maandag 30 juni 2003


In de bieb van Haderslev


zo maar een straatje in Haderslev Haderslev – In Engeland bezoek ik altijd een bibliotheek om ODD bij te werken. Hier in Denemarken is me dat nog niet gelukt. Maar internetcafé´s zijn er altijd wel. Tot mijn verbazing bleek de bieb hier in Haderslev echter wel te zijn voorzien van internetaansluitingen. We hebben Denemarken nu zo beetje van oost naar west en van noord naar zuid doorkruist en zijn een beetje van het land gaan houden. De mensen zijn er vriendelijk en spreken allemaal goed Engels of Duits. We hebbn dus geen enkel probleem om een praatje te maken met de inwoners van de plaatsen waar wij logeren. Denemarken is bovendien een heel mooi land. Corien merkt op dat het ook heel schoon is.




vrijdag 27 juni 2003


Warm in Silkeborg


Met deze boot kun je tochtjes maken over het meer. Silkeborg – Het is een stralende dag hier aan het meer van Silkeborg. Ons hotel ligt aan het Raadhuisplein. Schuin er tegenover staat het standbeeld van een man met een hoge hoed. Het opschrift vermeldt dat het gaat om Michael Drewsen, die in 1844 met een papierfabriek de grondslag legde voor het huidge stadje. Het is dus een tamelijk moderne stad met een rechtlijnig stratenplan. De ligging rond het meer (met in het midden een grote fontijn) en het decor van de groene heuvels maken er echter een heel sfeervol stadje van. Wij hebben zojuist een wandeling langs het meer afgerond en gaan ons nu even opfrissen op de hotelkamer. Dan zoeken we een restaurant met terras uit en laten ons eens heerlijk verwennen door een lokale kok.




woensdag 25 juni 2003


Drie lekkere toetjes


Het lekkerste toetje in het middenEindhoven – Jullie begrijpen het al, Dieuwertje heeft, net als haar grote zus, grote belangstelling voor toetjes. En zij houdt het niet bij een toetje, nee twee of liever nog meer! Jammer voor haar, dat ze nog niet mag smullen van de toetjes. Toch blijft ze volhouden, wie weet lukt het een keer om een lik te pakken te krijgen!



Een bijdrage van Saskia uit Eindhoven



Herinneringen in Hirtshals


Ook de zeemeeuwen vinden van alles van hun gading aan de kust. Dit een plaatje aan de andere zijde van het stadje vlak bij de haven en ver van het vertier Hirtshals – In Denemarken ontdek je steeds weer iets nieuws en ook steeds iets van vroeger. Hier in het vissersplaatsje Hirtshals aan het Skagerrak brengen de impressies van onze Deense zomer aan zee, herinneringen terug van de tochtjes met mijn gezin naar het strand. Vrolijk gezinnetje aan zee. Gezellig picknicken, spelen met een bal en een verfrissende duik in de zee tot slot. Je zoontje die ontdekt dat zijn huid na een dagje aan het strand helemaal naar zout smaakt. Nu doen onze kinderen dat met hun kinderen. Vroeger en nu. Oud en nieuw.
Wij zitten op een terras en eten aardbeien met ijs en room en kijken naar de kinderen die op het strand vliegeren. Het is ook druk met windsurfers, die met hun fleurige zeilen de branding opvrolijken. Ja, Denemarken heeft veel te bieden. De heerlijke visrestaurantjes langs de kust. Heerlijk versgepelde garnalen met dat heerlijke Deense brood. We wandelen weer naar het hotel. En dan ineens staan we op een pleintje waar straatartiesten jazz spelen. Ja, ik zei het al de zomer in Denemarken heeft veel te bieden.



maandag 23 juni 2003

Het symbool van Denemarken


Het symbool van Kopenhagen en Denemarken is het beeldje van de kleine zeemeermin. Wij waren er Kopenhagen – De kleine zeemeermin zit op een rotsblok langs de Langelinie in Kopenhagen. Het beeldje, dat hier in 1913, werd geplaatst is net zo bekend als de Eiffeltoren in Parijs of het Vrijheidsbeeld in New York. Als je het niet hebt gezien, ben je niet in Denemarken geweest. Wij waren zaterdag en zondag in Kopenhagen en dus voegden we ons bij de miljoen mensen die hier jaarlijks een blik werpen op het beeld. De Deense toeristentrekker is overigens maar klein van gestalte. Het beeldje is ongeveer 1,25 meter. Een Amerikaanse mevrouw die naast me foto’s maakte, merkte het ook:”She is so small”. Haar man keek op uit zijn toeristengidsje en zuchte:” But you always say that size is not important” Hij keek berustend. De afmeting mag dan gering zijn, de reputatie is ernorm. Er worden kaarten, T-shirts en allerlei andere souvenirs van het beeldje verkocht.


vrijdag 20 juni 2003


Beenderen kijken in Odense


Het hotel waar wij nu verblijven Odense - Vandaag bezochten Corien & ik de Knud kerk hier in Odense. In de kelder van deze grote kerk liggen in een open kist de beenderen van koning Knud en zijn broer Benedict. Beiden zijn in deze kerk vermoord. De koning is later dan ook heilig verklaard. Corien bleef boven in de kerk en luisterde naar het orgel. Daar speelde de organist prachtige liederen van Bach. Ik plaats er nu een fotootje bij van ons hotel. Wij logeren op de derde etage.



donderdag 19 juni 2003

In het voetspoor van Andersen


Het geboortehuis van de Deense sprookjesschrijver Hans Christian Andersen Odense – Corien & ik bezochten het huis waar de sprookjesschrijver Hans Christian Andersen 198 jaar geleden (over twee jaar barst er een feest los) werd geboren. Het huis in de Hans Jensens straat is ongetwijfeld het meest bezochte in Odense. Jullie kennen natuurlijk het verhaal van de droevige en armoedige jeugd van de schrijver. Dat wordt hier prachtig in beeld gebracht. Je zou er bijna zelf sprookjesschrijver van worden. We weten ook dat het helemaal goed is gekomen met Hans. Zijn eerste boek werd al direct een succes. Het is moeilijk om bescheiden te blijven bij zoveel succes. Hij zei over zichzelf: ”Vele mensen zullen omwille van mij naar Odense komen, ik zal mijn geboortestad beroemd maken. Misschien komt er nog een tijd dat aardrijkskundeboeken zullen vermelden: Odense is de stad van de beroemde Deense schrijver Andersen.” Hij kreeg gelijk. In de week van ons vertrek las ik in de Volkskrant nog over zijn bezoek aan Nederland. Hij bezocht o.a. Den Haag en Leiden. Ik zie hier dat hij 29 grote internationale reizen maakte.

Odense is overigens veel meer dan alleen Andersen. Het is een prachtige stad waar we vandaag een fikse stadswandeling maakte langs allerlei bezienswaardigheden. We zagen het fraaie stadhuis, de Sankt-Knuds Kirke en nog veel meer waarmee ik jullie niet wil vermoeien.
We hebben een prachtig hotel in het centrum van de stad. Een slaapkamer met een zitkamer en suite. Heel erg luxe.

woensdag 18 juni 2003


Op reis door Denemarken


De etalage met de globes werkt inspirerend. Delft – De komende tijd zal het ODD moeten lijden onder mijn afwezigheid. Slechts zo nu en dan, als er een internetcafé in de buurt is, zal ik een bijdrage kunnen leveren aan dit dagboek. Corien & ik zijn op reis. We trekken door Denemarken.
De wind was nog guur en de zon liet nog regelmatig verstek gaan toen wij dit voorjaar al bij de reiswinkel stonden om te neuzen. De etalage met globes lokte ons. We waren net terug uit Engeland en kregen meteen al weer zin om op pad te gaan. We moesten ons nog even bedwingen. Het werk vroeg tenslotte ook de nodige aandacht. Maar voorpret behoort ook tot de reispret. We besloten om een trip door Denemarken te maken. We kochten een kaart en zochten de plaatsen uit die we wilden gaan bezoeken.
Dat was in het voorjaar en nu is het zo ver. Vandaag vertrekken we. U hoort van ons………..misschien.


Koningin Beatrix onthult beeld


Het beeld in de tuin van het Prinsenhof is nog verborgenDelft – In de tuin van het Stedelijk Museum Het Prinsenhof onthult koningin Beatrix vandaag het bronzen beeld van haar voorvader Willem van Oranje. Op deze foto is het levensgrote beeld van de Vaders des Vaderlands nog verborgen. Corien kan er niet bij zijn, want wij zijn samen op vakantie. Maar zij heeft het door de beeldhouwer Auke Hettema vervaardigde beeld al wel gezien. Het beeld, waarvan ik nog geen foto mag laten zien voor de onthulling, is een geschenk van de Prins Willem de Eerste Herinneringsstichting aan de gemeente Delft. Deze stichting wil door middel van dit beeld recht doen aan de persoon van de Vader des Vaderlands en zijn geestelijk erfgoed. Het beeld staat vlak bij de plek waar Willem de Zwijger op 10 juli 1584 – nu dus bijna 419 jaar geleden – in het Prinsenhof (dat toen nog het St. Agathaklooster heette) werd vermoord.



dinsdag 17 juni 2003


Zang, dans, en nostalgie


Vier dansende nichtjesMalmedy – Het familieweekend in Malmedy kende vele hoogtepunten. Sommige klinken heel eenvoudig, maar zijn toch heel essentieel voor een familieweekend. De gezamenlijke maaltijd, zowel het ontbijt als de lunch en het diner, zijn zondermeer hoogtepunten van zo’n familietreffen. De wandelingen in de bossen van de Ardennen zijn zondermeer ook een hoogtepunt. Maar ook het samen badmintonnen of voetballen, de discussies over de Matrix al dan niet Reloaded. Het hoort er allemaal bij. Op de zaterdagavond was er een bonte-avond. Dat is met een getalenteerde familie zoals de onze bijna vanzelfsprekend. De kinderen van Nellie & Pieter JanWe begonnen met een buikdans van Maartje. Zij beet de spits af en bracht de stemming er in. Daarna volgde een dans uitgevoerd door de nichtjes Janneke, Marlotte, Anne-Sofie en opnieuw Maartje. Het zag er heel flitsend uit. Zij kregen na afloop dan ook een staande ovatie. Daar was flink voor getraind en geoefend. Dat kon je er aan afzien. Na de pauze was het tijd voor cabaret. Guido als travestiet, Michiel, Floris en Anne-Sofie brachten hele leuke teksten. De teksten werden afgewisseld met liedjes door Michiel en het duo Guido en Anne-Sofie. Het was heel erg leuk en de aanwezige familie vermaakte zich kostelijk. Tenslotte werd het artistieke gedeelte afgesloten door Marlotte en Anne-Sofie met een vertolking van een musicallied. Na een nieuwe pauze, was het de beurt aan Adrie. Hij klom niet op het podium om te zingen of te dansen. Hij had een slideshow in elkaar gedraaid met plaatjes van vroeger.



Demi is moeder


Dit is Demi met haar kroost Helmond – Met enige regelmaat meld ik hier de geboorte van alweer een nieuwe telg van de familie. De laatste was Sietske en we wachten nu weer op de komst van nog een kleindochter in Eindhoven. Dat laatste weet ik niet zeker, maar ik doe graag een gokje. Bij Els is er recentelijk ook weer uit breiding. Zij het een tijdelijke, want zodra de leeftijd het toestaat zullen de nieuwelingen een ander adres krijgen. Het gaat om Demi, zij is moeder geworden van vier forse koters. Ik trof de trotse moeder, voor ons vertrek naar Malmedy, met haar kroost aan in de bijkeuken van de woning van Ad & Els. Ad had er een fraai nest voor getimmerd.




Zondagavondgedachten


Michiel legt uit hoe je op je handen kunt fluiten. Malmedy – We zaten op zondagavond op het balkon van ons vakantiehuis. De avond was zwoel. We waren wat loom van de lange wandeling, gevolgd door een copieuze maaltijd die rijkelijk was voorzien van spirituele dranken. We kwamen er door in een contemplatieve stemming. Het hogere en het diepere van het leven werd door ons op de weegschaal van onze gedachten geplaatst. Het was een diepe avond. Wij hebben nu eenmaal de gave om over heel veel onderwerpen te kunnen meepraten. Er is maar weinig waarover wij geen mening hebben.
Dat komt natuurlijk door internet. Alles was we willen weten kunnen we daar vinden. Allerlei meningen komen via het web tot ons. ”Ik heb laatst nog een hele boeiende site gevonden,” maakte Michiel ons deelgenoot. ”Ik was aan het surfen op het web, toen ik plots op een heel bijzondere site terechtkwam. Het pakte me meteen. Ik zag foto’s van gevouwen handen en men sprak over een warme diepe fluittoon,” ging hij gedreven verder. ”Het duurde niet lang of ook ik vouwde de handen samen en volgde de instructies van de pagina’s op de voet. Na enige tijd klonk er ook in mijn kamer de warme fluittoon die je krijgt als je op je handen blaast. Het is wonderbaarlijk dat je zelfs via internet kan leren om op je handen te fluiten, merkte hij lachend op. Het verhaal van Michiel werkte zo aanstekelijk, dat ook wij het wilde leren. Het bleek kinderlijk eenvoudig en door de warme avond klonk er al snel een zacht meerstemming gefluit.
Willen jullie het nu ook leren? Klik dan hier maar eens. Veel plezier!




Zes achterkleinkinderen


Dit is een groepsfoto Malmedy – Een groepsfoto lijkt zo simpel. Vraag iedereen op een bepaalde plek samen en vraag ze naar de camera te kijken. Een druk op de knop van de tijdontspanner en voilà tien seconden later heb je de prent. Met volwassenen is dat al een hele opgave, maar met kleine kinderen is het een fikse toer. Een geslaagde groepsfoto is dan een toeval. Jo & Annie hebben nu zeven achterkleinkinderen. Die zijn maar zelden bij elkaar. Op de familiedag in Malmedy was het bijna gelukt. Slechts Eva was afwezig. Ze was met haar ouders op vakantie. De overige zes waren er echter wel.
Dè gelegenheid om ze eens samen op de gevoelige plaats vast te leggen. Het is me niet gelukt. Deze opname lijkt nog het meest op een groepsfoto. Voor Roan en Jonah duurde het al veel te lang. Ze wilden om hen moverende redenen terug naar hun mams. Nienke, hulpagent Dieuwertje en Benthe zagen op het moment van afdrukken rechts van hen juist iets heel boeiends opduiken. De fotograaf was op slag niet interessant meer. Alleen Sietske wacht heel geduldig op het einde van de fotosessie.
Maar het is al met al toch wel een aardige foto, die ik jullie niet wilde onthouden.

maandag 16 juni 2003

Familieweekend 2003


Malmedy – Het was een groot feest in bloemenstad Malmedy dit weekend. Op uitnodiging van Ad & Els – dit jaar verantwoordelijk voor de familiedag – zaten we van 13 tot en met 16 juni in de Adennestad. De eigenlijke familiedag was op zaterdag, maar sommigen waren er al op vrijdag om samen met de gastheer en gastvrouw het ‘familiekamp’ in te richten. Op die eerste vrijdag verzorgde Nellie daarbij stevig ondersteund door Saskia & Sander de pastamaaltijd. Op zaterdag hadden Els & Ad gezorgd voor een koud buffet. Ook zij kregen van enkele familieleden hulp bij het vervaardigen van de hapjes. Op zondag zorgden Corien & Frans voor een barbecue. Dit om te vieren dat ze inmiddels de trotse grootouders zijn van vier wolken van kleindochters. Er is veel om dankbaar voor te zijn. Het was een feest om weer eens met alle familieleden gezamenlijk op te trekken. Er waren allerlei gezamenlijke activiteiten. Iedereen genoot van elkaars gezelschap. Er waren wandeltochten voor de fitte familieleden in de schitterende omgeving, er werd gesport op het binnenterrein, er werd naar de Matrix gekeken, gesjoeld, spelletjes gedaan en nog veel meer gezamenlijk ondernomen. Met name de maaltijden samen waren een feest.


v.l.n.r.voorste rij: Sander, Corien, Annefien, Jolijn, Frans, Marlotte (met Birke), Guido, Maartje en Floris.
Op de tweede rij: Saskia, Nellie, Dieuwertje, Jurriën (met Nienke verborgen op schoot), Janneke, Roan, Sietske, Anne-Sofie, Ilse, Monique en Saskia,
op de derde rij Jerry, Rianne (met Jonah verborgen aan de borst), Wouter, Saskia, Adrie en Paul
en op de bovenste rij Michiel, Ad , Els, Benthe, Bob, Anne, Cor en Pieter Jan

