zaterdag 31 januari 2004


Leven in Elektronika-Land


Adrie toont ons zijn camlink met TwanHelmond – Op maandag is Elektronika-Land gesloten. Dat betekent overigens niet dat er dan geen leven in de brouwerij is. De zaak is donker, maar in het kantoorgedeelte gloort licht.
”Ik ben rekeningen aan het betalen”, zuchtte Adrie toen we hem bezochten op de zaak.
Wij knikten begrijpend. Uit ervaring weten we dat het betalen van rekeningen niet leuk is. Adrie heeft daar iets opgevonden. Hij wordt bij zijn werkzaamheden opgevrolijkt door het commentaar van zijn vriend Twan. Ook al een elektronicazakenman. Via een permanente camlink kijken de mannen in elkaars winkel en verlevendigen de morgen met commentaar op elkaars handelingen.
Ook wij begroeten Twan langs deze weg. Via de camlink zien we dat hij op een zelfde manier zijn maandagmorgen doorbrengt.
Corien en Els doen terwijl Adrie en ik wat babbelen de afwas. "Dat zal Adrie wel leuk vinden", denken ze.
Als Adrie de keuken binnenkomt ziet hij meteen het opgeruimde aanrecht.
”Waar is het servies gebleven?” vraagt hij verwondert.
Corien opent een keukenkastje en toont de schone spullen.
”Het is van de buren. Die verwennen me soms met wat lekkers.”, zegt Adrie.


vrijdag 30 januari 2004


Sneeuwpret in Arnhem


 De zwartvoetpinguïns in Burgers Dierenpark.Arnhem – Overal ziet sneeuwpret er anders uit. In de achtertuinen van Saskia en Saskia spelen de kinderen met de sneeuw. De eerste vlokken lokken hen naar buiten.
In het Canadese Barrie weet men niet waar men de sneeuw moet laten. Veel te veel sneeuw.
De zwartvoetpinguïns in Burgers Dierenpark weten er daarentegen wel weer raad mee. Zij zijn in hun element en genieten van de vers gevallen sneeuw. Zo betekent sneeuw voor iedereen weer wat anders.

Stuur me ook jouw sneeuwfoto en laat me weten wat jij van al die 'sneeuwpret' vindt.




Sneeuwpret in Barrie


In Barrie moet er flink worden doorgewerkt om de oprit naar het huis sneeuw vrij te maken.Barrie – Je hebt niet veel fantasie nodig om je Canada voor te stellen in januari. Terwijl m’n kleinkinderen spelen met de sneeuw, moeten de inwoners van Barrie aan het werk om hun oprit sneeuwvrij te maken. Een klusje waar iedereen, dus ook Corrie & Warrie, elk jaar mee wordt geconfronteerd. Niemand klaagt er over het. Het hoort erbij als je in Canada woont.
”I'm running out of places to put it,” is wel iets dat de mensen zeggen.”This isn't too bad, it's blowing a little, but at least it's not too cold.”

Bij mij bestaat dergelijk weer alleen in mijn geheugen. Als kind maakte ik ooit zulke sneeuwbuien mee. Tegenwoordig is het al heel wat als het twee dagen aan een stuk wit is.




Sneeuwpret in Brabant


Benthe in de sneeuw.De zusjes Nienke en Dieuwertje in de sneeuw.Delft – Gisteren glibberden we allemaal over de weg. Het journaal sprak over een zeer lange file. Bijna de langste! Er zal veel zijn gemopperd in die file. Op weg naar huis stapvoets door de sneeuw: een automobilistenplaag.
Maar niet iedereen is ontevreden over de sneeuw. De kleinkinderen zijn er zeer content mee. Dat blijkt uit de foto’s die ik van Saskia en Saskia ontving. Zodra de eerste vlokken omlaag dwarrelen, verdwijnen mijn kleinkinderen de tuin in. Ze hebben groot gelijk.
Vandaag is de sneeuw weer helemaal verdwenen en is het ruim boven nul. Maar zoals de verzekeringsman altijd zegt: ”Gelukkig hebben we de foto’s nog.”




Goed en slecht nieuws


Annefien, Els en Corien‘s Hertogenbosch – Afgelopen maandag zaten de drie zusjes bij elkaar. Er was een hoop te bespreken. Er was goed nieuws en er was slecht nieuws. Eerst maar het slechte nieuws. Dan hebben we dat achter de rug. Jacky het hondje van Annefien is eerder deze maand ingeslapen. Het was een moeilijke beslissing die Annefien wel moest nemen. De veiligheid van haar drie kleinkinderen gaat immers voor alles.
Dan nu het goede nieuws. Annefien heeft een nieuwe woning. Ze heeft in Vught ”op een steenworp afstand van het huis van Rianne & Jerry” een seniorenwoning gekregen. Het is een prachtige appartement op de vierde verdieping van een flat. Dat betekent dat Annefien een prachtig uitzicht heeft.
Haar oude huis blijft in de familie. Marko & Pauli nemen met Eva en Bart hun intrek in het ouderlijk huis. Annefien is reuze blij met haar nieuwe onderkomen: ”Ik ga mezelf eens leuk in de nieuwe spulletjes steken. Ik heb het gevoel dat ik een hele nieuwe start maak.”
We wensen Annefien veel geluk in haar nieuwe huis en in haar nieuwe omgeving.


donderdag 29 januari 2004


Twee druppels water


Jolijn met Wes en mamma Onke met Daan.Gemert – Afgelopen dinsdag brachten Corien & ik met Els en Jolijn een bezoek aan Onke en haar zoontjes Daan & Wes. Het was een bezoek op de valreep. Onke & Johnny gaan immers binnenkort verhuizen. Heel veel huisraad was al in dozen opgeborgen. Zodra het mogelijk is kan het gezinnetje, inclusief opa Cor, verhuizen naar hun nieuwe onderkomen elders in het dorp. Na een heerlijk kopje Senseo haalden Onke jaar jongens naar beneden. De kereltjes zijn al flink gegroeid. Wes is goed op weg om de achterstand in gewicht in te halen. Nu pas konden we goed zien dat het een eeneiige tweeling is. Ze lijken op elkaar als twee druppels water. Nadat de oudtantes Els en Corien de jongens hun flesje hadden gegeven, konden ze even uitpuffen bij Jolijn en Onke. Het leverde een fraaie foto op.




woensdag 28 januari 2004


Jongleurs hebben grotere hersens


Blijf de ballen gooienOp weg naar grotere hersensDelft – Jongleren is goed voor je hersens. Dat beweren Duitse wetenschappers van de universiteit van Regensburg. Door het tegelijkertijd gooien en vangen van de ballen treden er veranderingen op in de hersenen. De hersenmassa wordt daardoor groter. Dat blijkt uit hersenscans bij jonglerende mensen. Het is overigens niet alleen maar goed nieuws voor de jonglerende medemens, want het proces stopt onmiddellijk wanneer er met het jongleren wordt opgehouden, zeggen de Duitse wetenschappers.
Blijf de ballen gooienOp weg naar grotere hersens
Het is dus niet jong leren, oud gedaan.





Gezellig


Corien & Frans en Els & Ad bij het Raadhuis in Stiphout. Op hun bord het toetje.Stiphout – Afgelopen zondag reisden Corien & ik weer naar Brabant. Dat hadden jullie uit het stukje over Herbie Hancock al wel begrepen. We hebben onze dagen in Helmond nuttig doorgebracht. Na de lunch bij Saskia & Bob, togen we naar Anne-Sofie. Zij vierde het feit dat zij vijftien jaar was geworden. We dronken koffie en aten gebak op haar feestje. Het was reuze gezellig. Uit alle windstreken waren familie & vrienden naar Stiphout gestroomd. Ook Monique was weer terug. Zij was de dag daarvoor, de verjaardag van haar zoon Martijn, uit Canada weer thuis gekomen. Ze had de foto’s van de trip bij zich. Opnieuw zagen we dat Canada een mooi land was. Al wisten we dat natuurlijk al uit eigen ervaring. Het was reuze gezellig. Nellie zorgde voor een overdaad aan hapjes en drankjes. Toen we aan het begin van de avond met Ad & Els naar ‘Het Raadhuis’, vertrokken voor een maaltijd, was dat eigenlijk niet meer nodig. Toch werd het ook daar weer gezellig. De volgende dagen brachten we bezoeken aan Annefien, Adrie’s Elektronika-Land, Onke en haar zoontjes en Saskia en haar dochters. Maar daarover later meer.




dinsdag 27 januari 2004


Herbie Hancock in Eindhoven


Herbie HancockEindhoven – Gisteravond bezochten Nellie, Ad, Sander en ik in het Muziekcentrum Frits Philips het concert van de veelzijdige toetsenist Herbie Hancock. Hij speelt niet alleen pure jazz, maar ook allerlei mengvormen. Gisteravond trad hij op met het Metropole Orkest o.l.v. Vince Mendoza. Daar trad hij zondag ook al mee op in het Amsterdamse Paradiso.
We hebben zeer genoten. Het laatste nummer voor de pauze ’The Eye of the Hurricane’ was één groot muzikaal feest. Het zestig man tellende orkest liet horen dat het er niet alleen zat om Hancock te begeleiden. Het bijna uitzinnige publiek gaf de drummer een ware ovatie. Zelf genoot ik zeer van Hancock’s versie van George Gershwins ’Lullaby’. Een uitvoering van de strijkers van het Metropole Orkest en pianist Hancock.
Herbie Hancock is een jazzgrootheid waarop eigenlijk alleen superlatieven van toepassing zijn. Een van 's werelds belangrijkste architecten van de moderne jazz. In de afgelopen twintig jaar mocht hij maar liefst acht Grammy Awards in ontvangst nemen. Er zijn maar weinig artiesten die zoveel respect afdwingen. Hij was net elf jaar toen hij debuteerde met het Chicago Symphony Orchestra. In de jaren daarna ontwikkelde Herbie zich tot een muzikale alleskunner die grenzen verlegt en steeds nieuwe wegen inslaat. Hij schreef muziek voor succesvolle films en tv en werkte langdurig samen met de al net zo legendarische Miles Davis.
De inmiddels 64-jarige pianist lijkt wel gezegend met de eeuwige jeugd. Daarvan waren wij tijdens zijn optreden met het Metropole Orkest getuige.



maandag 26 januari 2004


Aan de lunchtafel


Helmond – Na het maken van de gezinsfoto vorige week togen we naar de woning van Bob & Saskia voor een gezamenlijke lunch.

Corien & Frans, Sander & Saskia, Nienke, Dieuwertje, Emma, Bob & Saskia, Benthe en Sietske. Ze zijn er allemaal. Je kunt ze alleen niet allemaal zien.


“Kun je mij de jam aanreiken?”
“Maar natuurlijk. Alsjeblieft.”
“Heb je dan voor mij voor mij de originele pure vlokken van De Ruijter?”
“Hartelijk dank.”
Sander helpt Saskia en Dieuwertje overweegt om de jam aan te pakken van Oom Bob, terwijl Nienke en Benthe onverstoord doorsmikkelen. Als je niet beter wist zou je denken dat het een opname is uit een reclamefilmpje.



zondag 25 januari 2004


Joey krijgt eigen serie


Matt LeBlanc krijgt eigen serie.Los Angeles – Afgelopen vrijdagavond is de allerlaatste aflevering van de televisieserie Friends opgenomen.
Daarmee komt er na tien jaar een definitief einde aan een van de populairste Amerikaanse tv-programma's.
Het duurt nog wel even voor wij de laatste aflevering te zien krijgen. Hij komt in mei op de Amerikaanse televisie en pas in 2005 in Nederland. Voor reclameblokken van 30 seconden tijdens de laatste uitzending in Amerika moet 2 miljoen dollar worden betaald.
Joey (Matt LeBlanc), een van de hoofdrolspelers, keert volgend seizoen terug in een eigen serie.
Of we die in Nederland ook te zien krijgen is nog onduidelijk.



