikking gekregen. De motoren mogen een jaar gratis worden gebruikt. De Duitse politiemensen zullen de motoren testen. Ze willen weten of de Amerikaanse motorfietsen ook geschikt zijn voor de surveillance op de Duitse wegen. Daarna beslist het Duitse korps of de motorfietsen worden aangeschaft. Op de foto poseert motoragente Susanne Laska. Zo te zien heeft zij er wel zin in om een jaartje op zo’n geweldige motor te surveilleren. Binnenkort krijgt de politie in Hamburg nog dertien Harley Davidsons bij. Kennelijk heeft men erg veel vertrouwen in het succes van de proef. In Hamburg houdt men wel van experimenten. Eerder deden [klik hier] ze een test met deze voertuigen.

Zwembarbecue


Ad en Nellie Helmond – Hoe moet je een 'zwembarbecue' definiëren? Ik geloof dat jij werkelijk je best hebt gedaan er een mooie beschrijving van te maken. [klik hier] We hebben overigens ook geprobeerd e.a. in die richting te genereren, maar zijn niet verder gekomen dan een satéstokje achter het bovenstukje van Nellie's badpak. Voor de rest was én de barbecue (we hebben het niet helemaal opgekregen) én het zwemwater (tegen de 30 graden!!) én de buitentemperatuur én de benodigde wijntjes etc. véél te lekker.

Wie waren aanwezig?
Janneke & Jurriën zaten zonder Roan op het scoutingkamp van de Jan Baloysgroep namens welpen en verkenners, net als Maartje en Jolijn namens de kabouters en welpen van deze groep en Guido namens de bevers. Zij zaten helemaal in Baarn op het Nationaal Scouting Terrein aldaar; niet ver van paleis Soestdijk. Els, Marlotte en ik zijn daar afgelopen zaterdag nog even geweest om Jolijn (ze moest die dag eerst nog even werken bij de Hema) weg te brengen.

Zij waren er dus niet bij
Marlotte en Anne-Sofie natuurlijk wel, evenals Floris, Ilse, Marieke, Michiel en Wouter. Natuurlijk niet te vergeten: Nellie, Pieter Jan, Els en ikzelf. Met elf man dus. We zaten heerlijk gezeten onder de party-tent. In het begin hadden we wat miezer drupjes, maar verder was het droog en mooi. We waren voorzien van voldoende licht, hapjes en drankjes en een fantastische barbecue.Hier zitten ze te schranzen
Natuurlijk hadden we het nodige te babbelen; ging het niet over de moderne digitale fotocamera's, dan wel over onze puppy's, dan wel over de behoorlijk bijgewerkte fotoalbums (ja inderdaad, inmiddels in meervoud!) over het familie-weekend in Malmedy. Nadat alle magen meer dan voldoende waren gevuld, moesten deze overtollige calorieën natuurlijk weer verdwijnen. Hoe kun je dat beter doen, dan met een heuse 'bal'-worsteling in het zwembad.


Een bijdrage van Ad

donderdag 24 juli 2003

Maartje aan de bal


Maartje houdt de bal hoogHelmond – Nog even en de voetbalcompetities beginnen weer. De tijden dat de kranten pagina’s volschreven over voetballers die voor grote bedragen van club wisselden, is voorbij. Spelers moeten nu soms veertien dag op proef meetrainen, voordat ze een contract krijgen aangeboden. Veel voetbalsalarissen zijn met zo’n dertig procent verlaagd. Op een trainingsveld in België zag ik deze jeugdige sporter een balletje hooghouden. Of zij een carrière in de voetballerij begeert, is onwaarschijnlijk. Het ziet er meer naar uit dat ze voor haar plezier met een bal in de weer is. Ik vond het zo'n leuk plaatje dat ik het jullie niet wilde onthouden.

woensdag 23 juli 2003


Digitale winkeldiefstal


Tokio – De populaire mobiele telefoontjes waarmee je ook kunt fotograferen brengen mensen op criminele ideeën. Dat melden nieuwsbronnen in Japan. Zo is er een nieuwe vorm van winkeldiefstal ontstaan. In plaats van bladen en tijdschriften te kopen, worden nu de interessante pagina’s met de camera gefotografeerd.

 De foto is helaas niet langer beschikbaar.

Daarom worden nu posters verspreid in de winkels met daarop de oproep om dit niet te doen. Ook zijn er mensen die geheime foto’s maken onder het deurtje ven een openbare toilet of onder de rokken van een passerende juffrouw. Jongelui vinden het erg grappig om elkaar dergelijke foto’s te mailen. Om die reden is het in Japan verboden een dergelijk telefoontoestel mee te nemen naar een openbaar badhuis. Dergelijk puberaal gedrag lijkt me ook erg vervelend. De politie in Japan is erg streng. Mensen die in drukke treinen of volle roltrappen worden betrapt op het nemen van foto’s onder de rokken van vrouwen, lopen het risico van een boete van $4200, =. In Japan zijn er in de afgelopen maanden 25 miljoen van dergelijke camera’s verkocht. In dat opzicht loopt het land voorop in de wereld.
Het lijkt mij overigens niet mogelijk om een hele pagina te fotograferen en dan thuis om je computer te lezen. De kwaliteit is daarvoor niet goed genoeg. Dat geven de boekverkopers ook toe. Maar je kunt wel de openingstijden van een restaurant, een recept, advertenties of een foto op een dergelijke manier kopieën.
Aan de andere kant verhoogt een dergelijke camera misschien ook wel de veiligheid schrijft een Japanse krant. Een 18-jarige meisje werd in een volle trein betast door een man. Ze nam een foto van de actie van de man en belde de politie. Bij de volgende halte werd hij aangehouden, waarbij de foto als bewijs kon dienen. Het is nu maar te hopen dat die foto niet alsnog op het internet terecht komt.

dinsdag 22 juli 2003

Corien ontmoet reus


Corien en Robert Pershing WadlowKopenhagen – Op vakantie in Denemarken ontmoetten we in Kopenhagen de langste man ter wereld. Althans zijn beeld. Het is Robert Pershing Wadlow . Geboren in Alton, Illinois in de VS op 22 februari 1918. Staande voor zijn beeld voelt iedereen zich klein. Robert werd het laatst opgemeten op 27 juni 1940 en was toen 2 meter en 72 centimer lang. Wadlow overleed op 15 juli 1940 in een hotel in Manistee in de Amerikaanse staat Michigan. Hij werd begraven op de Oakwood Cemetery in Alton. De kist waarin hij werd begraven was 3 meter en 28 centimer lang, 81 centimeter breed en 76 centimer hoog. Hij woog bij zijn overlijden 199 kg. Op zijn 21ste verjaardag woog hij nog 222, 71 kg. Zijn hele levensverhaal is vol van cijfers. Zijn schoenmaat was 37AA ( 47cm), zijn handen waren 32,4 cm lang. Hij moest natuurlijk ook veel eten om dat grote lichaam te voeden. Hij at per dag 8000 calorieën. Ze hadden in het museum in Kopenhagen ook filmopnamen van deze reus. Het is heel bijzonder om zo’n lange man te zien lopen tussen mensen van een normale afmeting.

maandag 21 juli 2003

Saskia in het groen


Delft – Het afgelopen weekend logeerden Bob & Saskia met Benthe en Sietske in Delft. Dat meldde ik al eerder. We maakten zondag ook even een foto van Saskia in een groen T-shirt voor de site van Jolien.

Saskia.

Het shirt kregen wij ooit van onze Londense vriend Jim. Jim – inmiddels al weer even gepensioneerd – was toen brandweerman op het vliegveld Heathrow. De brandweer van dat vliegveld doet natuurlijk het werk daar in een ploegendienst. Die ploegen hadden geen namen maar kleuren. Zo was er een blue watch en een red watch, enzovoort. De ploeg waar Jim in zat was de green watch. Wie van de ODD-lezers volgt er in een groen shirt?

Vakantie in Andora


Annefien op vakantieDen Bosch – Ik had jullie het tweede deel beloofd van mijn vakantie in Andora. De vorige keer ben ik gebleven op vrijdag de laatste vakantiedag in Italië. Omdat het wat tegen had gezeten, kregen we vandaag twee excursies in plaats één. Om het wat goed te maken. We waren blij verrast: het zou allemaal nog goed komen met onze vakantie. Om alles extra goed te laten verlopen had onze chauffeur Martin een Belgische gids gehuurd. De gids woonde en werkte al tweeëntwintig jaar in Italië. Dat zat dus wel snor. Op het programma stond dat we na het ontbijt om acht uur vertrokken naar de markt in Loano. Daar konden we leuke inkopen doen en ook souvenirs aanschaffen. Dat was wel leuk. En dan nog na de middag afreizen naar het oude stadje San Remo met aansluitend een boottocht naar de Franse grens. We zouden dan varen langs de badplaatsen Bordighera, Vertimiglia en Menton. We gingen vol goede moed op pad. Het was stralend weer. Ik zag dat winkelen en varen dus wel zitten. Het gaat goed. We rijden voorspoedig in onze aircobus. Martin vertelde ons wat leuke details. Hij zei dat we de gids bij de tol in Ventimiglia op gingen halen. Geen probleem denk je dan. Vlak voor de tol ziet Martin de gids links van de weg staan. Hij kijkt of alles vrij is en draait voor de tol linksom naar de gids om hem op te pikken. De Belg is nog niet ingestapt of er draait een politieauto voor onze bus. Papieren en rijtijden worden gecontroleerd. Alles is in orde. Maar de chauffeur is over een doorgetrokken streep gereden. Is dat een probleem? In dit geval wel. Ze praten als Brugman. Vooral de Italiaanse Belg, maar er is geen speld tussen te krijgen, de twee vrij jonge agenten blijven bij hun standpunt. Intussen zitten wij in spanning en denken het er het onze van. We krijgen uitleg van Martin: we moeten met de bus achter de politiewagen aan. We reden nogal een flink stuk naar Imperia. Daar werd de bus in beslag genomen door de politie. Het rijbewijs van Martin werd ingenomen en hij mocht niet meer rijden. Eerst mochten wij de bus niet uit, maar dat was niet vol te houden. Dus 49 mensen uit de bus in de uithoek van Inperia waar dit soort in beslag genomen voertuigen werden gestald. De temperatuur was behoorlijk opgelopen. En niet allen van de zon. Verschillende mensen kregen het te kwaad. We stonden opnieuw langs een vangrail te huilen. Anderen liepen zich kwaad te maken over zoveel onrecht. Eén passagier ging door het lint en maakte ruzie met de agentjes. Dat moest zijn vrouw weer sussen, waarop ook zij ging huilen. We vroegen of er ook een mogelijk was om te plassen. O ja daar achter in de loods was een Franse toilet zonder slot. Nou dan weet je het wel. Zo verstreek de tijd. We stonden achter en langs onze in beslag genomen bus te wachten op een Italiaanse bus. Die was besteld om ons gestrande passagiers naar het hotel te brengen. Iedereen was terneergeslagen en wilde het liefst naar huis. Maar dat kon natuurlijk niet. We moesten naar het hotel. Deze kaart van het hotel ontvingen wij van AnnefienIk wilde niet naar het hotel. Ik wilde dat de mogelijkheid werd geboden nog wel naar San Remo te gaan. Ik wilde ook nog varen. In eerste instantie werd dat afgedaan met: ga maar op eigen gelegenheid. Maar dat is niet de bedoeling van een excursiereis. De Belg kwam in actie. Hij vroeg of er nog meer mensen mee wilden, want ik was eerst bijna alleen. Uiteindelijk wilden er nog 35 van de 49 de excursies maken. Overigens voor de Italiaanse bus er was, waren we bijna 3 uur verder. Ik hoorde daar van de gids wat er voorafging aan de politiecontrole. Hij stond bij de tol te wachten toen er politie naar hem toe kwam met de vraag of de auto die daar in de buurt stond van hem was. Nee, hij was niet van hem. Het bleek om een gestolen auto te gaan. Ze bleven de Belg in de gaten houden. Daarom ging hij elders staan en dacht dat zij weg waren. Tot Martin de draai maakte. De politie dacht toen kip ik heb je. De maandag erop deed de rechter uitspraak over het gebeurde: Martin mag twintig dagen niet rijden in Europa. Hoelang de bus is vast gehouden weet ik niet. De hoogte van de boete ken ik ook niet. Voor ons moest er opnieuw een bus komen. Nu uit Nederland met twee chauffeurs. Een om ons zaterdagmorgen op te halen. En een om Martin te rijden. Wij zijn met de Belgisch gids naar San Remo geweest en we hebben gevaren. Het was overigens een flop. Op de boot hebben we uitsluitend zitten praten over het gebeuren. De gids hebben we niet gezien. Ik betwijfel of hij aan boord was. Tijdens de rondleiding door het mooi oude stadje San Remo hebben wij weinig gezien. De gids holde er doorheen. Wij moesten de achterblijvers helpen om bij te blijven. Wat er allemaal aan emotie in deze reis heeft gezeten kan ik niet verwoorden, maar geloof maar dat veel mensen dit niet snel opnieuw doen. We zijn wel allemaal zonder verdere kleerscheuren in Nederland aangekomen.

Een bijdrage van Annefien

zondag 20 juli 2003

Groen is kunst


De foto is helaas niet langer beschikbaar.Utrecht – Floris werkt bij het marktonderzoeksbureau Telder. Als je hem vraagt wat voor werk hij doet, zegt hij: Ik stoort mensen tijdens het eten met allerlei vragen.” Naast hem zit zijn collegaatje Jolien. Heb dus maar geen meelij. Behalve telefoongesprekken met vreemden, spreekt Floris ter afwisseling ook met haar. Jolien heeft iets met groen. Ze vindt groen kunst. Herinner je je Martine nog. Zij had iets met nummers. [klik hier voor Martine en haar nummers]
Jolien doet iets wat er op lijkt. Ze fotografeert mensen met een groen shirt en zet die dan vervolgens op haar site. [klik hier voor haar site]. Dus toen Floris op zijn werk verscheen in een shirt waarin een groen streepje zat, werd hij door haar direct op de foto gezet. Floris staat nu dus op haar site. [klik hier voor de foto van Floris] Wil jij jouw foto waarop je te zien bent in een groen shirt ook op de site hebben? klik dan hier en stuur een mailtje naar Jolien Ik vraag me trouwens af of er nog meer van dit soort sites zijn. Vast wel.

Badbarbecue in Delft


Saskia, Corien met Sietske, Benthe en Bob in de tuin in Delft.Delft – Dit weekend wordt er heel veel gebarbecued in ons land. Dat merk je in de winkels. Indien je niet op tijd inkoopt, is het vlees op. Dat gebeurde ons niet. Dus zaten wij zaterdagavond gezellig rond onze tafelbarbecue in de tuin. Saskia & Bob met Benthe en Sietske en wij tweeën. Benthe vond het geweldig. Sietske vond het gezelschap al voldoende. Het was voor mij een mooie gelegenheid om flesje Chateau neuf du Pape open te trekken. Niet dat ik een excuus nodig heb voor een mooi flesje, maar in gezelschap smaakt het toch beter. Voordat het smulfestijn begon, had Benthe nog uitgebreid gespeeld in het zwembadje. Het was dus eigenlijk een badbarbecue.
Vandaag is er een zwembarbecue in de tuin bij Ad & Els. Wat dat precies betekent, weet ik niet. Maar ik vermoed dat het betekent dat je voordat je hem mag opeten, je eerst met je stokje saté naar de overkant moet zwemmen. Je mag waarschijnlijk zelf uitmaken hoe je het doet. Steek je hem achter je oor, klem je hem tussen de tanden of steek je hem achteloos tussen de band van je zwembroekje. Alles mag, als je maar geen satésaus in het water knoeit. Toch?



zaterdag 19 juli 2003

Sietske in bad


Sietske Delft – Sinds gisteren logeren Benthe en Sietske (samen met haar pappa en mamma) bij oma & opa. Het is de eerste keer dat Sietske hier in Delft is. Dat betekent dat het fototoestel weer flink wordt benut. Een hoogtepuntje is altijd het bad. Benthe gaat samen met mamma onder de douche. Sietske wordt door oma in bad gedaan. Daar zijn dan ook de meeste fotokansen. Net als haar nichtjes en zusje eerder, kan dat nog in de keuken. Ze past er nog net in. Dus net als haar zusje en nichtje zijn er nu dus ook foto’s van Sietske in bad in de keuken. Sietske vond het wel aardig.

vrijdag 18 juli 2003

Dieuwertje groeit


Dieuwertje in het bakje bij NienkeEindhoven – Kleine meisjes worden groot, dat is iets waar je je over blijft verwonderen. Dieuwertje weet, net als Nienke, de boekenmand al goed te vinden. Je kunt daarin kruipen, maar je kunt natuurlijk ook op de stapel boeken ernaast gaan zitten en dan de mand uitpluizen! Dat Dieuwertje erg ondernemend is, hebben wij al lang gemerkt Hoefde je bij Nienke maar een paar keer 'nee' te zeggen, Dieuwertje blijft proberen. Zo mag ze helemaal niet aan het fruit komen. Maar de verleiding van een watermeloen kon ze niet weerstaan, dus rolde ze hem de hele kamer door. Laat ze er nu net zelf ook uitzien als een watermeloen! En wat is er mooier dan met het speelgoed van je grote zus spelen. Het maakt niet uit of dat die puzzel is (die je helemaal nog niet kunt maken, maar de stukjes zijn zo mooi), of die driewieler. Maar ja, die driewieler kan die kleine meid natuurlijk nog niet opklauteren. Pappa had daar wel een oplossing voor: Hup in de laadbak en laat die grote zus maar trappen! Prachtig vond Dieuwertje dat.


Een bijdrage van Saskia uit Eindhoven

Karakterkar


Els aan het stuur en Ad er naast. Op de achterbank Marlotte, Anne-Sofie en Jolijn. Gemert – Tussen 1965 en 1975 werden jaarlijks meer dan een miljoen kevers verkocht. Financieel dus een hoogtepunt, jammer dat technisch toen wel het eind van het concept was bereikt. Er kwamen veiligheidseisen, milieueisen en – de schok van de oliecrisis maakte dat overduidelijk – de noodzaak van een zuiniger motor. Toen in 1974 de Golf op de markt kwam, duikelde de productie van de kever dramatisch en in 1978 werd in Duitsland de productie gestopt. Alleen lagelonenland Mexico hield het nog tot dit jaar vol. Toen ik van de week dit fotootje kreeg toegestuurd door Pieter Jan begreep ik wel meteen waarom deze klassieker vooral door veel vrouwen aantrekkelijk wordt gevonden. Wat vroeger lelijk was heet tegenwoordig karakter. Een auto die je op driehonderd meter al direct herkend beschikt of een forse dosis karakter. Dat heeft de auto gemeen met andere langlopende karakterkarren. De Landrover Defender (sinds 1948), de Mini (sinds 1959) en de Porsch 911 (sinds 1964). En zeg nou zelf in dat rijtje past toch perfect de Volkswagen Kever.


donderdag 17 juli 2003

Nienke heeft vakantie


Nienke en Dieuwertje op vakantie in de tuinEindhoven – Nienke is een echte grote zus. Ze is ook erg bezig met dat 'groot'-zijn. Zo heeft ze het steeds over 'kleine Dieuwertje', 'kleine Nina' en zelfs 'kleine mamma'. En dan het liefst met een opgeheven vingertje: "Nee, kleine Dieuwertje, dat mag je niet doen!" Maar ook een lieve aai over het hoofd van haar kleine zus, als die eens huilt. En natuurlijk is ze ook al een beetje grote zus van de baby-in-mamma's-buik. "Mamma, mag ik even voelen, is de baby wakker? Of moet ik even roepen, dan wordt-ie wel wakker, toch?"
En toch is het natuurlijk ook nog een kleine meid. Als we haar 's avonds laat nog eens op de pot zetten, omdat ze nu zonder luier slaapt, is het echt onze kleine grote meid. Slapend tillen we haar op de pot, slapend doet ze haar plas en slapend klimt ze haar bed in. Behalve laatst. Toen was ze op het stoofje geklommen en daarna ging ze niet meer verder: heel diep in slaap. Toen ze de volgende dag de foto zag, vond ze het maar gek. We moesten maar snel een foto maken dat ze goed in haar bed lag te slapen!
Vanmiddag is haar laatste peuterspeelzaalmiddag, dan is het vakantie. "Vakantie is, dat je niet naar de peuterspeelzal hoeft en de hele dag bij mamma mag spelen!" Wat een feest, daar gaan we weer even van genieten.

Een bijdrage van Saskia uit Eindhoven

Zussen in Carat


Jolijn en Maartje blazen hun partijtje mee in de Stiphoutse fanfare De Vooruitgang.Helmond – In het Carat-paviljoen trad afgelopen zondag fanfare ‘De Vooruitgang’ uit Stiphout op. Omdat hun eigen dirigent Bram al op vakantie was, stond het orkest nu onder directie van de volgens Ad ”zeer verrassend goede” Jean-Pierre Cnoops. Het fanfareorkest dat sinds 1952 uitkomt in de superieure afdeling speelde onder andere West Side story, The Inner Queen en Il Tornado. Ad & Els bevonden zich natuurlijk in het publiek. Hun dochters Jolijn (met de hoorn links van de dirigent) en Maartje (met de bugel rechts van de dirigent) zijn immers zeer gewaardeerde leden van dit orkest. Ad zei na afloop:” De Stiphoutse fanfare is toch één van Nederlands top-fanfares. Ze vertolkten een aantal schitterende nummers. Ik vind het zéér fraaie muziek. Een bezoek aan het concert is zeker de moeite waard geweest.” Het viel mij op dat Maartje als enige zonder uniform in het orkest zat. Ze is toch wel echt lid? Ad weet de oorzaak: ”Maartje zit echt voor de eerste keer zonder uniform. Ze sliep niet thuis en had zich op haar logeeradres verslapen.”
Elke zaterdagavond en op zondag wordt er in het Carat-paviljoen zo’n gezellig concert gegeven. In de regel door amateurverenigingen uit Helmond en wijde omgeving. Ze worden, zeker nu het zulk mooi weer is, goed bezocht. Als jullie in de buurt zijn moet je zeker eens langs gaan. Er is ook altijd een perfecte catering.


woensdag 16 juli 2003

Herinnering aan mijn moeder


De moeder van Yvonne – voor vele van ons tante Tonny – hier in maart van dit jaar gefotografeerd met haar kleindochter Jacqueline Loosdrecht – Ik wilde iedereen nog bedanken voor de komst naar de begrafenis van ons moedertje . Op 20 juli zou ze 88 jaar zijn geworden. Dat heeft ze niet gehaald, maar we hebben haar toch heel lang bij ons mogen houden.
Ik had er graag iets eerder over willen schrijven, maar kon niet omdat ik gelijk na de begrafenis in elkaar geklapt ben. Ik had al griep en heb al die dagen (weken) toch volgehouden. Elke dag aan het bed van mama en daarna ook de nachten. Gelukkig heb ik haar in haar laatste moment in mijn armen mogen houden. Ik was helemaal alleen met haar en heb zachtjes tegen haar gesproken. Ik zei:” Ga maar mama, ben maar niet bang, ik blijf een heel eind bij je.” Ze deed nog een keer haar ogen wijd open, keek mij aan en is meteen daarop overleden. Zo heb ik toen nog een tijd met haar in mijn armen gezeten en afscheid genomen totdat ik de zusters riep. Daarna haar gewassen en mooi aangekleed, de dingen die zij graag aanhad. Haar haar om mijn vinger gekruld en wat rouge op haar wangen. Ze was altijd een beetje ijdel en ik wist dat ze dat mooi zou vinden.
De begrafenistoestanden en alles wat er bij komt kijken, heeft mij veel kracht gekost, maar ik was dankbaar en blij om zoveel gezichten te zien op die dag. Daarna sloeg de griep zwaar toe bij mij. Toen dat begon te beteren kreeg ik een erge gordelroos en toen dat uitgeziekt was een dubbele longenontsteking, waar ik nu al een dikke maand erg ziek van ben. Gelukkig kan ik nu een beetje verbetering merken, maar wat duurt zoiets lang.
De herinnering en het gemis van mijn moeder valt mij zwaar. Het verpleeghuis was hier ook bijna om de hoek, nog geen vijf minuten van mijn huis, dus ik zag haar vaak, en elke keer als ik daar langs kom heb ik nog de neiging om daar af te slaan en even bij mama binnen te wippen. Maar ook ben ik dankbaar dat het over is. Het was geen leven meer en de verpleging - jammer genoeg – vaak beneden peil. Ze hebben gewoon te weinig mensen. Nu heeft ze de rust die ze verdiende en geen pijn en ongemak meer.
Ik wens jullie heerlijke zomerse dagen en voor iedereen van mij een dikke kus.


