Proberen Givet – De Belgische Ardennen dagen uit tot wandelen. De weidse uitzichten, de beboste vergezichten en de pittoreske dorpjes vragen er gewoon om. Het is dus vanzelfsprekend dat ook ons gezelschap op vakantie in de Ardennen die uitdaging niet kon weerstaan. Na een eerste korte wandeling – in een straf tempo – over de heuvels vlak bij ons huisje, wilden de dames uit ons gezelschap nog een stapje verder gaan en een wandeling van tien kilometer ondernemen. Ze vroegen aan Ad of hij hen met het busje naar Beauraing wilde brengen. Ze zouden dan terug lopen. De anderen bleven thuis. Helaas de Ardennen bleek nog een uitdaging te herbergen: de uitverkoop. Eenmaal in het plaatsje aangekomen wilden de dames voordat ze gingen wandelen nog even wat winkels bezoeken. Ad kon dan de pakjes met het busje meenemen. Maar ach van het een komt het ander. Je hebt dat soort dingen nu eenmaal niet in de hand. Voordat je het weet zit je met z’n allen gezellig te lunchen en groeit het aantal winkels dat je moet bezoeken steeds maar verder. Jullie begrijpen het al. Van wandelen kwam niets meer. Daarvoor moeten de dames nog maar eens terugkeren naar deze landstreek. Ik geef ze groot gelijk. Je moet alles proberen. Dat dachten Adrie en ik ook. Wij besloten om die dag een eindje te gaan toeren door het heuvelachtige landschap en op die manier te genieten van de vergezichten. Maar ook onze plannen wijzigden zich in de loop van de rit. We eindigden uiteindelijk in een gezellig café in het Franse Givet. We zaten daar in de serre en bekeken de wandelaars op het leuke pleintje voor de kerk en het stadhuis. In de serre hing een poster van Picon. Die had ik al eerder gezien en omdat ook ik vind dat je alles moet proberen, schafte ik een fles van deze oranjelikeur aan. Je maakt er een heerlijke biercocktail mee. Liefhebbers moeten maar eens bij me langs komen om een glas te proeven. Ook Adrie ondersteunt de gedachte dat je alles moet proberen. “Ik voel me wel een beetje schuldig”, zei hij, “terwijl de dames tien kilometer de berg op ploeteren, zitten wij hier gezellig te keuvelen in een café”. Ik troostte hem met de gedachte dat de wandeling de keus van de dames zelf was. Hij knikte opgelucht. Wij wisten toen immers nog niet dat de dames ook verleidingen niet kunnen weerstaan. Plots viel ons oog op een reclamebordje op ons tafeltje. Het prees kerstbier aan. “Zei jij net niet dat we alles moeten proberen”, vroeg Adrie, wijzend op het bordje. We waren het snel eens en bestelden een glas kerstbier. De advertentie had niet overdreven. Het amberkleurige bier smaakte ons uitstekend. Omdat we het niet te laat wilden maken, gingen we aan het eind van de middag toch maar weer op huis aan. We wilden thuis zijn voordat onze doodvermoeide vrouwen van de wandeling thuiskwamen. We waren daar toch wel een beetje bezorgd over. Op de terugweg passeerden we echter een wijngroothandel. Adrie wees er op en zei:”Alles proberen?” Lachend parkeerden we de auto en begaven ons tussen de honderden flessen wijn. Het leek wel of de gastvrouw ons kende, want ze vroeg wijzend op de wijn waar wij naar keken: “Proberen heren?” Dat deden we en even later liepen we elk met een kistje wijn weer naar de auto. Toen we enigszins uitgelaten thuiskwamen waren de dames tot onze verbazing al lang thuis.