Het gehuurde huis voldeed volledig aan ieders verwachting. De wat oudere stellen of die met kleine kinderen kregen een schitterende tweepersoonskamer en de rest van de stellen en de jongelui deelden de kamers met stapelbedden en eenpersoonsbedden. Het is fantastisch om te zien hoe iedereen zijn weg vindt en blij is met de geboden gastvrijheid. Natuurlijk is ook de gebruikelijk groepsfoto weer gemaakt. Onder een boom in de oprijlaan van het vakantiehuis zette de familie zich neder. Dat is met steeds meer kleine kinderen overigens nog best een hele klus. Onke & Johnny zien jullie niet op de foto. Zij gingen - i.v.m. vaderdag - wat eerder weg. Ook Nienke vind je niet terug. Ze zit op schoot bij Jurriën en is geheel verscholen achter Jolijn. Ook Jonah is niet zichtbaar. Die is druk bezig zich te laven aan de melkbar. Maar ze waren er wel, dat laat ik morgen wel zien op een groepsfoto van de achterkleinkinderen van Annie & Jo. Slechts enkele moesten verstek laten gaan. Martijn kon niet weg vanwege zijn werk, Mariek zat in Frankrijk op een fotocursus en Pauli & Marko waren met Eva op vakantie in Luxemburg.

vrijdag 13 juni 2003


Jolijn is geslaagd


Direct na het telefoontje ging de vlag uit. Zusje Marlotte en nichtje Anne-Sofie waren al net zo blijHelmond – Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen en het goede nieuws vertellen: Jolijn is geslaagd. Zij is nu de trotse bezitster van een atheneumdiploma. Gisteren tussen vijf en zeven uur werden de gezakte leerlingen gebeld. Als je geen telefoontje kreeg, betekende dat dat je geslaagd was. Jolijn bleef twee uur lang in de buurt van de telefoon. Overbodig want iedereen in haar omgeving was er van overtuigd dat ze zou zijn geslaagd. Jolijn eigenlijk ook wel, maar je weet maar nooit. Toen de klok van de kerk zeven slagen sloeg, sprong Jolijn een gat in de lucht. ”Ik heb m’n atheneumdiploma” juichte ze. Ook wij sprongen op en feliciteerden haar. Een mooie prestatie.


donderdag 12 juni 2003

Spam levert geld op


Klik voor een vergroting op de kleine fotoDelft – Spam komt en gaat. De laatste maanden sinds de oorlog in Irak kreeg ik, net als jullie mailtjes over het kaartspel 'Iraqi Most Wanted'. Ze proberen via de spam ons internetters te verleiden tot de aanschaf. Ongelezen werden ze door mij verwijderd. Dat gebeurt zelfs automatisch. Toch geldt dat niet voor iedereen. Tot nu toe zijn er ongeveer 2,5 miljoen kaartspelen verkocht, waarvan 1,5 miljoen door Great USA flags , waarmee het waarschijnlijk de snelst verspreide rage ooit werd. Een groot deel van de verkoop liep via mensen, die over databases met e-mailadressen beschikten. Abacus Enterprises stuurde het aanbod bijvoorbeeld naar 25 miljoen adressen en kreeg daarop een respons van 0,1 procent. Dat is toch nauwelijks de moeite zou je zeggen. Daar vergis je je in. Het was vier maal zoveel als gebruikelijk bij andere aanbiedingen en leverde op goede dagen een commissie op van 5.000 tot 6.000 dollar per 1 miljoen mailtjes. Dat wij in onze mailbox tientallen aanbiedingen ontvingen, zal de afzenders dan ook gigantische worst zijn.

De vliegende grasmaaiers


Blackpool – De wijkagenten in Blackpool hebben er een nieuwe taak bij. Op zaterdagmiddag maaien zij het gras op de trapveldjes in hun wijk. Dat was de eerste gedachte die bij mij opkwam toen ik deze foto onder ogen kreeg. Bij nadere beschouwing blijkt het een vervoermiddel te zijn waarmee politiemensen sneller kunnen surveilleren.

Pc Neil Parsons op de Segway Human Transporter

Het ding heet The Segway Human Transporter – kortweg HT – en heeft een maximumsnelheid van 20 kilometer per uur. Op de jaarlijkse vergadering van de Police Federation in Blackpool werd hij voor het eerste getoond. De 29-jarige agent Neil Parsons nam het vehikel mee op surveillance op de boulevard. ”De mensen moeten er, net als ik overigens, even aan wennen. Het ziet er een beetje grappig uit,” vertelt hij bij terugkeer. ”Het apparaat is heel makkelijk te besturen. Het is zelfs wel leuk. Het is erg efficiënt. Hoewel ik het jammer vind dat je zo minder beweging krijgt,” voegt hij er nog aan toe. Op het platform waar de politieman op staat wat hoger is, heeft die ook een beter overzicht in drukke straten. ”Je ziet meer en de mensen zien jou ook beter,” zegt agent Parsons. De ontwerpers van het surveillancemiddel zeggen dat het al met veel succes wordt gebruikt in Atlanta, Amerika.

woensdag 11 juni 2003


Help Martiene aan nummertje


Kijk even in je kast of je het ontbrekende nummer hebt Delft – Martiene heeft iets met getallen. Dat is direct duidelijk als je op haar site komt. Ze is nog op zoek naar een paar genummerde T-shirts. Kijk even in je kledingkast of je haar kunt helpen.


Twee moeders, drie dochters


Dochter, moeder en oma Corien met haar kleindochter Sietske. In de spiegel moeder en (klein)dochter Saskia.Helmond – Zodra er een nieuwe telg in de familie is, komen de foto- en filmtoestellen weer te voorschijn. Ze worden daarna ook nooit meer opgeborgen. Er is immers steeds weer iets nieuws te fotograferen. Benthe heeft zelfs haar eigen site met foto's. Ook haar zusje Sietske moet natuurlijk op het web. Saskia mailde dat er een site komt waarop haar dochters samen kunnen pronken. Intussen hebben jullie natuurlijk al van onze jongste spruit kunnen genieten op deze site. Toen ik deze foto maakte keek ik naar drie dochters, twee moeders, twee kleinkinderen en een achterkleinkind. Want je begint als dochter en dat blijf je altijd. Wat er ook gebeurt, je blijft dochter. Maar dat het daar niet bij blijft, bewijst deze foto. En dan heb ik het nog niet over tante, nicht en al die andere namen die we in de loop van ons leven vergaren. Want het geldt natuurlijk ook voor zoons en vaders.
Tot dat de nieuwe site van Benthe en Sietske klaar is, kun je foto’s van ons jongste kleinkind bewonderen op de Benthe-site.
O ja. Saskia vind het leuk als jullie in het gastenboek even laten weten dat je er was.

dinsdag 10 juni 2003


Australische artsen willen vetbelasting


Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de dikste in het land Sydney – Het Australische artsenverbond (AMA) adviseert om vet voedsel extra te belasten. Onderzoek van het AMA toont aan dat bijna 60 procent van de Australiërs te zwaar is. Dat is ruim twee keer zo veel als in 1980. AMA-voorzitter Mukesh Haikerwal verklaarde dat de extra belasting, op voedingsmiddelen met een hoog vet- of suikergehalte, een van de voorstellen is om zwaarlijvigheid tegen te gaan. ”Het gaat niet om het geld”, zegt Haikerwal, ”het gaat er om de mensen bewust te maken van de inhoud van het voedsel.”
Het voorstel wordt later deze maand overgebracht aan de ministers van Gezondheid van Australië en Nieuw-Zeeland.

Het servies is klaar


Dit is het door Frans zelf ontworpen Senseo ODD-kopje. De verkoopprijs bedraagt € 5,= . Utrecht – Zoals bekend bestaat Douwe Egberts dit jaar 250 jaar. Ze vieren dit jubileum op heel diverse manieren. Met een open dag, met speciale koffie en met de uitgave van speciale kopjes. Ik was zeer verrast toen men mij aanbod een ODD-kopje te ontwerpen en te vervaardigen. Ik toog aan de slag en bedacht een kopje waarop in verschillende kleuren de letters ODD voorkwamen en bovendien de url van dit dagboek. Ik beschilderde het kopje zelf en liet het prototype in de bekwame handen van de mensen van Douwe Egberts achter. Het resultaat toon ik u hier. Het is een fraai ODD-kopje dat zeer geschikt is voor het drinken van een kopje Senseo.
Ik verwacht dat de kopjes tegen Sinterklaas in de winkels te koop zijn. Dan kan iedere lezer van dit dagboek zijn eigen ODD-kopje op z’n verlanglijstje zetten.


maandag 9 juni 2003

7000 naakte mensen in Barcelona


Barcelona – Hoe krijgt de Amerikaanse kunstenaar Spencer Tunick toch iedere keer de mensen weer zo gek om in hun blote gat ergens in de stad te gaan liggen. Het is me een raadsel. Meer dan 7000 Spanjaarden namen vandaag in Barcelona deel aan de laatste ‘nude art installation’ van de New Yorker. De kunstenaar is wereldberoemd geworden met zijn over de hele wereld opgezette ‘temporary site-related installations’. Kort voordat hij aan het project in Barcelona begon zei hij: Ik wil dat de mensen zich ongemakkelijk voelen. Ik wil laten zien dat het naakte lichaam is gedemoniseerd.”

Een tapijt van bruine en roze bloteriken

Hij noemde het project in de Spaanse stad een groot visueel succes. ”Ik heb een rivier van naakte lichamen gemaakt. De grootste die ik tot nu toe creëerde. "
Vanmorgen om vier uur arriveerden de eerste mensen op de Avenida de la Reina Maria Cristina, een straat die ik me herinner als een brede doorgaande weg met fonteinen. De mensen ontkleedden zich in de gebouwen in de buurt. Ze waren meer dan een uur bloot, want Tunick maakte foto’s in diverse posities: staand, liggend, opgerold en terwijl ze elkaar omarmden.
De 34-jarige Irene Mohedano deed mee samen met haar dochtertje Irene van vijf maanden ”Dit is echte kunst. Het is wellicht mijn enige kans om voor een kunstwerk te poseren. Daarom greep ik die kans direct.”
Bekijk de foto’s van het project. Klik hier Mocht je het Spaans een tikje machtig zijn, klik dan ook hier eens.

IJs met biersmaak in Groot-Brittannië


Je kunt natuurlijk nog steeds gewoon een biertje drinken en daarna als een soort toetje een heerlijke ijsco. Doddington – Het is warm en je hebt trek in een heerlijk koel biertje. Maar tegelijkertijd is met zo'n warme temperatuur een ijsje ook niet te versmaden. In Groot-Brittannië hoef je niet meer te kiezen. Als bier en ijs je doen watertanden, is de nieuwste ijssoort een echte aanrader. Bierijs heet het. Je moet ervoor naar Groot-Brittannië. Het speciale ijs is daar overigens ook alleen te koop in supermarkten en specialiteitenwinkels in Newcastle en Northumberland.

Dronken word je er niet van. Want hoewel het ijs met het bier Newcastle Brown Ale wordt gemaakt, bevat het nog geen één procent alcohol. Het product is ontwikkeld door Neill en Jackie Maxwell. Zij maken het bierijs op hun zuivelbedrijf in het dorpje Doddington. Het wordt gemaakt met verse slagroom en melk, bier en zachte karamel. Het bierijs is inmiddels getest en goedgekeurd. De proefpersonen waren de juryleden die in de regio waren om te beoordelen of Newcastle in 2008 Culturele Hoofdstad van Europa wordt. De stad is één van de zes genomineerde steden in Groot-Brittannië.
”Ze vonden het heerlijk”, jubelde de gelukkige Jackie Maxwell na afloop van het jurybezoek. ”Ze zeiden dat het geweldig was”.
Het speciale ijs zal zes maanden lang in de schappen van de supermarkten en winkels in de regio liggen. Of het bierijs in Nederland op de markt komt, is niet bekend.





