Forever the Young One Brussel – Afgelopen woensdag zaten Corien & ik in het Vorst Nationaal theater in de Belgische hoofdstad voor een concert van Sir Cliff Richard. De Britse zanger, inmiddels 66 jaar, bleek goed bij stem, heeft geen grammetje te veel, is kwiek van lijf en leden en heeft nog steeds die kwajongensachtige uitstraling. De kaartjes voor het concert waren het verjaardagscadeau voor Corien van Saskia & Bob, Saskia & Sander en mij. De kinderen hadden gezorgd voor prachtige plaatsen tijdens het concert. We zaten in het midden en bijna vooraan bij de man die in 1958 als het Europese antwoord op Elvis de wereld aan zijn voeten kreeg met ‘Move It’. Cliff en het lied hebben vijf decennia popmuziek doorstaan. En ook deze avond krijgt hij het publiek met dit nummer weer enthousiast. We zijn met de tram vanuit ons hotel in de binnenstad van Brussel naar deze buitenwijk gereisd. De tram zat vol met leeftijdgenoten. Allemaal op weg naar het concert. In het theater horen we ook veel Engels om ons heen. Tot onze verbazing is er een grote groep Engelsen in de zaal. Met mijn Belgisch buurman bespreek ik dit fenomeen. “Het schijnt dat de concerten in Engeland zo snel uitverkocht zijn dat niet iedereen er heen kan”, had hij gelezen op internet. Gistermorgen ontdekte ik de waarheid als we tijdens het ontbijt in het hotel kennis maken met twee trouwen fans van Cliff. Jacque en Clayton uit Birmingham zijn fans sinds ‘Move It’ en al jarenlang lid van de Cliff Richard fanclub. Ze reizen mee met Cliff’s Europese tournee. Ze waren in Parijs, in Rotterdam en in Brussel en sommige van de 100 man grote groep in ons hotel reist nu weer mee naar Duitsland voor de volgende optredens van hun idool. Was het in Engeland dan niet mogelijk om de concert bij te wonen? Natuurlijk wel. Ze hebben die allemaal gezien, want ze reizen stad en land voor hem af en bezoeken bijna al zijn concerten. De Engelse shows zijn overigens bijna identiek. Voor zijn Europese tournee heeft Cliff vier songs vervangen door andere nummers, horen we van hen. Cliff's laatste CD heet ‘Two’s Company’. Daarop zingt hij duetten met o.a. Dionne Warwick, Barry Gibb en Elton John. Hij zingt op het album ook samen met de reeds overleden populaire Britse zangers Matt Monro het nummer ‘Let there be love’. Dat gebeurt op dezelfde manier als Nathalie Cole ooit een nummer zong samen met haar overleden vader Nat – King – Cole. Dat het ook wel eens mis gaat, blijkt op de dvd van het concert.