De verf is nog nat Birmingham – Een bekeuring voor foutparkeren kost een automobilist in Engeland 60 pond (76 euro). Dat is een reden om goed te kijken als je de auto parkeert of er misschien parkeerrestricties zijn. In the Times las ik vorige week een artikeltje waaruit bleek dat het dan toch nog fout kan gaan. Bestuurders hadden hun auto in Sheepcote Street in Birmingham geparkeerd waar geen enkele restrictie gold voor parkeren. Toen ze aan het eind van de dag bij hun auto terugkeerden, bleek dat ze toch een bekeuring hadden ontvangen van een ijverige parkeercontroleur. De gemeente wilde het parkeren reguleren en had daarvoor gele strepen laten aanbrengen. De ijverige gemeentelijke ververs hadden de lijnen aangebracht tot de voorband, een stukje tussen de wielen en waren daarna weer verder gegaan met het aanbrengen van de gele streep. Acht verbaasde automobilisten vonden hun voertuig zo ‘langs’ de gele streep terug. De verontwaardigde bestuurders tekenden bij de gemeente bezwaar aan tegen de bekeuring en kregen de boete weer terugbetaald. De woordvoerder van de gemeente gaf het foutje toe: “The penalty charges were issued in error.”

Wel goed blijven richten Dorchester – Op menige toilet zie ik kranten, boekjes en tijdschriften liggen. Men wil ons verblijf op het kleine kamertje kennelijk zo aangenaam mogelijk maken. Het kan immers soms een tijdrovende en saaie bedoening zijn. In hotels en restaurants zie je dat juist weer niet. Het onderscheidt het privé toilet van het openbare gemak. Alleen het privé toilet maakt men tot een gezellig zitje. Het herentoilet in The Royal Oak, a Wetherspoon freehouse, in Dorchester ziet er op het eerste gezicht dan ook alleen maar schoon en hygiënisch uit. Het is niet wat je noemt gezellig ingericht. Toch ontdekte ik daar vorige week een bijzondere service voor de plassende heren. Omdat de verveling hier kennelijk toch snel toeslaat, heeft men in een poging om het verblijf te veraangenamen pagina’s van de ochtendkrant opgehangen. Je kunt je verblijf hier verder nuttig maken door de laatste stand van zaken op de beurs door te nemen of te zien wat je favoriete voetbalclub de vorige avond heeft gedaan. Het was niet eens de eerste keer dat ik de kranten op een herentoilet zag hangen. Een paar dagen eerder had ik het in een andere pub ook al gezien. Helaas zijn de artikelen wat aan de lange kant om het helemaal in één bezoekje uit te lezen, maar gelukkig is het bier zo lekker dat een tweede bezoek er wel inzit.

Franse uienverkopers bestaan nog Sherborne – Het was voor de oorlog gebruikelijk dat Franse uienverkopers op de fiets langs de landhuizen en kastelen van Engeland reden om hun waren te verkopen. Net zoals ze dat in hun thuisland deden. De Fransen hadden een goede reputatie op dit gebied en de Engelsen kochten hun uien en knoflook graag. In de televisieserie ‘Alo Alo’ zijn de domme en onhandige Britse piloten een parodie daarvan als zij uitgedost als uienverkopers heel knullig linksfietsend door het Franse land rijden met uienstrengen aan het stuur en een alpinopet op. Ik dacht dat in deze tijd van superstores deze manier van verkoop niet meer bestond. Tot mijn verwondering zag ik afgelopen week in Sherborne toch een Fransman met uienstrengen aan zijn stuur. Op de lokale markt had hij geen plaatsje gekregen. Hij stond daarom een straatje verder en bracht daar zijn uien aan de man.

Prinselijk wonen in Poundbury Sherborne – De Helmondse wijk Brandevoort is ontworpen door de Luxemburgse stadsontwikkelaar Rob Krier. Zijn broer Leon is in dezelfde professie actief. Hij ontwierp een wijk van het Engelse Dorchester: Poundbury. Corien & ik bezochten het vrijdag. Poundbury ligt ingeklemd tussen het schilderachtige Dorchester en de groene heuvels van Dorset. De huizen zijn allemaal in een traditionele stijl opgetrokken - neo-Georgian of neo-Victorian - en gebouwd met materialen uit de streek. Eigenlijk is Poundbury geen suburb (buitenwijk), maar een klein stadje. Het is gebouwd op het landgoed ‘Duchy of Cornwall’ van de Britse kroonprins Charles. Op zijn 57ste nog steeds geen koning, zwaait hij wel de scepter over een eigen stadje. Hij bepaalt erg veel. De huizen hebben geen voortuinen en er staan geen auto’s voor de deur. Er zijn geen gele strepen, verkeersborden en verkeerslichten. Het is opgebouwd uit kronkelstraatjes en kleine steegjes. Er is een village store op het pleintje, waar wel auto’s mogen worden geparkeerd. Ook de ruime toepassing van asfalt valt een beetje uit de toon. Hoewel de kroonprins wil dat ieder huis een individueel karakter heeft, streeft hij tegelijkertijd naar harmonie in het geheel. Sommige huizen hebben torentjes of pilaren. We zien dat natuursteen en baksteen elkaar afwisselen. Een deel van de huizen is gepleisterd. We hebben absoluut niet het idee in een buitenwijk te zijn beland. Het is gloednieuw en oud tegelijkertijd. Het begon in feitelijk allemaal in 1984. His Royal Highness sprak in een toespraak op niet mis te verstane wijze zijn afkeer uit over de architectuur in de Britse voorsteden. In die bewuste toespraak stelde hij dat planologen meer schade hebben toegebracht aan de Britse steden dan de Luftwaffe. Later schreef hij het boek Vision of Britain waarin hij zijn ideeën uit de doeken doet. In zijn eigen stadje brengt hij ze in praktijk en er is hem veel aangelegen dat het project een succes wordt. Daar lijkt het zeker op. De vraag is zou je zelf in een dergelijk stadje willen wonen? Om eigenaar te worden van een huis hier betaal je zo’n 400.000 pond (600.000 euro). Hoewel er ook huurwoningen schijnen te zijn, is dat toch wel een belemmering. Brandevoort is ongetwijfeld goedkoper, misschien is dat dan een betere keus. Dan maar niet in het stadje van kroonprins Charles.

De evolutie Sherborne - We bezoeken de abdijkerk op donderdag, na de weekmarkt. Het eerste dat je opvalt zijn de prachtige waaiervormige gewelven. Je ziet dergelijke waaierplafonds voor zo ver ik weet eigenlijk alleen maar in Engeland. Er staat een spiegelwagentje waarmee we de fraaie sluitstenen beter kunnen bekijken. Er is veel te zien in de kerk. De met houten beelden versierde negentiende eeuwse preekstoel is ook heel fraai. Juist als ik klaar ben met het nemen van foto’s, komt er een schoolklas – jongens en meisjes allemaal in uniform – de kerk binnen. Ze gaan hun bijdrage aan de paasdienst oefenen en vormen voor de banken een koor. Terwijl ze zingen, dansen een zestal meisjes met palmtakken door het gangpad tussen de kerkbanken. Er is ook een vleugel binnengereden, waaraan een jongeman de zang begeleidt. Corien luistert in een kerkbank naar de zuivere zang. Ik loop nog wat rond en maak foto’s van het gebeuren. Ze gaan door alsof we er niet zijn. Vijfhonderd jaar geleden zongen hier dagelijks de monniken, nu dansen tienermeisjes lichtvoetig tussen de rijen. De evolutie van de geloofsbeleving in beeld gebracht. Klik hier voor een filmpje van de meisjes.

Corien scoort reeds op dag 1 Sherborne – Paul bracht woensdag de koffers zelf naar de kamer. Hij runt het oude kleine (er zijn slechts 22 kamers), maar geheel gemoderniseerde hotel samen met zijn vrouw Nicole. Hij legt ons uit waar alle knopjes in de slaapkamer, de badkamer en de suite voor dienen. Er is zelfs een broadband internetaansluiting op de kamer. Helaas past het plugje daarvan niet in mijn laptop. Engelsen hebben overal kennelijk andere maten voor. Voor mij dus geen internet op de kamer. Nadat we ons wat hebben opgefrist en een kopje koffie hebben gedronken, wandelen we stad in. Er zijn veel goede doelenwinkeltjes en Corien scoort al meteen een aardig stapeltje tijdschriften. Ik vind slechts een paperback van ‘the queen of crime fiction’ Agatha Christie. We maken ook een rondje door de winkelstraten en langs de abdijkerk. We gaan nog nergens naar binnen. Ook niet in een pub. Het valt me wel op dat de pubs nu allemaal een sluitingstijd opgeven. Vroeger ging in deze hoeksteen van het Britse sociale leven rond tien voor elf de bel voor de laatste ronde. Iedereen bestelde dan een pint en kon daarmee het drinkplezier nog een halfuur rekken. De regering Blair heeft het vertrouwde systeem opgedoekt en de pubs mogen nu zelf de sluitingstijd bepalen. Ik zie in ‘The White Hart’, waar we ’s avonds steak with stilton en roasted pork eten, dat de pub door de week tot middernacht open is en in het weekend sluiten ze later. Veel later.

Onze lente begint in Engeland Sherborne – Vandaag arriveren we bij Paul & Nicola King in hun charmante hotel in Sherborne. We beginnen onze lente in Engeland. We zijn een weekje hun gast en zullen vanuit hun hotel de stad en de omgeving verkennen en mogelijk ook nog vrienden bezoeken. Ik meld jullie dat omdat ik hierdoor wellicht niet altijd in de gelegenheid zal zijn om ODD te voorzien van verse stukjes. Meestal tref ik wel – zoals deze foto uit december vorig jaar in Norwich bewijst - een bibliotheek of internetcafé, maar zeker is dat niet. Dus als het tegenzit moet ik de stukjes even opzouten.

Britse chef muizenvanger overleden Londen – Engelsen zijn grote dierenvrienden. Als je in het Verenigd Koninkrijk op straat een kind een tik geeft, zal iedereen begrijpen dat je bezig bent met de opvoeding. Als je op straat een hond een tik geeft, kun je reken op verontwaardigende reacties van alle omstanders. Het feit dat Humphrey, een voormalige zwerfkat, op 18-jarige leeftijd is overleden is dan ook groot nieuws. The Sun, een van de grootste Britse kranten opende gisteren met "World of politics mourns a legend”. Humphrey is dan ook niet zo maar een huisdier. Zwerfkat Humphrey kwam in 1989 aanlopen op Dowing Street 10, de officiële residentie van de premier. In dat jaar was dat Margaret Thatcher. Zij vernoemde de poes naar Sir Humphrey Appleby, de ambtenaar uit de serie "Yes, Minister" en verschafte het zwart-witte dier een thuis. Ook onder haar opvolger John Major bleef de poes op de residentie wonen. De huidige premier Tony Blair dacht daar anders over en dankte de poes in 1997 af. Hij moest voortaan bij iemand van het personeel wonen. Het leidde tot grote commotie. De politieke tegenstanders beweerden dat de poes was afgemaakt om dat Cherie, de vrouw van de nieuwe premier, niet van katten hield. De Britse natie maakte zich boos en er werden vragen gesteld in het parlement. “Humphrey wordt vermist. Tenzij hij publiekelijk wordt getoond, moet ik aannemen dat Humphrey is afgeschoten", verklaarde Alan Clark, lid van de oppositie met veel gevoel voor drama. De regering organiseerde tenslotte een fotosessie voor de pers om de beroemde poes te tonen. Net als bij een gegijzelde werd de poes op de nieuwe krant gefotografeerd. Het bewijs dat het dier nog leefde. ”De poes was slechts tijdelijk uit logeren”, beweerde de persvoorlichter, ”om te herstellen van een ziekte”. De woordvoerder van Blair bracht zelfs een officieel persbericht uit waarin werd gesteld dat de vrouw van de premier het dier niet graag zag vertrekken (Cherie was sad to see him go). Het was niet het eerste persbericht dat de regering over Engelands beroemdste kat, ‘Chef muizenvanger’ Humphrey, uitbracht. Ook in 1994 was er al eens een persbericht verschenen met de officiële ontkenning dat Humphrey een roodborstje had gedood in de tuin. Humphrey is achttien jaar geworden.

Goed voor je humeur Helmond - Niet alleen Anne-Sofie en Marlotte hadden een druk weekend. Ook Marjan en ik hebben weer eens opgetreden met ons koor 'Confetti'. Marjan als dirigent en ik als sopraantje in het koor. We hadden als koor dit keer voor een kleurige presentatie gekozen. Het was net zo veelkleurig als de naam van het koor doet vermoeden. Het ging allemaal heel lekker. Muziek maken is goed voor je humeur en met dit muzikale begin van de week zijn we er nu helemaal klaar voor om een weekje vakantie te vieren aan de Turkse Rivièra. Maar daar bericht ik later wel een keer over. Een bijdrage van Nellie

