Delft heeft veel gezichten Delft – Woensdagmorgen is het stil in de stad. Rond halftien als ik het centrum in fiets, zijn er nog niet veel toeristen. Er staan nog geen bussen langs de Phoenixstraat. De schaduwen zijn nog lang en de terrassen beginnen zich pas langzaam te vullen. Verstandige bezoekers van de stad kiezen dit uur om Delft te bekijken. Je hoeft nog niet schouder aan schouder te staan met bezoekers van elders in de wereld om een mooi plaatje te maken. Als ervaren Delftse fietser houd ik voortdurend rekening met de toeristen, want ze stappen soms plotseling de weg op. Het verschil tussen een stad waar mensen wonen en werken en een openluchtmuseum is geen helder concept voor de mensen met de cameraatjes. Op het Heilige Geestkerkhof blijven twee Engelse dames staan. Ze bewonderen niet zo zeer de gevel als wel de stadstuin ervoor. Ze vinden het “mooi en efficiënt”. Iedereen ziet iets anders op zijn tocht door de stad. Als ik aan het eind van de morgen weer naar huis fiets, zie ik dat op de Binnenwatersloot de mensen van de gemeente ook instappen om elders te gaan lunchen. Hun auto ligt vol met fietsenschroot. Opgebaggerd uit de gracht. Delft heeft veel gezichten, maar gelukkig staan hier geen fotograferende toeristen.