zondag 31 juli 2005


Muzikale dieren


Delft – Vrijdagavond begon de negende editie van het Delft Chamber Music Festival van violiste Isabelle van Keulen. Het is volgens kenners het sfeerrijkste zomerfestival van ons land. Ik sprak in de pauze van een concert een mevrouw uit Rotterdam. Zij noemde de binnenstad van Delft ”verpletterend pittoresk”. We stonden met ons glas witte wijn onder de bomen op de gracht, waar een terras is ingericht voor de concertbezoekers. "Hierbij vergeleken is de Amsterdamse grachtengordel een akelige 17de-eeuwse Vinex-wijk", meende zij glimlachend. Ik glimlachte onpartijdig mee. Het thema van de concerten dit jaar is ‘Dieren en natuur’. Van Keulen opent dan ook vrijwel ieder concert met een symbool van de dierenriem uit Karlheinz Stockhausens Tierkreis.

Pianist Finghin Collins en trompettist Gábor Boldoczki.

Een voorbeeld van het dierenthema zie je op de foto. Pianist Finghin Collins en trompettist Gábor Boldoczki speelden op het zaterdagmiddagconcert ‘Valse triste et très vite’ van de 62-jarige componist Laszlo Dubrovay uit Boedapest. Het gaat over het snelle mooie legendarische Hongaarse paard Kincsem. Het edele dier kan wel eens droevig zijn, maar is na wat gehinnik toch weer vliegensvlug. Op piano en trompet hoorden we eerst een trieste, langzame wals gevolgd na cadensen door een heel snel stuk. Ik hoorde in de trompetpartij duidelijk het hinniken van het paard.

zaterdag 30 juli 2005


Te heet voor museum


De Naakte waarheid.Wenen –In het Leopold Museum in Wenen kun je – nog tot 22 augustus – de tentoonstelling ‘De Naakte Waarheid’ bekijken. Een goede besteding van de dag als je in de Oostenrijkse hoofdstad bent. Misschien is het te heet in het centrum van de stad en dan is een heerlijk koel museum een fantastische plaats om de hete dag door te brengen. Je kunt dan meteen genieten van de werken van Gustav Klimt, Egon Schiele en Oskar Kokoschka. Gisteren mocht je zelfs gratis het Leopold Museum binnen.
De Naakte Waarheid werd getoond in Wenen.De enige voorwaarde was wel dat je naakt of in badkleding kwam. Daar hebben de mensen royaal gebruik van gemaakt. Ongeveer 300 vrouwen en mannen arriveerden bij het gerenommeerde museum in badkleding. Tien mensen lieten zelfs al hun kleding in de garderobe achter en bekeken de kunstwerken geheel naakt. De tentoonstelling was trouwens ook wel de moeite waard. Er zijn werken te zien die in het verleden tot een schandaal hebben geleid omdat zij thema’s verbeeldden die in het begin van de 20e eeuw taboe waren, zoals zwangerschap. seksualiteit, homoseksualiteit, de strijd tussen de seksen en puberteit.

Delftse waterlelies van Monet


Klik op de foto en bekijk nog een plaatje van de Waterlelies in de kromstraat..Delft – De Kromstraat in het hart van de historische binnenstad van Delft is de afgelopen tijd helemaal opgeknapt. In de straat bevindt zich een aaneenschakeling van leuke horecazaken. Ons favoriete restaurantje ‘De Kurk’ zit hier ook.
De Zuid-Afrikaanse kunstenaar Shaun Herron heeft, als sluitstuk van de verfraaiing, op de zijgevel van fotowinkel Van de Reijken, aan de smalste kant van de Kromstraat, een muurschildering aangebracht. Het zijn de beroemde waterlelies van Claude Monet. Het is jammer dat dit schilderwerk juist aan de smalle kant van de straat moest worden aangebracht. Je hebt er zo niet echt goed zicht op. Maar niettemin is het fraai geworden. Op weg naar mijn lunch kwam ik er gistermiddag langs en maakte een paar foto’s.

vrijdag 29 juli 2005


Oudste echtpaar ter wereld


Herbert en Magda Brown.Philadelphia – In Philadelphia in de Amerikaanse staat Pensylvania woont het oudste echtpaar ter wereld. Het zijn de 105-jarige Herbert Brown en zijn 100-jarige vrouw Magda. Volgens het Guinness Book of World Records heeft het echtpaar samen de leeftijd van 205 jaar en 293 dagen bereikt en verdienen daarmee een plaats in het boek als oudste levende getrouwde paar. Volgens mevrouw Brown is het geheim van hun lange huwelijk: geen alcohol, niet gokken, gezond eten en er voor zorgen dat je echtgenoot altijd doet wat je zegt. ”Mijn man is erg makkelijk, ik ben de sterke”, zegt ze. ”We hebben nooit ruzie, we hebben alleen discussies.” Bovendien hebben ze zo lang mogelijk gewandeld. ”Tot zo’n vijf jaar geleden, wandenden we elke dag naar het winkelcentrum voor de boodschappen”, beweert mevrouw Brown. Het stel trouwde in 1930 in het geboorteland van Magda Hongarije. Daar verhuisden ze naar dat van Herbert Oostenrijk. Herbert werd toen de Nazi’s in 1938 aan de macht kwamen, gearresteerd omdat hij Joods is. Hij kwam terecht in het concentratiekamp Dachau, waar hij werd ondervraagt door de beruchte Adolf Eichmann. Twee maanden later werd hij, in ruil voor al zijn bezittingen en zijn huis, weer vrijgelaten. Het echtpaar vluchtte daarna, met hun enige dochter, naar Londen en vervolgens naar Amerika.
Nu woont het stel in een verzorgingshuis. Magda staat nog elke dag om halfzeven op. Het gehoor van Herbert is zo goed als verdwenen. ”Mijn vader zegt niet veel” vertelt dochter Solarz. ”Maar dat geeft niet. Bij mijn moeder kreeg hij er eigenlijk toch al nooit een woord tussen.”

donderdag 28 juli 2005


Vakantie-impressie van Gambia


Delft – Nella & Martien bezochten dit jaar met hun kinderen plus aanhang Gambia in Afrika. Op mijn verzoek stuurde Martien me wat foto’s toe van de vakantie in dit prachtige land. Hij koos voor ‘couleur locale’. Hij maakte veel foto’s en eigenlijk zijn ze allemaal interessant. ”De uitermate vriendelijke en goedlachse mensen hebben een grote indruk op ons achtergelaten. Ze zijn hulpvaardig en trots.”, meldt Martien. ”Het is een mooi en relaxt, maar wel erg arm land”

Vriendelijke krokodil.