zaterdag 24 januari 2004


Blauw/Oranje


Chris, gespeeld door Dennis Rudge, foto: Pan Sok.Den Haag – Gisteravond bezochten Corien & ik de Koninklijke Schouwburg om de Nederlandse première van het nieuwe toneelstuk van de jonge Britse schrijver Joe Penhall ‘Blauw/Oranje’ bij te wonen.
Het stuk ging in april 2000 in Londen in het Cottesloe Theatre in wereldpremière. Het was zo succesvol dat het het volgende jaar al werd verplaatst naar the West End.
Na de voorstellingen daar meldde de The Guardian indertijd: “Exuberant...Penhall has the gift of making serious points in a comic manner and of conveying moral indignation without preaching…Stinging satire.”

De uitnodiging voor de première was een goede aanleiding om het stuk zelf maar eens te zien. Het bleek een zeer intelligent en spannend drama, waarin actuele politieke en maatschappelijke dilemma’s aan bod komen. Ik las in het programmaboekje dat het stuk al drie prijzen in de wacht had gesleept: The Olivier Award for Best New Play, the Evening Standard Best Play of the Year, en the Critics' Circle Theatre Award for Best New Play. In Nederland is de regie in handen van Peter Tuinman. Hij zat tussen het publiek in de zaal en kwam in de pauze en na afloop een biertje drinken in de foyer. Er waren trouwens heel wat Nederlandse acteurs en actrices aanwezig.

Pijnlijk, onderkoeld en trefzeker
Chris gespeeld door Dennis Rudge, Tom gespeeld door Pieter van der Sman en Robert gespeeld door Bram van der VlugtIn een Londens psychiatrisch ziekenhuis verschillende twee psychiaters van mening over de toekomst van de mysterieuze en verwarde patiënt Christopher (Een knappe rol van Dennis Rudge). Die beweert onder andere de zoon van de verbannen Afrikaanse dictator Idi Amin Dada te zijn. Moet de jongeman ontslagen worden uit de noodopvang? De eenentwintig dagen van zijn observatie zitten er op, maar zijn therapeut Bruce (gespeeld door Pieter van der Sman) vraagt zich af of dat wel verstandig is. Chris vertoont namelijk alle symptomen van schizofrenie. Het hoofd van de afdeling, Robert (een magnifieke rol van Bram van der Vlugt), deelt die mening niet. Wat in Europa een geestesziekte is, kan in Afrika een geaccepteerde mentale gesteldheid zijn. Bruce verwijt het afdelingshoofd dat het natuurlijk ook goedkoper is om patiënten maar een maand op te nemen.
Engelse humor is tegelijk pijnlijk, onderkoeld en trefzeker. Het maakt zware onderwerpen licht verteerbaar. Ik heb veel gelachen, ook al heeft het een serieuze ondertoon. De hoofdpersonen in het stuk spelen met elkaar een spannende wedstrijd. Ieder streeft zijn eigen doel na. De oude psychiater, de jonge psychiater en de zwarte patiënt. De jonge psychiater is de behandelend arts, de oude psychiater is zijn mentor en heeft in feite niets met de patiënt te maken, maar wil wel zijn invloed doen gelden. De patiënt maakt hier op zijn beurt gebruik van om zijn eigen positie te versterken. De drie draaien als dieren in een kooi om elkaar heen. Ik vind het stuk erg leuk en raak geschreven. Van der Vlugt speelt geen dokter. Hij is de dokter. Je gaat automatisch meeleven met de personages. Mensen die in de gezondheidszorg hun brood verdienen, zullen ongetwijfeld veel herkennen. Een aanrader.



vrijdag 23 januari 2004


Kijk eens naar het vogeltje


Helmond – Het fotograferen van kinderen vergt een speciaal talent. Het vergt al een zekere organisatie om ze op een bepaalde dag op het zelfde tijdstip bij de fotograaf te krijgen. Een baby, een dreumes, een peuter en een kleuter hebben immers allemaal een verschillend slaap– en eetritme. Daar moet je met de keus van het tijdstip rekening mee houden.

De vijf kleinkinderen


Maar ze beseffen nog niet allemaal het belang van het moment. De appels zijn leuk om de aandacht van de kinderen te krijgen, maar leiden tegelijk ook af.
Toch is het ons gelukt om het kroost tegelijk in dezelfde richting te laten kijken op het moment dat fotografe Mirjam afdrukte. Ik heb het eindresultaat nog niet gezien, maar heb daar alle vertrouwen in. Ik heb wel een aantal van m’n eigen kiekjes bekeken. Daarop kun je zien dat het een toer is om het te organiseren.

Vijf kleinkinderen


Je ziet dat Dieuwertje op het ene moment vooraan staat en op de volgende kiek weer achter de kinderwagen. Benthe probeert de smaak van de kunstappeltjes. Nienke moest er voor zorgen dat haar zusje Emma in beeld bleef en Sietske vond alles prachtig.



donderdag 22 januari 2004


Dieuwertjes belevenissen


Pappa en DieuwerjeEindhoven – Ik kan toevallig al heel goed mijn pappa helpen! Hij ging afwassen en ik mocht alles in het afdruiprek zetten. Dat is heel leuk.
Vandaag heb ik gekleurd. Nienke was toen aan het kleuren en plakken aan de grote tafel en dat wilde ik ook. Dus trok ik een stoel van onder de tafel vandaan en probeerde ik erop te klimmen. Toen mocht ik van mamma in mijn eigen stoel in mijn eigen kleurboek kleuren!”Nienke


Een bijdrage van Dieuwertje



woensdag 21 januari 2004


The making of…..


Mirjam zet de decorstukken en spelers klaar voor de opname.Helmond – Eerder deze week toonde ik een foto van Sietske met een appel. Ik maakte de foto in de studio van de beroepsfotograaf Mirjam. Na de gezinsfoto wilde Corien graag nog een groepsfoto van onze vijf meiden. Het was aan Mirjam om de groep te formeren. Met eindeloos geduld ging ze aan de slag. Nienke kreeg haar jongste zusje Emma op schoot. Een verantwoordelijke taak. Dat besefte onze oudste kleindochter goed. Benthe mocht naast haar zitten. Dieuwertje mocht een antieke kinderwagen duwen. Dat vond ze wel spannend, maar de appeltjes waren ook wel erg aantrekkelijk om mee te spelen. Ze moest voortdurend kiezen tussen appeltjes en wagen.
Sietske vond de appels ook heel interessant. Tot dat ze probeerde om er een stukje van te snoepen. Een kunstappeltje is niet lekker. Het bleek dus een hele toer om de concentratie van onze kleinkinderen vast te houden. Moeders en vaders kwamen er aan te pas en de nodige trucs met poppen en zeepbellen. Maar het is gelukt. Onze kleinkinderen zijn reuze fotogeniek. Dat zeg ik heus niet alleen omdat ik hun opa ben.




dinsdag 20 januari 2004


Decadent


Roan met zijn keversHelmond – Afgelopen weekend zagen we Roan bij oma Els en opa Ad. Hij was net als elk jongentje van zijn leeftijd druk in de weer met autootjes. In beide knuistjes had hij een glimmend autootje. Zijn ogen twinkelden toen hij de wagentjes met kracht tegen elkaar mepte. Dat leverde een prachtig geluid op. Het ontlokte de kleine man een flinke schaterlach.
“Roan speelt uit principe alleen maar met volkswagenkevers”, vertelde oma Els trots.
”Rijden die beter? Of maken die een ander geluid als je tegen elkaar slaat”, wilde ik weten.
”Het is geen principe van Roan”, legde Els uit. ”Het is mijn principe. Er komen gewoon geen andere auto’s bij ons het huis in.”
Dat had ik kunnen weten. In een huis waar vijf antieke volkswagens voor de deur staan, kun je de kleinkinderen natuurlijk niet laten spelen met een BMW of Mercedes. Dat is zo decadent





maandag 19 januari 2004


Op weg naar een appeltje


Sietske kruipt naar het appeltje.Helmond – Het afgelopen weekend waren Corien & ik weer in Stiphout. We maakten een gezinsfoto. De foto was een cadeau van onze kinderen voor ons dertigjarige huwelijksfeest. Dat was in 2001. Het blijkt lastig om een datum te prikken waarop iedereen bij de fotograaf kan zijn. Zaterdag kwam het ervan. We togen, inmiddels vier kleinkinderen verder, met z’n allen naar de fotograaf. Op de datum van ons huwelijksjubileum was alleen Nienke nog van de partij. Inmiddels zijn daar Benthe, Dieuwertje, Sietske en Emma bijgekomen. De foto geeft dus niet helemaal meer de situatie aan van 2001. Gelukkig maar! Het werd zaterdagmorgen een gezellige boel bij de fotograaf. Terwijl de volwassenen de wensen voor de foto bespraken, verkenden de kleinkinderen met hun opa de studio.
Dat leverde weer extra foto’s op. Deze maakte ik van Sietske terwijl zij een kunstappeltje probeerde te pakken. Ik heb de officiele gezinsfoto nog niet gezien, maar voor mij was het algeslaagd. Ik heb genoten van m’n kinderen en kleinkinderen in diverse groepjes bij elkaar. Ik zal jullie het officiele resultaat nog wel laten zien.




zaterdag 17 januari 2004


Boem is ho


Boem is hoDelft – Volgens de advertentie vinden ongelukken overal plaats. Vooral daar waar je ze nou net niet verwacht. Het reclamebureau heeft dat hier fraai in beeld gebracht. De foto op het billboard sluit precies aan bij de lantaarnpaal.
Toch is het maar schijn. In werkelijkheid staat er een klein paaltje op de foto. Maar door dat net achter de lantaarnpaal te laten vallen, is de foto sterker.
Toch?




vrijdag 16 januari 2004


Laat ze niet in de kou staan


De kerstzakkenBarrie – Eind vorig jaar zag ik deze foto in een krant uit Barrie (Cananda) van een mevrouw met ‘gift bags’ Ik vroeg aan Warrie naar het verhaal er achter. Dit vertelde hij:

Het hele geval is niet iets waar we erg trots op zijn. Er komen kennelijk steeds meer mensen die niet rond kunnen komen met het geld dat ze verdienen of van de sociale zorgen krijgen. Dat is eigenlijk altijd al zo geweest. Het is hier in Canada de laatste jaren steeds erger geworden, nadat de provinciale regering steeds meer mensen van de lijst haalden die het volgens hen niet nodig hadden. De regering wilde de begroting in het balans brengen. Het gevolg is dan vaak dat velen die onder aan de ladder zitten nog minder krijgen. Jaren geleden al hebben de kerken een Foodbank opgericht. Bedrijven geven regelmatig spullen aan de Foodbank en kerken houden collectes en inzamelingen van levensmiddelen enz. die daar ook terechtkomen. Onze gemeente hield bijvoorbeeld op Dankdag een inzameling. Men kan dan de spulletjes voorin de kerk zetten. De diakenen brengen het dan naar de Foodbank. Sommige kerken hebben ook een speciale box in de kerk staan waar gemeenteleden zakken met levensmiddelen in kunnen doen. Dit zijn dan de "non- perishables" zoals dozen, blikjes, enz.
Een medewerker of een vrijwilliger besluiten dan welke mensen behoefte hebben en hoe ze geholpen kunnen worden. Grotere plaatsen zoals Barrie hebben meestal een vaste medewerker, kleinere plaatsen hebben vrijwilligers en zijn meestal een beperkt aantal uren per week open.
De foto toont een speciale en nieuwe manier, die afgelopen jaar voor het eerst werd gebruikt. Die opbrengst is ook voor de Foodbank bestemd. Rond de kerst is er ook een speciale inzameling voor mensen die op een lijst kunnen komen en dan een speciale Kerst-hamper (kerstpakket in een mand) krijgen met levensmiddelen en een cadeautje voor ieder kind in de familie. Dat gaat in Barrie onder de naam "CHRISTMAS CHEER". Een dominee zonder gemeente organiseert dat al jarenlang. Ik denk dat in Barrie ongeveer 1500 families een dergelijke hamper krijgen. Daar zit dus heel wat werk in.
De giften die zijn ingezameld in de kerk van Corrie & WarrieIk vind het goed dat dat gedaan wordt, maar het is eigenlijk een schande dat dat nodig is in een welvarend land zoals Canada. Het meeste van de Foodbank gaat dus niet naar daklozen, maar naar gezinnen die niet rond kunnen komen.