Reputatie op het spel


Ad hier gefotografeerd in stamcafé Zeezicht. Vlak na de koffie Helmond – Onlangs kreeg ik een mailtje van mijn doorgaans vrolijke nichtje Maartje. Dit bericht viel echter direct op door de sombere toon. Ze sprak namens haar moeder van ’grote zorgen’. De adem stokte toen ik het las. Wat zou er aan de hand zijn? Ik zag Els in gedachten op haar royale bank zitten, het hoofd in de handen, de schouders nog licht schokkend. ”Mail jij het maar Maartje. Ik kan het niet. Ik ben nog niet over de schok heen”,hoorde ik haar in gedachten onthuts stamelen tegen haar dochter. Wat nu is het geval? Els had zojuist nietsvermoedend de computer aangezet om het laatste nieuws van ODD te lezen. Onder het kopje ’Petje af voor de Brabantse dorst’ had zij een foto van haar man zien staan. Een vrolijk kijkende Ad, tijdens de carnaval gefotografeerd. Onmiddellijk ontstond bij Els de vrees dat de lezers van onze veelgelezen site hierdoor op het verkeerde been zouden worden gezet. Bij Els ontstond de vrees dat haar hardwerkende echtgenoot nu als zatlap over de wereld ging. Het zijn haar eigen woorden en ik schrijf het hier met grote tegenzin. Die veronderstelling was bij mij niet opgekomen. Ook Maartje deelde die mening niet. Zij vond dat de foto wel meeviel. Voordat Maartje naar de computer snelde om mij deze mededeling te doen, riep Els haar nog na;”Schrijf maar dat hij ook erg veel koffie drinkt. Hij werkt niet voor niets in de Randstad. Al moet hij dat als Brabander natuurlijk wel stiekem doen”. Hij moet aan zijn reputatie denken. Één opmerking kwam wel hard bij mij aan. Over de foto merkte Maartje op: ”Jammer dat die zo slecht vrijstaand is gemaakt.”. Kijk dat hakt erin. Dat komt aan. Nu stokte mijn adem ook even. Ik ben direct op zoek gegaan naar een foto van Ad, zodat ik kan laten zien dat vrijmaken mij wel lukt. Alleen ik kon er geen vinden met een koffiekopje. Dat was te veel gevraagd.

zondag 8 juni 2003


Wordt het een jongen of een meisje?


Dat Dieuwertje een meisje was, was tot haar geboorte een geheim. Ik houd daar wel van. Er is al zoveel dat we nu van tevoren weten. Dat is mooi, want het helpt bij het nemen van allerlei beslissingen. Of het nieuwe kindje van Saskia en Sander een jongen of een meisje wordt, blijft geheim. Althans voor mij.Delft – Wordt het een jongen of wordt het een meisje? Dat is een vraag die aanstaande ouders vaak horen. En inderdaad behoeft de uitkomst van die vraag tegenwoordig niet geheim te zijn. Ouders kunnen het weten. Of ze het ook doorvertellen is natuurlijk vraag twee. Mocht jullie nu een ontwijkend antwoord krijgen van de aanstaande ouders en toch graag weten wat het wordt, dan heb ik een tip.
Vrouwen die zwanger zijn van een jongen eten over het algemeen meer dan vrouwen die een meisje dragen. Dat blijkt uit een onderzoek dat deze week wordt gepubliceerd in het British Medical Journal. De uitkomst van het onderzoek lijkt te verklaren waarom jongens veelal zwaarder zijn bij hun geboorte dan meisjes. Ook suggereren de onderzoekers dat het eetpatroon van de moeder wordt gestuurd door signalen die de foetus afgeeft. Uit het onderzoek blijkt dat vrouwen die een jongen dragen zo’n 10 procent meer calorieën tot zich nemen, maar zelf niet zwaarder worden dan vrouwen die zwanger zijn van een meisje. Het lijkt er dus op dat het wordt gestuurd door de foetus. Natuurlijk is het niet zo dat jongens zwaarder zijn omdat hun moeder meer eet. Dat zou betekenen dat hoe meer een zwangere vrouw eet, hoe groter haar baby zal zijn en dat meisjes ook groter zouden zijn als hun moeder meer zou eten. Het is realistischer om te veronderstellen dat de foetus de eetlust van de moeder stuurt naar gelang wat hij nodig heeft om optimaal te groeien.


zaterdag 7 juni 2003

De Belgische groepsfoto


Malmedy – Nog eventjes en dan vertrekken we met de familie naar Malmedy. Dan gaan we kennis maken met een stukje van België waar Nederlanders niet zo veel komen als Duitsers of Fransen. De meeste Nederlanders vertrekken naar Vlaanderen en kiezen niet voor het Franssprekende gedeelte van België. We gaan een heel ander stuk van het land van onze zuiderburen ontdekken.

Een groepsfoto van ondeugende plassertjes

Manneken Pis zullen we er niet zien. We zullen het blote ventje ook niet als ijslolly (anijs-, cola- of sinaasappelsmaak) of als replica (naar believen in chocola of beton) kunnen aanschaffen. Omdat het laatste soms iets te enthousiast gebeurt, legde een Brusselse eigenaar van een souvenirwinkel een rij ondeugende plassertjes aan de ketting. Maar we kunnen wel genieten van heerlijke Belgische biertjes en fantastische uitzichten en wandelroutes. Goede wandelschoenen meenemen, want het is flink klimmen rond onze vakantiewoning. Ik ben benieuwd hoeveel kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen van Jo & Annie straks op onze groepsfoto staan.

De eerste barbecue


O ja, er was ook nog spek Delft – Het was een verrukkelijke dag. Een stralende zon en een heel klein briesje. Prima weer voor een proefje. Hoeveel vlees heb je per persoon nodig voor een barbecue? Dat was de vraag. Ik dacht dat een biefstuk, een hamburger, een kotelet en een spies voldoende zou zijn. Aangevuld met allerlei extraatjes. Corien dacht dat er tenminste vijf stukken vlees nodig zouden zijn. We namen dus de proef op de som. Een biefstuk, een hamburger, een kotelet en een spies met varkensvlees en eentje met kippenvlees. Daarbij een flesje Château Neuf du Pape en nog wat andere trimmings. Ik kreeg gelijk, maar had ook ongelijk. Ik at namelijk al mijn vlees op, maar ook de halve biefstuk van Corien. Dus wij zorgen er voor dat iedereen op de barbecue in Malmedy tenminste vijf stukken vlees heeft. Wat de tantes niet eten komt ook nog wel op.





vrijdag 6 juni 2003


Petje af voor de Brabantse dorst


Ad heeft nooit dorst. Ad proeft.Overigens hoorde ik later van zijn dochter Maartje dat hij eigenlijk een hele grote koffieleut is. Dat komt ervan als je in de Randstad werkt, meldde ze. Helmond – Voor een lekker pintje bier hoef je in Brabant niet te wachten tot carnaval. Met een ‘eigen’ bierbrouwerij zo dicht in de buurt, ontbreekt het de echte Brabander nooit aan een vers pintje gerstennat. Want een dorstige Brabander bestaat eigenlijk niet. Een echte Brabander heeft altijd wel een paar gele rakkers bij de hand. ”We gaan eens lekker proeven,” klinkt het dan al snel. Ad is zo’n echte Brabander. Bij hem kom je niet om van de dorst. Deze foto werd gemaakt toen we met z’n allen met carnaval naar de optocht stonden te kijken. Normaal draagt Ad geen pet. En ook de kiel laat hij de rest van het jaar in de kast hangen. Het flesje heeft echter niets met carnaval te maken. Dat is toeval.



donderdag 5 juni 2003


De oma van Jonah


Oma Annefien met haar kleinzoon Jonah Vught – Op Hemelvaartsdag waren wij, met andere familieleden en vrienden, te gast bij Rianne & Jerry. Er was daar veel te vieren. Het was de verjaardag van mamma Rianne. Zij werd 25 jaar. Dan was er het nieuwe huis en natuurlijk last but not least de geboorte van hun zoon Jonah. We zagen daar dat het moeder Rianne en zoon Jonah uitstekend gaat. Hij komt steeds meer aan en dat was te zien. Hij woog al ruim vier kilo.
We zaten met z’n allen in de zon en genoten van de lekkere hapjes en drankjes die onze gastheer en gastvrouw voor ons hadden klaar gezet.
Ook Oma Annefien was er natuurlijk. Zij wilde best even met haar trots op de foto.


Zielig he


Maartje en zus Marlotte aan de keukentafel met het vogeltje in de doos. Op de inzet zie je het zielige vogeltjeHelmond – Ik meldde het al eens eerder. De honden van Els & Ad nodigen uit tot een wandeling. Meestal laat Els de dieren zelf uit. Ze is gek op de vaste wandeling door de bossen. Maar soms moet ze verstek laten gaan. Dat moet ze bijvoorbeeld werken. Maar geen nood haar kinderen staan te popelen om het uitlaten over te nemen. Onlangs was het weer zo ver. Maartje en Marlotte gingen met de honden op pad. Op weg naar de prachtige bossen van Stiphout, moet je door een park. Els houdt de honden daar altijd nog even aangelijnd. Dat bleek een verstandige keus. De beide zussen gunden de honden al eerder hun vrijheid. De dieren begonnen uitgelaten te rennen. In het water van het park vlak bij de oever was het nest van een waterhoentje. Hoe het gebeurd is, is achteraf moeilijk te reconstrueren, maar voor de dames het wisten, had een van de honden een klein waterhoentje in de bek. Maartje kwam meteen in actie en bevrijdde het diertje onmiddellijk uit zijn benarde positie. Het waterkipje was flink geschrokken en bibber in haar hand. De zussen reden er mee naar de dierenarts. Die constateerde geen blijvend letsel. Slechts een heftig geschrokken vogeltje. Het diertje bibberde net iets meer dan de zussen. Nadat hij in een schoenendoos was bekomen van zijn hondenavontuur, brachten Marlotte en Maartje geassisteerd door Els en Corien het vogeltje terug naar het water. Daar wachtte de moederhen al op zijn terugkomst.
Eind goed al goed


woensdag 4 juni 2003

Weer of geen weer


Helmond – Van mei t/m september worden er in het Carat-paviljoen in de Warande in Helmond op diverse zondagmiddagen concerten gehouden door verschillende muziekverenigingen uit de stad. De gratis concerten worden heel goed bezocht, vooral als het mooi weer is. Er wordt een horecatent neergezet en er worden stoelen geplaatst. Weer of geen weer, een gepland concert gaat altijd door. Het is dus zaak om bij regenweer een paraplu mee te nemen maar als het erg heet is, is een hoofdbedekking niet onverstandig. Want de concerten beginnen om 12 uur, op het heetst van de dag. Dan kun je dus dit tafereel aanschouwen…….

van links naar rechts zijn dit Els, Ad en Pieter Jan.


Een bijdrage van Nellie

Haringhappen in Katwijk


Katwijk aan Zee – Afgelopen weekend was het weer vlaggetjesdag in Scheveningen. D.w.z. op feestelijke wijze werd het binnenhalen van de nieuwe haringvangst anno 2003 gevierd. Zoals gewoonlijk startte de verkoop van de ‘Hollandse Nieuwe’ met de veiling van het eerste vaatje. De opbrengst – € 38.000 – ging naar de Hartstichting. Ongeveer halverwege de 19e eeuw startte de traditie van vlaggetjesdag in Scheveningen.

Opa keurt onder het toeziend oog van zijn dochter Nellie de eerste Hollandse nieuwe

Op de zaterdag voor Pinksteren werden de boten in de havens van Scheveningen met vlaggetjes versierd. Dit trok vele bezoekers die de gepavoiseerde schepen wilden bewonderen. In verband met de zondagheiliging konden de feestelijkheden pas op maandag – 2de Pinksterdag – plaats vinden. De volgende dag werd de vloot, die richting Schotland vertrok, uitgezwaaid. En daarmee begon meteen de Haringrace. Degene die het eerste vaatje aan wal bracht had gewonnen. Tegenwoordig betekent vlaggetjesdag de start van de verkoop van de Nieuwe Haring. Maar niet alleen in Scheveningen ook elders in Nederland is-t-ie er weer. En op de boulevard in Katwijk keurde (O)pa de Hollandse Nieuwe 2003.

Een bijdrage van Nellie



dinsdag 3 juni 2003

Tantes in de keuken


Martijn aan het werk in de keuken van Zeezicht Helmond – Zoals ik al eerder schreef is eetcafé Zeezicht erg populair bij de leden van onze familie. Het is er gezellig en de maaltijden zijn uitstekend. Monique & Adrie komen er natuurlijk het meest. Monique weet er dan ook uitstekend de weg. Bij een van onze laatste bezoeken nam ze Els en Corien mee op een rondleiding door de keuken. Ik weet niet of Martijn het net zo leuk vond als de dames. Je kan misschien nog beter bezocht worden door de Smaakpolitie dan door een paar uitbundige tantes. Bovendien was het aan het begin van de avond. Dan loopt de zaak vol met eters en is het spitsuur in de keuken.
”Martijn had het reuze druk,” meldde Corien dan ook later. Hij stond geen twee tellen op dezelfde plaats. Het was dus moeilijk om een foto te nemen. Maar het is haar zoals jullie zien toch gelukt.
”Het ziet er spic & span uit. Alles blinkt je tegemoet." vertelden de tantes later enthousiast. Nu had ik ook niet anders verwacht van Martijn. Jammer dat hij er bij het komende familieweekend niet bij kan zijn. Een echte chef in de keuken zou toch wel heel luxe zijn. Maar geen zorgen hoor! Nellie & Pieter Jan doen een pasta-avond op vrijdag, Els & Ad op zaterdag een koud buffet en Corien & ik doen de barbecue op zondag. Dus het wordt zo wie zo smullen.

maandag 2 juni 2003


De oma van Sietske


Oma met haar jongste kleindochter Sietske. 21 mei 2003Helmond – Het gaat prima Sietske en haar mams. We zijn er zaterdag weer even langs geweest. Corien & ik waren in het dorp, omdat we zoals jullie hebben gelezen met Els & Ad naar Malmedy zijn geweest. Natuurlijk gingen we ook nog even langs bij onze jongste kleindochter. Ze sliep heerlijk in de box toen we arriveerden. Saskia was even met de auto naar de stad. Je ziet het gaat met haar dus ook al weer tip top. De foto hierbij is gemaakt op de geboortedag van Sietske.



Hulpagent Dieuwertje


Dieuwertje is het hulpje van opa Eindhoven – “Wat zal ik nu eens aandoen vandaag?” is een vraag die iedere vrouw zich van tijd tot tijd stelt. Het doet er niet toe of je nu jong of oud bent, elke dag opnieuw moet die keus weer worden gemaakt. Vrouwen die een uniformberoep hebben gekozen, kennen dat probleem niet. Elk dag trekken zijn weer hetzelfde kloffie aan. Het is politieblauw, legergroen, brandweerrood of verpleegsterwit. Makkelijk is dat. Kinderen hebben tot een zekere leeftijd het zelfde voordeel. Mamma kiest de kleren uit en trekt ze aan of legt te klaar. De keus moet soms heel zorgvuldig gemaakt worden. ”Niet alles staat haar,” hoor je dan. Voor Dieuwertje gaat dat niet op. Haar staat alles.
Zeg nou zelf, zou je van zo’n lieve agent niet graag een bekeuring krijgen?


zondag 1 juni 2003

Charcuterie Provençale


Els en Corien ontdekken op een lokale markt in Malmedy Sanglierworstjes Malmedy – De Belgen weten wat lekker eten is. Dat hebben we afgelopen vrijdag wel weer ontdekt. Er was op een plein in het knusse centrum van de Ardennenplaats een markt met allerlei lokale producten. Een in harde worsten gespecialiseerde slager had zijn waren ook uitgestald. Er was een worst bij die was vervaardigd van ‘Sanglier’, gelukkig overigens niet ‘vieux’. Els en Corien maakten ons attent op hun ontdekking en wij schaften een worst aan. We namen verder ook nog heerlijk hooggegist Belgisch bier en gemarineerde olijven mee naar Helmond. Zo konden we ’s avonds alvast een beetje in de vakantiestemming komen.
Wat vinden jullie overigens van de poloshirtjes van de dames? Ze behoren toe aan Ad. Zowel Ad als ik kochten in een lokale modezaak een paar shirtjes. Omdat het plotseling nogal heftig begon te regen, hadden de dames droge kleding nodig. De shirtjes van Ad kwamen dus goed van pas. Mijn polootjes hadden niet de juiste maat. We sloten onze exploratietocht door Malmedy af met een copieuze maaltijd in een restaurant op de Place Albert. Het is dus maar goed dat we besloten hadden om al onze etenswaren voor het familieweekend te bestellen bij lokale winkeliers. Ze kunnen er wat van die Belgen.