"In de heilige poel zwemmen en wonen ongeveer 100 krokodillen. Ze worden gevoerd met vis want die zwemt niet meer in de poel. Eén krokodil is vriendelijk. Deze hebben we allemaal aangeraakt. Dat was een enorme ervaring".

Kotu Beach.

"Sunset aan het strand van Kotu Beach, achter ons hotel. Helaas op deze avond geen vlammend rode zonsondergang, maar desalniettemin een mooi sfeerplaatje".

Rij met kinderen.

"Prachtige kinderen die vaak om een ‘sweetie’ vroegen of een pen. Pennen hadden we niet veel, maar zakken snoep waren er genoeg te koop en deelt gemakkelijk uit".

Vismarkt in Gambia.

"Elke middag komen er talloze boten en bootjes geladen met vis naar het strand. Het uitladen wordt veelal door kinderen gedaan, maar ook door mannen. Zij zwemmen met een mand of teil op hun hoofd naar de boten en krijgen die dan gevuld met vis. Na het terugzwemmen en afgeven van de vis gaan ze weer te water. Na negen keer zwemmen met je teil, mag je de tiende teil zelf houden en dat levert dus eten of geld(verkoop) op. Meestal verkopen vrouwen de vis, een ander deel gaat naar de rokerij of worden in het zout gelegd. Het is er een drukte van belang, iedere dag opnieuw. Wij hebben veel vis gegeten in deze vakantie zoals bijvoorbeeld: Ladyfish, Barracuda en Catfish."

woensdag 27 juli 2005


Groeten uit Gambia


Delft – Gambia ligt op de uiterste westpunt van Afrika aan de Atlantische oceaan. Het is het kleinste land op het Afrikaanse vasteland. Het is net iets groter dan Noord-Brabant en Gelderland samen. Het is bovendien nog platter dan Nederland. Het hoogste punt haalt ongeveer 40 meter. Nella & Martien en kun kinderen plus aanhang brachten er dit jaar hun vakantie door. Martien berichtte ons daar al over. De posterijen van the Republic of The Gambia, zoals het land officieel heet, deden er drie weken over om de kaart in Delft te krijgen. Dat is helemaal niet slecht, want de kaarten die Nellie & Pieter Jan en Corien & ik vorig jaar vanuit Rome naar de kinderen stuurden, zijn er nog steeds niet.

Op de achterkant van de kaart staat gedrukt:
Charmes et couleurs de la Gambie
Le marché, the market.

Een markt in Gambia.


Ze schrijven:
05-07-‘05

Beste Allemaal,
Geen idee hoe lang het duurt voor dat dit bericht in Holland is. Gambia is een prachtig land, wel heel arm. Geen criminaliteit only friendly people and….. always smiling! Het advies van de Gambiaan: easy, no problem. We houden ons eraan en genieten enorm!

Groeten van,
Martien, Nella, Carina + Daan, Barbara en Denise.

dinsdag 26 juli 2005


Boottochtje op Nottawasaga rivier


Warrie in de kajak op de Nottawasage rivier.Barrie – Zondag zijn we met onze kajakken hier in de buurt de rivier opgegaan. We hadden dit gedeelte van de rivier nog nooit gedaan en wisten dus niet hoe lang het zou duren. We begonnen om een uur of twee ’s middags en kwamen om halfnegen op het eindpunt aan. We waren doodop. Het was veel verder dan we gedacht hadden. We hadden de bestelwagen al naar het eind punt gebracht, zodat we daar vandaan weer naar huis konden rijden. Het was werkelijk een prachtige trip. Het weer was schitterend, 28 C. en er stond een klein beetje wind. Dat betekent dat het uitstekend weer was om op het water te zitten. Bijna onvoorstelbaar dat je zo gemakkelijk helemaal buiten de bewoonde wereld kunt komen. In Nederland gaat bijna iedereen op vakantie in het buitenland. Wij waren slechts een half uur van huis op vakantie. We voeren op de Nottawasaga rivier tussen Edenville en Wasaga Beach.
Een bijdrage van Warrie

maandag 25 juli 2005


Strandgesprekken met Nienke


Scheveningen – Het weer speelde zondagmiddag niet voor de volle honderd procent mee. Toch was dat geen reden om van ons plan af te zien. Zodra oma na de vroege lunch op haar fiets was gestapt om te gaan werken, vertrokken Nienke en ik naar Scheveningen. Gewapend met een plastic zakje om de schelpen in te verzamelen, begaven we ons het strand op. Het was niet al te druk. Slechts de sportievelingen waren ook op het strand. Kite flyers en surfers waren aan de waterlijn te vinden. En Nienke natuurlijk. Ze had al rap haar schoenen en sokken uit om even te poedelen. Daarna maakten we nog een zandkasteeltje en wandelden een stuk langs de kustlijn. Maar belangrijk waren toch vooral de schelpen.

Nienke aan het strand in Scheveningen.

”Deze is voor Dieuwertje, want die is er pas eentje kwijt geraakt”, meldde ze terwijl ze een schelp met een klein gaatje in haar zakje stopte.
”Dit zijn scheermesjes”, wees ze opa op de langwerpige schelpen die met honderden op het strand lagen. Soms moest opa wat uitleggen. ”Wat is een vuurtoren” wilde ze weten en ”waarom staan er allemaal palen op het strand”. Er valt een hoop te bespreken. Wat eb en vloed is, behoefde ik niet meer toe te lichten, want ”dat hebben ze in Cadzand ook”, wist ze zich nog te herinneren. Het strand was een tophit. ”Jammer dat oma moet werken”, vond haar kleindochter. ”Als ik weer terug kom, mag oma ook mee”, besliste ze vastberaden. Dat spraken we af.

zondag 24 juli 2005


Strandbibliotheek in Gambia


Hazerswoude-Rd – Toen ik vorig weekend terug was van onze vakantie in Gambia, zag ik op de televisie dat er op het strand van Hoek van Holland, Scheveningen en Katwijk een proef gestart was met een strandbibliotheek. Zodat de badgasten die vergeten waren om iets te lezen mee te nemen alsnog een boek of tijdschrift kunnen lenen.

Strandbibliotheek in Gambia.

Het toeval wil dat ik in mijn vakantie ook zo’n strandbibliotheek op het strand vlak bij mijn hotel in Gambia tegen ben gekomen en daar deze foto van heb gemaakt.

Een bijdrage van Martien

Nienke’s zaterdagse avonturen


Delft – De grote attractie van een kinderboerderij is de speeltuin. Samen fietsten Nienke en ik er zaterdagmiddag naar toe. Ik liep direct naar het weitje, maar de schapen, geiten en pony’s toonden een matige interesse voor ons bezoek. Het gevoel was geheel wederzijds. Na een verplicht rondje langs de weitjes en hokken, kwam het belangrijkste doel van ons bezoek in zicht: de speeltuin.

Het verplichte rondje langs de hokken.

In de speeltuin die bij de door ons bezochte kinderboerderij hoort, is ook een skelterparcours.. Nienke nam direct plaats achter het stuur van een skelter en begon aan de rondjes. Samen met de andere kinderen maakte ze rondje na rondje. Dat bleek overigens nog niet zo eenvoudig, want de skelter werd gestuurd met het achterwiel.

Klik op de foto en bekijk nog een foto.


Maar ze had al snel in de gaten hoe het werkte en trapte fanatiek haar rondjes mee. Het bleek trouwens geen gewone speeltuin, maar een waterspeeltuin. Een klein beekje stroomt door de weides en mondt uit in een grote vijver. Bij erg warm weer kunnen de kinderen hier via een glijbaan in plonzen. Daar was nu de temperatuur niet naar. De andere watertoestellen waren natuurlijk wel in trek. Water omhoog draaien en dat dan weer via een stelsels van kanalen in de vijver terug laten lopen. Nienke vond het erg leuk.

Klik op de foto en bekijk nog een foto.


Ook de andere technische toestellen kregen haar aandacht. Zand optakelen en dat via een stelsel van buizen weer omlaag laten vallen vond de kleine techneute ook erg boeiend. Natuurlijk werd er ook volop geschommeld en gewipt, maar de technische toestellen waren toch wel zeer in trek. Na de versnaperingen op het terras fietsen we naar het Prinsenhof om oma Corien op te halen. Onderweg vertelde ze over haar avonturen van vandaag aan haar oma.

Opa en Nienke fietsen samen met oma weer naar huis. Oma nam de foto.

Op sommige foto's heeft klikken effect

zaterdag 23 juli 2005


Jochen heeft het gehaald


Jochen met de medaille.Nijmegen – Ja, ja hij heeft het weer geflikt en dit keer geen 30 of 40 maar 50 km. Dus kreeg hij gisteren het fel begeerde kruisje. Wat was hij trots en wij natuurlijk ook. Jan en ik waren gisterenmorgen weer naar Nijmegen gereden en hadden een plekje gevonden op ongeveer een kilometer van de finish. Het was er heel gezellig met veel muziek. Jochen kwam om 16.15 uur voorbij. Hij liep helemaal alleen (zijn clubleden had hij niet bij kunnen houden).
Om hem een beetje te steunen, ben ik de laatste kilometer meegelopen. Dat was wel heel leuk. Ondanks het onverdiende applaus dat opklonk langs de weg, want daar voelde ik me een beetje beschaamd over. Maar ja Jochen vond het leuk en daar ging het om.

Jochen is een kanjer.



Een bijdrage van Will

Haring happen met Nienke


Klik op de foto en bekijk een andere foto.Delft – ”Zullen we morgen haring eten tussen de middag” stelde ik vrijdag voor aan Nienke. Het leek haar een goed plan. Dus aten we vandaag met de lunch haring. Nu kun je haring op heel wat manieren eten. Veel mensen laten hem aan het staartje naar binnen glijden. Al dan niet met uitjes. Sommigen prefereren hem in kleine partjes op een witte boterham. Anderen doen de haring tussen een wit kadetje. Engelse vrienden smeren er zelfs ketchup op. Nienke heeft een eigen methode. De haring gaat op een boterham. De boterham gaat in vier parten, dan de forse stukken aan de vork en afhappen. Heerlijk vond ze het. En opa ook.
Was eindelijk eens iemand met wie hij samen een haring kon eten.

Nienke ontmoet musketier


Delft –Vanmorgen om kwart over elf stapte Nienke binnen. Ze had een lift gekregen uit Veldhoven van Jasper & Wilma. Onze oudste kleindochter komt een paar daagjes logeren. Omdat Corien al naar haar werk was, vertelde ze telefonisch aan oma Corien wat ze nu verder vandaag samen met opa ging doen. Eerst werd het postkantoortje te voorschijn gehaald. Dat is met alle stempels, stickers en kaartjes altijd een groot succes. Na de lunch brachten we eerst een bezoekje aan oma, die in het museum druk bezig is met de voorbereidingen van het kamermuziekfestival. Ik stelde Nienke daarna voor om een bezoekje te brengen aan het Legermuseum.

Nienke speelt jonkvrouw Mathilde.

Ze vond het een goed idee en hand in hand wandelden we van het Prinsenhof naar de Korte Geer. Nienke vond het maar een rare naam voor een museum. Ze keek om zich heen naar alle kinderen en zei:”Ze kunnen het beter het proppievol musuem noemen in plaats van het lege museum.”
Musketier legt aan Nienke en de andere kinderen uit hoe de musket werkt.

Nienke is gek op kastelen. We bezochten dus ook het nagebouwde kasteel in het museum en beleefden de avonturen van ridder Roderick en jonkvrouw Mathilde mee. Hoe wordt je ridder en hoe staat de hoofdtooi van jonkvrouw Mathilde? Op de tentoonstelling kon je niet alleen veel dingen zien, je kon er ook veel doen. We vielen trouwens helemaal met onze neus in de boter. Tijdens de zomervakantie kunnen kinderen in het museum een reis door de tijd maken.
Nienke voelt ook even hoe zwaar de musket is.

De vrijdag staat in het teken van de musketiers. Een heuse musketier nam ons en andere kinderen mee naar de tijd van de 80-jarige oorlog. Hij demonstreerde hoe een musket werkt en leerde de kinderen waar spreekwoorden zoals “Hij ruikt lont”en “De plaat poetsen” vandaan komen. Voor Nienke was dit wellicht iets te ‘proppievol’, maar ze mocht de musket aanraken en vragen stellen aan de jongeman. Ook de Walt Disney film ‘De drie musketiers’ draaide er met Donald Duck, Mickey Mouse en Goofy in de hoofdrollen. We genoten allebei van de spannende avonturen.
Je bent niet in Delft geweest als je geen ijs hebt gegeten bij IJssalon Bokhoven.

Daarna nog even naar Bokhoven. Want je bent niet in Delft geweest als je daar geen ijs hebt gegeten. Toen we aan het eind van de middag thuis kwamen was oma al lang en breed thuis.
Maar voor Nienke was de dag nog niet voorbij. Na de maaltijd wandelde ze met oma naar het nieuwe winkelcentrum. Toen ze daarna naar bed ging, sliep ze vrijwel meteen als een blok.

vrijdag 22 juli 2005


Niet in dezelfde bak


Delft – ”Bijna de helft van het huishoudelijk afval in ons land wordt gescheiden ingeleverd”, meldt Corien me ’s avonds als ze uit de krant opkijkt.
”Dat is de moeite waard”, mompel ik terug. Ze leest een paginagroot artikel over het scheiden van huisvuil. Het toverwoord is kennelijk recycling.
”Dat is ook financieel aantrekkelijk”, legt ze uit. “Glas en oudpapier zijn goed recyclebaar, als ze maar gescheiden worden ingezameld. Als dat toch bij het afval blijft zitten, moet het worden verbrand op de afvalinstallatie en dat kost extra geld”.
”Gelukkig doen wij dat”, antwoord ik. “Maar als dat zo veel geld scheelt, waarom zijn er dan in Delft geen bakken voor het inzamelen van blik”, vraag ik me hardop af.
Corien kijkt glimlachend op uit haar krant. Kennelijk staat het antwoord op die vraag voor haar neus: “Dat is niet nodig. Magneten doen dat werk voor ons. Die halen conserven en andere blikken bij de verbrandinstallaties uit het afval. “

Ook het gft-afval moet gescheiden worden ingezameld. Dat doen wij dus netjes.

Ik sta op en pak de wijnfles naast mijn stoel waaruit ik zojuist het laatste glas inschonk: “Ik zal die maar klaar zetten voor de glasbak”
“Over de glasbak bestaat ook nog veel misverstand”, vertelt Corien.
Ik houd mijn pas in. ”Dat lijkt me toch niet zo moeilijk. Alles van glas in de glasbak, lijkt me”, suggereer ik.
Corien schudt haar hoofd. Ze somt op wat er allemaal niet in de glasbak mag: ”Ovenschalen, koffiekannen en ander hittebestendig glas, drinkglazen, theekopjes, bloempotten en ander porcelein, jeneverkruiken, aardewerk en andere stenen producten, spiegels, ruiten, tl-, gloei- en spaarlampen”.
Ik sta nog met m’n wijnfles in de hand en luister naar het rijtje. Ik wijs op de fles en trek mijn wenkbrauwen op. ”Ja die mag erin”, zegt ze. ”En flessen van sap, bierflesjes, potten van de pindakaas, de jam en de spaghettisaus, kruidenpotjes en parfum- en medicijnenflesjes.” Ik loop naar de keuken. Het leek me vroeger zo simpel: glas in de glasbak, fruitschillen bij het gft. Maar ook dat blijkt een illusie. Waar kan ik die kwijt?

donderdag 21 juli 2005


Het shirt van Alan Shearer


Klik op de foto en bekijk de tekst.Bury St. Edmond – Vorig jaar maakte ik op vakantie in Engeland deze foto van een voetbalshirt van de Newcastle United speler Alan Shearer. Het hing in de etalage van een winkel in Bury St Edmonds. In de winkel waren foto’s met handtekeningen van beroemde of beruchte Engelsen te koop. De winkelier toonde ook een ruime verzameling door beroemdheden gedragen kledingstukken. Zaken zoals het bolhoedje van Charlie Chaplin en een jasje van Paul McCartney. Er waren hele kledingrekken vol met voetbalshirts. Er hingen zo veel shirts dat je de indruk kreeg in een sportzaak rond te lopen. Van veel spelers waarvan de shirts hier te koop hingen, had ik nog nooit gehoord. Dit Newcastle Unitedshirt hing in de etalage. De 34-jarige Shearer droeg het op 14 april van dat jaar in het stadion St. James Park tijdens een UEFA-cupwedstrijd tegen onze huidige landskampioen PSV. Er hing een foto bij van die kwartfinalewedstrijd. Als ik me het goed herinner verloor PSV de wedstrijd met 1-2. Allen Shearer scoorde al vroeg in de wedstrijd. Het PSV-doelpunt werd gemaakt door Mateja Kezman. De Eindhovens club speelde in haar historie vijf wedstrijden tegen Newcastle United. PSV won twee wedstrijden en verloor er twee. Één duel eindigde in een gelijk spel. Het shirt van Mateja Kezman hing in de zomer van 2004 nog niet te koop. Ik weet zeker dat zijn shirt later dat jaar – toen hij in Groot-Brittannië speelde – er wel bij hing. Als hij het komende seizoen in Spanje speelt bij Atlético de Madrid nemen de kansen van de oud-PSV-er daarop wel weer af.

woensdag 20 juli 2005


Heftige verjaardag


Helmond – Hier dan toch nog even een verslag over ons verjaardagsfeest. We zijn echt "heftig" jarig geweest. Zaterdag overdag de familie van Piet, zondag overdag mijn familie en zaterdagavond het grote vriendenfeest, met als allergrootste verrassing natuurlijk de inwijding van Piet in het leger van Abrahams en Sara's! Nellie heeft hiervan afgelopen maandag al verslag gedaan, maar wegens kraambezoek in Oud-Vossemeer zijn wij wat later.

Klik op de foto en bekijk het stukje van de buren.

Alles werkte mee, het was mooi weer, iedereen had een goed humeur, aan eten en drinken ontbrak het de gasten ook niet en natuurlijk werden we ook door de buren verblijd met een toepasselijk lied en voordracht. Op de bijgaande foto staat Adrie helaas niet er bij, maar er waren dus twee broers en twee zussen en Marlotte en Anne-Sofie aanwezig!! (het was bijna jullie familiefeest geworden). Misschien is de familie uit Delft ook van de partij over drie jaar als ik 50 hoop te worden?
Een bijdrage van Marjan

Daniël in de leeuwenkuil


Helmond – ”Weet jij wie Daniël was?” vroeg laatst iemand aan Anne-Sofie.
“…Uhhhh, nee”, moest ze helaas zeggen.

Nellie leest over Daniël in de leeuwenkuil voor aan haar dochter.

Wat erg, dat die bijbelverhalen uit onze jeugd verloren lijken te gaan voor de nieuwe generatie. Gelukkig hebben wij een heleboel bijbels, zo ook de “Bijbel voor jonge mensen” van Johanna Klink.
En nu kan Anne-Sofie je dus wel vertellen wie Daniël was, en wat hij in de leeuwenkuil deed.

Een bijdrage van Nellie

dinsdag 19 juli 2005


Rustmoment fietsvierdaagse


Helmond – Pieter Jan en ik hebben vakantie. En aangezien we niet echt weg gaan besloten we maar een activiteit dicht bij huis te doen. Zo hebben we mee gedaan aan de fietsvierdaagse rondom Helmond.

Klik op de foto en bekijk fraaie natuur.

Vier dagen lang ruim 25 kilometer per dag fietsen. De route voerde ons in vier verschillende richtingen. Eén daarvan ging over de Strabrechtse heide. Dat was ook zonder meer de mooiste route.

Pieter Jan geniet van de fraaie natuur en een ijsje.

Het weer zat ook mee, we hebben echt heerlijke fietstochten gehad. Op de derde dag fietste Floris ook mee.
Op de foto zie je hem tijdens een rustmoment terwijl hij zit te spelen met ons nieuwste speeltje. Een mobiel navigatiesysteem voor de auto, fiets of zelfs lopend te gebruiken. Een verrassing die wij gewonnen hebben bij de Nationale Postcodeloterij.

Floris reed meteen al in de gele trui.



Een bijdrage van Nellie

maandag 18 juli 2005


Groeten uit Saarburg


Saarburg – Het Duitse stadje Saarburg ligt op een drielandenpunt, de grens van Duitsland, Frankrijk en Luxemburg. Het plaatsje ligt tussen de wijnvelden aan de rivier de Saar en staat bekend om de heerlijke Saarwijn. Jolijn viert er met haar vriendinnen vakantie en stuurde ons een kaartje.

Op de achterkant van de kaart staat gedrukt:

Saarburg a. d. Saar
Deutschland ist schön – wir zeigen es

Wijnstad Saarburg aan de Saar.



Ze schrijft:

Heej ODD-lezers,
Ik ben in Saarburg op vakantie met mijn vier vriendinnen en het is echt vet! De omgeving is supermooi met die ruines, wijngaarden en bergen. Het weer is ook echt geweldig en ik schrijf deze kaart dan ook vanuit een kei-groot zwembad. We hebben al heel wat wandelkilometers versleten, maar ook met name Trier is echt de moeite waard!
Liefs,
Jolijn


Opladen via No Big Deal


Helmond – Zondagavond, op het Havenplein in Helmond, voor café ’t Franske, speelt No Big Deal, de band van Michiel. Het is zo’n heerlijke zomeravond, volle terrasjes goeie muziek en muziekminnende enthousiaste fans. Alle ingrediënten om je weer helemaal op te laden met nieuwe energie voor de komende week.

No Big Deal voor café Franske op het plein.


Een bijdrage van Nellie

Familievriend Piet 50 jaar


Helmond – Ook Piet moet er nu aan geloven. Hij is deze week toegetreden tot het leger van 50 plussers. Reden om hem op een hartelijke wijze, warm welkom te heten. Na enig brainstormen besloten we hem voor elk jaar een cadeautje te geven.

De vrolijke oudjes. Waarom zijn alleen de heren verkleed?

Na een intensieve cadeautjesjacht slaagden we erin om een karretje vol met 50 kleurige pakketjes bij elkaar te shoppen. In optocht, verkleed als oude mannen en vrouwen, togen we naar het feestadres en bezorgden we hem een ware pakjesavond.

Marjan en Abraham.

Een van de cadeaus bestond uit een fotosessie van zijn kinderen. Iets waar Marjan natuurlijk ook heel blij mee was. Zij was trouwens ook jarig, maar mag zich nog geen Sara noemen.

Een bijdrage van Nellie

Jazz op het Doelenplein


Hans en Peter op het Doelenplein.Klik op de basgitaar en zie het hele trio.Delft – Het Doelenplein is het kloppend hart van de noordelijke binnenstad van Delft. Op de Markt krioelt het van de toeristen, op het plein zijn de cultuurliefhebbers uit de stad zelf te vinden. Tot oktober is er elk weekend wat te doen. Corien & ik bezochten zondagmiddag de keramiekmarkt op de Markt. Tussen de Amerikanen en Japanners slenterden we wat over de Markt. De terrassen waren propvol met toeristen. We liepen daarom door naar het Doelenplein om daar op deze zomerse zondagmiddag wat te drinken. We vonden een plekje op een terras onder de platanen. Jonge jazzmuzikanten improviseerden er lustig op los. In die gemoedelijke sfeer stapten ook Hans en Peter van hun fiets en namen plaats aan een tafeltje naast ons. Het was even stil, want er was een wisseling van muzikanten. Een boogie-woogie trio nam de plaats van een jazztrio in en stortten zich vervolgens met jeugdig enthousiasme in de muziek. De beide wat oudere heren bleken vlak bij de geluidsboxen te hebben plaats genomen. Het hinderde hen in de conversatie. De muziekanten stoeiden met de muziek en Hans en Peter hielden hun gezicht steeds dichter bij elkaar om nog iets te verstaan. Peter hield zijn hand achter zijn oor om nog beter te kunnen verstaan wat Hans zei. Die begon steeds luider te spreken. Toen stopte het boogienummer abrupt. Het trio had het eind van het nummer bereikt op het moment dat Hans juist op luidde toon herhaalde wat hij zei. Hij schalde door de plotse stilte:”Harry Potter”. Peter kon nog net voordat de muziek begon, antwoorden:”Ja, die heb ik ook gekocht.” Direct daarop begon het Boogie-trio weer. We zullen dus nooit weten wat de beide oude vrienden van het kinderboek vonden.

zondag 17 juli 2005


Rembrandt herleeft in Leiden


Leiden – Dit weekend herleeft Rembrandt in Leiden. De Gouden Eeuw lijkt in de historische binnenstad van Leiden opnieuw aangebroken. Rembrandt werd beroemd in Amsterdam, maar zijn wieg stond in Leiden. Drie dagen lang tref je markante figuren uit de tijd van Rembrandt aan in de sleutelstad. Corien & ik flaneerden zaterdag in een heerlijk zomerzonnetje door de Leidse binnenstad om het allemaal mee te maken.

Corien ontmoet wat arme meisjes uit de tijd van Rembrandt.

We kwamen jonkvrouwen tegen, dronkaards en bedelaars. We zagen kooplieden hun waar aanprijzen. We hoorden de viswijven schreeuwen, zagen de schout zijn ronde doen en hoorden dichters declameren. En dat alles in het zeventiende-eeuwse Leiden.

Op het Stadhuisplein mochten kinderen zelf schilderen.

Mijn geboortestad is ook de geboorteplaats van Rembrandt van Rijn. Hij kwam als zoon van de molenaar Harmen van Rijn en Neeltgen Zuytbrouck op 15 juli 1606, 399 jaar geleden, ter wereld. Zijn geboortehuis stond aan de Weddesteeg, tussen het Noordeinde en het Galgewater, niet ver van het huis van mijn opa en oma. Helaas is het geboortehuis van de beroemde schilder ooit weggesaneerd. Slechts een gevelsteen herinnert hier aan de plek waar de grote schilder werd geboren. Het huis van mijn opa en oma staat er overigens nog wel, maar daar ontbreekt weer een gevelsteen. Zo is het altijd wat.

De Nachtwacht komt tot leven.

Leiden herdenkt dit weekend zijn geboorte met een driedaagse Rembrandt Festival op grootste wijze. Het is drie dagen een spektakel van theater, muziek en schilderkunst. We vermaakten ons kostelijk met zeventiende-eeuwse kluchten die op boertige wijze komische tafereeltjes uit het dagelijks leven verbeelden. We zagen de ‘klucht van de Molenaar’ van Bredero uit 1613 en ‘Lichte Klaartje’ van J. Noozeman uit 1645. De thema’s die steeds terugkeren zijn overspel, kwakzalverij en (boeren)bedrog.

Dronkaards en bedelaars horen er ook bij.

We luisterden ook naar gerenommeerde muziekgezelschappen die muziek uit die tijd weer tot leven brachten. We namen een kijkje op de schildersmarkt in de Burcht en bij de galeries.

Corien ontmoet Lichte Klaartje.

Voor de kinderen was er een programma op het Stadhuisplein. Een schilder gaf hier les in het maken van ‘Rembrandtschilderijen’. We bezochten het atelier van Rembrandt en stonden oog in oog met de personen uit de nachtwacht.
Een bonus is natuurlijk dat we op onze tocht in het voetspoor van Rembrandt door de prachtige zeventiende-eeuwse straatjes en pleinjes van Leiden konden dwalen. Heb je zin gekregen in het Leiden van de beroemde schilder uit de Gouden Eeuw? Bezoek dan vandaag nog de Sleutelstad. Het is de laatste dag van het festival. En anders moet je gewoon een jaar wachten. In 2006, zijn 400ste geboortejaar, wordt het allemaal nog grootser gevierd.

De Schout met twee burgers.

zaterdag 16 juli 2005


Stijgingspercentages


Joop Zoetemelk en Michiel tijdens de opname van de tv-commercial.Delft – Het kan niemand ontgaan zijn dat het wielercircus weer door Frankrijk trekt. De Tour de France kluister dagelijks miljoenen mensen aan radio en tv. Mocht je die niet volgen dan dringen de tourbijlagen van de kranten zich wel aan je op. Aan de tour is niet te ontkomen. De enige Nederlandse ploeg in de tour is die van de Rabobank. De in overwegend oranje uitgedoste renners zijn niet onverdienstelijk bezig. Er zijn immers al etappeoverwinningen te melden. Daar zorgden Michael Rasmussen en Pieter Weening voor. Voor een communicatiemens is er nog meer te beleven. Het is interessant om te zien hoe de sponsering van de Rabobank wordt gekoppeld aan de marketing. Op die manier verdient de bank zelfs (een deel) van de media-investeringen weer terug. We kennen allemaal ‘Jochem de Bruin’ die in tv-spotjes steeds het corperate verhaal van de Rabobank uiteenzet. Zijn ‘collega Michiel’ is de Rabobank-expert op het gebied van hypotheken. Op een slimme manier hebben de mensen van het reclamebureau van de bank de link tussen de wielersport, de bank en het product gerealiseerd. In een tv-commercial zien we Joop Zoetemelk, de winnaar van de Tour de France in 1980, samen met ‘Michiel’ een berg opfietsen. Onderweg praten ze over stijgingspercentages. Michiel heeft het natuurlijk over de hypotheekrente en Joop bedoelt de bergen. Sponsering was vroeger alleen maar interessant voor wat betreft bekendheid en imago. Deze marketingstrategie van de bank koppelt het product directer aan de wielersport. Zo is het voor een communicatiemens ook leuk om te volgen. O ja, voor de mensen die het is ontgaan: Joop Zoetemelk doet niet echt mee.

vrijdag 15 juli 2005


Buiten spelen


Helmond – Aanstaande zondag organiseert Café Franske samen met Café De Kapper het vierde Helmondse Touwtrek evenement. Daar gaan dus een flink aantal Helmonders weer eens duchtig buiten spelen. Maar dat is niet de reden dat ik jullie dit meld. Want er gaan nog meer mensen buiten spelen. Namenlijk de jongens van No Big Deal. Dus heb je zin in een muzikaal en sportief avondje in de zon, sluit je dan aan bij Cafe Franske. Bandleider Michiel belooft dat de zon schijnt. Het touwtrekken is ’s middags en No Big Deal begint om zeven uur. Marcel Aarts van Café Franske hoopt dat het een geweldig evenement wordt en zegt over No Big Deal: “Het is de band die bij ons groot is geworden in de regio Helmond.” Leuk gezegd, maar wij vinden dat no big deal, want dat wisten we al!

No Big Deal


Visserslatijn


Wouter laat zien hoe groot hij is.Helmond – Iedereen schept graag op. Alles moet groter, langer, dikker of tenminste beter zijn dan die van een ander. Afmeting vinden we kennelijk belangrijk. Wie heeft de grootste auto, de langste tuin of de dikste hamburger. Dat willen we weten. Toch is het moeilijk om alleen uit je geheugen de grootte van iets aan te duiden. Vissers spreken met bewondering over de grootte van hun vangst en geven dat aan met de ruimte tussen hun uitgespreide handen. Daarbij komt de lengte van de vis soms wel wat overdreven over. Visserslatijn noemen we dat. Ook over de lengte van andere zaken wordt niet altijd helemaal accuraat gerapporteerd. Heb je gezien hoe lang zijn neus is? Hij kan een sigaret roken onder de douche! Ik heb het nog iemand zien doen. Al deze verhalen over de grootte van iets hebben te maken met de perspectivische vertekening. Een gevangen vis aan de haak, lijkt groter dan het exemplaar op je bordje. Dat komt door het veranderde perspectief en natuurlijk het andere licht. Wouter toont dat hier duidelijk aan. Met zijn handen geeft hij de hoogte aan van het biertje dat hij later tijdens de barbecue zal nuttigen. Of duidt zijn aanwijzing op iets anders? En wie weet nu hoe hoog het vogelhuisje is? Net zo groot als een pilsje?

donderdag 14 juli 2005


Kleinkinderen doen achterboel


Klik op de foto en zie hoe contentieus er werd gewerkt.Delft – Met het warme weer staat het badje in de tuin gereed voor de kleinkinderen. Ze vinden het stuk voor stuk heerlijk om daar wat in te poedelen. Maar er is meer te doen met water. Toen Sander en ik afgelopen zondag het North Sea Jazzfestival bezochten, hielpen de kleinkinderen oma met het wassen van de achterboel. Ze kregen alle drie een spons en zeem om de ramen en het houtwerk eens flink onder handen te nemen. Ze vonden het een fantastische karweitje. Dieuwertje en Emma sponsten dat het een lieve lust was en Nienke zorgde er voor dat het daarna weer streepvrij droog werd. Ondertussen hield oma een oogje in het zeil en nam mama Saskia wat foto’s van haar plonzende en spetterende kroost. Klik maar eens op de foto en zie hoe contentieus er werd gewerkt.

woensdag 13 juli 2005


Zelden van Passe


De grote windturbine naast de Zelden van Passe komt zeker niet van pas.Zoeterwoude – Ten westen van Zoeterwoude staat langs de A4 de achtkante poldermolen ‘Zelden van Passe’. De molen staat hier al sinds 1642 aan de Meerburger Watering. Tot 1952 bemaalde de molen de ‘Groote Westeindsche Polder’. Hij staat vlak bij de afrit naar Leiden. We passeren deze molen als we naar Nella & Martien rijden en vroeger natuurlijk elke week op weg naar m’n vader. De eigenzinnige en wat sarcastische naam roept natuurlijk vragen op. Wanneer het water niet snel genoeg werd uitgemaald, klaagden de boeren. De weilanden werden te nat. Zodra het water wel snel werd uitgemaald, klaagden de boeren ook. De sloten werden te ondiep en men kon niet meer met de schuit door de polder. Met andere woorden, de molenaar deed het nooit goed. Daarom gaf men de molen de naam ‘Zelden van Passe’. Sinds juni van dit jaar is het plaatje van de molen in het landschap grondig bedorven. Er is een grote energiemolen in de buurt neergezet. De ‘Zelden van Passe’ lijkt daardoor plotseling heel klein. Corien maakte deze foto toen we op weg waren naar de verjaardagen van Nella & Martien. De naam van de molen wordt steeds accurater, want de grote windturbine zovlak bij komt zeker niet van pas.

dinsdag 12 juli 2005


Luxe opahoning.


Nienke toont de pot met luxe opahoning.Veldhoven – Op de ontbijttafel bij Saskia & Sander staat tussen de lekkernijen voor op brood ook een pot honing. De honing ziet er wat wit uit. Op mijn vraag naar de soort honing legt Saskia uit dat het een bijzonder soort is.
”Die ziet er zo wit uit”, licht ze toe.
Nienke helpt haar moeder met de uitleg en voegt er aan toe:
”Het is luxe opahoning.”
”Mogen oma’s het dan niet eten”, vraagt Corien lachend. Nienke lacht ook. Ze begrijpt niet wat de opmerking van oma er toe doet. Ze legt nog een keer uit wat er in de pot zit.
”Het is luxe opahoning”, lacht ze schaterend over de ontbijttafel.
”Het is honing van de opa van Luke”, zegt nadrukkelijk ze als ze ziet dat haar grootouders het nog steeds niet snappen. Nu dringt het tot oma en opa door. In koor roepen ze:
”Oh, het is Luke z’n opa honing”.
Nienke knikt. Dat zei ze toch al. De opa van haar buurjongetje Luke heeft twee bijenkasten. De honing die dat oplevert, verzamelt hij en doet het in potten. De buurvrouw heeft hen daarvan een potje gegeven. Dan kunnen ze eens proeven hoe lekker de honing van de opa van Luke is. Opa en oma besmeren ieder glimlachend om het misverstand een geroosterd boterhammetje met de honing. Ze vinden het heerlijk.
”Zeg maar tegen de buurvrouw dat luxe opahoning ook erg lekker is voor oma’s, vraagt Corien aan Nienke.

maandag 11 juli 2005


Haags afscheid van North Sea Jazz Festival


Oscar Peterson.Den Haag – Dit weekend was het Nederlands Congres Centrum in Den Haag weer even drie dagen het Mekka van de Jazz, Soul en Funk liefhebbers. Deze dertigste editie van het wereldberoemde festival was bovendien de laatste in de Hofstad. Volgend jaar begroet Rotterdam de jazzadepten binnen hun stadsgrenzen. Dat gaf aan het begrip blues dit jaar een extra kleur. Sander en ik zaten, stonden en zweten tussen de 70.000 mensen die het festival bezochten. De concerten lopen min of meer tegelijk op vijftien podia. Dat betekent kiezen. Maar dat is lastig met namen zoals: Oscar Peterson Quartet, Dianne Reeves, Dizzy Gillespie All Star Big Band, Chick Corea Touchstone, Roy Haynes, Michel Camilo, Charlie Parker Legacy Band met Johnny Griffin, Roy Hardgrove, Benny Golson, John Engels en Bolla Gabor, Steps Ahead, Candy Dulfer Band met Sheila E., Joss Stone, Maceo Parker, Mose Allison, Dutch Swing College Band, Randy Weston Quintet, Dave Holland, David Sanbord, Robert Cray, Al Green, Bobby McFerrin, Ibrahim Ferrer, Chaka Khan, McCoy Tyner, Jamie Cullum, Katie Melua, Brad Mehldau, Afro-Cuban All Stars en nog veel meer.

Er kwamen 70.000 mensen naar het North Sea Jazz.

Ik zal de lijst niet langer maken. Er kwamen 1200 artiesten naar het North Sea Jazz Festival. Op het festival moet je kiezen en dat levert soms het kiezen-is-verliezen-gevoel. Sander en ik maakten de volgende keus. We begonnen met het concert van de legendarische Canadese pianist Oscar Peterson. Dat muziek je jong houdt bewees de 79-jarige klavierleeuw ook nu weer eens. Ik was zeer onder de indruk van zijn ballads Ooit stond hij er om bekend dat hij in acht maten zoveel mogelijk noten probeerde te stoppen. Nu zoekt hij meer de verdieping en maakte daarmee op het publiek grote indruk.

Candy Dulfer en Sheila E.

Vervolgens zochten we een plekje in de Van Goghzaal om daar te luisteren naar jazzpianist en zanger Mose Allison. In de jaren zestig van de vorige eeuw werkte hij samen met Stan Getz, Al Cohn, Zoot Sims en Gerry Mulligan. De in de Mississippi Delta geboren blanke pianist staat bekend om zijn humorvolle, van levenslessen voorziene teksten. Hij heeft een opvallende manier van spelen waarin zowel elementen uit de klassieke muziek (Bartok, Ives, Hindemith) en de blues uit zijn geboortestreek verwerkt zitten. We gingen twee nummers voor het einde weg om in de Statenhal tussen de duizenden fans te genieten van de funky jazzsaxofoniste Candy Dulfer en haar band.

Chick Corea en Touchstone op het North Sea Jazz festival 2005.

Candy maakte ook een tournee mee met de popster Prince. In haar band spelen enkele maatjes uit de Prince band mee. Het zijn John Blackwell (drums) en Chance Howard (Keys/Vocals). Het werd dus een swingende reünie, zeker toen de Prince percussioniste Sheila E. zich ook nog bij de band voegde. Het publiek ging uit het dak. Daarna konden we in de Statenhal blijven om te luisteren naar de jeugdige souldiva Joss Stone. Hoewel Joss nog niet eens volwassen is, kan haar stem zich al wel meten met vrouwen zoals Aretha Franklin. Ook hier werd het publiek uitzinnig enthousiast. We bleven maar enkele nummers. Nadat we ons door transpiratie veroorzaakte vochtverlies weer hadden aangevuld met een drankje van sponsor Grolsch gingen wij naar zangeres Leela James. Deze zangeres uit Los Angeles brengt een mengeling van rhythm & blues, funk en gospel. Hele krachtige rauwe muziek. In gedachten zie je daar op de houten veranda waarop zijn in haar jeugd op hete zomerdagen zong.

Charlie Parker Legacy band op het North Sea Jazz festival 2005.

We zouden ons bezoek aan de North Sea Jazz besluiten met Chick Corea and Touchstone. Pianist, componist en bandleider Corea heeft zoveel verschillende speelstijlen dat het moeilijk is om hem te omschrijven. Met zijn huidige kwintet speelt een mengeling van Latin, Bob, Fusion en Free. Het was een adembenemende ervaring. Chick Corea werd toch niet het laatste concert. We brachten nog een bezoekje aan soulzanger Jaguar Wright. Het concert van de Charlie Parker Legacy band zou al om even voor middernacht afgelopen zijn. Maar als jazzmuzikanten eenmaal aan het jammen slaan, weten ze niet van ophouden. Om twee uur ’s nachts zaten we daar nog te luisteren naar de 30th Anniversary Bebob Session. Een prachtig einde van het laatste North Sea Jazzfestival in Den Haag.