Corien scoort reeds op dag 1 Sherborne – Paul bracht woensdag de koffers zelf naar de kamer. Hij runt het oude kleine (er zijn slechts 22 kamers), maar geheel gemoderniseerde hotel samen met zijn vrouw Nicole. Hij legt ons uit waar alle knopjes in de slaapkamer, de badkamer en de suite voor dienen. Er is zelfs een broadband internetaansluiting op de kamer. Helaas past het plugje daarvan niet in mijn laptop. Engelsen hebben overal kennelijk andere maten voor. Voor mij dus geen internet op de kamer. Nadat we ons wat hebben opgefrist en een kopje koffie hebben gedronken, wandelen we stad in. Er zijn veel goede doelenwinkeltjes en Corien scoort al meteen een aardig stapeltje tijdschriften. Ik vind slechts een paperback van ‘the queen of crime fiction’ Agatha Christie. We maken ook een rondje door de winkelstraten en langs de abdijkerk. We gaan nog nergens naar binnen. Ook niet in een pub. Het valt me wel op dat de pubs nu allemaal een sluitingstijd opgeven. Vroeger ging in deze hoeksteen van het Britse sociale leven rond tien voor elf de bel voor de laatste ronde. Iedereen bestelde dan een pint en kon daarmee het drinkplezier nog een halfuur rekken. De regering Blair heeft het vertrouwde systeem opgedoekt en de pubs mogen nu zelf de sluitingstijd bepalen. Ik zie in ‘The White Hart’, waar we ’s avonds steak with stilton en roasted pork eten, dat de pub door de week tot middernacht open is en in het weekend sluiten ze later. Veel later.