dinsdag 31 augustus 2004


Er sluipt een patroon in


De schrijfster van het boek ’The Proper Care and Feeding of Husbands’ Dr. Laura Schlessinger.Delft – Ik ontving twee reacties op het stukje over ”De verzorging van echtgenoten”. Het zijn twee stukjes van Els. Het zijn spontane opmerkingen na lezing van het ODD-stukje. Het tweede schreef ze nadat ze terugkwam van het honden uitlaten. Ik heb ze onder elkaar gezet.
Sander stuurde ook een reactie. Hij stuurde deze link en schreef daarbij: ”Ter lering ende vermaak hier een link naar amazon. Onder aan de pagina staan reviews van lezers.”

Blijf de reacties insturen en gebruik daarvoor de mailknop hiernaast.



Conservatief, maar dat ben ik niet


ElsStiphout – Diep in ons vrouwenhart weten we dat Schlessinger en de paus gelijk hebben, maar, en nu komt het, eer we dit toe geven zullen we eerst bepaalde stadia in ons leven moeten doorlopen. Van jongs af aan zit het zorgende in ons, in onze genen, wij lopen toch altijd met een pop (uitzonderingen daargelaten, en dan heb ik 't ook over uitzonderingen!), Wij willen toch altijd de vader plezieren, de moeder helpen, complimentjes krijgen om onze onzekerheden even te vergeten. Wij hebben toch beduidend minder spierkracht en lossen conflicten op met onze mond, wij zijn niet gelijk aan een man, fysiek niet en geestelijk niet. Gelukkig niet zeg, want wat maakt ons zo aantrekkelijk in de ogen van de andere sekse? Toch onze ongrijpbaarheid, onze onbereikbaarheid, onze mystiek, en ook onze ronde lichaamsvormen. Bijna iedereen weet toch dat tegenpolen elkaar aantrekken, het grote aantal scheidingen heeft daar natuurlijk ook mee te maken, we begrijpen elkaar niet altijd en doen daar dan ook geen moeite meer voor. Hier kan ik uren mee door gaan maar mijn typesnelheid weerhoudt mij. Conclusie: vrouwen zijn anders dan mannen en moeten daar blij mee zijn, ze moeten niet vechten om erkenning (die hebben ze al) ze moeten hun eigenheid koesteren en neerleggen bij de verschillen, en genieten van die verschillen.
Eigenlijk ben ik hartstikke conservatief lijkt het, maar dat ben ik niet!

Hieronder de tweede reactie van Els

Zo zie je maar weer hoe wispelturig vrouwen zijn, tijdens het honden uitlaten in het bos had ik alweer heel andere teksten in mijn hoofd, en ook wist ik ineens de reden waarom dezelfde sekse elkaar aantrok. Zoals twee tegenpolen elkaar aantrekken zo trekken twee dezelfde sekse elkaar aan, ze zoeken hetgeen wat ze zelf niet hebben, ze zoeken de vrouwelijke c.q. de mannelijke kant van elkaar. Misschien is dit wel de groots mogelijke onzin, maar onder verdeling van taken komt niemand uit, er moet toch iemand koken, boodschappen doen, poetsen en de wc schoonmaken, of de tuin, de auto, de klussen en de vuilnisbakken buiten zetten etc.En of de vrouwen 't nou willen of niet ongemerkt sluipt er een patroon in, en wat blijkt... vul zelf maar in. Wat zal er gebeuren als we alle energie van het feminisme ergens anders in stoppen? Eldorado voor mannen? Wie weet.

Een bijdrage van Els



Vruchten uit Burkina Faso


Delft – We hebben heel wat vakantiekaarten ontvangen in het redactielokaal van ODD. Jullie kunnen je kaart nog tot het eind van de zomer toesturen. Daarna beschouw ik de kaart weer als privé post. Tenzij anders vermeld. Deze kaart ontvingen we van Joop & Marjan, twee trouwen ODD-lezers. Zij bezochten de tentoonstelling van Henk Helmantel.

Op de achterkant van de kaart staat gedrukt:

Henk Helmantel maakte dit schilderij na terugkeer van zijn bezoek aan Burkina Faso in februari 2004. Hij schonk het werk aan het Liliane Fonds voor hulp aan kinderen met een handicap.
U kunt een schriftelijk bod uitbrengen met een minimum van 20.000 euro, gericht aan notaris:
mr. P. Heeringa,
Hoff van Hollantlaan 5,
5243 SR Rosmalen.

Na afloop van de tentoonstelling stelt notaris Heeringa vast wie zich de nieuwe eigenaar van het werk mag noemen

”Henk



Ze schrijven:
29 aug.2004

‘t Gouvernementshuis was prachtig. Kunstig hoe Helmantel schildert. Bedankt voor de tip. Nu koffers pakken voor de cruise naar de Noorse Fjorden en vanavond nog even iedereen knuffelen.

hartelijke groeten.
Joop en Marjan




De verzorging van echtgenoten


De schrijfster van het boek ’The Proper Care and Feeding of Husbands’ Dr. Laura Schlessinger.Delft – Sander nam afgelopen zaterdag naar de verjaardag van Saskia de boekbespreking van ’The Proper Care and Feeding of Husbands’ mee. Het is geschreven door de Amerikaanse Dr. Laura Schlessinger. Feministen zijn razend, maar tot nu toe zijn er al bijna een miljoen exemplaren van het boek verkocht en dan moet het in Europa nog uitkomen. Voordat ik het standpunt van Dr Laura samenvat, wil ik eerst even duidelijk stellen dat ik het er natuurlijk absoluut niet mee eens ben. Het is een fout boek. Maar als een grote landelijke krant er een hele pagina aan besteed, kan ik er niet aan voorbij gaan. Het doet zeer, maar ik moet het er even over hebben. Het standpunt van dr. Laura laat zich volgens de krant aldus samenvatten:

De meeste vrouwen zijn grote egoïsten. Ze vinden dat ze recht hebben op kinderen en een carrière, maar ze kunnen het allemaal niet combineren. Het gevolg is dat ze last krijgen van het Hurried Woman Syndrome: ze worden moe en dik en chagrijnig, ze hebben geen tijd meer om te koken en nooit meer zin in seks. Als ze toch eens wisten hoeveel pijn ze hun man daarmee doen! En dan maar zeuren dat hij geen aandacht voor hen heeft. Ze mogen blij zijn als hij er niet met een ander vandoor gaat. Want de meeste mannen die vreemdgaan willen dat zelf liever niet en die hebben ook helemaal geen midlife-crisis of zoiets; nee, ze worden tot overspel gedwongen door hun vrouw, die hen immers verwaarloost en kleineert. Dat zo'n man dan naar een ander gaat is zijn goed recht. Je echtgenoot niet de seks geven waaraan hij behoefte heeft, is tenslotte net zo goed een vorm van ontrouw.

The Proper Care and Feeding of HusbandsJe begrijpt dat er een nogal levendige discussie over het boek op gang kwam in de tuin bij Saskia. Ik ben de eerste om te zeggen dat het standpunt van Schlessinger natuurlijk heel ouderwets en conservatief is. Maar zit het conservatisme niet overal. Sluipt het niet op kousenvoetjes onze huizen in? Volgens diezelfde respectabele krant beweerde schrijfster Christien Brinkgreve, voorheen overtuigd werkende vrouw, onlangs in een interview dat ze graag thuis wil zitten als de kinderen uit school komen. Ja ik schrok er ook van. Je houdt het niet voor mogelijk maar de jeugd van tegenwoordig vindt samenwonen ouderwetser dan trouwen. De boekwinkels liggen vol boeken over het huishouden, schoonmaken en opruimen. Het Vaticaan komt vast niet voor niets juist nu met de mededeling dat we ons moeten realiseren dat mannen en vrouwen verschillen, dat vrouwen toch vooral geschikt zijn voor zorgtaken, en dat de feministische strijd voor gelijkheid van de seksen het traditionele gezin ondermijnt.
Geloof me het is een heerlijk onderwerp om een saaie lange donkere winteravonden mee te vullen. Voor iets anders is het de tijd niet meer. Wat vind jij? Ga je het boek lezen? Desnoods stiekem. Druk op de mailknop hiernaast en laat ons je reactie op het standpunt van Dr. Laura weten.






maandag 30 augustus 2004


Nostalgie voor de autoliefhebber


Duc Victoria met ghostRaamsdonksveer – Bijgaand prachtexemplaar betreft een heuse automobiel van (het Engelse) Benz uit 1900 en is te vinden in het'Nationaal Automobiel Museum' Louwmans collection in Raamsdonksveer. Het was heerlijk weer voor een lekker toertochtje met onze cabrio (kever uit 1972) dwars door het Brabantse land via mooie dorpjes met als doel juist dat museum. Een enorme collectie van werkelijk schitterende auto's, koetsen, fietsen en motoren vanaf zo'n 18xx tot heden is er te bewonderen. Van (originele) Elvis Presley (speciale Cadillac) tot Steve McQueen (heavy) Baja Buggy en niet te vergeten de zeer uitgebreide Spyker verzameling. Het is er gewoon allemaal. Zelfs een (bril) Kever uit 1951 stond naast de Dafjes en de Lloyds te pronken. Jullie snappen dat de dag van Els niet meer kapot kon!! Eerdere bezoeken aan andere (auto) musea hadden Els en mij al geleerd, dat voor een dergelijk bezoek toch de nodige uurtjes moesten worden uitgetrokken. Ook nu was het sluitingsuur eigenlijk te vroeg. Op de foto staat een originele Benz Duc Victoria uit 1900. Volgens de beschrijving is dit een werkelijk uniek exemplaar van meer dan 100 jaar oud in volledig authentieke staat. De auto is destijds in 1900 gekocht door de plattelandsdokter Frank Wakefield uit het Engelse Horley (Surrey) en werd door hem tot 1914 gebruikt om hiermee zijn patiënten te bezoeken. Daarna werd hij tot 1925 af en toe gebruikt, om daarna te worden opgeslagen. In 1969 kwam hij weer tevoorschijn en werd later in 1989 toegevoegd aan de Louwman Collectie. Alleen een nieuwe bougie en aandrijfriemen waren nodig om deze 'Duc Victoria' weer in perfect rijdende conditie te brengen. Aldus de beschrijving. Moet je voorstellen: van dit exemplaar is de lak, de bekleding, het leren dak en de massieve rubberen banden méér dan honderd jaar oud!!
In de ruit op de achtergrond is als een soort 'ghost' ook Els nog te zien. In volle bewondering voor al wat er daarna nog gaat komen. De dag was te kort, de auto's te mooi.. En de rit er naar toe met dat mooie weer héérlijk. Een aanrader voor elke autoliefhebber.
Het museum is nog open tot eind oktober.

Een bijdrage van Ad



Wegwerpkunst


Londen – Deze zak is een schepping van de 78-jarige Duitse kunstenaar Gustav Metzger.Een schoonmaakster in het Tate Modern – het Londense museum voor moderne kunst – heeft een kunstwerk weggegooid. Ik begrijp haar helemaal. Het kunstwerk was een doorzichtige zak met papierafval. Schoonmakers die vuilniszakken weggooien doen hun werk. Deze zak vormde echter een onderdeel van het kunstwerk ‘Recreatie van de Eerste Publieke Demonstratie van Auto-destructieve Kunst’. Het was een schepping van de 78-jarige Duitse kunstenaar Gustav Metzger. De zak werd wel teruggevonden in de vuilcontainer, maar het kunstwerk was onherstelbaar beschadigd. Het Tate Modern kon niets anders dan de kunstenaar schadeloos gesteld. Metzger zat overigens niet bij de pakken neer. Hij creëerde onmiddellijk een nieuwe kunstzinnige vuilniszak. De Duitser had overigens bij de aanvang van de tentoonstelling rekening moeten houden met het feit dat dergelijke moderne kunst niet veilig is in Groot-Brittannië. Britse schoonmakers hebben immers al eerder kunstwerken vernield. In 1991 werd in de Eyestorm Galery een stilleven van lege flessen en volle asbakken van de kunstenaar Damien Hirst ook door een schoonmaakster opgeruimd. Ze dacht vermoedelijk dat het de resten waren van een kunstenaarsfeestje de avond daarvoor. Hetzelfde gebeurde met het kunstwerk van Michael Landy. Zijn stilleven van een volle prullenbak werd door een schoonmaker verwijderd uit een galerie.




zondag 29 augustus 2004


1229 nieuw wereldrecord


Studentenkamer van Ikea voor korpsballenTilburg – De olympische spelen zijn achter de rug. Onze atleten hebben weer een respectabel aantal medailles meegenomen naar Nederland. Ze verdienen daarmee het respect van de natie.
Tilburgse studenten hebben onlangs ook een wereldrecord verbeterd. In de Brabantse universiteitsstad verbeterden 1229 studenten het record kussengevechten. Het vorige record stond op 1074 deelnemers. Het Zweedse woonwarenhuis Ikea had de kussens voor het massale gevecht beschikbaar gesteld. Na het titanengevecht werden de kussen aan een daklozenopvang in Tilburg geschonken.
Wellicht is ook dit een wereldrecord. Zijn er in Tilburg 1229 daklozen? Of kreeg iedere daklozen zes kussens. Dat is eigenlijk ook een nieuw wereldrecord. Want ik ben er van overtuigd dat Tilburg de enige stad is waar daklozen in een portiek kunnen worden aangetroffen met zes nieuwe kussens van Ikea.




Steeds knapper


Het mannetje van BentheHelmond - Benthe heeft nu een echte tekening gemaakt op het schoolbord. Een mannetje dat in de zon staat (zie je de ronde zonnestralen?!) Hij heeft een ballon bij zich (rechts). Het wordt steeds knapper!

Een bijdrage van Saskia



Lang leve het pierement


Sietske en Benthe zijn fans van het pierement.Helmond – Dit draaiorgel behoort op zaterdag tot het vaste straatmeubilair van de Helmondse binnenstad. Tenminste vijf enthousiaste mannen en vrouwen omringen het instrument met hun rammelende geldbakjes. Soms krijgen ze wel een muntje, maar niemand blijft staan om er naar te luisteren. Alleen peuters en kleuters fascineert het nog.
In mijn jeugd speelde het draaiorgel ’s avonds op het pleintje in de buurt. De meiden en de jongens dansten op de muziek van het pierement en wij kleintjes keken naar de trommels en de bewegende poppen erop. Draaiorgels behoren nu tot ons erfgoed en moeten worden beschermd. Ze zijn vaak eigendom van een lokale stichting. In Delft speelt het draaiorgel voor de toeristen. Winkeliers vinden het slechts lawaai en klagen als het door een paard getrokken instrument langer dan een kwartier voor de deur speelt. Het draaiorgel moet het bovendien opnemen tegen exotische panfluiters en gitaristen. Ik vind het daarom heel goed dat stichtingen en hobbyisten het draaiorgel voor onze straten behoudt. Die fluitisten zie ik in elke vakantiestad die ik bezoek. Draaiorgels zie ik slechts in ons land. En dat moet maar zo blijven. Ik weet zeker dat mijn kleinkinderen het met me eens zijn.



zaterdag 28 augustus 2004


Wie heeft de grootste


Manuel Calderon GonzalezHelmond – Onlangs liet Els me haar pompoenen zien. Ze zien er uit als hele sappige vruchten, al zijn ze niet zo groot. Ze groeien op de composthoop in het nieuwe stuk van hun tuin.
Het schoot me weer in gedachten toen ik deze foto zag van de Spaanse boer Manuel Calderon Gonzalez. De krachtpatser draagt hier een watermeloen van 47,7 kilo. Hij won er de wedstrijd mee in het kleine Spaanse dorpje Villanueva de la Serena, in de provincie Badajoz. Het lukte hem overigens daarmee niet het record te breken. Dat staat op naam van zijn landgenoot Carlos Perez Hernando. Die kweekte ooit een watermeloen met een gewicht van ruim 79 kilo. Misschien is de foto een aanmoediging voor Els om de pompoenen wat meer ruimte te geven zodat ze tot recordgrootte kunnen uitgroeien.



vrijdag 27 augustus 2004


Anastasis in Nederland


De Anastasis is een van de hospitaalschepen van de organisatie Mercy ShipsDen Haag – In de haven van Scheveningen zag ik gistermiddag bij toeval dit klassieke passagiersschip. Het is de Anastasis, een van de hospitaalschepen van de organisatie Mercy Ships. Ik heb even de tijd genomen om het te bekijken. Mercy Ships is een christelijke organisatie die drie schepen in de vaart heeft, die de hele wereld afreizen om voornamelijk medische hulp te geven. Dit schip is vooral actief in West-Afrika. Aan boord worden mensen gratis geopereerd. Bemanningsleden en kantoorpersoneel ontvangen geen salaris, maar betalen kostgeld. Grote operaties worden er niet verricht, want het gaat voornamelijk om cosmetische en andere kleinere ingrepen. In de gang aan boord zag ik foto's van enorme gezichtstumoren die zijn weggehaald. In Afrika worden veel fistula-operaties verricht, waarbij jonge moeders worden geholpen die na een bevalling incontinent zijn geworden. Ik vond het schip opmerkelijk goed ingericht voor medische handelingen. Er zijn drie operatiekamers, een ziekenzaal voor 44 bedden en een grote CT-scanner.
”We moesten een deel van de wand wegbreken om de CT-scanner in een hut te krijgen”,vertelde een van de verpleegsters me. De Anastasis verblijft nog tot 30 augustus in Scheveningen, in het kader van ”100 jaar haven”. Daarna zet het schip koers naar Rotterdam, om hier van 3 tot 5 september deel te nemen aan de Wereldhavendagen. Maar tot die tijd kun je het schip bezoeken. De Anastasis ligt in de 1e binnenhaven van Scheveningen en is tot en met zondag 29 augustus te bezoeken van 10.00 tot 17.00 uur, zondag vanaf 12.00 uur. De toegang is gratis. Na het bezoek aan Rotterdam gaat de Anastasis naar Hamburg om goederen in te laden. Daarna vertrek het schip naar Benin in West-Afrika.



donderdag 26 augustus 2004


Nog lang niet voorbij


Begeleid door herders en kinderen in traditionele klederdracht keren de koeien en geiten in Zwitserland weer terug naar de stal.Delft – Voor sommige van onze jeugdige lezers zit de zomervakantie er al weer op. Zij zeulen nu dagelijks met een zware boekentas naar school. Net als deze Zwitserse koeien en geiten hebben zij de zomer achter de rug. De dieren gaan weer een fors aantal maanden op stal en de kinderen verdwijnen in de schoolbanken. In Zwitserland werd de kudden begeleid door herders en kinderen in traditionele kledij. In ons land is er minder feestelijk vertoon bij de terugkeer naar school en kantoor.
Maar zolang de zomer nog niet voorbij is, gaan er nog steeds ODD-lezers op reis. Voor onze Zwitserse vrienden mag het er dan op zitten, wij blijven nog even genieten. Ik weet uit goede bron dat Els & Ad, Nella & Martien en Nellie & Pieter Jan nog op reis gaan deze of volgende maand. Net als Corien & ik. Voor ons is de zomer nog lang niet voorbij.



woensdag 25 augustus 2004


Gediplomeerd


Floris achter de camara tijdens opnamen voor een examenfilmHelmond – Wij hebben weer een geslaagde in de familie. Floris is afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU), afdeling Multi Media. Hij is nu dus "gediplomeerd filmer".
Vorige week dinsdag heeft hij zijn eindgesprek gehad, waarbij hij zijn examenmateriaal moest toelichten.Hij kreeg niets dan lof voor z'n werk. Hij belde me dan ook enthousiast en zéér opgelucht mobiel op, toen hij na afloop richting station liep. Geslaagd!
Op 15 september is de diploma-uitreiking.
De foto is gemaakt tijdens de opname van één van z'n laatste examenfilms.

Een bijdrage van een trotse Nellie


dinsdag 24 augustus 2004


Groot verdriet


Benthe toont haar geschonden kinnetjeHelmond – Na ons vrolijke dagje uit viel Benthe op het parkeerterrein met haar kin op de grond. Groot verdriet en een schaafwond(je) was het resultaat toen. Zie hier het resultaat na twee dagen. De schaafwondjes zijn bijna weg, maar de kleur is nog wel erg spannend.
De letters op Benthe's wang zijn voor een foto voor een jarige juf op het kinderdagverblijf.
Enne,... dat wit met geel is haar slabbetje. We waren net klaar met eten toen deze foto werd gemaakt.

Een bijdrage van Saskia



Een middelste


Eindhoven – Omdat ik van verschillende mensen te horen kreeg, dat Dieuwertje zo'n
zielige middelste is, nu maar snel een verhaaltje over haar.
Dieuwertje vermaakt Emma met een biebboek.
Zoals je hier kunt zien is het geen zielige, maar ondeugende meid. Ze heeft de grootste lol met een biebboek en Emma. Dieuwertje liet zichzelf steeds door een ander plaatje zien en dan lagen zij en Emma helemaal in een deuk. Dieuwertje kan heel goed overschakelen van spelen met Nienke naar spelen met Emma. Dan speelt ze heel anders. Echt een middelste waarschijnlijk ;-)

Dieuwertje heeft het praten trouwens echt ontdekt en ook het heel duidelijk 'nee' zeggen! Ze kletst ons soms de oren van ons hoofd, iets dat jullie je waarschijnlijk niet goed kunnen voorstellen.

Een bijdrage van Saskia


maandag 23 augustus 2004


Nienke en de limonadefabriek


Nienke en oma testen het apparaat nogmaals. De kwaliteit van de bosvruchtenlimonade blijkt excellentEindhoven – Afgelopen zondag heeft Nienke samen met haar oma aan de ontbijttafel een manier ontdekt om limonade te maken op een eenvoudige en effectieve manier. Grote ontdekkingen worden nu eenmaal vaak gedaan op alledaagse plekken. Nienke en oma hadden juist hun geroosterde boterhammetjes met roerei opgepeuzeld, toen het kwartje viel. Bijna gelijktijdig lieten zijn hun oog vakken op het speelgoedkoffiezetapparaat van Nienke. Tot dat moment maakte Nienke slechts ‘net-als-of-koffie’ en ‘net-als-of-thee’. Het brouwsel serveerde zij vervolgens aan haar zusje en (groot)ouders. Heel leuk, maar na een paar potjes ‘net-als-of-koffie’ verdwijnt de uitdaging wel. Zowel bij de consument als bij de kokkin. Nu zagen zij plots de potentie van het apparaat: je kunt er ook limonade mee maken. Ik zal het geheim dat hieraan ten grondslag ligt niet prijs geven. Maar Nienke heeft nu een goed werkende methode om met het koffiezetapparaat limonade te maken. Niet net als of, maar echte. Niet alleen heeft het koffiezetapparaat daardoor een grote uitdaging gekregen, het is bovendien een methode om vaker limonade te drinken.



zondag 22 augustus 2004


Enerzijds en anderzijds


prof. Mr. I. A. DiepenhorstDelft – Zaterdag overleed op 88-jarige leeftijd prof.mr. I.A. Diepenhorst. Ik hoorde het toen ik met Sander naar het tv-nieuws keek om de laatste wetenswaardigheden over de olympische spelen te vernemen. Bij het horen van zijn naam moest ik direct aan deze zinsnede denken ”rechts van mij, voor de kijkers links”. Diepenhorst introduceerde hiermee als voorzitter van een NCRV tv-programma de andere leden van het forum. Het moet al weer geruime tijd geleden zijn, want de naam Diepenhorst zei Sander niets. Ik legde uit hij de man was van de ellenlange volzinnen die altijd klopten als een bus. Het was zijn handelsmerk. Ik herinner me dat hij veel ”enerzijds en anderzijds’ gebruikte in zijn gloedvolle redes vol studentikoze humor en plechtige zinnen. Veel mensen zullen ook toen wel gevonden hebben dat hij een archaïsche taalgebruik had, maar ik genoot er wel van. Correct Nederlands was voor hem belangrijk.




Nieuw leven


Shuttle gluurt in de kom naar de nieuwe huisgenootjes.Helmond – Afgelopen zaterdag hebben Adrie & Monique gezinsuitbreiding gekregen. Op hun salontafel staat nu een kom met daarin drie visjes. De zwemmertjes moesten nog een beetje acclimatiseren toen Corien & ik er ’s middags op bezoek kwamen. Ze zwommen aarzelend langs de glazen wand en tuurden naar de onbekende verten. Ook Shuttle en Scotty moesten even wennen aan de nieuwe huisgenootjes. Voorzichtig gluurden ze in de kom naar de kleine zwemmertjes. Al gauw kwamen ze tot de ontdekking dat het niet echt om nieuwe speelkameraadjes ging en verloren ze hun belangstelling. Alleen Shuttle kwam zo nu en dan toch nog even kijken, hoe het de kleine huisgenootjes verging.



zaterdag 21 augustus 2004


Alles over aardbeien


Benthe, Nienke, Emma, Dieuwertje en Sietske.Eindhoven – Aardbeienland ligt in Limburg. Gisteren togen we er met de hele club naartoe. We ontdekten daar veel over de aardbei. Zo bleek er een aardbeienbos te zijn waarin aardbeienkabouters wonen. We wandelden erdoor en gluurden in de huisjes van de nijvere kabouters. Ze waren druk bezig met allerlei klusjes. Aardbeienjam maken was er een van. We bezochten de aardbeientuin waar we veel leerden over alle aardbeienrassen, het aardbeienrestaurant waar we allemaal een ander aardbeiengebakje of aardbeienijsje proefden, de aardbeienspeeltuin met aardbeienklimtoestellen, de aardbeienpicknickplaats waar een koppel eenden de broodjes en eierkoeken met ons wilden delen en tenslotte brachten we een bezoek aan de aardbeienvelden en plukten en proefden een heleboel aardbeien. Vandaag maken we aardbeienjam. Geen gewone jam, maar grapefruitaardbeienjam volgens een recept van een van de jammakers uit het aardbeienkabouterbos.
Want gisteren leerden we alles over aardbeien wat we wilden weten, maar waarvan we niet wisten waar we het moesten vragen.


vrijdag 20 augustus 2004


Het einde nadert


Delft – Opnieuw bereikte ons een vakantiekaart van Ad & Els en co. De Schotse posterijen zijn niet zo snel als Ad om in Nederland te komen.

Op de achterkant van de kaart staat gedrukt:

Inverness Castle and river Ness
Inverness-shire

”Inverness


Ze schrijven:

Inmiddels al heel wat kastelen bezocht…….. en km’s gereden. Na Skye (inderdaad met e) weer richting Edinburgh en festival + Castle etc. Vandaag Linlithgow (geboortekasteel Queen Mary) en Falkirk Wheels (uitleg volgt later) bezocht……. Het einde nadert, maar gezien het staartje van ‘Alex’, regen + regen + regen, lijkt ons dat op dit moment geen probleem.
Verder alles fantastisch!!!

Ad,
Els (het staartje kwispelt),
Anne-Sofie,
Marlotte.





donderdag 19 augustus 2004


Kasteel Hoensbroek


Delft – De vakantie van Sander & Saskia zit er nog niet op. Ze doen nog steeds leuke dingen met de kinderen. Nienke stuurde deze kaart uit Hoensbroek. Ze liet al eerder weten dat ze kastelen erg interessant vindt. Dat blijkt nu ook weer uit de kaart

Op de achterkant van de kaart staat gedrukt:
Kasteel Hoensbroek
Klinkerstraat 118
Hoensbroek (gemeente Heerlen)
www.kasteelhoensbroek.nl

Kasteel Hoensbroek


Ze schrijft:


Ik vind het heel leuk in het kasteel en ik wil wel die mooie jurk hebben van die pop.

Nienke
Ook de groetjes van Sander, Saskia, Dieuwertje en Emma




woensdag 18 augustus 2004


Echte toeristen


Delft – Gisteren arriveerde de tweede kaart uit Schotland van Ad & Els. Inmiddels zijn ze zaterdag weer thuis gekomen. De kaart deed er wat langer over. Die arriveerde dinsdag.

Op de achterkant van de kaart staat gedrukt:
Artwork Rupert Besley

”Preparing


Ze schrijft:

Natuurlijk zijn we als ‘echte’ toeristen naar Loch Ness geweest om ‘Nessie’ te zien. Natuurlijk tuurden we minuten lang over ’t rustige en indrukwekkende wateroppervlak om een teken van haar of hem te vernemen. Het enige wat onze aandacht trok was bussen vol Duitsers, Engelsen, Schotten (zelfs die!) en Japanners (die zullen lang in de bus moeten zitten). Pluche Nessies, nep kilten, Schotse ruit, dure exposities eindigend in een souvenirwinkel. Dus vandaar deze kaart, konden we toch nog lachen voor 20 p. (compensatie dure whisky)

Els



dinsdag 17 augustus 2004


Bouwvrouw Nienke


Bouwvrouw Nienke bouwt haar kasteel. Ze wordt bijgstaan door hulpvrouw SaskiaEindhoven – Vrijdag zouden we naar het kasteel van Helmond gaan. We hebben wel de buitenkant gezien, dus nu kon ik wel een kasteel tekenen. Maar ze gingen het weer mooi maken, dus konden we er niet in. Zaterdag zaten we al op tijd in de auto, met boterhammen, limonade en koffie, want we gingen naar het kasteel van Hoensbroek. Dat was heel leuk en spannend. Ik ben samen met Pappa in de grote ronde toren helemaal naar boven geklommen. Ook was er een geheim kamertje. En een gevangenis. Ik wil ook wel zo'n jurk als de pop in het kasteel. Zondag was ik bouwvrouw (noot van Mamma: bouwmeester) en Mamma was mijn hulpvrouw. Toen hebben we een kasteel gemaakt. Daar wonen nu Duplo-poppetjes in. Er is ook een bloementuin en een fruittuin. En een echte ophaalbrug, want dat hebben kastelen.

Kus van Nienke


maandag 16 augustus 2004


Staan


Emma kan nu ook zelf gaan staanDelft – Afgelopen weekeinde logeerden Benthe en Sietske samen met hun mamma bij ons. We zagen dat Sietske ook al een echte drentelaar is. Ze stapte heerlijk door ons huis. Zelfs op het strand kon ze zich aardig staande houden.

Vandaag kreeg ik het bewijs dat ook m’n jongste kleindochter Emma nu kan staan. Ze trekt zich aan de spijlen van de box omhoog en kijkt triomfantelijk de kamer in. Haar zussen Dieuwertje en Nienke wilden voor de foto nog wel een keertje in de box klimmen. Drie kleindochters van verschillende lengte.
Het gaat hard met het grut.




Vooruitziende blik


Swen weet echt niet wat er op zijn truitje staat, hoorHelmond – Je weet dat sommige fans van grote sterren graag met een t-shirt lopen met een afbeelding van hun idool erop.
Zou Swen, de jongste zoon van Janneke & Jurriën, een vooruitziende blik hebben en alvast een kledingstuk met foto aangeschaft hebben?
Nou, voorlopig laat hij zich natuurlijk nog van alles aantrekken, maar wie weet wordt zijn rompertje nog eens ooit een collector's-item.




Een bijdrage van Nellie


zondag 15 augustus 2004


Voor elk wat wils


In de Voelpoel mochten we vissen aaien. Het maakte Sietske erg enthousiast.Delft – Gisteren bezochten we Scheveningen. Ons reisdoel was Sea Life. Het moest echter even wachten op een andere grote attractie van de kust. We aten eerst een heerlijke portie fish and chips. Hoewel Engeland er om bekend staat, smaakt gebakken vis toch nergens zo lekker als in Scheveningen. We zaten met z’n vijven op de boulevard omringt door meeuwen die op een steeltje friet hoopten. Ze werden niet teleurgesteld.
Ook wij werden niet teleurgesteld. Sea Life heeft ruim veertig aquaria met vissen uit de Noordzee. We konden de vissen van heel dichtbij bekijken en zagen o.a. haaien, roggen en zeepaardjes. We mochten in de ‘voelpoel’ zelfs vissen aaien.
Sinds begin dit jaar heeft Sea Life er iets nieuws bij. Er is een stukje tropisch regenwoud nagebootst. Tussen de bomen en het groen zagen we in de rivier prachtige tropische vissen. Een juffrouw leidde ons daar rond. We zagen niet alleen de gevaarlijke Pijlstaartroggen, we zagen ook de Piranha’s. Een verzorger hing een dode vis aan een kettinkje in het water. We zagen nu hoe vraatzuchtig deze vissen zijn. In een paar minuten hadden de Piranha’s de vis opgevreten. Met huid en haar. Er bleef helemaal niets van over.
Na de krabben en kreeften, de onderwatertunnel en de zeepaardjes togen we naar het strand. Terwijl Benthe en Sietske in het zand speelden, waren hun mamma en oma aan het pootjebaden. Het was een dagje met voor elk wat wils..

Wil je Corien en Saskia zien pootjebaden? Klik dan hier.
Je moet wel breedband hebben, of over veel geduld beschikken.





zaterdag 14 augustus 2004


Super Size Us


Met de kleinkinderen naar McDonald’s is ook leuk voor de grootouders.Delft – In Nederland stappen wekelijks 3,5 miljoen mensen een McDonald’s restaurant binnen. Wereldwijd zijn dat er zelfs 46 miljoen per dag. Gisteren waren Corien & ik samen met Saskia en haar dochters Benthe en Sietske daar ook bij. Onze aanwezigheid rimpelt de vijver van bezoekers dus niet. Ik stond versteld van het gevarieerde menu dat er beschikbaar is, toen we voor de lunch naar binnen wandelden.
Een verslaggever van het AD berichtte onlangs in zijn krant over zijn dertig dagen fastfooddieet bij deze Amerikaanse restaurantketen. Tijdens zijn opmerkelijke dieet viel hij 6,3 kilo af. Zijn gewichtverlies staat in schril contract met de gewichtstoename van de Amerikaanse filmer Morgan Spurlock. Ook hij volgde een fastfooddieet bij McDonald’s. De Amerikaan kwam 12 kilo aan. Bovendien verkeerde hij na zijn experiment in een lichamelijk slechte conditie. Terwijl de een veel dikker werd, nam het gewicht van de andere af.
Het verbaast met niet echt. Je wordt niet dik bij McDonald’s, je wordt dik als je te veel eet. Dat kan bij McDonald’s, maar het kan ook gewoon thuis. Amerikanen hebben de neiging om te veel te eten en te weinig te bewegen. Een slechte combinatie. De Amerikaanse filmmaker nam veel meer calorieën tot zich dan hij verbrandde. Dat is de oorzaak van zijn gewichtstoename. Dat was hem ook gebeurd als hij bij de Chinees of de Griek had gegeten. En dat is een beetje het gevaar van buiten de deur eten.
Op de bank in de hal voor het restaurant.
Ik at een Crispy Chicken Caesar Salad (316 kcal / 15 gram vet) en dronk een Jus d’Orange (100 kcal / 0 gram vet). Daar had ik het wellicht bij moeten laten. Ik nam er echter een Greek Mac bij en dan tikt het aan. Ik ken het aantal calorieën van deze speciaal voor de Olympische Spelenperiode ontwikkelde Mac niet, maar ik vrees dat het minstens net zo veel is als de salade. De kinderen kregen een Happy Meal met melk. Dat is helemaal mager. Het gaat de kinderen namelijk om het speeltje. De frietjes bleven over en alleen de kipnuggets werden aangeroerd. Zij dronken er melk bij uit een vrolijk McDonald’s flesje. Het is dus niet echt een losbandige maaltijd geworden. Ik durf morgen wel weer op de weegschaal te gaan staan.


vrijdag 13 augustus 2004


Kerst valt vroeg dit jaar


Santa Claus krijgt een kus van mevrouw ClausLonden – Woensdag kreeg ik alweer de eerste aanbieding binnen van een reisbureau om een reis te boeken naar Londen om de kerstinkopen te doen. Ik heb het nog maar even terzijde gelegd. M’n gedachten worden nog niet bepaald door kerstbomen en sneeuwlandschappen.
Onze Engelse vrienden vertellen dat de koopwaanzin rond de kerstpresentjes elk jaar vroeger toeslaat. Normaal wachten de winkels nog wel tot de zomerhitte voorbij is. Het beroemde warenhuis Harrods in Londen kon dat dit jaar niet opbrengen. Afgelopen dinsdag ging de kerstafdeling van het warenhuis open. De Londenaars kunnen dus al vier maanden voor de feestdagen nieuwe kerstdecoraties uitzoeken. Harrods noemt zijn bijna 1000 vierkante meters grote kerstafdeling ‘The Christmas World Section’. De opening werd door Santa Claus zelf verzorgd. Santa was echter nog wel in zomerstemming. Hij was gekleed in fleurig zomershirt en korte broek en had zijn zonnebril nog op. Hij had ook zijn surfboard bij zich.
De traditioneel geklede kerstman komt pas in november naar de winkel om daar plaats te nemen in de Harrods Grotto.


donderdag 12 augustus 2004


Tussen hoofd en bibs


Emma en Nienke hebben plezier met de cadeautjes van DieuwertjeEindhoven – Dieuwertje werd twee jaar en kreeg erg leuke cadeautjes. Dat vonden haar zusjes Nienke en Emma ook. Vooral die beesten die je in elkaar kon zetten en die dan geluiden maken.
Nienke legt geduldig aan Emma uit hoe het werkt:
"Je pakt een hoofd en een bips en natuurlijk een tussenstuk. Die doe je op elkaar en dan...."
En dan volgde het geluid en een hoop geschater.
Handig toch, zo'n grote zus? Reken maar, dat daar veel plezier mee te beleven is.

Een bijdrage van Saskia



woensdag 11 augustus 2004


Zelfportret


Corien bij een ingang van het Fitzwilliam museum in Cambridge.Cambridge – Op vakantie bezoeken veel mensen kerken en musea. Wij zijn daarop geen uitzondering. Zeker als we weten dat er enkele Hollandse meesters hangen, stappen we een museum binnen. We wandelden daarom deze zomer het monumentale gebouw van het Fitzwilliam museum in Cambridge binnen. Richard, de zevende burggraaf Fitzwilliam schonk bij zijn dood in 1816 zijn omvangrijke collectie schilderijen, tesamen met een fors geldbedrag, aan de universiteit. In 1835 ging het museum open. De collectie bestond uit bijna 250 schilderijen van Hollandse en Vlaamse meesters. In de loop der eeuwen is de collectie verder gegroeid. Het museum heeft nu een van de mooiste collecties in Groot-Brittannië. Nadat ik uitgebreid had stilgestaan bij de schilderijen van Frans Hals, Jan Steen en Rubens, slenterde ik verder door de zalen met kunstwerken. Corien bleef achter. Ze was in gesprek met twee dames van het museum. Al dwalend kwam ik in een zaal met werken van de Engelse kunstenaar uit de vorige eeuw Stanley Spencer. Ik was helemaal alleen in de enorme zaal. Ik ging van schilderij naar schilderij en kwam zo oog in oog een met een zelfportret van de kunstenaar samen met zijn tweede vrouw Patricia Preece.Klik voor een vergroting op de kleine foto van Self Portrait with Patricia Preece, 1937 Ik keek naar het magere gedraaide nekje, de slungelige bos haren en het brilletje. Ik schoot in de lach. De gelijkenis was zo overduidelijk. Hoe langer ik keek, hoe leuker ik het vond. Ik schaterde het uit door de stille zaal. Corien kwam geschrokken aangerend, direct gevolgd door de twee middelbare dames van het museum waarmee ze in gesprek was.
”Wat is er zo leuk?” vroeg ze verbaasd.
Ik wees op het schilderij.
”Kijk eens”, hikte ik, ”Dat is toch sprekend…”. Verder spreken was bijna niet mogelijk. Het schilderij in deze deftige zaal van het museum werkte enorm op m’n lachspieren. Corien keek enigszins verbaasd naar het schilderij en daarna licht bezorgd in mijn richting. Ook de twee dames van het museum stonden nu licht hijgend naast me. We keken alle vier naar het zelfportret. Plotseling ging er bij een van de museumdames een lichtje branden.
"Harry Potter", riep ze triomfantelijk terwijl ze op het portret wees. De dames lachten nu ook.
Corien keek me met wijdopengesperde ogen aan.
"Moet je dààr zo om lachen?"
Ik hikte, verborg m’n gezicht achter een zakdoek en zonk neer op de ronde bank in het midden van de zaal. Inmiddels waren er ook bezoekers uit andere zalen op een drafje gearriveerd. Ze keken verwonderd naar het tafereel. De humor ontging ze volledig.
Ik mompelde:"Sorry" en verliet luid gniffelend de zaal.



dinsdag 10 augustus 2004


Dagje autosport in Zandvoort


 Corien bij de Alfa’s van Cable1 RacingZandvoort – Zondag waren Corien & ik op de autoracebaan in Zandvoort. We zagen daar de Fransman Alexandre Prémat tijdens de Marlboro Masters, het officieuze wereldkampioenschap in de Formule 3, winnen. Prémat finishte na de 107,675 kilometer (25 ronden) in 43.17,080. Zijn landgenoot Eric Salignon kwam 2,130 seconden later over de streep. De Brit Adam Carroll eindigde als derde. De beste Nederlandse autocoureur was zondag Giedo van der Garde. Hij eindigde als dertiende.
Wij waren op uitnodiging van Cable1 Racing naar het circuit gekomen. Met ons vippasje mochten we overal bij. Een heel leuke ervaring. Tijdens de Formule 3 zagen Nederlander Ferdinand Kool heel spectaculair uitvallen. Hij viel al in de eerste ronde uit. Corien & ik zaten bij deze race op de tribune in de Gerlagbocht. Daar zagen we de coureur uit Oud-Beijerland van de baan vliegen. Hij bleef gelukkig ongedeerd.
We beleefden natuurlijk ook de zesde Pearle Alfa 147 GTA Challenge van dit seizoen mee. Het team van Cable1 Racing deed hier goede zaken. Op de foto staat Corien bij de Alfa’s van dit team.



maandag 9 augustus 2004


Couleurs de Bretagne


Delft – Uit Frankrijk ontvingen we een vakantiekaart van Bob & Saskia. Zij zijn met Benthe & Sietske en (schoon)familie op vakantie in de Bretagne.

Op de achterkant van de kaart staat gedrukt:

Couleurs de Bretagne
La Côte D’ Émeraude
Saint-Cast . 22380 (Côtes – D’Armor)
Vue générale
General view
Gesamtansicht

”


Ze schrijven:


Mooi weer! (Hoewel vandaag regen)
Fijn gezelschap!
Goed eten en drinken!
Heerlijk dus

Bob, Saskia
Benthe en Sietske





zondag 8 augustus 2004


Op locatie


Nellie achter het stuurMuiderberg – Onlangs moest Floris weer eens een nacht filmen. Het betrof een filmpje dat hij maakte i.v.m. z’n afstuderen aan de H.K.U./Multimedia. Aan alles was gedacht; zo’n 22 mensen had hij om zich heen verzameld, die bereidt waren hem te helpen. Want filmen kan je niet alleen. Er moeten mensen zijn die voor het licht zorgen, voor de techniek, voor het decor, voor de kleding van de acteurs, voor de visagie, er moet voor eten gezorgd worden. Er moeten een regisseur en een opnameleider zijn. En niet te vergeten, er moeten acteurs zijn. De locatie had hij samen met de regisseur (Alan van O.T.Anderson) na lang zoeken gevonden. Een rustig plekje aan het water in Muiderberg. De bedoeling was dat er gedraaid zou worden tijdens de zonsopgang, dus dat betekende een hele nacht hard werken. Het was niet het eerste project van de mensen van de filmploeg. Ze helpen elkaar allemaal bij het maken van eindexamenproducties. Een drukke tijd dus voor Floris, want hij heeft diverse eigen eindexamenfilms gemaakt, maar ook bij heel veel andere producties van studiegenoten geholpen. Er was echter dit keer wel één probleem. Ze hadden een aggregaat gehuurd voor de stroomlevering. Maar geen van de jongelui was bevoegd die te vervoeren, omdat tegenwoordig alleen het B-rijbewijs behaald wordt bij het eerste rijexamen. Wij oudjes mogen straffeloos met aanhanger rijden, omdat we automatisch de BE-bevoegdheid hebben gekregen. Dus bood ik aan om Floris uit de brand te helpen. Gelukkig mocht ik Guido’s auto lenen, want onze auto was al eerder door Floris opgehaald. Omdat wij (Pieter Jan, Anne-Sofie, Marlotte en ik) in Zuid-Limburg een weekje vakantie gehad hadden, kwamen Guido en Jurriën ons ophalen. Ik ging meteen met de auto van Guido naar Amsterdam en Jurriën nam de anderen en de bagage mee naar Helmond. In Amsterdam stonden Floris en Bram ( een hele lieve knul, die voor artdirector fungeerde, voor het décor en zo…) mij al op te wachten bij een filmapparatuurverhuurbedrijf ergens op een industrieterrein in Noord-Amsterdam. Ik schrok me een hoedje toen ik de propvol geladen kleine vrachtwagen zag met daarachteraan het aggregaat. Ik ben er van overtuigd dat de jongelui beter in staat zijn zo’n gevaarte te besturen dan ik, maar ja die mogen het niet. Bram ging naast me zitten en ‘begeleidde’ me naar de locatie in Muiderberg. Floris reed achter ons aan in de auto van Guido. Ik moet zeggen ik vond het wel een hele ervaring en het viel me allemaal reuze mee. Nadat ik het aggregaat had afgeleverd moest Floris nog tweemaal weg om op diverse locaties de nodige spullen op te halen. Maar zonder aanhanger mag hij dus wel een kleine vrachtwagen besturen, dus dat kon hij zelf doen.
Floris achter de camera Maar het leukste vond ik nog de nacht die daar opvolgde. Toen we op de uitgezochte locatie aankwamen was het er nog heel stil en rustiek. Maar de vrachtwagen werd uitgeladen, decors opgebouwd, filmapparatuur (inclusief rails) geïnstalleerd, lichtapparatuur opgezet en van die enorme lampen die het hele terrein in het volle licht zetten. Er kwam een cateringwagen aanrijden met een kok die de hele nacht voor de inwendige mens zorgde. De acteurs arriveerden, werden gekleed en geschminkt. Ik had in Guido z’n auto een stoeltje gevonden en had me met slaapzak geïnstalleerd op een heuveltopje om het geheel eens goed te bekijken. Er werd door iedereen keihard gewerkt. Iedereen wist wat hij doen moest en Floris kon al zijn aandacht aan de filmcamera wijden. Meestal wordt er bij de eindexamenfilms met video gewerkt omdat dat goedkoper is. Maar het was Floris z’n wens om minstens 1 project met echte film te draaien. Helaas was tegen de ochtend de hemel grijs bewolkt zodat het ‘zonsopgang-boven-het-water-filmen’ niet lukte. Dan maar zonder zonsopgang. Toen alles er op stond kon alles weer afgebroken worden, acteurs werden bedankt en mochten naar huis/bed. Het duurde nog een hele dag voor alles weer netjes opgeruimd was. De vrachtwagen moest driemaal rijden waarvan een keer dus weer door mij met aggregaat. Om 14.00 uur kon ik vertrekken naar Gemert. Want daar speelde Michiel met z’n band No Big Deal met een gast optreden van……jazeker…Anne-Sofie! Dat mocht ik natuurlijk niet missen. Om precies 16.00 uur kwam ik net op tijd aan om de aankondiging te horen.

O ja, willen jullie weten hoe lang de film duurde? 60 seconden!!! Nog minder dan een scène uit een speelfilm. Maar ik heb wel enig idee gekregen van het enorme werk dat er verzet moet worden en de problemen die je allemaal moet overwinnen als je een film wilt maken. Ik zal in het vervolg met grotere bewondering naar films in de bioscoop kijken.

Een bijdrage van Nellie




zaterdag 7 augustus 2004


Lang zal ze leven


Dieuwertje is jajig.Eindhoven – Op vijf augustus was mijn kleindochter Dieuwertje jarig. Of zoals ze zelf zegt:”Jajig”. Ze is nu twee jaar. Een leeftijd die ze zelf met twee vingertjes trots kan aangeven. Toen ik haar gisteravond kort na onze komst dan ook vroeg hoe oud ze nu was, stak ze trots haar twee vingertjes omhoog en voegde daar geheel ongevraagd”Jajig” aan toe. Vandaag gaan we dit heugelijke feit verder vieren. Haar oma’s en opa’s zullen er zijn en ook nog wat ooms en tantes. We gaan voor haar zingen. We gaan gebakjes eten en limonade drinken.
En natuurlijk ……….. zijn er ook cadeautjes.




Mooi weer in Perth


Delft – Er is opnieuw een vakantiekaart van ODD-lezers gearriveerd op de redactie. Hij is afkomstig van Els & Ad. Ze vieren met Marlotte en Anne-Sofie vakantie in Schotland.

Op de achterkant van de kaart staat gedrukt:
Perth and the River Tay,
Perthshire, Scotland

Perth and the River Tay.


Ze schrijven:
1/8/2004
Temp: 25 graden Celsius


De eerste prachtige rit hebben we erop zitten. De prachtige ‘Coast Trail’ met veel kastelen, dwars door Edinburgh en uiteindelijk in ‘Perth’ terechtgekomen. Waar kennen we deze plaats toch van? Met hulp van de ‘Tourist Buro’ een mooie campingplaats gevonden pal naast de ‘Perth Race Course’ (Paardenrenbaan) en het beroemde ‘Scone House’ (Kroning Schotse koningen!). Blijven hier 2/3 dagen en gaan dan door naar Invernes of zo!

Els & Ad
Marlotte & Anne-Sofie.



vrijdag 6 augustus 2004


Duivelskunststukken


Martien & Nella bekijken buiten op de gracht alvast het programma van Circle Percussion. Denise kijkt in spanning toe.Delft – Acht jaar geleden werd op initiatief van Isabelle van Keulen en onder haar leiding het eerste ‘Delft Chamber Music Festival’ gehouden. Dit jaarlijkse muziekevenement heeft inmiddels een plaats verworven temidden van andere leidende kamermuziekfestivals in Europa. Dat komt ongetwijfeld door de unieke ambiance in combinatie met topmuzikanten. Het moet Isabelle van Keulen weinig moeite kosten om haar collega’s over te halen naar deze aantrekkelijke schilderachtige locatie te komen om met haar in een nogal onconventionele sfeer prachtige concerten te geven. Ik heb het gevoel dat honoraria nauwelijks een rol spelen. De musici komen graag en doen het voor hun plezier. Het publiek in Delft voelt zich deel van een grote muzikale familie. Het leidende thema van het festival klinkt dit jaar wat macaber: ‘Mephisto de duivelskunstenaar’ en ‘de dood’. Op donderdagavond bleek dat er in het programma ook dit jaar ruimte was gebleven voor de avontuurlijke muziekliefhebber. Corien & ik waren samen met Nella, Martien en Denise getuige van de aanstekelijke duivelskunsten van het Nederlandse slagwerkensemble ‘Circle Percussion’. Waarom deze veelzijdige groep wereldwijd grote successen oogst, werd gisteravond ook in Delft duidelijk.

Klik hier voor een geluidsfragment



donderdag 5 augustus 2004


Komkommertijd


Er zit slechts een leeg portemonneetje in de Royal Handbag.Delft – De kranten worden steeds dunner en de onderwerpen in de tv-journaals worden steeds luchthartiger. Het is komkommertijd. De pagina’s moeten toch elke dag weer gevuld. Het ‘nieuws’ in Engeland is nu de inhoud van de handtas van koningin Elizabeth. De Mail on Sunday onthult dat de koninklijke handtas niets bevat. De krant staat bekent om haar vermogen tot nuanceren. Daarom schrijven ze heel eerlijk dat de tas niet helemaal leeg is. Er zit een portemonneetje in. Alleen het portemonneetje is wel leeg. De krant stelt dan meteen de belangrijke vraag: waarom zeult de koningin der Britten dan met de tas rond? Het antwoord staat ook in de krant. De koningin is een echte dame en gebruikt de handtas als accessoire. Zodra ze Buckingham Palace verlaat hangt ze een tas aan haar arm. Bij mij komt dan de vraag boven: willen we dit weten? Het antwoord is helder. Het is interesseert ons geen biet. Waarom dan toch dit stukje?
Wel het is komkommertijd.



woensdag 4 augustus 2004


Weg in eigen land


Delft – Gisteren arriveerde de kaart van Willem. Een trouwe ODD-lezer uit Delft. De kaart komt uit Nunspeet. Willem is kort van stof. Hij tekende op de achterkant alleen een zonnetje met daarin het getal 25. Het is dus kennelijk mooi weer in Nunspeet.