Een bijdrage van Yvonne uit Loosdrecht



Onke in éen keer twee keer moeder


Onke & Johnny worden in oktober moeder en vader van een tweelingGemert – Het aantal kleinkinderen groeit steeds meer. Ging het aanvankelijk met een kind per jaar, nu hebben we wel een heel erg vruchtbaar jaar.
Na de geboorte van Jonah in april bij Rianne & Jerry, volgde in mei Sietske bij Saskia & Bob. We wisten al dat Saskia & Sander in november hun derde kindje krijgen. Ook Pauli & Marco verwachten weer gezinsuitbreiding.
Maar daarmee zijn we er niet, nog lang niet. Sinds kort weten we dat Onke & Johnny in oktober moeder en vader worden van een tweeling. Kijk dan gaat het snel. Dat betekent dat Cor in één keer, twee keer opa wordt. Het aantal kleinkinderen wordt in een jaar met zes uitgebreid.



dinsdag 15 juli 2003

Prins Charles wil school voor naaktschilderen


De kroonprins van Groot-Brittannië met zijn vriendinLonden – Het gaat niet goed met de kunst in Groot-Brittannië. Dat is althans de mening van de 54-jarige Britse kroonprins Charles. Daarom wil hij in het najaar een academie voor naaktschilderen openen. Daar kunnen de leerlingen aan de hand van levende modellen de schoonheid van het menselijk lichaam bestuderen en vastleggen. Volgens de Britse zondagskrant The Sunday Times wil de kroonprins met zijn academie een tegenwicht vormen voor de 'wurggreep' waarin moderne BritArt de artistieke smaak heeft. Damien Hirst en Tracey Emin – populaire vertegenwoordigers van de moderne Britse kunst – trokken de aandacht met onder meer geconserveerde dierkadavers, schilderijen van olifantenmest en de presentatie van een omgewoeld bed. Prins Charles is deze ‘conceptuele kunst’ meer dan zat. Zelf maakt de ‘plattelandsprins’ veel aquarellen van landschappen. De prins wil dat aanstaande kunstenaars weer echt leren tekenen of schilderen naar de werkelijkheid. Volgens John Ward, de 85-jarige tekenleraar van de prins, heeft hij gelijk met zijn bewering dat docenten op kunstacademies niet meer in staat zijn hun studenten tekenen bij te brengen. “Op dit moment kunnen veel van de leraren op de kunstacademies de leerlingen niet eens meer leren tekenen. Het is net een muziekschool geworden, waar de leraren geen noten kunnen lezen”, aldus de privé-leraar van Charles. De prins is van plan zijn teken- en schilderacademie via een stichting te financieren.



Meer zwempret in Stiphout


Corien, Benthe, Nienke, Els, Sander, Saskia, Ad en Saskia Stiphout – Niet alleen de kabouters hebben het zwembad in de tuin van Ad & Els ontdekt. Zodra de spetterende meiden afgelopen zaterdag verdwenen waren, dook de volgende groep het blauwe water in. Corien, Benthe, Nienke, Sander, Els, Saskia, Ad en Saskia genoten erg van het verfrissende balspel. Sietske is nog iets te klein voor zo’n zwempartij en Dieuwertje was er al weer uit en speelde met haar opa op het gras. Benthe en Nienke worden graag wat in de rondte gevaren door hun oma.

maandag 14 juli 2003

Software kraakt inktpatronen Epson


printer Delft – Er is wat gedoe rond de inktpatronen van Epson. Een chip in de printer blokkeert de patronen voordat ze echt helemaal leeg zijn. Epson en de consumentenbond hebben er in de media een fors verschil van mening over. De bond zegt dat mensen de printers van Epson niet moeten kopen. De inktpatronen zouden na een bepaald aantal afdrukken op slot worden gezet terwijl zij nog lang niet leeg zijn. ”Epson wil mensen geld uit de zakken kloppen doordat ze vaker inkt moeten kopen”, zei de bond. Epson is heel boos en overweegt juridische stappen, omdat de Consumentenbond zich op ”feitelijke onjuistheden” baseert. Internet-postorderbedrijf Digital Revolution moedigt de consumenten aan om de omstreden inktpatronen van printerfabrikant Epson juist wel te kopen. Met speciale software die de patronen ’kraakt’, kan meer geprint worden dan de printer aangeeft. Met deze gratis software van Digital Revolution wordt de teller van de printer weer op nul gezet, zodat er nog meer kan worden afgedrukt. Momenteel is de software geschikt voor de meest gangbare modellen printers van Epson. De software kun je downloaden van de internetpagina van Digital Revolution.


Kip of koe?


Herman's Hermits Londen – Het is niet altijd helemaal duidelijk waar ze nu over zingen. Gaat dit over eenzame koeien? Klik hier en ontdekt het zelf. Wie rijdt er op de kip? Paul zingt er over. Klik hier en ontdek ook dit zelf
.



Britse pubs dag en nacht open


Londen – De verplichte wettelijke sluitingstijd voor Britse pubs is verleden tijd. De koninklijke goedkeuring aan de wetswijziging die het mogelijk maakt dat pubs het hele etmaal open blijven, is er.

Frans leest zijn krantje en drinkt een pint in zijn favoriete Wetherspoons pub. Available all day every day Sinds de eerste Wereldoorlog moesten de cafés in Engeland en Wales zes dagen per week om elf uur 's avonds dicht en op de zevende dag zelfs om halfelf. Men was in die oorlogstijd bang dat de arbeiders 's morgens anders te laat in de wapenfabrieken zouden verschijnen.
New Labour verklaarde al bij het aantreden in 1997 een einde te maken aan deze archaïsche bepaling, maar had daar weinig haast mee. De Britten kunnen overigens nog niet massaal de hele nacht doordrinken. De regering moet nog een besluit nemen over de ingangsdatum. Dat wordt vermoedelijk zelfs pas 2005. Daarna mogen de gemeenten de sluitingstijden bepalen. Dat zal er wel opneerkomen dat – net zoals in ons land - de meeste pubs om één of twee uur 's nachts zullen sluiten.
Het overgrote deel van de Britten is enthousiast over de wetswijziging. Volgens een onderzoek vinden zeven van de tien ondervraagden zelfs dat de pub-exploitant naar eigen inzicht de sluitingstijd moeten kunnen bepalen. Maar lang niet alle pubeigenaren zijn blij. Veel kleine pubs vrezen dat ze het hierdoor financieel niet kunnen bolwerken. In totaal zal het langer openhouden de ruim zestigduizend pubs - geen land ter wereld heeft een zo dicht cafénetwerk als Groot-Brittannië - 350 miljoen euro extra gaan kosten. Dit betekent dat elke pint vijf pence duurder moet worden. En ook ik ben daar niet blij mee.

zondag 13 juli 2003

Remise tussen jeugdige worstelaars


Tbolisi – Het vierjarige Russische jongetje Dzhambulat Khotokhov (links op de foto) weegt 56 kilo en is 118 centimeter lang. Hij heeft afgelopen vrijdag een wedstrijd geworsteld tegen het kereltje rechts op de foto. Dat is Georgy Bibilauri, 51 kilo en 120 centimeter lang, De beide jeugdige worstelaars hadden beiden graag gewonnen, maar kwamen niet verder dan een gelijkspel. Ze namen toen maar genoegen met een frietje en een ijsje. Uiteindelijk was het de verjaardag Bibilauri.