Worst & bier op slagersfestival Helmond – In Helmond weten ze hoe je een feestje moeten organiseren. Ze bedenken daar telkens weer een ander excuus om bij elkaar te kruipen en de glazen te heffen. Onlangs was er in deze pleisterplaats langs het Wilhelminakanaal een slagersfestival. Ik heb nooit geweten dat de Helmonders zulke grote liefhebbers van worst zijn, dat ze een speciaal festival voor slagers organiseren. Maar zoals ik al zei, ze zijn erg goed in het bedenken van een excuus. Monique & Adrie waren net als Els & Ad present tijdens dit worst- en biergebeuren. “Het was er erg gezellig en we hebben flink meegezongen”, meldde Adrie me later voldaan. O ja, het bier werd niet in glazen, maar in pullen aangesleept. Naar verluid gebeurt dat omdat de serveersters anders het drinktempo niet bij kunnen houden. Ik vond deze foto in mijn archief. Misschien is dit een techniek die de bezoekers die dergelijke bier- en worstfeesten bijwonen zich eigen kunnen maken. Dat scheelt erg veel lopen voor de serveersters. Adrie was ook erg tevreden over de worst: ”Halverwege kregen we een onvervalst broodje braadworst met een beetje zuurkool, mosterd en curry. Toch lekker na al dat bier”. Jammer dat hij z’n fototoestel was vergeten. Ik had die pullen wel eens willen zien. Overigens denkt Corien dat ik het niet begrijp. Zij beweert dat het een schlagerfestival was. Dat wil er bij mij niet in. Je kunt ook te ver gaan in het verzinnen van excuses voor een feestje. Een schlagerfestival? Hebben ze dan ook in het Duits gezongen? Dat zal toch niet.

‘Klassieke’ musical in De Knip Helmond – Anne-Sofie en Marlotte schitterende zaterdagavond in de jaarlijkse musical van "De Knip", (Het Dr. Knippenbergcollege). Ze hebben allebei een groot aandeel in de productie en beleven hier weer veel plezier aan. Het stuk heet 'Caesar en Cleopatra', en gaat over de opkomst en val van Caesar, die op bezoek is in Alexandrië in Egypte, en zijn verhouding met Cleopatra. De twee worden verliefd op elkaar en op elkaars macht en invloed. Om macht te verwerven moeten er oorlogen gevoerd worden en moorden gepleegd. Voor ware liefde tussen mensen schijnt geen plaats te zijn. Zowel Anne-Sofie als Marlotte hebben naast de acteerrol ook nog een muzikale rol; Anne-Sofie zingt en Marlotte speelt op de bugel. Vorige week vrijdagavond was de première. Zaterdag de tweede avond en deze week op 23, 24 en 25 maart de laatste drie voorstellingen. Dus wie nog iets wil zien, moet snel kaartjes bestellen. Het is een grote productie met zo'n 150 spelers, dansers, zangers en muziekanten. Aanvang 20.00 uur in de aula van de school aan de Nachtegaallaan 40 in Helmond. Kaartjes kosten €4. Vooraf reserveren is mogelijk via tel. 597587. Het leger van Caesar exerceerde op het schoolplein. Klik hier en bekijk het filmpje Klik hier en luister naar Anne-Sofie als zij “Tijd verglijdt” zingt. Een bijdrage van Nellie

Dwaasheid Delft – Het drinken van bier inspireert over het algemeen niet tot het beoefenen van de filosofie. Toch geeft deze bierpul, die ik ongeveer 35 jaar geleden cadeau kreeg, wel enige reden tot filosoferen. Ondanks het feit dat twee dwazen de pul sieren, staat de tekst "Three fools" er op. Het is duidelijk dat met de derde dwaas, de drinker wordt bedoeld. Dit nu is precies de reden waarom ik aan een filosoof denk bij het gebruik van dit bierglas. Ik doel op de beroemde filosoof, redenaar en schrijver Apuleius van Madauros. Hij was een fascinerend en uniek Romeinse retoricus. Zijn uitspraak “De eerste pint is voor de dorst, de tweede voor de vrolijkheid, de derde leidt tot losbandigheid, de vierde tot dwaasheden", stemt nog steeds tot nadenken. Hij leefde in de tweede eeuw na Christus en is bij de jeugd van de middelbare school wellicht alleen nog bekend door zijn beroemde redevoering “de Apologie”. Toen hij in de Noord-Afrikaanse stad Sabratha verbleef, werd hij beschuldigd een rijke weduwe door middel van magische praktijken te hebben verleid. De Apologie is een amusant, briljant en soms hilarisch betoog, waarin hij genadeloos de vloer aanveegt met zijn tegenstanders en tegelijk zijn eigen literaire prestaties verheerlijkt. Ik vind het een hele geruststelling dat ik volgens Apuleius pas tot dwaasheden in staat ben, als ik de fase van de losbandigheid ben gepasseerd. Ik neem immers nooit een derde glas. Ik begin meteen aan mijn vierde.

Ietsje minder Veldhoven – “Dat is een handig”, merkte Corien afgelopen zondag op, “een schoondochter die een cursus knippen heeft gedaan”. Corien was die week naar de kapper geweest, maar ontevreden over enkele details. Saskia begreep meteen wat ze bedoelde en fikste het voor haar. Het is belangrijk dat je goed kunt communiceren met je kapster. Met haar Delftse kapster communiceert Corien wat moeilijk. Dat merkte ze de laatste keer opnieuw. Na het knippen, nam de kapster ook haar ogen onder handen. Met een dun potloodje bracht ze wat lijn aan. Zo ook deze keer. Na de behandeling vroeg de vriendelijke kapster of het goed was. “Het mag wel wat dunner”, vond mijn vrouw. De kapster knikte en nam opnieuw haar potloodje ter hand en bracht nog wat meer lijn aan. Ze keek daarna tevreden naar Corien. “Ik zei dat het was minder dik moet zijn”, legde Corien nog eens geduldig uit. De kapster knikte begrijpend en bracht met het potloodje nog meer lijnen aan. Corien zag er met de dikke zwarte lijnen boven haar ogen onheilspellend uit. Priemend keek ze naar zichzelf in de spiegel. “Ik kan zo de straat niet op. Ik ben bang dat de kinderen dan beginnen te huilen”, grapte ze tegen de kapster. Die begreep er niets van en wilde juist opnieuw het potlood ter hand nemen. Waarom wilde deze mevrouw opgemaakt worden al een vogelverschrikker? Haar baas bracht uiteindelijk helderheid. In het Turks legde hij uit dat het juist minder moest zijn. Met een verontschuldigende glimlach verwijderde het meisje de overtollige opmaak.

Rooms-katholieken vieren Mirakelfeest Delft – In het zuiden van ons land vieren niet alleen de rooms-katholieken uitbundig carnaval. Als dat zo zou zijn, dan zouden de feestvierders nu massaal vasten. Ik vrees dat men dat aspect van carnaval zelfs niet meer kent. Het is ook niet langer een exclusief rooms-katholiek feest. Sommige carnavalsverenigingen hebben zelfs een protestante voorzitter. Toch bestaan er nog wel echte roomse feesten. Een daarvan is het Mirakelfeest. Duizenden traditionele rooms-katholieken bezoeken deze week Amsterdam. Ze geloven dat daar in de middeleeuwen een wonder gebeurde. Een uitgebraakte hostie bleef, volgens de overlevering, onaangetast in de vlammen van een haardvuur. Hoogtepunt van de festiviteiten is - dit jaar voor de 125e keer - ieder jaar weer de Stille Omgang. Er zullen naar verwachting in de nacht van zaterdag op zondag ongeveer 8000 mensen deelnemen aan de tocht. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was de Stille Omgang op het hoogtepunt. Toen liepen zo’n 60.000 rooms-katholieke mensen mee. Ze hadden daar drie nachten voor nodig. Sinds 1968 is er nog slechts een nachtelijke tocht. Toch is voor traditionele rooms-katholieken Amsterdam nog steeds dé mirakelstad en de verering van Christus in de gedaante van de hostie nog steeds de kern van de Stille Omgang.

Help SOS Delft – Op internet tref je overal een site over aan. Is er iets dat je ergert en wil je dat delen met de wereld? Begin een eigen site. Ik ontdekte een site over het onjuiste gebruik van de spatie bij samenstellingen. Het platform Signalering Onjuist Spatiegebruik (SOS) probeert via haar site het onjuist toepassen van de spatie in samengestelde woorden tegen te gaan. De site gaat uitsluitend over deze taalfout. In het Nederlands moeten samengestelde woorden gewoon aan elkaar geschreven worden. Er mag dus geen spatie worden toegevoegd. Het is dus leesplezier en geen lees plezier, het is feesttaart en geen feest taart, het is hagelslagverpakking en geen hagelslag verpakking. Met behulp van hun website wijzen de mensen van SOS ons op deze veelgemaakte fout. Ze hopen dat we op die manier bewuster met deze taalregel om zullen gaan. De mensen van SOS kunnen de hulp van de lezers van ODD ook goed gebruiken. Jullie kunnen foto’s van onjuist spatiegebruik naar het Meldpunt sturen.

Twee tips Delft – Ik kreeg van twee ODD-lezers een tip over een aardige internetsite. De eerste kwam van Floris. Hij heeft een site gevonden met stambomen. Hij adviseert om je familienaam in te tikken. Ik deed dat, maar kwam tot de ontdekking dat ik vrij uniek ben. Althans op deze site. De familienaam van Floris leverde veel meer hits op. Als je het ook wilt proberen klik dan hier. De tweede tip kwam van Sander. Hij heeft een site gevonden met daarop een grappig filmpje over Microsoft. Ik herkende er wel wat van en moest er wel om lachen. Wil je ook lachen? Klik dan hier.

De collectie van Benthe & Sietske Helmond – Een verzameling leg je zorgvuldig aan. Je wikt, je weegt en maakt moeilijke keuzes. Dit past wel in de verzameling en dit niet. Soms is een item te duur om aan te schaffen en moet je eerst sparen. Maar uiteindelijk komt de dag dat je het trots kunt toevoegen aan je verzameling. Zo groeit je collectie. Of het nu om auto’s, boeken of postzegels gaat, maakt niet uit. Het is een kwestie van zorgvuldig kiezen. Wat past er wel en wat past er niet in de verzameling. Dat wikken en wegen gaat niet altijd op. In ieder gezin met kinderen worden er collecties gekoesterd, die niet zijn uitgekozen. Het zijn de creatieve vruchten van de kinderen. Tekeningen en schilderijen, die op school zijn gemaakt. Soms met een doel: Vader- of moederdag of de verjaardag van oma of opa. Soms in het kader van de tekenles. Die werkjes worden daarna mee naar huis genomen. Thuis moeten ze natuurlijk worden tentoongesteld. Niet een weekje, nee de kersttekeningen halen met gemak Pasen. Ook Benthe en Sietske hebben zo’n verzameling. De kunstwerkjes worden aan een kastdeur bevestigd. Zo hoort dat. Ik zag zelfs de naam van Karsten al op een kunstwerkje staan. Kunst is van alle leeftijden.

Poerimfeest Tel Aviv – Overal ter wereld vieren de Joden op dit moment het jaarlijkse poerimfeest. Poerim komt van het woordje poer en betekent lot. Het Joodse poerimfeest is ontleend aan het bijbelboek Esther (Esther 9:18-32). Het is nogal een uitbundig feest. Men herdenkt de verlossing van de Joden in Perzië uit de handen van Haman, een hooggeplaatst persoon aan het hof van de Perzische koning. Deze wilde alle Joden in het land uitroeien, maar dankzij de Joodse koningin Esther keert alles zich nog ten goede. In de synagoge wordt 's avonds de gehele Megillat, het boek Esther, gelezen. Telkens wanneer de naam Haman genoemd wordt, wordt er uitbundig gerateld met de speciale Hamanratel. Na afloop worden de zogenaamde Hamansoren gegeten: zoet gebak in de vorm van oren. Er is ook een optocht van verklede kinderen, waarin natuurlijk koning Ahasveros, koningin Esther, Haman en Mordechaï niet ontbreken. Dikwijls wordt het hele verhaal van Esther uitgebeeld door middel van toneelspel en zang. Uit de kerkgeschiedenis weet ik dat het weinig had gescheeld of het boek Esther was niet toegevoegd aan de huidige boeken van de bijbel. Dan was het ook in het rijtje van apocriefe boeken terecht gekomen. De kerkvaders twijfelde bij het boek Esther omdat geen enkel maal de naam van God genoemd wordt in het boek. Uiteindelijk besloot men het boek vanwege zijn geestelijke diepgang wel op te nemen in de bijbel.

Appeltje van Croy Laarbeek – De appel is een vrucht met veel symboliek, weten we sinds Adam & Eva. Ik onderschat dus niets, want het lot van de mensheid hing ooit van een appel af. Juist daarom vraag ik me af wat men bij restaurant Croy bezielde om na afloop van het diner aan de gasten een appel met opschrift uit te reiken. Wellicht zijn ze bang dat men na afloop bij het zien van de rekening een appelflauwte krijgen en denken ze dat je makkelijker door de zure appel heen bijt als je de vrucht zelf in de hand houdt. Aan het gebaar zit echter ook een risico. Winston Churchill zei ooit: ” Een appel per dag houdt de dokters weg, vooral als je goed mikt.” Een appel biedt dus meerdere mogelijkheden. Maar misschien is dat juist te negatief gedacht en willen ze er nogmaals opwijzen dat je hier voor een appel en een ei kunt eten. De eieren zijn ons immers voor de volgende keer beloofd. In ieder geval herinnert zo’n appeltje voor de dorst ons ook de volgende dag nog aan het gezellige diner. Mocht je dus nog een appeltje te schillen hebben met iemand, doe dat dan bij restaurant Croy. Ik weet wel dat je geen appels met peren mag vergelijken en zal er ook geen twistappel van maken, maar alles smaakte me even lekker.

