Tussen bloemen en Brahms Delft – Het begon allemaal met Christianne Stotijn. De beroemde Nederlandse mezzosopraan was afgelopen weekend in het Prinsenhof een van de topattracties van het Delft Chamber Music festival. Het prille begin van haar muzikale carrière vond plaats op de kleuterschool. Daar speelde de vijfjarige Christianne op haar kleine viooltje voor de andere kleuters, door haar moeder begeleid aan de piano. De juffrouw van die kleuterklas was Nella. Omdat Corien dit wist, was Nella op haar uitnodiging gistermiddag aanwezig bij het concert. Terwijl Nella genoot van de fluwelig stem van haar ex-leerlinge, zochten Martien en ik een andere besteding van de middag. We stonden zondagmiddag ergens in Delft langs een oever te genieten van de elfde editie van het Varend Corso. Omdat het weer niet zo stralend was als in voorgaande jaren was het nu eens geen dringen aan de waterkant. De lucht was bij tijd en wijle muisgrijs, maar het bleef wel droog. Terwijl elders in ons land leden van het kabinet deel namen aan een hele andere botenparade, vermaakten wij ons met Tarzan, het monster van Frankenstein en een tovenaar die sterk leek op Albus Perkamentus uit de Harry Potterfilms. Op elke boot werd weer iets anders uitgebeeld. Op de boten zwaaide iedereen naar de mensen aan de kant. Zelfs in de boot met mensen van de Eerst Hulpdienst zwaaiden ze alsof ze lid waren van het Koninklijk Huis. De speaker langs de waterkant legde ons uit welke planten, bloemen en fruit er was verwerkt in de decors van de boten. Er deden dit jaar voor het eerst ook wat kleinere boten mee. Door de speaker omschreven als aankomende talenten van het bloemrijke spektakelstuk. Alle boten, grote en kleine, konden rekenen op een luid applaus van de kijkers. Tot en met de laatste boot bleef het publiek enthousiast. Intussen had in de concertzaal van het Prinsenhof het applaus ook geklonken. Sopraan Stotijn, die werd geflankeerd door pianist Julius Drake, met wie ze net een cd met liederen van Tsjaikovski opnam, kreeg een langdurig en uitbundig applaus van de uitverkochte zaal. Na afloop van het concert sprak Nella even met Christianne. De gepassioneerde liedzangeres wist nog heel goed dat zij bij haar in de klas op haar viooltje speelde. Ze vond het erg leuk dat Nella naar Delft was gekomen om naar haar te luisteren. “Kom vanavond ook. Dan zing ik liederen van Grieg, Bridge en Röntgen”, zei de zangeres wervend. Nella was snel overgehaald. Gelukkig zag Corien kans nog drie kaartjes te voorschijn te toveren voor een al wel uitverkochte zaal. Want ’s avonds wilden Martien en ik natuurlijk ook van de partij zijn. De optredens van Christianne Stotijn in Delft van dit weekend waren wel te horen op Radio 4, in het Zomeravondconcert, maar er gaat natuurlijk niets boven het bijwonen van een concert. In het programmaboekje las ik in de pauze dat mezzosopraan Christianne Stotijn in april van dit jaar de Nederlandse Muziekprijs 2008 kreeg uitgereikt door het Ministerie van OCW. Tijdens het concert werd me steeds duidelijker dat zij de hoogste onderscheiding die door het ministerie aan een klassiek musicus kan worden uitgereikt dubbel en dwars verdiend. Het concert werd majestueus afgesloten door het Fauré kwartet met het Pianokwartet in c. kl. t. op. 60 van Brahms.