Beide worstelaars genieten van hun frietjes

De beide kereltjes gingen weer als vrienden uit elkaar. Lees er meer over hier.

Verstrooid in Denemarken


Het zijn wel lange jongens, die Deense militairen. Zouden er daarom geen kogelvrije vesten in de juiste maten zijn. Kopenhagen – Sinds wij op vakantie waren in Denemarken volg ik het nieuws over dat land een beetje. Soms moet ik er wel om glimlachen. Of de Denen dat ook doen valt te betwijfelen. Zoals bekend is het een opgewekt volk in een fris land. Het is dus logisch dat de Deense soldaten die in het zuiden van Irak zijn gestationeerd een beetje last hebben van de hitte. Maar het lijkt wel of hun bazen in het toch veel koelere Denemarken ook last hebben van die warmte. De militairen klagen terecht over het feit dat zij hun kogelvrije vesten niet kunnen dragen omdat ze de verkeerde maten kregen toegestuurd. Ook vinden ze het vervelend dat de tenten die ze kregen niet zijn voorzien van haringen om mee vast te zetten. Maar ze begrijpen echt helemaal niet waarom ze grasmaaiers ontvingen. En waarom kregen ze een sneeuwruimer en een strooiwagen met zout tegen de ijzel? Wie is er nu in de war? Er is toch immers al volop zand gestrooid.



Italië met hindernissen


Havenplaats Genua Den Bosch – Ik heb een mooie vakantie gehad. Italië is een heel mooi land en het weer was uitstekend. Het hotel was prima en mooi en had 3 sterren, het eten was heel lekker en het personeel heel onvriendelijk tegen de Nederlanders. De eerste overnachting in Zwitserland was perfect. Daarna koos onze chauffeur Martin om over de Sint Gotthart de rijden. Dat is mooier dan onder door de tunnel. De bus was een zeven maanden oude Mercedes Benz. We reden 2100 meter hoog toen de turbo van de bus erg ging roken. Het werd steeds erger en de mensen achter in de bus raakten in paniek. Uiteindelijk moesten we allen snel de bus verlaten. Wat je toen pas echt zag, was onverstelbaar: een grote dikke mist. De 49 passagiers moesten snel naar de overkant van de weg en langzaam zagen we de rook wegtrekken. Wat nu? De turbo bleek helemaal verbrand en de bus kon niet meer gebruikt worden. Politie erbij! Wij moesten plus minus een kilometer met z'n allen lopen naar een restaurant. Niet ver dachten wij. Maar we konden het niet bereiken via de weg. Dus eerst over beekjes en gladde keien afdalen naar de weg daaronder. Voor sommigen was het al te veel, maar er was geen keus. Om verder sneller weg te komen, hebben we een auto aangehouden met een jong Duits stelletje erin. Zij hebben de meest moeilijke mensen naar het restaurant gebracht. De rest heeft het, net als ik natuurlijk, op eigen kracht gehaald. Nu was het wachten op bericht van de chauffeur. Martin moest bij de bus met bagage blijven. Om 12.15 uur vlogen wij uit de bus en om 13.30 uur zaten we bij elkaar voor het restaurant. Het uitzicht was fantastisch, de zon bloedheet, de wind heel fris en de honger heel groot. Het worstje met een snee brood was omgerekend van Zwitserse franc €4. Om 17.15 uur kwam er een Zwitserse bus voor om ons door te rijden naar Andorra. Eerst natuurlijk terug naar onze eigen bus om de bagage ophalen. We arriveerden om 21.30 uur in het hotel, geen etensstop gehad en in het hotel was ook niks meer te eten. Uitpakken en het stad(je) in en proberen wat eten te scoren. Het was moeilijk, maar is wel gelukt. Zondag stond als vrije dag gepland. Dus lekker over het strand gelopen en de boel verkend. Een heerlijke warme lunch genoten in het hotel, dat was voor de gemiste maaltijd van zaterdag. Een straatje in Portofino Maandag geen bus, geen Martin, geen excursie, dus een vrije dag. Dinsdag hetzelfde. In de avond kwam het bericht dat de bus gemaakt was en naar het hotel kwam. Woensdag maakten we een heel mooie excursie. We genoten in mooi Genua, een historische handelsstad. Daarna een boottocht vanaf Rapallo naar Portofino, een van de meest gefotografeerde plaatsen ter wereld. Daar heb ik gezien waarom: prachtige kleine winkelstraatjes met olijf - en ananasbomen. Donderdag naar Monaco en Monte-Carlo. Daar bezocht ik een prachtige tuin. Het was bovendien heel warm weer. Ik had dus twee mooie vakantiedagen achter de rug. Maar het noodlot had voor ons nog meer in petto. Op vrijdag – de laatste vakantiedag – ging het weer mis. Opnieuw kwam er politie bij, maar nu in negatieve zin.
Maar dat verhaal vertel in m’n volgende stukje.

Wordt vervolgd.

Een bijdrage van Annefien


Kabouters ontdekken zwembad


Meisje heten Kabouters en jongens heten welpen. Dit zijn dus de kabouters van Jan Baloys in het zwembad in de tuin van Ad & Els.Helmond – Gisteren zat ik samen met mijn kinderen en kleinkinderen in de tuin van Ad & Els. Het was verrukkelijk warm weer en we genoten van de gastvrijheid en de ruimte van deze mooie Stiphoutse tuin. Plotseling piepte het tuinhekje open. Maartje trad binnen in haar outfit van Scouting Jan Baloys . In haar kielzog volgde twee meisjes van een jaar of negen in het uniform van kabouters van deze vereniging. De badtas ferm onder de armpjes geklemd. Daarna volgden nog twee enthousiaste kabouters, en nog twee en nog twee en nog twee. Het bleef maar doorgaan. Voordat we het wisten was er groep van zo’n twintig enthousiast kwebbelende meiden verzameld op het grasveld bij het zwembad. Voeg daar nog enkele leden van de leiding van dit scoutingclubje bij en het beeld is compleet. Ad & Els knipperden niet met de ogen. Of er nu een feest wordt gegeven voor alle klasgenoten van Jolijn, dat tot de volgende morgen duurt, of er nu familieleden met badtassen binnenkomen of hele scoutinggroepen. Het is de zoete inval. Er is altijd ruimte, er is altijd tijd, er is altijd wat te drinken en je kunt ook nog altijd mee-eten. Van elf tot één zwommen de meiden of lagen op badlakens op het gras te zonnen. De kleinkinderen en het nest met puppies waren nog eens een extra attractie voor de padvindstertjes. Toen het zwemfeest voorbij was, verzamelden zij zich weer en wandelden opgetogen terug naar de blokhut. De enthousiaste leiding had weer voor een boeiend programma gezorgd.




Fotograaf Ad stelt scherp


Ad kiekt in de tuin Helmond – De opmars van de digitale camera’s is niet meer te stuiten. Ook Ad heeft nu een fraai exemplaar aangeschaft. Ik heb het toestel zaterdag bewonderd en ik heb hoge verwachtingen van de plaatjes die hij er mee gaat schieten. Dat zullen ongetwijfeld aanwinsten worden voor ODD. Er is in zijn gezin altijd wel wat te doen. Ik zou de camera altijd bij de hand houden, want er is altijd wat te schieten. Op een zaterdagmiddag hadden Ad en ik in een mum van tijd allebei onze camera’s volgeschoten. Dat zijn zo’n 170 foto’s. Jullie zien daarvan nu ook de resutaten op de site. Binnenkort dus ook bijdragen van Ad & Els.


zaterdag 12 juli 2003


Kasteeltuinconcert is goed idee


Carlo de Wijs op vrijdag 11 juli in Helmond. Men noemt hem niet ten onrechte de tovenaar van de Hammond B3Helmond – Gisteravond hebben Corien & ik samen met Els & Ad en Nellie & Pieter Jan en nog enkele honderden Helmonders in de kasteeltuin genoten van de band van Hammond-organist Carlo de Wijs. Toen Els ons vertelde dat D’WYS – zo heet zijn band – het concert verzorgde wilden wij meteen van de partij zijn. De Vlaming De Wijs maakte ooit met de band Funky Stuff van Candy Dulfer een wereldtournee en is een graag geziene gast in de bekende Londense Ronnie Scott’s Jazzclub. Hij speelde met vele grote namen uit de jazz. Carlo heeft een eigen stijl ontwikkeld met een eigentijdse, eigenwijze mix van hammond-sounds, sterke vocalen en fantastische harmonieën. Op het sfeervolle terras in de kasteeltuin genoten we van de muziek. Jazz, funk, soul en een vleugje latin, alles passeerde de revue.
De complete band van Carlo de Wijs heet D’WIJSBehalve Carlo de Wijs zelf, was er ook de vaste kracht gitarist Martin Bakker. Ad genoot vooral van drummer Leon Klaasse. De spil waar alles omdraait blijft natuurlijk de hammond-sound en het fameuze voetwerk van Carlo de Wijs. Helmond wordt steeds meer een openbare muzikale stad. Zondag is er een dubbelconcert in het Carat-paviljoen. Corien & ik zijn dan al weer thuis in Delft, maar ik weet zeker dat Els & Ad weer op het terras zitten te genieten.




vrijdag 11 juli 2003

Jonah in België


Jonah kijkt over de schouder van pappa Jerry Malmedy – Erg veel familieleden hadden de moeite genomen om naar de reünie te komen in België. Daar hebben we het al uitgebreid overgehad. Op de zondag van dat weekend wandelde een groepje van ons naar het dorp. Dat ging heuvel op en heuvel af. Voor sommigen was het echt afzien. Een familielid had echter geen enkele moeite met de stijgende en dalende wegen van de Ardennen. Dat was Jonah. Hij reed in zijn wandelwagen prinsheerlijk naar het dorp. Op het terras waarop de dorstige wandelaars genoten van het Belgische gerstenat keek hij over de schouder van zijn vader naar de mensen die langs kwamen. Je ziet hem denken:” Kom op familie laten we weer verder gaan. Ik wil wat meer van Malmedy zien.”

donderdag 10 juli 2003

Xander & Nicol gehuwd


Xander & Nicol zijn zojuist in de echt verenigd Helmond – Vandaag om kwart voor drie zijn Xander (de broer van Bob) & Nicol op het kasteel in Helmond in het huwelijk getreden. Direct na de plechtigheid in het kasteel wandelde het kersverse echtpaar even de tuin rond het kasteel in. Het is per slot van rekening een stralende zomerdag. Daar troffen Corien & ik het gelukkig stel aan. Terwijl de familie de schaduw had opgezocht, werden er door de fotograaf opnamen gemaakt voor de huwelijksreportage. Ik kon het niet laten om ook een plaatje te schieten.



Mennesket ved havet


 Mennesket ved havet een kolossaal kunstwerk van de Deen Svend Wiig Hansen Hjerting – Vanuit Esbjerg op weg naar Hjerting stuit je al snel op de negen meter hoge sculptuur Mennesket ved havet (De mens ontmoet de zee) van de in 1997 overleden Deense kunsternaar Svend Wiig Hansen. Twee jaar voor zijn dood – hij was toen 73 jaar – kwam het gigantische kunstwerk gereed en werd het hier aan zee geplaatst. Corien loopt op de foto aan de linkerkant. Juist als er iemand bij het kunstwerk staat, zie je pas goed dat deze gebeeldhouwde figuren werkelijk kolossen zijn. Het kunstwerk bracht bij ons herinneringen terug aan de kolossen die wij in Egypte bij Abu Simbel zagen. Daar keken de antieke kolossen uit over een stuwmeer in de woestijn, hier staren ze over de zee. Net als de geweldige spin in Kopenhagen zuigt het kunstwerk de kijkers naar zich toe. Aan weerzijde is een parkeerplaats waar de passerende automobilist even kan pauzeren om het beeld beter te bekijken en te fotograferen. Steeds als wij er langs reden, waren de parkeerplaatsen bijna helemaal bezet. Iedereen is onder de indruk. Later reden wij er langs in een regenbui. Ook als de geweldige mensen de striemende regen weerstaan, zijn ze indrukwekkend. Ik zou ze wel eens in de sneeuw willen zien. Dan hebben ze ook nog dezelfde kleur als hun omgeving.


