woensdag 21 juni 2006


De nieuwe tijd


Helmond – Ooit was Stiphout een klein boerendorpje in Noord-Brabant. In 1968 werd het een wijk van Helmond en inmiddels is het uitgegroeid tot een van de rijkste wijken van ons land. De wijk Stiphout staat op de 41ste plaats van de 50 rijkste wijken van Nederland. Alleen op de Aarle-Rixtelseweg in het noordwesten van Helmond wonen mensen met meer geld. Die weg wordt dan ook de zuidoostelijke goudkust van Noord-Brabant genoemd.

Het boerendorp Stiphout rond 1910.

De Helmondse wijk Stiphout geniet landelijk bekendheid omdat op de eerste dinsdag na de Ronde van Frankrijk ‘De Profronde van Stiphout‘ wordt gereden, een wielerwedstrijd waaraan toppers uit de ‘Tour’ deelnemen.
Toch verliest de wijk steeds meer haar dorpse karakter en begint steeds meer trekken te krijgen van een ‘gewone’ Helmondse woonwijk. Dat komt voor een deel door de komst van bewoners van elders en door de sloop en nieuwbouw die nu plaats vindt in de kern. Het zal het gezicht van Stiphout voorgoed veranderen. Veel ODD-lezers wonen in Stiphout, maar hebben er geen historisch banden mee. Ze zijn er later gaan wonen.

Hier zat eerst de Sparwinkel.

Sommige anderen weten bijvoorbeeld nog uit ervaring dat voor Van Heesch er een Sparwinkel in het pand zat. Dat zijn de echte Stippenters, zoal Bob en zijn ouders en Monique. Zij brachten hun jeugd hierdoor en kunnen met Wim Sonneveld zingen:

Alles moet weg.

“Thuis heb ik nog een ansichtkaart
Waarop een kerk, een kar met paard
Een slagerij J. van der Ven
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets
Maar het is waar ik geboren ben
Dit dorp, ik weet nog hoe ’t was
De boerenkinderen in de klas
Een kar die ratelt op de keien
Het raadhuis met een pomp ervoor
Een zandweg tussen koren door
Het vee, de lage boerderijen”

Alles gaat tegen de vlakte.

Saskia stuurde me deze foto’s van de sloop van de huizen aan de Dorpsstraat. Het huis waar Paul & Saskia tot voor kort woonden, is al gesloopt. De overige huizen volgen. Ik ben benieuwd hoe de Dorpsstraat er volgend jaar uitziet. “De nieuwe tijd, net wat u zegt, maar het maakt me wat melancholiek”, zing Sonneveld verder. Ik vrees dat straks alleen de naam van de straat nog in herinnering brengt dat het ooit een dorp was.

Geen opmerkingen: