Op zoek naar het zwarte goud Valkenburg aan de Geul – Gisteren gingen Corien & ik op zoek naar de herkomst van wat ooit ‘ het zwarte goud’ werd genoemd. In 1965 werd de laatste kolenmijn in ons land gesloten. Daarmee kwam er een eind aan een industrie die heel belangrijk was voor Limburg en voor ons land. Mijnbouw was niet langer rendabel en Nederland stapte over op aardgas. Er is zo goed al niets meer van de mijnen terug te zien in het Limburgse landschap. De mensen hebben alles opgeruimd en de mijnschachten zijn allemaal vol water gelopen. Als je iets terug wilt zien van de kolenwinning moet je naar Valkenburg. Daar bevindt zich ’de laatste steenkolenmijn’ van ons land. Het is geen werkende mijn, maar alles is er wel helemaal in tact. Het eerste dat Corien zei toen we ons bij de ingang van de mijn meldden, waren de inmiddels legendarische woorden van Annefien: “Ik ruik de mijnen”. Samen met een groepje bezoekers beleefden ook wij nu de harde en indrukwekkende tijd die de kompels doormaakten op grote diepte. De wereld van de mijnbouw had altijd iets mysterieus voor ons. Nu we zelf deze wereld konden ontdekken, verdween het mysterie maar maakte plaats voor respect voor de mannen uit de mijnbouw toe. We begonnen de excursie met een unieke film over de Limburgse mijnbouw. Daarna daalden we met een ex-mijnwerker af tot grote diepte en maakten een tocht door de gangen van de mijn. We maakten de tocht aan de hand van zijn verhaal en leerden van alles over het leven van de mijnwerkers (kompels noemden ze zichzelf). We kregen er een goed idee van en mochten zelfs een aantal machines bedienen. Het was een heel interessante excursie.