Culinair avondje Laarbeek – We hebben geen excuus nog reden nodig om eens gezellig uit eten te gaan. Slechts een geringe aansporing is voldoende. Toen Els telefonisch meldde dat restaurant De Croyse Hoeve haar deuren heropende, waren we meteen te porren voor een etentje. We vierden in het verleden enkele malen hier een (bruilofst)feest en hebben goede herinneringen aan het restaurant met uitzicht op kasteel Croy. We wilden er dus wel weer eene een vorkje prikken. Dat vonden meer mensen en het gezelschap eters groeide steeds verder. Uiteindelijk schoven behalve Els & Ad, ook Marjan & Piet, Nella & Martien, Nellie & Pieter Jan, Monique & Adrie en Corien & Frans aan tafel in het idyllisch gelegen restaurant. Het begon overigens iets minder idyllisch, want Adrie reed vlak voor aankomst een achterband van zijn auto lek. Dat euvel werd door hem – met assistentie van Ad – overigens snel verholpen. Restaurant Croy is gevestigd in een authentieke kasteelboerderij en heeft sinds kort ook een reputatie als het gaat om de productie van eigen bier. Het donkere bier Croy Dubbel heeft sinds kort een zusje:Croy Blond. Het hopveld hiervoor bevindt zich bij het kasteel. Het wordt dus uitsluitend gebrouwen met ingrediënten uit de omgeving van het kasteel. We begonnen ons culinaire avondje dan ook met een vers getapt glaasje van dit nieuwe blonde bier. We kozen allemaal voor het verrassingsmenu. Daarvan was een vis- en een vleesvariant beschikbaar. Het smaakte iedereen bijzonder goed. Inmiddels heeft Monique afspraken gemaakt voor een rondleiding door het kasteel. Dat gaat op een nader te bepalen datum plaatsvinden en zal worden gekoppeld aan een etentje. Ook al hebben we daarvoor heen excuus nodig. De vriendelijke ober nam deze foto en het filmpje dat je ziet als je hier klikt, is gemaakt door Nellie.

De collectie van Piet Delft – Marie-Louise stuurde ons deze foto’s van de verzameling van haar man Piet. Ze schrijft daarbij: ”De verzameling van Piet bestaat voornamelijk uit autootjes, hoe kan het ook anders. Hij is vooral geïnteresseerd in het niet meer bestaande automerk Borgward. Veel neven en nichten zullen zich nog wel herinneren dat hij indertijd zelf zo'n auto heeft gereden. Vandaar natuurlijk zijn interesse voor Borgward. Het klapstuk van zijn verzameling is deze levensgrote Borgward. Piet kocht deze auto ongeveer 25 jaar geleden. In ruim 22 jaar hij heeft hij de auto helemaal zelf opgeknapt".

Win gratis kunst Delft – De online kunstcatalogus artstart.nl nodigt je uit op hun website je favoriete Nederlandse kunstwerk te kiezen. Je maakt daarmee kans op een jaar gratis kunst via de kunstuitleen. Je kunt een keuze maken uit een lijst van vijftig toonaangevende kunstwerken uit de afgelopen vijftig jaar. De kunstwerken zijn genomineerd door zesentwintig kunstkenners. Dit is “De Veroordeelden” van Karel Appel. Een kunstwerk dat de inmiddels 85-jarige wereldberoemde kunstenaar vervaardigde in 1953. Het werd door kunstkenner Henk van Os genomineerd en is te bewonderen in het Van Abbe Museum. Het was mijn keus omdat ik vind dat een Nederlandse vertegenwoordiger van CoBrA niet mag ontbreken. Samen met Corneille en Constant is hij verantwoordelijk voor de terugkeer van de spontaniteit in de kunst in de jaren veertig en vijftig.

Groeten uit Delft Traditie wordt folklore, folklore wordt mode, mode wordt gewoonte en gewoonte wordt traditie. Delft – Er zijn heel wat lezeressen van ODD erg handig met naald en draad. Niet alleen voor de (klein)kinderen ook voor zichzelf kruipen de dames graag achter de naaimachine. Dat kleren niet alleen de man maken, bewijzen deze foto’s. Niets blijft, alles verandert. Maar toch komt alles weer terug al dan niet ingrijpend veranderd, ontdaan van vergeten betekenissen of beladen met geleende symboliek. Kleding weerspiegeld die reis heen en weer door de tijd als een flexibel visueel strookje identiteit, als recyclebaar DNA, dat continue een andere gedaante aanneemt, zich aanpast aan de leeftijd, de woonplaats, persoonlijke ontwikkelingen en de sociaal-culturele positie van degene die, op een kille ochtend in maart of een warme zomermorgen in Delft de keuze maakt voor die ene speciale look om een nieuwe prille dag in te kleuren. Iedereen kent de ansichtkaarten met mensen in klederdracht met als opschrift zoiets als: Groeten uit …..Tirol, Spanje of India. Elk land kent traditionele klederdrachten met zijn eigen patronen, motieven en betekenissen. Dit vormde het uitgangspunt van het kunstproject ‘Groeten uit Delft’ van kunstenares Guda Koster in opdracht van de gemeente Delft. Zestig vrouwen uit Delft met verschillende culturele achtergrond maakten in het najaar van 2004 gezamenlijk twintig kostuums, gebaseerd op klederdrachten uit verschillende werelddelen. De vrouwen zijn in hun zelfgemaakte kostuums op locatie in Delft gefotografeerd. Corien kreeg het boekje met de collectie tijdens de start van de vrouwenweek. Ik koos er vier uit.

De collectie van Annefien Vught – De verzameling trucks van Annefien was de eerste in de reeks “De collectie van…..” We konden er alleen nog geen plaatje van tonen. Die omissie kan nu worden goedgemaakt, want we ontvingen deze overzichtsfoto van de collectie van Annefien.

De collectie van Monique Helmond – Op de vraag om iets te laten zien van je verzameling heb ik nog niet veel reactie ontvangen. Er wordt wel over gesproken en mensen vertellen er wel over, maar ik heb nog geen foto’s ontvangen. Daarom houd ik zelf m’n ogen maar goed open. Iedereen die wel eens op bezoek is geweest bij Monique & Adrie weet dat zij ook ijverige verzamelaars zijn. Adrie heeft een enorme collectie stripboeken en Monique heeft een inmiddels geheel complete verzameling Laven. Het Volk van Laaf woont in de Efteling. Daar kennen we het van. Maar er woont ook een compleet Volk van Laaf bij Monique. Miljarden jaren geleden leefden de Laven op de Noordpool. Het was daar toen nog paradijselijk warm. Dat veranderde helaas voor de kleine mannetjes en vrouwtjes. Er kwam regen en later zelfs ijsregen. Het werd steeds slechter op de Noordpool voor de Laven. Onder leiding van Moeder Aarde vluchtten de laven door een gat in de grond. In Kaatsheuvel kwamen ze tijdens het carnaval weer boven. Door het alaaf-geroep, de heilswens die welkom betekent, voelden ze zich direct thuis. Daarom voelen ze zich ook zo thuis bij Monique. Klik maar eens op de foto en bewonder het hele volkje. Heb jij ook iets verzameld? Maak dan een kiekje en mail het naar ODD.