Keert Bergkamp terug naar Ajax


Dennis Bergkamp in de kleuren van Arsenal Londen – Dennis Bergkamp komt misschien volgend jaar weer uit voor zijn oude club Ajax. Tenminste als we The Sun mogen geloven. De 34-jarige voetballer heeft volgens de Engelse krant geen fatsoenlijk contract gekregen voor het komende seizoen bij zijn huidige club Arsenal. Bergkamp wil zijn carrière graag afsluiten bij de club uit Londen, maar is erg teleurgesteld over het slechte aanbod. Hij kwam niet naar de eerste training van Arsenal, maar bleef in zijn Amsterdamse woning. Volgens de krant heeft de in Engeland gevierde voetballer al gesprekken gehad met zijn vroeger voetbalcollega Marco van Basten. Deze laatste werkt sinds kort bij de Amsterdamse club.
Zelf geloof ik er eerlijk gezegd geen fluit van dat Bergkamp naar de Amsterdamse club terugkeert. We zullen zien of The Sun het bij het rechte eind heeft dit maal.


Volkswagen Kever is geschiedenis


In een gele kever rijdt Maartje rond Delft – Het moest er toch ooit eens van komen. Vandaag stopt Volkswagen met de productie van de klassieke kever. In de volkswagenfabriek in het Mexicaanse Puebla rolt vandaag de laatste klassieke VW-kever van de band. Er werden sinds het ontwerp van VW's beroemdste model in 1934 zo'n 21,5 miljoen kevers gebouwd. Drie (en dan hebben ze ook nog een klassieke VW-bus) daarvan pronken nu nog steeds op de oprit van Ad & Els. Ontworpen in het nazi-Duitsland van de jaren dertig, stond de kever ironisch genoeg symbool voor het naoorlogse mirakel van de Duitse heropleving. In de jaren zestig werd het zelfs een cult-object voor de hippies. Mooi of lelijk? Daarover kan worden getwist. In ieder geval was het een uniek karretje met een erg lange staat van dienst. Veel veranderd zijn ze ook niet. Je moet al een echte kenner zijn om het verschil te zien tussen een model 1965 en model 1970 of het model 1978 en model 2003. Ad & Els zijn zulke kenners. Zij spreken over de ‘brilkever’ en de ‘ovaalkever’, over een ‘lang’ kofferdeksel en een ‘kort’ kofferdeksel, over de platte voorruit en de gebogen ruit en over de liggende koplampen en de modernere staande lampen. Aan mij gaat dat allemaal voorbij. Sterker nog voor mij zijn ze allemaal hetzelfde. Het begin van het einde voor de kever kwam in januari 1978, toen Volkswagen de productie ervan in Duitsland stopzette. Het laatste model dat op Duitse bodem van de band rolde, reed regelrecht naar het VW-museum in Wolfsburg. De automaker had toen al een nieuwe troefkaart: de VW-Golf, die al gauw een waardige opvolger bleek van de kever. Ook de fabriek in Puebla, in Mexico, is nu dat lot beschoren. De laatste maanden rolden er amper vijftig van de band, te weinig om nog rendabel te zijn.

Lees over de geschiedenis van de kever.


woensdag 9 juli 2003


Groene piemel schokt Engeland


Kommertijd in de kranten levert een verhaal op over een green willy Biggin Hill – De zesjarige Leah Lowland won op de kermis een Incredible Hulk. Je kunt je afvragen of een wetenschapper die door een verknoeid experiment in een woedend razend groen monster verandert nu wel echt kinderspeelgoed. Maar vooruit, de film over het groene monster zal ook wel door kinderen worden bekeken. Dus waarom dan niet een pop om de destructieve scènes thuis na te spelen. Leah ontdekte bij haar spel met de pop echter een vreemde bult. Het bleek de groene plasser van de man. Ze rende naar haar moeder om opheldering te vragen over dit vreemde groene aanhangsel. Moeder schrok nog meer dan haar dochter en ondernam actie. Ze stapte naar The Sun – de krant met zoveel begrip voor de klachten van de lezers – met dit schandelijke verhaal. De groene kleur klopt overigens heel goed bij het verhaal. Het is immers komkommertijd.



Willem van Oranje in Delft


Willem van Oranje trekt dagelijks vele toeristen. De bussen stoppen vlakbij op de Phoenixstraat en de Fransen, Duitsers, Japanners en de andere groepen komen met hun eigen gids het beeld bewonderen.Delft – Op vakantie bezoeken wij musea, oude gebouwen en kerken. Je kijkt anders naar je omgeving. Je vraagt je af van wie het standbeeld voor je hotel is. Wie is die grote bronzen man met die hoge hoed? Je zoekt het uit en maakt er een foto van. Zo gaat dat op vakantie. Maar ook in je eigen stad zijn er beelden waar toeristen rond groeperen en foto’s van maken. Gisteren maakte ik voor deze site een foto van het nieuwe standbeeld van onze Vaders des Vaderlands. Het gelukte me niet om een foto te maken zonder toeristen. Op deze foto zie je een groepje Duitse toeristen die bij het beeld een stukje werd verteld over onze vaderlandse geschiedenis. Een groepje Japanners stond toen al met hun gids te wachten. De gids van deze laatste groep zong zelfs een coupletje van het Wilhelmus voor haar gasten. Willem van Oranje is dus populair. Het toerisme in Delft heeft er weer een attractie bij. De nieuwe toeristentrekker van de Prinsenstad staat op een steenworp afstand van de plek waar Willem van Oranje in 1584 op tien juli werd vermoord. Het is morgen dus precies 419 jaar geleden dat deze politieke moord in Delft plaats vond. Het beeld staat er overigens pas sinds een maand. Op het moment dat wij in Denemarken naar een standbeeld keken van Hans Christian Andersen, werd het Delftse beeld door koningin Beatrix onthult. Ze bekeek het beeld daarna samen met beeldhouwer Auke Hettema. De bronzen Willem de Zwijger is goudkleurig. Het werd overigens wel tijd dat de Vader des Vaderlands in zijn eigen stad een plekje kreeg. Op de sokkel staat deze tekst:

1533 Willem de Zwijger 1584
Stantvastich is ghebleven
mijn hert in teghenspoet.


De gemeente Delft heeft het beeld overigens cadeau gekregen. De Prins Willem de Eerste herinneringsstichting gaf het de stad als geschenk. De voorzitter van de stichting prof. Vonhoff legde bij de onthulling uit waarom:"Wij meenden dat dit beeld zeker in Delft thuishoorde. In Delft heeft Willem van Oranje immers vorm gegeven aan de Nederlandse zelfstandigheid. Hier was toen het werkelijke regeringscentrum gevestigd. Het is goed om daar bij stil te staan."