Een echte Amsterdammer Amsterdam – Het was al weer enige tijd geleden dat we in de hoofdstad waren. De komst van een van Vermeers schilderijen lokte ons er weer naar toe vorige week. Het was een mooie zonnige lentedag en iedereen had er in zin. De Amsterdammers ook. Hoewel je dat natuurlijk nooit weet. Want hoe ziet een echte Amsterdammer eruit? Simon Carmiggelt heb ik altijd voor een echte Amsterdammer gehouden. De beroemde schrijver werd geboren in Den Haag, maar woonde en werkte het grootste deel van zijn leven in de hoofdstad. Daarmee past hij prima in het profiel van een Amsterdammer. Van de inwoners van Amsterdam is namelijk slechts 44 procent in de stad geboren. Net als Carmiggelt komt ruim meer dan de helft van elders. Bijna een op de drie van de Amsterdammers is zelfs in het buitenland geboren. Het is dus een tref als je een echte Amsterdammer tegen komt. De Amsterdammers die Carmiggelt beschreven waren voor een groot deel sombere mannen, lollige taxichauffeurs en humoristische trambestuurders. In zijn boekjes komen veel kroegen voor vol met mannen die ‘ome’ voor hun naam hebben of oude mannen die wel met hun achternaam worden aangesproken maar daar steevast ‘opa’ voor krijgen. Op het Rokin zagen we ome Ibrahim. Hij lag in de opdrukhouding op de grond met een pot Hortensia’s op zijn hooft. Hij keek strak voor zich. Binnen, voor het raam van een kroeg, stonden een aantal mannen. Zij telden hoe vaak ome Ibrahim zich opdrukte zonder de pot met bloemen te laten vallen. Een echte Amsterdammer? Of waren juist de mensen die onverstoorbaar langs hem snelden de echte Amsterdammers? Mensen die nergens meer van opkijken. Wij kijken nog ergens van op en bleven dus even staan, om een foto te maken.