Creatief met wol Vught – Annefien breit graag. Dat bleek al toen we rond de jaarwisseling in België verbleven. In een rustig tempo tikken de breipennen de tijd weg en tovert Annefien iets creatiefs met wol te voorschijn. Ook thuis kan zij goed uit de weg met de breipennen. Ze maakten onlangs twee spencertjes. Kleindochter Yara kreeg er eentje aan en was zichtbaar tevreden met de breikunst van haar grootmoeder. Kleinzoon Jonah dacht alleen maar: "Muts!" Hij zag direct de grote gelijknis en trok de spencer dan ook meteen over de oren. Hij vertoonde prompt grote overeenkomst met een van onze nationale schaatshelden. Goed gezien Jonah.

Kloon heeft koppensneller Delft – Honderden doden en gruwelijk verhalen over afgehakte hoofden. Dat zijn de eerste associaties die ik heb bij het woord koppensneller. Barbaarse stammenoorlogen waarin de vijanden met traditionele zwaarden een kopje kleiner worden gemaakt. Zet er een ‘s’ achter en ik krijg visioenen waar ik helemaal slapenloze nachten van krijg. Ik zie ex-vara-medewerker Jack Spijkerman die voor het grote geld naar Talpa overstapte. De cabaretiers van zijn programma Kopspijkers wilden aanvankelijk niet mee naar de Talpa-kloon. Inmiddels komen Sanne Wallis de Vries, Mike Boddé, Thomas van Luyn, Ellen Pieters, Viggo Waas, Peter Heerschop, Martinee Sandifort en Alex Klaasen weer gewoon als bekende Nederlander over de vloer bij Jack. Alsof er niets is gebeurd. Ik kom hier op naar aanleiding van een mailtje dat ik ontving van webmaster Michiel. Hij peilde mijn interesse in een koppensneller. Toen ik eenmaal begreep wat het was, ging ik al snel overstag. OG, de spiegel van ODD, is nu uitgerust met een koppensneller. Kijk maar eens op het menu van OG. Het is een snelle manier om de laatste stukjes op te sporen.

One Issue Rijnwoude – Zoals verwacht heeft de Partij van de Arbeid in tal van plaatsen de gemeenteraadsverkiezingen gewonnen. Soms met grote overmacht. De socialisten trokken bijna overal veel stemmers naar zich toe. Zij zijn dan ook de grote winnaars van de verkiezingen. Niet omdat de lokale situatie daartoe aanleiding gaf. Wouter Bos en de zijnen menen dat Nederland het 'hardvochtige, rechtse beleid' van het kabinet Balkenende zat is. Maar daar zijn deze verkiezingen niet voor. Deze verkiezingen moeten gaan over lokale issues. Mijn broer Martien stond in zijn woonplaats Rijnwoude als lijstduwer op de lijst voor de partij die tegen het plaatsen is van windmolens in het groene hart. Zijn partij won twee zetels. "Het zal wel de eerste en laatste keer zijn dat ik verkiesbaar was bij lokale verkiezingen", zegt hij er zelf over. De winst van twee zetels is geheel volgens zijn verwachtingen. Deze lokale, one issue partij, is vooral ontstaan door de weerstand tegen de achterkamertjespolitiek. De discussies over de windmolens en het openbaar groen toonden aan dat de afstand tussen het gemeentebestuur van Rijnwoude en de bevolking erg groot was. De verkiezingsuitslag bevestigt dat opnieuw. Martien: "Het is nu aan de twee kersverse raadsleden om, met behulp van hun deskundige achterban, voor 1 januari 2007 de bouw van de windmolens tegen te gaan. Na die datum zal er geen subsidie meer verstrekt worden en is daarmee het project van de baan."

Zomerkoninkjes om te zoenen Delft – De zomerkoninkjes verdwijnen ook in de winter niet uit de schappen van de supermarkt. Spaanse, Zuid-Afrikaanse, Egyptische of Israëlische aardbeien zijn dan misschien wel harder dan de Nederlandse , maar in zeker net zo zoet. Het maakt de kleinkinderen in ieder geval niet uit. Bovendien kun je er – juist omdat ze harder zijn – allerlei leuke dingen mee uithalen. “Kijk eens oma! We hebben een aardbeientong”.

OG, ’t is wat Delft – Op 31 juli 2006 viert het Ongehoord Digitaal Dagboek (ODD) het eerste lustrum. Inmiddels zijn er 2275 stukjes verschenen op ODD. De site heeft 10 mb. aan tekst en ruim 100 mb. aan foto’s. Op het gezamenlijke verjaardagsfeest van Saskia & Sander vroeg Michiel me onlangs wat er zou gebeuren als host Blogger plots zou stoppen. Het antwoord was even simpel als verbijsterd: Alles is dan verdwenen. Michiel bood daarop spontaan aan om een spiegel van ODD te maken. Een site die er hetzelfde uit ziet en dezelfde inhoud heeft. Het bleek een klus te zijn met nogal wat uitdagingen. Niet alleen om de site te maken, maar ook om te vullen met alle tot nu toe verschenen stukjes. Van die taak heeft Michiel zich inmiddels voorbeeldig gekweten. De site is nu gereed en heet Ongehoord Gespiegeld (OG) en is te vinden op http://odd.beeldig.org/ . Michiel heeft de site ook meteen wat extra’s meegegeven. De zoekfunctie op de site is veel eenvoudiger en het leveren van commentaar is ook een stuk gebruiksvriendelijker geworden. Je hebt voortaan dus een keuzemogelijkheid. Je leest niet alleen op ODD maar ook op OG de dagelijkse stukjes. Nu moeten we nog de merchandising aanpakken. Ik ga nadenken over bekers, mokken, T-shirts, slabbetjes en mouse pads met het logo van ODD erop. Een uitdaging voor mensen met ideeën voor een ontwerp.

Kleuterswing Delft – Niet alleen kabouter Plop swingt op de muziek van de Belgische meidengroep K3. Zodra Kathleen, Kristel en Karen door onze Delftse huiskamer schallen ontstaat onmiddellijk het Plopsagevoel bij de kleinkinderen. Ook zij beginnen direct te swingen op de aanstekelijke klanken. Samen met oma hadden ze eerder al een microfoon gemaakt. Dat is een belangrijk playbackattribuut in Plopsaland, de natuurlijke habitat van de kabouters. Karsten is de enige die zich nog niet bewust is van de melodieën van het illustere Vlaamse meidentrio. Onze vijf meiden zingen de liedjes hardop mee. De danspasjes zijn al net zo bekend. Klik maar eens hier en bewonder de kleine danseressen.

Ontdek het geheim Delft – Wat maakt dat het ene een gerecht lekkerder smaakt dan het andere. De erwtensoep van mijn moeder bijvoorbeeld was beroemd in de familie. Niemand kon de smaak evenaren. Ik ken geen oma of tante die net zulke lekkere erwtensoep kon maken als mijn moeder. Toch waren alle ingrediënten hetzelfde. Eerste kwaliteit spliterwten, verse knolselderij en prei, eerste kwaliteit krabbetjes, boerenrookworst en verse worst en tenslotte nog kruidnagels en een laurierblaadje. Zo maken de meeste mensen erwtensoep. Maar niet bij mij thuis. Daar gaat er nog een geheime ingrediënt in dat je niet in de kookboeken zult vinden. Doe er een theelepeltje van in je erwtensoep en ontdek het verschil. De erwtensoep zoals al alleen moeder die maakte. Of opa, of oma of wie dan ook. Want iedereen heeft natuurlijk weer een ander geheim. Daarom smaakt de soep thuis altijd lekkerder. Toch? Klik maar eens op de foto.

Sport, spel & lifestyle Leiden - “Een Engelsman is op zijn best als er een bal naar hem toe wordt gegooid”, zei ooit schrijfster Vita Sackville-West. Sport is dan ook heel belangrijk voor hem. Bijna alle sporten en spellen die in de wereld worden gedaan, hebben hun wortels in Engeland. Voetbal, rugby, tennis, cricket, honkbal, darts en snooker zijn allemaal in Engeland uitgevonden, net als bridge. En als de Engelsen de sport niet hebben uitgevonden, dan hebben ze er de regels voor bedacht. De regels voor hockey, paardrennen, polo, zwemmen, roeien, boksen en zelfs skiën zijn door de Engelsen bedacht. De reden voor de Engelse obsessie voor sport ken ik niet. Ik vermoed dat ze sport zien als een ritueel voor sociale interactie. Op kostscholen wordt altijd veel tijd en ruimte vrijgemaakt voor sport. De Engelsen hebben hun sporten over de hele wereldbol verspreid. Jammer voor hen is dat ze niet echt uitblinken. Als je naar de medailleverdeling op Olympische spelen kijkt, dan scoren landen als Frankrijk en Duitsland altijd hoger. Dankzij de televisie zijn sporten als snooker, darts en bowls weer heel populair geworden. Dat zagen Corien & ik afgelopen zaterdag op de Britse Reis- en Lifestylemarkt in de Pieterskerk in Leiden. Daar was de professionele darter Martin ‘Wolfie’ Adams. Hij is de captain van het Engelse team. Darters mochten er deelnemen aan een masterclass. Martin heeft niet alleen een passie voor het pijltjesgooien. De sympathieke sporter is dol op gouden ringen. Hij liet ze me zaterdag graag even bewonderen.

Diana van Veldhoven Veldhoven – Dit beeldje van Diana, de godin van de jacht, bevindt zich in het Noord-Brabants Museum. Het is slechts 21,6 cm hoog en vrijwel helemaal gaaf. Het vertelt iets over de geschiedenis van de woonplaats van Saskia & Sander; Veldhoven. Het beeldje werd gevonden op het terrein van het tegenwoordige Congrescentrum Koningshof in Veldhoven. Het is een overblijfsel uit de Romeinse tijd. De Romeinen kwamen in de eerste jaren van onze Christelijke jaartelling naar deze streek. Zij introduceerden hier het schrift. Het Romeinse bestuursgebied waartoe Veldhoven behoorde, heette civitas Tongeren. Een civitas was een provincie. Civitas Tongeren had als centrale plaats het gelijknamige stadje in Belgisch Limburg. Pas in de vierde eeuw n. Chr. kwam er een einde aan de Romeinse heerschappij.

Maart roert zijn staart Delft – Vanmorgen lag er opnieuw een aardig pak sneeuw. Alles was bedekt onder een tien centimeter witte laag. Het is overigens niet zo bijzonder dat het in deze maand sneeuwt. Ook vorig jaar roerde maart zijn staart. Benthe en Sietske begroetten de witte wereld vanmorgen met veel enthousiasme. Samen met hun mama maakten ze in de achtertuin van oma & opa twee heuse sneeuwpoppen. Het is nog niet gedaan met de sneeuw. “Want maart roert zijn staart, april doet wat hij wil en mei doet er ook nog wat bij”, luidt een oude volkswijsheid. In de volksweerkunde gaat men er vanuit dat het pas na de IJsheiligen gedaan is met de vorst. De IJsheiligen zijn, denk ik de oudste ijkpunten als het om het koude weer gaat. Die IJsheiligen zijn St. Mamertus, St. Pancratius, St. Servatius en St. Bonifacius. Zij vieren hun naamdagen op achtereenvolgens 11, 12, 13 en 14 mei. Dat betekent dat het kan vriezen tot de 15de van die maand.

Winterweer zorgt voor overlast Delft – We dachten dat we er vanaf waren, maar dat blijkt een misvatting te zijn. De sneeuw heeft opnieuw het landschap een winters aanzien gegeven. De sneeuwval en gladheid hebben ook het weg- en treinverkeer opnieuw parten gespeeld. Vooral donderdagmorgen stonden er veel auto’s in de file. De NS en enkele busmaatschappijen lieten verstek gaan. Zij hielden hun voertuigen op een aantal plaatsen binnen. Woensdagmorgen was het nog wel aardig. Corien en Els brachten door de witte wereld te voet een geleende pan terug naar Monique. Het zag er naar uit dat het wel mee zou vallen. Corien & ik reden aan het eind van de morgen over sneeuwvrije wegen weer naar Delft. Toch waarschuwde de ANWB ‘s avond al weer voor grote drukte in de donderdagochtendspits. De nieuwe sneeuw en de opvriezende sneeuw van woensdag maakten de wegen spekglad. Gewaarschuwd door de problemen van een dag eerder en de voorspelde sneeuwval vertrokken veel mensen eerder, waardoor de ochtendspits al vroeg zijn intrede deed. Bob & Saskia merkten het ook. Ze deden ruim twee uur over de autorit naar Delft. Even voor half zeven stonden op de snelwegen dertien files, aanzienlijk meer dan normaal. Kort na acht uur hoorde Saskia op de autoradio dat het was opgelopen tot 78 files met een totale lengte van ruim 350 kilometer. Saskia bleef met de kinderen in Delft, Bob ging door naar Amsterdam. Ondanks het feit dat op de A4 tussen Delft en Amsterdam het verkeer over een lengte van 20 kilometer vaststond, kwam hij nog wel op tijd op zijn vergadering. In de avondspits bleven grote problemen, zoals die zich op woensdagavond voordeden, uit.

