Meisjes van deze tijd Delft – Onlangs toonde Marlotte ons een serie foto’s van haar. Het waren stuk voor stuk heel mooie platen. Toch vond iedereen die de foto’s zag, dat er een in het bijzonder uitsprong. De plaat deed meteen denken aan het bekende schilderij van mijn beroemde plaatsgenoot, de Delftse schilder Johannes Vermeer: het Meisje met de parel. Het beroemde schilderij is te zien in het Mauritshuis in Den Haag. Vorig jaar werd het doek in een door het dagblad Trouw georganiseerde verkiezing gekozen tot het mooiste schilderij van Nederland. In 2003 werd een geromantiseerd verhaal over het meisje onder de titel Girl with a Pearl Earring verfilmd. We zijn kennelijk allemaal gefascineerd door het schilderij. Natuurlijk komt het in de eerste plaats door de virtuoze schildertechniek van Vermeer. De subtiele manier waarop hij de weerkaatsing van het licht suggereert is ongeëvenaard. Kijk maar eens naar de kleine lichtreflecties in de tulband. De parel is ook een hoogstandje. Met niet meer dan twee verfstrepen zet hij die op het doek. Maar misschien is het toch wel bovenal het meisje zelf. Het Meisje met de parel wordt ook wel de Hollandse Mona Lisa genoemd. Ik vind dat onterecht. Als je de twee schilderijen vergelijkt, zie je wat ik bedoel. De Mona Lisa is een schilderij van vroeger, het Meisje met de parel is van altijd. Dat bewijst ook de foto van Marlotte. Het is van deze tijd. Beide meisjes kijken met halfgeopende mond en grote ogen naar de toeschouwer. Ze maken een onbevangen, licht afwachtende indruk. Die blik over de schouder doet het. Alsof ze wil weten wie er achter haar staat. Je wordt als toeschouwer direct bij het beeld betrokken, alsof jij degene bent naar wie het meisje kijkt. Twee beelden waar eeuwen tussen zit en toch zijn beide meisjes van deze tijd.