Out of the cold
Voor de daklozen ( wat ook steeds erger wordt) zijn de kerken nu met een "OUT OF THE COLD" programma begonnen. In het begin alleen in Toronto, maar nu ook een jaar of zes in Barrie. In de koude wintermaanden worden er dan elke dag een avondmaaltijd verzorgd door vrijwilligers, voor ongeveer 100 personen. Elke avond is er een kerk open waar die maaltijd wordt verzorgd. Er wordt ook een slaapplaats wordt gemaakt voor de mensen die willen blijven. Ze krijgen dan een 3cm dik matras en een deken. 's Morgens krijgen ze dan ook nog ontbijt en dan gaan ze de straat weer op. Een kerk heeft een zaal erbij en die blijft dan meestal open de hele dag. Ik help een keer in de maand met ontbijt en schoonmaken. Wij (een groep van 5) beginnen om 06:00 uur om de mensen af te lossen die de nachtwacht houden.er geen moeilijkheden komen. Dit voor het geval dat er moeilijkheden zijn en ze niet kunnen worden opgelost. Soms wordt de politie gebeld en die komen meteen. Meestal is dat voldoende, als dat niet het geval is, wordt hij of zij meegenomen naar het politiebureau en in een cel opgeborgen. Maar dat gebeurd hier niet vaak. Vaak zijn er dan drugs of alcohol in het spel. Wij proberen om ze - gemiddeld zo'n 30 personen - om 08:00 de deur uit te hebben en de zaal schoongemaakt. Om 08:30 uur komen de kinderen voor zondagschool. In totaal van zes kerken hebben de dagen verdeeld, een kerk wordt twee keer per week gebruikt. Deze kerken zijn allemaal downtown. Het is een hele organisatie van ik geloof 1500 vrijwilligers. De dekens worden elke dag in het ziekenhuis gewassen. Het duurt meestal van December tot April.”


Een bijdrage van Warrie


donderdag 15 januari 2004


Jeugdraad kiest Roan


Roan vermaakt zich kostelijk op het carnavalHelmond – Afgelopen zaterdag waren we met de scouting te gast bij de jeugdprinsbekendmaking van de Spurriebemmels in "De Kurref" in Stiphout. Omdat de kinderen zichzelf dan over het algemeen goed vermaken, besloten Jurriën en ik om Roan ook mee te nemen. Maar dan moet hij natuurlijk wel verkleed komen.
Vorig jaar had ik voor Roan een giraffe-pakje gemaakt wat toen nog veel te groot was, dus dat kunnen we dit jaar wel gebruiken.Het past dit jaar gelukkig nog net dus gingen Jurriën, tantes Maartje en Jolijn en ik in ons scoutinguniform en Roan als giraffe getogen naar de "Kurref". Het was er heel gezellig en de kinderen vermaakte zich ook uitstekend. Roan vond het ook wel een leuke gelegenheid om de zaal goed te verkennen en rende het liefst alle kanten op. Maar vond het af en toe op de arm van papa of mama ook wel fijn.
Ondertussen moest de Jeugdraad van Elf rondkijken naar de mooist verkleedde jongen en meisje. Nou zitten er heel veel kinderen van de scouting in de jeugdraad en die vonden dat Roan zo mooi verkleed was dat zij besloten om hem op te geven voor de mooist verkleedde jongen. Ik weet niet of zij alleen gestemd hadden, maar uiteindelijk was Roan wel de winnaar! Nu moest ik met hem op het podium gaan staan om het bijbehorende cadeautje in ontvangst te mogen nemen. Roan was zo onder de indruk dat hij niks meer wilde zeggen en zelfs geen handje aan de prinses wilde geven. Maar het cadeautje vond hij wel interessant! Die heeft hij dan ook meteen opengemaakt. Hij is nog wel te klein voor de inhoud (tekenspullen met sjablonen), maar de doos alleen al vindt hij ook erg leuk om mee te spelen.
Het was wel een hele eer dat we gewonnen hebben en bij deze willen we de raad van elf heel erg bedanken.

Een bijdrage van Janneke



woensdag 14 januari 2004


Stap, stap stap


Dieuwertke met haar nieuwe schoenenNienke met haar nieuwe schoenenDe nieuwe schoenen van DieuwertjeDe nieuwe schoenen van Nienke








Eindhoven – Ik heb vanmorgen mijn allereerste echte schoenen gekregen van Mamma! Ze zijn knalrood en ze lopen heerlijk Ze maken ook zo'n mooi geluid als ik er mee loop. Ik hoor dan steeds: "Stap, stap, stap!"
Nienke bofte dat ik schoenen nodig had (die andere 'schoentjes' waren echt te klein!), want in de winkel was het tweede paar gratis. Dus kreeg zij zwarte schoenen met een zacht randje. Bofkonten zijn wij!




Een bijdrage van Dieuwertje


dinsdag 13 januari 2004


Calendar Girls


Calendar GirlsDelft – The Womens Institute (WI) is een grote vrouwenorganisatie in Groot-Brittannië. Corien & ik kregen elk jaar een kalender van de voorzitterster van de afdeling van Kingston upon Thames. Het waren foto’s van vergezichten, tuinen, kerken e.d. Leuke kalenders waar we altijd goed plaatsje voor vonden. De opbrengst van de verkoop van de kalender is altijd voor een goed doel. Gisteravond gingen Corien & ik naar de bios om de film Calendar Girls te zien. Het gaat over de dames van de WI van het plaatsje Skipton, die met hun kalender geld bijeen willen brengen om de wachtkamer van hun lokale ziekenhuis op te knappen. Ze verkopen echter 300.000 exemplaren en brengen een miljoen euro bijeen. Zo kan niet alleen de wachtkamer worden opgeknapt, maar ook geld worden gegeven aan een instelling die leukemie bestrijdt. Dat komt omdat de dames geen kalender hebben vervaardigd met vergezichten of kerken. De middelbare dames hebben een blootkalender vervaardigd. Een artistiek verantwoorde blootkalender natuurlijk.
We vonden het een heel leuke film. Centraal staan de vriendinnen Chris (Helen Mirren) en Annie (Julie Walters). Heel leuk vond ik de scènes waarin uiteindelijk steeds meer dames bereid zijn om te poseren als miss van de maand. Hun geleidelijk afnemende gêne voor de camera is niet alleen grappig, maar ook ontroerend. Het is hartveroverend. Stel je voor een stralende middelbare dame, vol liefde afgebeeld tussen potten zelfgemaakte jam. Het verhaal is overigens gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
De film is een aanrader.




maandag 12 januari 2004


Emma is gedoopt


 Dominee Jan van de Brink doopt Emma. Zij is in handen van haar vader Sander. Mamma Saskia kijkt met Dieuwertje op de arm toe. Nienke, Benthe en Dagmar (dochter van Jasper & Wilma)  kijken toe. Peter en meter Jasper & Wilma zijn getuigen.Eindhoven – Gistermorgen is Emma in de Emmaüskerk gedoopt. De doop werd in de volle kerk voltrokken door dominee Jan van de Brink. Jasper & Wilma waren er als peter en meter ook bij aanwezig. Ook de wederzijdse oma & opa waren er natuurlijk. Zelfs de oma & opa van Saskia, de overgrootouders van Emma waren in de kerk aanwezig om de doop mee te maken. Dat gold voor heel veel familieleden en vrienden. Het gehele middenstuk van de kerk was gevuld met bekende gezichten.

Wij hoorden daar hoe Sander & Saskia trots hun jongste dochter voluit bij de naam noemden:

Emma Johanna Hylke


Na de dienst was er gelegenheid tot felicitatie. Tenslotte gingen de familieleden en vrienden mee naar huis om daar gezellig met elkaar te eten en te drinken.



zondag 11 januari 2004


Vaste rituelen


Corien zoekt een gaatje voor het laatste doosje.Delft – Iedere vrijdag en zaterdag na de eerste donderdag van de maand staan er twee zeecontainers klaar bij een lokaal oud-papierbedrijf . De bedoeling is dat die gevuld worden met oude kranten voor de zending. Een van onze vaste rituelen is dus het verzamelen en wegbrengen van het oud papier. In onze keuken staat een doosje waarin we de oude kranten e.d. bewaren. Na vier weken resulteert dat in een flinke stapel doosjes in onze schuur.
Door omstandigheden zijn we wel eens niet in staat om op de aangewezen dagen naar het oud-papierbedrijf te gaan. Dat betekent dat Corien na een week of zes bijna niet meer fatsoenlijk de schuur in- en uitkan. Gisteren waren we wel in de stad. Het vaste ritueel kon gewoon plaatsvinden.
Aan het eind van de zaterdagmorgen zijn de containers echter al bijna vol. Corien kon nog maar met moeite een gaatje vinden voor onze dozen.



zaterdag 10 januari 2004


Blijf jong met bier


Proost.Delft – De Neuzeller Kloster Brouwerij brengt binnenkort een nieuw bier op de markt. De Duitse brouwerij ontwikkelde een bier dat vitaminen en mineralen bevat die het proces van veroudering vertragen. Dit nieuwe "Anti-Aging-Bier” wordt dit jaar op de markt gebracht. Het zal niet alleen te koop zijn in supermarkten en slijterijen, maar ook bij drogisten.
Een woordvoerder van de brouwerij hield vol dat het echt naar bier smaakt.
“In ieder geval meer naar bier dan iets anders”, voegde hij er aan toe. Toch kan er nog wel een kink in de kabel ontstaan. De reinheidswetten in Duitsland staan alleen de naam bier toe als er gerst, hop, gist en water in zitten.
“Anti-Aging-Limonade-met-een-biersmaak” lijkt me niet zo’n aansprekende naam.



vrijdag 9 januari 2004


MP3 Shuffle


Het toeval is met Jamie Cullum. Hij staat bovenaan de mp3 shuffle lijstDelft – Ik vond een ideetje op het internet. Ik zag het op Dutch in Denmark. Ingrid zette haar mp3-speler in de shuffle-stand en noteerde de eerste tien nummers die te voorschijn kwamen. Ik deed het en kwam tot onderstaand resultaat. Voor de goede orde het is dus niet mijn lijst met favorieten. Het is geheel willekeurig. Ik publiceer het resultaat hier en nodig jullie uit het ook eens te doen. Stuur mij je resultaat en ik maak de andere ODD-lezers er deelgenoot van. Veel plezier. Ik vond het leuk.

1. Devil May Care - Jamie Cullum (Pointless Nostalgic)
2. Joe’s Tune - Tineke Postma Quartet (First Avenue)
3. Les feuilles mortes - Laura Fygi (Laura Fygi at Ronnie Scott’s)
4. Blackbird - Sarah Vaughan (Sarah Vaughan songs of the Beatles)
5. Bags’ groove - The Oscar Peterson trio (Night Train)
6. When We Dance - Sting (All this time)
7. ‘s Wonderful - Diana Krall (Live in Paris)
8. Gymnopédie no1 - Jacques Loussier trio ( Satie)
9. Nothing but De Best - The George Shearing Quintet (Shearing on Stage)
10. Mi Gron - Denise Jannah (Different Colours)



donderdag 8 januari 2004


Nieuw bier is extra bitter


Governator Ale.Oregon – Gouverneur Arnold Schwarzenegger kan zijn dorst voortaan lessen met zijn eigen bier. De kleine brouwerij Pumping Iron uit de Amerikaanse staat Oregon bracht een bier op de markt ter ere van de gouverneur van buurstaat Californië. Het bier kreeg de naam "Governator Ale", een duidelijke knipoog in de richting van Schwarzeneggers vroegere acteerprestaties in de Terminator-films en zijn huidige functie als gouverneur. Op het etiket van zo’n flesje bier staat een gespierde rug van een bodybuilder.
De woordvoerster van de brouwerij vertelde dat het bier al sinds Kerst op de markt is in Californië. Volgens het bedrijf heeft het gerstenat een "extra bittere smaak" en bevat het iets meer alcohol dan de meeste Amerikaanse bieren.
Een fles Governator Ale van 660 milliliter kost ongeveer 2 ½ euro en is nog zeker tot het einde van het voorjaar in de Californische winkel te krijgen.




woensdag 7 januari 2004


Pavlova is Australische favoriet


Philippa bakte deze Pavlova-taart zelfHelmond – Pavlova is een typisch Australies toetje. Het is een meringue taart die je moet bedekken met veel slagroom, aardbeien en kiwivruchten. De naam komt van de bekende ballerina, Anna Pavlova. Zij is in 1881 in Rusland geboren en overleed in Nederland in 1931. Ze bezocht ook Australië. Tijdens haar bezoek kwam ze ook in Perth. Om haar bezoek aan mijn woonplaats te vieren, vervaardigde de chef Herbert Sachse deze taart. De taarten naar dit recept zijn nu een Australische favoriet. De Pavlova taart smaakt in het bijzonder echt heerlijk in de zomer! Ik heb er eentje voor m'n gastfamilie gemaakt, zodat zij deze Australische lekkernij konden proeven. Als jullie het ook eens willen maken, kunnen jullie het recept vinden op deze site.
Veel succes!

Een bijdrage van Philippa


dinsdag 6 januari 2004


Nienke zorgt voor Emma


Nienke geeft Emma de fles.Delft – Gisteravond ontving ik een mailtje van mijn oudste kleindochter Nienke. Met enige hulp van haar mams liet ze me weten dat ze haar jongste zusje Emma de fles had gegeven. Ze schreef:
”Lieve Opa,
Vanavond heb ik de fles aan Emma gegeven. Mamma deed melk in het flesje. Die melk kwam uit de kolf. Emma vond het heel lekker en ik vond het heel leuk.
X van Nienke

Mamma Saskia voegde als bewijs deze foto bij het mailtje. Wel Nienke, opa vond het heel leuk om een mailtje van je te krijgen.



Sport of gezelschapsspel


Een schijf van het sjoelen.Marlotte, Anne-Sofie en Philippa sjoelen hun weg naar 2004.Helmond – Sjoelen is een typisch Nederlandse sport. Dat zeggen de 3000 mensen die lid zijn van de Algemene Nederlandse sjoelbond (ANS). De overige Nederlanders noemen het een gezelschapsspel, net als kaarten. Wij spelen het op dagen dat de familie bijeen is. Zoals Tweede Kerstdag of Oudejaarsavond. Philippa had er nog nooit van gehoord, maar vertoonde al direct de nodige souplesse bij het schuiven van de stenen. Samen met Anne-Sofie en Marlotte speelde zij een spannende wedstrijd. Ik heb de geschiedenis van het spel eens op een rijtje gezet. Het volgt hieronder. Voor het Australische thuisfront van Philippa staat het in het Engels.

In The Netherlands, the game Sjoelen came about probably in the 19th century. In a game of Sjoelen, 30 disks are aimed down a six-foot table in an attempt to get them through 4 arches, numbered 1 to 4 at the other end. However, a cunning twist compels players to attempt to get an even number of disks through each arch because each set of disks in all four compartments scores double. The game has always been big in The Netherlands and Belgium and has also spread to Germany where it is commonly known as Jakkolo after Jakko Schmidt who introduced the game in that country.
Handcrafted Sjoelbak boards are handed down from generation to generation and family social events will often culminate in a hard-fought game. Sjoelbak is an occasional sight in the USA and in Britain. Some pubs even do possess the game. In Australia it is unknown game. Philippa will change al that and make a fortune by introducing the game into her country. Eventually it will become an Olympic sport.


maandag 5 januari 2004


Jonkvrouw Corien


Jonkvrouw CorienDelft – Wat doe je op een regenachtige zondagmiddag? Wij besloten onze achterstand op het gebied van lokale exposities eens in te lopen. We begonnen bij het museum Lambert van Meerten. Daar is een tentoonstelling van Delfts Blauwe Kerstborden te bewonderen. Vanaf 1915 zijn hier alle borden te zien. We vonden het de moeite waard.
Daarna naar het Legermuseum. Daar is altijd van alles te beleven. Er zijn altijd meerdere tentoonstelling te gelijkertijd. Wij struinden er door de tentoonstelling Ridder Roderik, een middeleeuws avontuur. Op de tentoonstelling zagen we hoe een jongeman van goede afkomst ridder werd, welke wapens hij gebruikte, hoe de harnassen en wapens gesmeed werden en hoe een toernooi verliep. Aan de hand van ridder Roderik en jonkvrouw Mathilde gingen we terug in de tijd en beleefden een middeleeuws avontuur.
Eigenlijk is het een tentoonstelling om samen met de kleinkinderen te bezoeken. Je kunt er heel veel dingen zelf doen, zoals een middeleeuws hoofddeksel opzetten.


zondag 4 januari 2004


Koen is geboren


Steenbergen – Jan & Corrie hebben een kleinzoon, want zoon Henk & schoondochter Tina hebben een zoon. Op zaterdag 3 januari werd Koen Yannick geboren.

Koen is de zoon van Henk & Tina, de kleinzoon van Jan & Corrie en de achterkleinzoon van Klazina.

Dat is geweldige manier om het nieuwe jaar te beginnen. Vanaf deze plaats wensen we hen veel geluk met nieuwe wereldburger Koen.




Al het heden wordt verleden,


Ad begeleidt Corien aan de vleugel.Delft – Elk jaar neemt Corien met Kerst het complete Christmas Songbook door. Ze zingt het, begeleidt door Sander achter de piano, van cover tot cover. Saskia voegt zich er dan vaak bij met haar blokfluit en de andere Saskia en ik vormen de rest van het kerstkoor. De samenstelling van dit muzikale groepje verandert overigens per jaar. Het hangt er sterk vanaf waar we de kerstdagen doorbrengen. En ook de randvoorwaarden moeten in orde zijn. Zo moet er wel een piano zijn. Om die reden kwam er deze Kerst niets van het zingen. We waren immers in Delft. Het bleef bij zingen in de kerk.
Corien zag haar kans echter in Helmond bij Ad & Els schoon tijdens de viering van Oud & Nieuw. Met Ad aan de vleugel nam ze het hele zangboek weer door. Ze besloot deze keer met het heel toepasselijke gezang ”Uren, dagen, maanden, jaren” "Het is misschien wat ouderwets", vond Corien,"Maar op de drempel van het nieuwe jaar hoort dat er echt bij."

Uren, dagen, maanden, jaren,
vliegen als een schaduw heen.
Ach, wij vinden, waar wij staren,
niets bestendigs hier beneen!
Op de weg, die wij betreden,
staat geen voetstap die beklijft.
Al het heden wordt verleden,
schoon 't ons toegerekend blijft.





zaterdag 3 januari 2004


Een goed begin


De zes aan tafel in de Chinese TuinHelmond – Aan het eind van de middag van Nieuwjaarsdag liepen Monique & Adrie binnen bij Ad & Els om gelukkig nieuwjaar te wensen. Ze troffen ons gezellig keuvelend aan op de bank. Ad zorgde er voor dat iedereen een glas wijn had en iets te knabbelen. Corien zat de wortelen schoon te maken die Marina, de moeder van Jurriën, eerder die dag bracht. Els was begonnen aan de aardappelen en ik had me opgeworpen om de juin schoon te maken en klein te snijden. We zouden het nieuwe jaar beginnen met Hutspot.
Zover is het echter niet gekomen. Corien was reeds klaar met de wortelen en Els had de aardappels ook al gereed, toen Adrie ineens opmerkte:
”Laten we gezellig ergens gaan eten.”
”Dat is een goed plan”, riep Corien meteen. Ik schoof de zak met uien van mij af en stemde meteen in.
”Gewoon een lekker Chineesje”, stelde Adrie voor.
Door de sneeuwbui wandelden we naar de ‘Chinese Tuin’, het lokale Chinese restaurant.. Het zat er bomvol, maar men vond echter toch nog een tafel voor ons.
Het werd een leuke avond. Een goed begin van het nieuwe jaar.

vrijdag 2 januari 2004


Kerstmis is...


Floris met vader van de oma van zijn moeder, zijn bet-overgrootvaderHelmond – Gezelligheid, vrede op aarde, lekker eten, geboorte van het kindeke Jezus, met familie tijd door brengen... "Wat is kerstmis voor u?" Deze vraag wordt rond de kerst vaak gesteld door de media aan de mensen op straat. Uiteenlopende antwoorden, die allemaal zo'n beetje op hetzelfde neer komen, worden er dan gegeven. Een antwoord dat ik op deze vraag zou kunnen geven is; kerstmis is een goede gelegenheid om een kaartje te sturen. Nou komt het er bij mij in de praktijk vaak op neer dat mijn kaarten vaak pas dagen na de kerst bij de mensen in de bus vallen. Ik maak kerstkaarten namelijk het liefst zelf maar in zo’n vaak drukke periode ontbreekt het me vaak aan tijd en soms ook aan inspiratie.

Een paar maanden geleden kwam ik, na de begrafenis van mijn opa, een nicht van mijn opa te spreken. Ze vertelde mij dat mijn opa haar vroeger vaak geholpen had met haar huiswerk. Ze was hem daar erg dankbaar voor. Ondanks dat ze een keer straf had gekregen op school omdat al haar huiswerksommen, die mijn opa voor haar gemaakt had, fout waren. Deze verre nicht van mij had ook enkele foto’s bij haar. Foto’s met familie van mij erop die ik nog nooit gezien had. Zo ook een foto van haar en mijn opa’s opa, mijn moeders overgroot-opa en dus mijn bet-overgroot-opa. Op de foto poseert hij voor zijn huis in Leiden. Ook al is hij ver voor mijn geboorte overleden, leek het me toch eens leuk samen met hem op de foto te gaan. Onmogelijk? Met de huidige techniek is bijna alles mogelijk. Ik heb er maar gelijk een kerstkaart van gemaakt.

Een bijdrage van Floris



Marieke, Michiel, Anne-Sofie, Nellie, Guido, Ilse, Floris en Pieter Jan wensen U een sprankelend 2004.


Pieter Jan, Nellie en hun kinderen wensen alle lezers van ODD de beste wensen voor 2004!

donderdag 1 januari 2004

”vuurwerk”

vuurwerkvuurwerk
Saskia met Emma, Bob, Saskia met Sietske, Sander, Frans met Dieuwertje, Corien. Daarvoor Benthe en Nienke.
vuurwerkvuurwerk
”vuurwerk”