Verzamelen deel 2 Delft – Op donderdag 12 januari berichtte ik jullie over de verzameling trucks die Annefien heeft bijeengespaard. Langzaam is ze bezig om deze verzameling uit te bouwen. Ik vertelde toen dat ik haar kende als een echte verzamelaarster. Ik heb eens om me heen gekeken en ben tot de ontdekking gekomen dat er in ieder van ons wel een verzamelaar schuil gaat. Iedereen heeft wel iets dat hij of zij met een zekere passie verzameld heeft of nog steeds bijeenbrengt. Sommige sparen al heel lang stripboeken of aardbeienplantjes, andere hebben iets met porseleinen koeien, weer anderen hebben hun oprit vol met old timers staan of plakken theezakjes in een schriftje. Ik kan zo nog wel even door gaan. Het leek me leuk om daar nu eens een serie stukjes op ODD aan te wijden. Hebben jullie een verzameling? Maak er een kiekje van en vertel iets over je passie. De eerste was dus Annefien. De tweede in de reeks is Els. Zij verzamelt schaalmodellen van auto’s uit de Kuifjeboeken van Hergé. In een vitrinekast heeft zij inmiddels een aardige collectie van dergelijke schaalmodellen bijeengebracht. Vol trots liet ze me dit schaalmodel van een vrachtwagen van de politie uit Kuifje in Amerika zien. “Het geheel in metaal uitgevoerde model is op de traditionele schaal van 1:43”, vertelde ze me trots. Ze haalde het autootje even uit de vitrinekast en wees me op de details: “De bestuurder is een vermomde politieman en de passagiers zijn de vermomde Kuifje, het hondje Bobbie en zes agenten”. Els wist me te vertellen dat Hergé werd geïnspireerd tot het tekenen deze camion door een foto van de vrachtwagen International uit 1930 die in zijn studio hing. Ze legde mij ook uit welke scène uit Kuifje in Amerika wordt uitgebeeld. “In de buurt van het drooggelegde Chicago houden gangsters een vrachtwagen tegen. Ze menen te weten dat een rivaliserende bende op die camion tonnen whisky, verstopt in benzinevaten, vervoert. Tot hun stomme verbazing ontdekken ze dat Kuifje en een half dozijn agenten zich in die vaten op de mooie rode camion hadden verborgen……….” Met deze uitleg erbij gaat zo’n verzameling ook direct meer leven. Hebben jullie ook iets dat je verzameld? Stuur het op naar ODD.

Vervoer van kinderen Delft - Tijdens het feestje gisteren ontstond er een discussie tussen de diverse vaders en moeders over het vervoer van hun kinderen in de auto na vandaag. Hoe zit dat nu precies? Ik beloofde het vandaag op ODD te verklaren. De nieuwe wet is helder: kinderen kleiner dan 1.35 meter moeten in een zitje plaats nemen. Een overtreding levert een bekeuring van 45 euro op. De uitzonderingen van de nieuwe maatregel zorgen er voor dat het niet allemaal direct helder is. Incidenteel vervoer over korte afstanden Van de ouders wordt verwacht dat ze voor hun eigen kinderen aan de nieuwe eisen voldoen. Een zitje voor kinderen van anderen is niet verplicht. Bijvoorbeeld bij het rijden van en naar een uitwedstrijden van een jeugdteam. Te weinig gordels Als er meer passagiers zijn dan gordels, dan mogen kinderen groter dan 1,35 meter en volwassenen los op de achterbank zitten, zolang de aanwezige gordels maar door andere passagiers worden gebruikt. Te weinig plaats Als op de achterbank al twee autostoeltjes of zittingverhogers in gebruik zijn, is er vaak geen plaats meer voor een derde. In dit geval mag een kind vanaf drie jaar op de overgebleven zitplaats de gordel gebruiken. Geen gordels achterin Kinderen jonger dan drie jaar mogen niet op de achterbank vervoerd worden als daar geen gordels aanwezig zijn. De gordels zijn immers nodig om het autostoeltje vast te maken. Kinderen vanaf drie jaar en volwassenen mogen in dat geval los op de achterbank zitten. Geen gordels voorin en achterin Als voorin de auto ook geen gordels aanwezig zijn, mogen kinderen tot drie jaar helemaal niet worden meegenomen. Kinderen van drie jaar en ouder mogen in een auto zonder gordels niet voorin zitten als ze kleiner zijn dan 1,35 meter.

Raadselachtige gast Helmond – Ondanks de drukte en het gevarieerde gezelschap kende iedereen, iedereen wel op het eeuwfeest van Ad & Els. Geanimeerd werden verhalen uitgewisseld. Tot dat aan het begin van de avond plots een licht gebogen boerinnetje zich mengde tussen de feestende agrariërs. Ze gaf iedereen die ze ontmoette een handje en knikte vriendelijk tegen de gasten. Spreken deed het licht gebogen kleine vrouwtje niet. Er kwam geen geluid uit het boerinnetje. Op vragen knikte ze bemoedigend of schudde indien nodig ferm haar hoofdje. Els maakte een rondje met haar en stelde haar voor aan al haar gasten. Na een half uurtje verliet de ‘mystery guest’ weer het feest. Toen begon het grote raden. “Wie was zij?” Iemand opperde dat het wellicht Monique was. Zij was er niet tijdens het geheimzinnige bezoekje. Of was het Saskia, die de kinderen naar bed was gaan brengen? Of Ria? Of Pia? Iemand wist zeker dat het Gerti was. Collega van Els? Een onbekende vriendin van AD? De foto werd bestudeerd. Ze heeft bruine ogen, zagen we. Maar dat hielp niet erg. Het raadsel werd niet opgelost en tot op dit moment weten we nog niet wie deze raadselachtige boerin was. Wie lost de puzzel op?

Boertig eeuwfeest Helmond – Even na half drie verliet vanmorgen de laatste gast het boeren eeuwfeest van Els & Ad. Vanaf drie uur die middag was het open huis geweest. Terwijl het buiten steeds harder begon te sneeuwen, druppelde het huis ook steeds voller en voller. Iedereen had gevolg gegeven aan de wens van de feestvarkens en was als boer of boerin naar het feest gekomen. Slechts een enkeling was op een andere manier verkleed. Het werd zo dus een hele bonte mengeling van feestgangers. De nostalgische sfeer van het feest was ook terug te vinden in het eten. De gasten konden zich te goed doen aan hachee, hutspot, puree en erwtensoep. Boerenijs met slagroom vormde het dessert. En tussen de gebruikelijke drankjes stonden nu ook advocaat met slagroom, boerenjongens en boerenmeisjes. De foto’s geven een aardig idee van de feestgangers en het feest.