Groeten uit Delft Traditie wordt folklore, folklore wordt mode, mode wordt gewoonte en gewoonte wordt traditie. Delft – Er zijn heel wat lezeressen van ODD erg handig met naald en draad. Niet alleen voor de (klein)kinderen ook voor zichzelf kruipen de dames graag achter de naaimachine. Dat kleren niet alleen de man maken, bewijzen deze foto’s. Niets blijft, alles verandert. Maar toch komt alles weer terug al dan niet ingrijpend veranderd, ontdaan van vergeten betekenissen of beladen met geleende symboliek. Kleding weerspiegeld die reis heen en weer door de tijd als een flexibel visueel strookje identiteit, als recyclebaar DNA, dat continue een andere gedaante aanneemt, zich aanpast aan de leeftijd, de woonplaats, persoonlijke ontwikkelingen en de sociaal-culturele positie van degene die, op een kille ochtend in maart of een warme zomermorgen in Delft de keuze maakt voor die ene speciale look om een nieuwe prille dag in te kleuren. Iedereen kent de ansichtkaarten met mensen in klederdracht met als opschrift zoiets als: Groeten uit …..Tirol, Spanje of India. Elk land kent traditionele klederdrachten met zijn eigen patronen, motieven en betekenissen. Dit vormde het uitgangspunt van het kunstproject ‘Groeten uit Delft’ van kunstenares Guda Koster in opdracht van de gemeente Delft. Zestig vrouwen uit Delft met verschillende culturele achtergrond maakten in het najaar van 2004 gezamenlijk twintig kostuums, gebaseerd op klederdrachten uit verschillende werelddelen. De vrouwen zijn in hun zelfgemaakte kostuums op locatie in Delft gefotografeerd. Corien kreeg het boekje met de collectie tijdens de start van de vrouwenweek. Ik koos er vier uit.