”Nunspeet.”


Hij schrijft onder het zonnetje slechts:

Willem



dinsdag 3 augustus 2004


Nog geen nieuwe oogst


Corien inspecteert de tomatenplantenDelft – Misschien komt het omdat Corien onvoldoende tegen de bloemetjes tikt. In ieder geval zijn de tomaten nog groen. Ik zag op B&T dat er in Eindhoven al kan worden geoogst. Zover zijn we dus nog niet in Delft. Corien verzorgt haar tomatenplantjes liefderijk, maar ze moet toch nog wel even geduld hebben voordat ze er een pizza mee kan beleggen.




Poster veroorzaakt rel


De bewuste posterLonden – Afgelopen vrijdag startte vervoersmaatschappij London Underground een postercampagne. Daarmee probeert London Underground de reizigers te bewegen geen sterk ruikend voedsel te eten voordat men reist met de drukke en zeker in deze tijd van het jaar erg warme ondergrondse treinen. De campagne veroorzaakte direct een diplomatieke rel met Italië. De poster toont een dikke man met een Italiaans uiterlijk in een ondergrondse treincoupe. Hij is omgeven door Parmahammen, salami’s en knoflookslingers. Deze poster veroorzaakte een stortvloed aan klachten van boze Italianen. Ook de Italiaanse ambassadeur Giancarlo Aragona schreef een klachtbrief aan zowel de Londense vervoersmaatschappij als aan burgemeester Ken Livingstone.
”We vinden de poster erg beledigend voor het Italiaanse imago, Italiaanse producten en het Italiaanse bedrijf waarvan de naam duidelijk zichtbaar is op de poster”, vertelde een woordvoerder van de Italiaanse ambassade. ”Het is een spotprent over de Italianen”, meende hij.
Na de massale uitbarsting van Italiaans ongenoegen heeft London Underground excuses aangeboden en zijn de posters weggehaald.
”We bieden onze excuses aan nu we merken dat de Italiaanse gemeenschap in Londen er door is beledigd. We wilden slechts op een luchtharige manier aan de reizigers vragen geen sterk geurend voedsel te eten”, zei een woordvoerster van London Underground op vragen van journalisten.
Burgemeester Livingstone vertelde:”Ik ben dol op Italiaans eten. Ik verzeker dat de etenswaren die op de poster zijn afgebeeld heerlijk ruiken en smaken.”
De Italiaanse ambassade beschouwt het incident hiermee als gesloten. Of het Italiaanse bedrijf waarvan de naam duidelijk zichtbaar is op de poster er ook zo overdenkt, is nog onduidelijk. Ik kan me voorstellen dat zij financiële compensatie willen voor de geleden schade.



maandag 2 augustus 2004


When I’m 64


Alun Armstrong speelt Jim BryantDelft – Ik heb een kijktip voor jullie. Woensdag zend BBC II om 22.00 uur (Nederlandse tijd) het stuk ‘When I’m 64’ uit. Een van de hoofdrollen wordt gespeeld door Alun Armstrong. Hij speelt de rol van Jim ‘Beaky’ Bryant, die tegen zijn zin in met pensioen moet. Samen met een Londense taxichauffeur begint hij aan iets nieuws. Ik zal er zeker naar kijken. Armstrong gaat al heel wat jaren mee en is als acteur nog lang niet aan pensioen toe. Ik zag hem voor het eerst in ‘Get Carter’ de film met Michael Cain in de hoofdrol. Hij is de soort acteur waar ik graag naar kijk. In de BBC tv-serie ‘New Tricks’ speelt hij ook een opmerkelijke rol. Die serie wordt nu gelukkig op vrijdagavond ook door België 2 uitgezonden, zodat we er opnieuw van kunnen genieten.




‘Summer Songs’ op het water


Het Varend Corso komt door de Oostsingel in DelftDelft – Het Varend Corso trok afgelopen weekend bijna een kwart miljoen bezoekers. Langs de gehele route hadden de mensen zich, vaak met tuinstoeltjes en koelbox, geïnstalleerd. Het thema van het driedaags evenement was dit jaar ’Summer Songs”. Muziek speelde dan ook een grote rol tijdens deze zevende editie van het Varend Corso. Op de fraai opgetuigde platte veilingschuiten, zeilende ‘Westlanders’, sloepen en opduwers zat de stemming er goed in. Orkestjes en zangkoren zaten tussen de mooiste bloemen, groenten en planten uit de Westlandse kassen. Ik vond het een prachtig schouwspel. Ongeveer vijftig boten voeren door het pittoreske landschap van Midden-Delfland en onze historische stad Delft. De tocht ging verder door de eeuwenoude vaarten van het Westland met de vele dorpen, weilanden en kassen als steeds wisselend decor. En overal zat er publiek.

Varend Corso Het hoogtepunt van het corso was misschien wel het meezingconcert vrijdagavond tijdens de vlootschouw in Maasland. Bezoekers konden verder hun ogen en oren de kost geven aan de muziek en dans op tientallen versierde historische boten. Het corsofeest zaterdagavond in Naaldwijk, maar vooral de festiviteiten voor en na doorkomst van het Corso in Schipluiden trok veel belangstelling. De achtste editie van het Varend Corso Westland heeft in 2005 plaats op 5, 6 en 7 augustus met als thema 'Helemaal Hollywood'. Geef even een seintje als je komt kijken, dan zet ik extra tuinstoeltjes klaar en doe een extra fles Chardonnay in de koelbox.

Klik hier voor bewegende beelden



zondag 1 augustus 2004


Swan-Upping


Uppers aan het werk op de TheemsLonden – De Engelsen hebben de zwaan altijd beschouwd als een koninklijke vogel. Het stelen van een zwanenei leverde vroeger een jaar gevangenisstraf op. Tegenwoordig tref je niet zoveel zwanen meer aan op de Theems. De vogels die er zijn, behoren tot de koningin, tot het stoffenverversgilde of het gilde der wijnkopers. Om er achter te komen wie de eigenaar is, moet je de snavel van de dieren onderzoeken. Als er één inkerving in zit, is hij van de ververs, als er twee zijn, is hij van de wijnkopers en als er geen inkervingen zichtbaar zijn, is de vogel van de koningin. Henry VIII voerde dit bij wet in. De koningin heeft nog steeds een zwanenhoeder in dienst, die de leiding heeft over de swan-upping-ceremonie. Ieder jaar komen de zwanenhoeders van de koningin en de gilden bij elkaar om de nieuwe jonge zwanen te merken met het juiste aantal inkervingen. Een kleine vloot boten trek in deze tijd – eind juli begin augustus – met inkepers of uppers langzaam de Theems op. Het ‘gedoe’ met de vogels is onderdeel van het ‘Glorieuze Britse Erfgoed’, maar voor de zwanen is het een slechts een hoop getob.
Net als de wijnhandelaren zijn de stoffenververs een van het honderdtal livreigilden uit de City. Het stoffenverversgilde kreeg zijn koninklijke oorkonde in 1471. De Vintners zijn de wijnhandelaren. Zij ontvingen hun oorkonde in 1364.
Ieder jaar houden zij het Swan Dinner. De stoffenververs zeggen dat de vogel smaakt naar lam met een vissmaak. De wijnverkopers vinden dat de vogel smaakt naar kalkoen met een vissmaak. Ik zou niet weten wie er gelijk heeft. Ik at nooit zwaan.