maandag 30 maart 2009

Opa vertelt van vroeger


Delft – Als jongen reed ik op mijn fiets op houten banden door de gezellige straten van Leiden. Soms kwam ik een ridder te paard tegen. Wij knikten dan naar elkaar en ging ieders ons eigen weg. Ik op mijn ‘stalen ros’ en de ridder op zijn prachtige witte paard. Vroeger kon dat. Vroeger was alles beter. Op verzoek van Emma zoek ik naar mijn eerste herinnering: “Was jij vroeger eerst ook een baby?” Ik peins even, maar kom tot de ontdekking dat mijn geheugen niet even oud is als ik zelf ben. Toch antwoord ik bevestigend, maar herinneren doe ik het niet.

Emma wil van alles weten over vroeger.

De school van kleindochter Emma doet het project “vroeger”. Samen met de kleuters hebben juf Maria en juf Edith vragen gemaakt. Het is de bedoeling dat ze met die vragen hun eigen opa of oma interviewen over ‘vroeger’. Gisteren was ik aan de beurt. Samen gaan we op zoek naar het begin van mijn herinnering. We zitten met drie generaties aan tafel. Emma’s papa leest de vragen en fluistert die in Emma’s oor. Dan stelt zij de vraag. De antwoorden van haar opa schrijft haar papa daarna op het formulier dat Emma heeft meegekregen voor het vraaggesprek.
In de loop van deze week komen de kleuters met de interviews naar school. Daar worden ze met de juffen besproken en later aan hun portfolio toegevoegd.


De vraag over het zijn van baby vind Emma ook wel een beetje dom. “Iedereen is een baby geweest”, weet ze zeker. Maar wel wil ze weten of mijn fiets houten banden had. Hoe mijn step er uitzag. Wat mijn papa en mama deden in de tijd dat er geen Tv was.

Nienke, Dieuwertje en Emma kijken samen met opa naar de foto’s van vroeger.

“Had je een eigen kamer?” is een van de vragen. Mijn eerste kamer, de kamer van mijn eerste herinneringen, krijgt door haar vragen weer langzaam gestalte in mijn gedachten. Hij is vast niet zo groot als ik denk dat hij was. In het fotoboek dat oma naar beneden brengt zit mijn babyfoto. We kijken naar het bewijs: opa was ooit een baby. Ook haar zussen komen er nu bij staan. Ze zien niet alleen hun opa als baby, maar ook hun eigen papa als pasgeborene. Ze zien kinderfoto’s van ooms, tantes, overgrootoma’s en –opa’s. De hele familie trekt voorbij. Er blijkt steeds meer te vertellen over ‘vroeger’.

Geen opmerkingen: