Onrustige nachten Helmond – Een paar dagen geleden zag ik vanaf mijn bed 'iets bruins’ langs de onderrand van de kast rennen. Omdat ik mijn bril niet ophad, riep ik mijn hubbie en meldde dat 'iets groots en bruins' door de kamer rende. Bob wilde het weghalen, maar 'het' was al verdwenen onder de kast. Bob had het in een flits nog wel gezien: “Ik denk dat het een grote sprinkhaan is of zo... “ Ik besteedde er verder geen aandacht meer aan. Tot de volgende morgen! Toen ik de volgende ochtend wakker werd, voelde ik iets in mijn pyjamabroek kriebelen. Ik dacht natuurlijk niet meteen aan een beest o.i.d. en wriemelde even met mijn andere voet. Toen 'kraste' er iets lang mijn enkel. Ik voelde nog maar eens met mijn andere voet. Het leek wel of ik het korstje van mijn muggenbult had afgekrabd met mijn voet. Nog steeds zag ik geen probleem Opnieuw kriebelde het in mijn pyjamabroek. Nu hoger! Opnieuw voelde ik en bedacht me nu dat dit niet o.k. was. Ik wilde het ‘heel stoer’ nog ignoreren, maar het bleef wriemelen. Ik schoot nu overeind en voelde nu heel duidelijk iets kriebelen. “Whaaaaaaaaa!” Ik kneep de plek waar het friemelde in mijn broek fijn en voelde iets hards in mijn vingers knappen. “Whaaaaawhaaaawhaaaaaaaa en AU!” Ik vloog overeind en deed als een debiel mijn broek uit. Alle pijpen vouwde ik naar binnen en ook de bovenkant van d ebroek vouwde ik dicht. Áls er nog iets inzat dat lééfde, kon het er nu echt niet meer uit. Plots voelde ik een stekende pijn in mijn pink: een splinter. Die verwijderde ik in de badkamer met een pincet. Terug in de slaapkamer ging ik even op mijn bed zitten om bij te komen. Ik had nog steeds mijn bril niet op. Toen zag ik naast me op het gedeelte van hubbie iets liggen dat leek op een klein takje van een doornstruik. Ik pakte het op om het beter te bekijken, zag ik dat het een dikke poot was van het beest dat eerder onder de kast was verdwenen: een soort sprinkhaan. “ Whaaaaaaaaaaaaaa!!!” Als ik er nu weer aandenk dat dat beest op de een of andere manier in mijn pyjamabroek was gekropen, krijg ik opnieuw de kriebels. Voordat ik me die morgen aankleedde, heb ik eerst alle kleding flink uitgeklopt. Ik vermoed nu dat het een huiskrekel (Acheta domesticus) was. Toch heb ik sindsdien nog steeds onrustige nachten. Er kunnen er immers nog meer zijn!?! Een bijdrage van Saskia