Let op 2 euromunten Delft – Op 1 januari van dit jaar heeft Turkije de Nieuwe Turkse Lire (Yeni Turk Lirasi) ingevoerd. Om het betalingsverkeer te vereenvoudigen zijn de zes nullen van de munten en bankbiljetten verdwenen. De nieuwe munt van 1 Lire lijkt heel erg op dat van 2 euro, zowel in uiterlijk als in afmetingen en gewicht. Als je de beide munten vergelijkt, zie je dat ze hetzelfde uiterlijk hebben. Een ring van nikkel rond een koperen hart. Op de kopkant staat het hoofd van Kemal Atatürk. Aan de andere zijde staat er in plaats van een 2 een 1. Het muntje is slechts 55 cent waard. Let op bij het ontvangen van wisselgeld van 2 euro want de Turkse munten worden ook aangetroffen in de eurozone. Met name in Duitsland worden de nieuwe Turkse munten al regelmatig in automaten aangetroffen. Aangezien de Lire slechts 55 eurocent waard is kan dit voor de fraudeur een lucratieve aangelegenheid worden. Het beveiligen van automaten tegen de Turkse Lire is wel mogelijk, maar vergt ingrijpende investeringen.

De kleine man en vrouw Delft – Vorige week zondag bezochten Corien & ik het Legermuseum om de tentoonstelling 'De kleine man en vrouw in een tijd van grote mannen.' te zien Het is een expositie over Napoleon en Hollanders in oorlogstijd tussen 1792-1815. Tussen die jaren werd er in Europa onafgebroken oorlog gevoerd in steeds weer wisselende allianties.Tienduizenden Nederlanders vochten in de Napoleontische legers in Europa. Uniformen, onderscheidingen, brieven, twee kanonnen en een paard vertellen het verhaal van de grandeur en de gruwelijke realiteit van die periode. De ellende die de gewone soldaten in die tijd ondergingen wordt op de expositie zichtbaar in een lange rij etsen van Goya uit diens bekende serie ’Los Desastres de la Guerra’. Ze zijn in bruikleen afgestaan door het Museum Boymans van Beuningen. Het Legermuseum heeft ook prachtige stukken geleend uit de Hermitage in Sint-Petersburg, het Musee de l'Armee in Parijs en de National Gallery in Londen. Zo is zelfs het uniform dat Napoleon in 1815 droeg, het jaar van zijn definitieve ondergang in de Slag bij Waterloo, en later tijdens zijn ballingschap op het eiland Sint-Helena, te zien. Het wassenbeeld van Napoleon, waarmee je op een onverwacht moment wordt geconfronteerd, doet griezelig echt aan, zoals hij daar schrijlings op een stoel zit, zijn rechterarm nonchalant over de rugleuning hangend. Er is ook te lezen wat de soldaten er zoal zelf van dachten. Aan elk van de spelers uit de Napoleontische tijd is een soort kijkkast gewijd, waar je soms binnen kunt stappen.

De beste wensen voor 4704 Den Haag – Voor meer dan een miljard mensen begon gisteren een nieuw jaar: zij vierden de Chinese jaarwisseling. De afstammelingen van 's werelds oudste beschaving stapten 4704, het Jaar van de Hond, binnen. Corien & ik vierden de jaarwisseling in Den Haag met onze Chinese vrienden mee. Het nieuwe jaar begon om klokslag 15.15 uur met een traditionele leeuwen- en drakendans, veel hard knallend vuurwerk en grootse maaltijden. Zo luidden Chinezen over de hele wereld het nieuwe jaar in. De datum voor het Chinese Nieuwjaar varieert, maar is altijd tussen 21 januari en 20 februari, op de eerste dag van de 'maanmaand'. Ook de ruim 43.000 in Nederland wonende Chinezen vierden feest. In Den Haag werd gisteren het Jaar van de Hond officieel begonnen in aanwezigheid van minister Verdonk van vreemdelingenzaken en integratie en mevrouw Xue Hanqin, ambassadeur van de Volksrepubliek China. Corien & ik waren van de partij en feestten met de Haagse Chinezen mee. Ik vroeg tijdens een rustig moment aan een van de feestvierende Hagenaars waarom de jaren aan een dier zijn opgedragen. Hij vertelde me dat Boeddha ooit eens alle dieren uitnodigde om Chinees Nieuwjaar te komen vieren. Maar bijna alle waren ze te druk met de beslommeringen van alledag. Ze kwamen niet naar het feest. Alleen de rat, de buffel, de tijger, de kat, de draak, de slang, het paard, de geit, de aap, de hond en het everzwijn gingen in op de uitnodiging. Toen besloot Boeddha aan elk van hen een jaar te wijden. “Deze legende van Boeddha en zijn dieren bepaalt sindsdien het karakter en het gedrag van de mensen die in het betreffende jaar worden geboren,” vond de Chinese Hagenaar. Het Chinese Nieuwjaar is ook het Lentefeest en net als ons nieuwjaarsfeest is het een happening samen met familie en vrienden. "Maar voor wij feest kunnen vieren, moet er veel gebeuren," vertelde mijn Chinese vriend. Hij legde uit dat het huis grondig moet worden schoongemaakt en alle schulden zijn afbetaald. Ook worden deurposten versierd met spreuken over geluk, rijkdom en voorspoed. Vaak hangen deze spreuken ondersteboven, waarmee de komst van een nieuwe periode wordt gesymboliseerd. Op nieuwjaarsdag mag niet worden schoongemaakt uit angst dat goed geluk wordt weggeveegd. Om diezelfde reden wassen Chinezen op die dag ook hun haar niet. Het gebruik van scharen en messen is verboden. Deze instrumenten zouden het goede fortuin kunnen wegsnijden.

Snelgroeiers sneuvelen Delft – Het is gedaan met de populier en de wilg in Delft. De gemeente wil ze kwijt en de komende jaren worden ze gekapt. Ze zijn er inmiddels volop mee bezig. Ik zie de wilgen en populieren in onze wijk dan ook stuk voor stuk sneuvelen. Het einde van de levensduur van de bomen is in zicht is en ze vergen bovendien teveel onderhoud, geeft de gemeente als reden voor de massale kap op in onze lokale krant. De gemeente geeft voortaan de voorkeur aan duurzamer soorten zoals de kastanje en de eik. Die bomen groeier minder snel, maar hebben wel een langere levensduur. Dat de populieren en wilgen onder vuur liggen, heeft te maken met de ontwikkeling van onze Prinsenstad. In de jaren zeventig verrezen er veel nieuwbouwwijken. Daarin zijn in grote getale de twee veroordeelde bomensoorten aangeplant. Het moesten immers in korte tijd volwaardige bomen zijn. Het resultaat van dat beleid is nu dat de bomen aan het einde van hun Latijn zijn. De bomen die nog een jaar of tien te gaan hebben, worden overigens toch gekapt. De gemeente geeft als reden dat de bomen inmiddels erg groot zijn en steeds meer onderhoud vergen. Het is kennelijk ondoenlijk om ze allemaal te snoeien en hun laatste jaren te laten volmaken. Vooral de wilg heeft veel onderhoud nodig. Deze bomen hebben last van de watermerkziekte. Hij sterft langzaam, de takken vallen eraf en hij wordt gevaarlijk. Maar gelukkig is het uitgangspunt van de gemeente dat elke omgezaagde boom wordt vervangen.

Polonaise Helmond – Bij het zien van deze foto denken jullie wellicht dat mijn kleinkinderen Benthe en Sietske alvast een beetje aan het oefenen zijn voor het carnaval. Dan heb je het mist. Dat behoeven ze helemaal niet te oefenen. Saskia maakte voor ODD foto’s van de groene plant met haar kinderen. De meiden vonden dat het te lang duurde en werden er een beetje melig van. Toen mama zei dat het klaar was, liepen ze zó samen weg.

Tekenatelier Nienke, Dieuwertje & Emma Veldhoven – Nu Emma ook op de peuterspeelzaal zit, worden we bedolven onder stapels tekeningen! De deur van de koelkast is zo vol. Als je op de koelkastdeur klikt zie je een tekening met vetkrijt van Dieuwertje. Eerst wat halen met groen en daarna vakjes inkleuren, had ze zelf bedacht. Ook de tekening van Nienke over eenzame berg hangt er natuurlijk. Op de koelkastdeur zie je ook een collectie kangoeroes. De meeste daarvan zijn van Emma! Een bijdrage van Saskia

De eenzame berg Veldhoven - Hobbits houden van lekker eten en zijn weinig avontuurlijk aangelegd. Natuurlijk is er een uitzondering. Bilbo Balings is de uitzondering, al weet hij dat zelf nog niet. Op een dag komen er dertien dwergen, vergezeld door de beroemde tovenaar Gandalf, bij Bilbo om een feestje te vieren in zijn hobbithol. Het is een afscheidsfeestje. De volgende dag gaat de groep op reis naar de Eenzame Berg om een schat te zoeken. Tot zijn grote schrik stelt Gandalf voor dat Bilbo meegaat als het veertiende lid van de expeditie. Voor hij het weet, is hij op avontuur en komt hij in aanraking met trollen, reusachtige wolven, spinnen, aardmannen en niet te vergeten de oude draak Smaug. Nienke weer daar inmiddels alles van. Zij leest samen met haar pappa het boek van Tolkien. Ze maakte deze tekening van het verhaal. Saskia licht in een mailtje de tekening toe:”Nienke maakte een tekening van de eenzame berg waar Bilbo naar een schat gaat zoeken. Bilbo staat boven op de berg, de andere figuurtjes zijn dwergen die hem helpen. In de lucht vliegen krassende kraaien. De groene stalen geven aan, dat aan die kant van de berg de schat ligt.”

De groene plant Delft – Een paar keer per week worden wij gebeld door een van de kleinkinderen. Als ze vinden dat ze iets te melden hebben, bellen ze op. Gisteren was het Dieuwertje die meldde dat ze twee giraffes had gemaakt van duplo. Een feit waarvan ze vond dat opa dat zeker moest weten. In een kort gesprekje verneem ik dan de kleur en de grote en spreek mijn bewondering uit. Ook Emma kwam nog even aan de lijn. Zij heeft nog niet zo veel te melden, maar doet gewoon graag mee aan het telefoonritueel. Benthe belde ons vorige week vrijdag op met de mededeling dat ze op het punt stond te stad in te gaan. “Wat gaan jullie daar doen?” vroeg oma. “We gaan een groene plant kopen. Voor op het plekje van de kerstboom”, lichtte onze kleindochter toe. “Aha, van de reclame kerstboom eruit, kamerplant erin”, begreep oma. Benthe kende de reclameleus niet, maar vond het een aardig idee van oma. Daarna kwam ook Sietske nog even aan het apparaat. Ze babbelde eerst met oma en vroeg daarna naar opa. Ik begreep dat iedereen al met de jas aanstond en hoorde haar pappa vragen: “Zullen we gaan?” “Ik ben nog niet klaar met opa praten”, antwoordde de kleine meid kordaat. De volgende dag belden de kleindochters weer op om het resultaat van de zoektocht naar een plant te melden. Benthe vertelde dat ze niet alleen een groene plant hadden gekocht, maar dat zij en haar zusje allebei een plant met bloemen hadden gekregen. Ze omschreef de plant zo goed dat wij meteen begrepen dat het om een orchidee ging.“We sturen wel een foto”, beloofde ze spontaan. De foto’s zijn zoals jullie zien inmiddels gearriveerd.

Een wijnkast begint bij 144 flessen Delft – Het is soms moeilijk om iets simpels als een verpakking weg te gooien. Ik vraag me dan af of ik het nog een tweede leven kan geven. Het fraaie doosje of leuke blik staat vaak nog enige tijd in de keuken op het kabinet, maar eindigt uiteindelijk toch in de afvalbak. Alleen een theeblikje kent al enige jaren een tweede leven. Daarin zitten de paperclips. Ik maak een uitzondering voor wijnkistjes. Zo’n kistje waarin één fles past, heb ik al eens omgetoverd tot een ledikant voor een Barbie. Voor de kistjes voor twee of zes flessen kan ik geen bestemming vinden. Een kistje waarin de slijter twaalf flessen aflevert heeft meer mogelijkheden. Daarvan heb ik al eens een aardige poppenbedje gemaakt. Dat maken gaat overigens niet verder dan schilderen. Ik ben niet zo handig. Handige jongens kunnen veel meer met zo’n kistje. Deze week schilderde ik weer zo’n kistje voor twaalf flessen. Het is ditmaal bedoeld als opslagruimte voor de huisgemaakte jam van Corien. Ik België zag ik in een restaurant een heel fraaie kast gemaakt van dergelijke kistjes. Zo’n kistje heeft immers de perfecte afmetingen van een lade. Daar kun je – als je een handige doe-het-zelver bent – zomaar een kast omheen timmeren. Een aanwinst voor de keuken. Klik maar eens op de foto’s. Het linkerpaaltje toont mijn jamlade en het rechter de wijnkast. Voor die kast moet je wel twaalf kistjes met elk twaalf flessen wijn ledigen. Mocht je 144 flessen een beetje veel vinden, dan kun je natuurlijk ook een deal sluiten met je lokale slijter. Die moet ook van z’n kistjes af.

Losbandige Belgische vrouwen Namen – “Pas op voor losbandige vrouwen” is wellicht een waarschuwing die wettelijk verplicht zou moeten worden in cafés en andere gelegenheden waar mannen en vrouwen elkaar op informele of anderszins toevallige manier ontmoeten. De tekst zou zwart op wit op een bord moeten staan dat nadrukkelijk boven de bar hangt. Zodat iedere man die in de barspiegel een vrouw ziet naderen toch nog vlug even die laatste waarschuwing kan meepakken. In het Namense café ‘Le Prince Baudouin’ hing die waarschuwing. De tekst was onderwerp van discussie in ons groepje. Zou het als grap bedoeld zijn? Of was een dergelijke waarschuwing zeer op zijn plaats en moeten mannen in België ernstig worden gewaarschuwd tegen de gevaren van losbandige vrouwen. Ik keek voorzichtig om mijn heen of ik wellicht een losbandige vrouw zag. Ik weet natuurlijk niet zo goed hoe die er uit zien, maar durfde geflankeerd door degelijke dames als Corien en Annefien wel voorzichtig om mij heen kijken. Na enig gluren ontdekte ik in een donkere hoek van het café een vrouw. Ze zat helemaal alleen aan een tafeltje en spiedde in het rond. Zou dit nu een losbandige vrouw zijn? Ze zag dat ik naar haar keek en knikte vriendelijk naar me. Dat zag er niet zo losbandig uit. Maar waarom dan die waarschuwing? Toen ze even niet oplette maakte ik een foto van haar, klik hier maar en oordeel zelf.

Beter met de jaren of seconden? Delft – Sander vertelde me onlangs dat er nu een machine is die het mogelijk maakt om het rijpingsproces van wijnen enorm versnellen. Het is een uitvinding van de Japanse wetenschapper Hiroshi Tanaka. De man werkte vijftien jaar aan een elektrolyse-apparaat waarmee hij in vijftien seconden goedkope nieuwe wijn kan omtoveren in een dure rijpe wijn. Rode wijnen worden complexer, terwijl witte wijnen door behandeling met het apparaat droger worden. Hiroshi Tanaka baseert zich op het principe van elektrolyse (een scheikundige methode waarbij met een elektrische stroom verbindingen en elementen worden gescheiden). De wijn gaat samen met kraanwater door de smalle buisjes van het elektrolysetoestel van Dr. Tanaka. Daarna worden water en wijn weer van elkaar gescheiden door een membraan dat ionen uitwisselt. Tanaka zegt op zijn baanbrekende uitvinding inmiddels patent te hebben. Heel verstandig want hij wint jaren met zijn vinding. Door de elektrolyse worden de waterstof- en zuurstofatomen rond de alcoholmoleculen razendsnel herschikt, een rijpingsproces waarvoor de natuur in normale omstandigheden jaren nodig heeft. Het toestel kan vier liter wijn per minuut omzetten. Ik denk dat in Frankrijk – waar de wijncultuur een heilige hoeksteen van de beschaving is – de wijnverbouwers verbleken bij de gedachte aan deze methode. Ik ben ook nog niet overtuigd dat een machine goedkope wijn kan omtoveren tot een feest voor de smaakpupillen. Het natuurlijke proces van rijping kan dan misschien worden nagebootst, het kan volgens mij nooit de plaats innemen. De wijnindustrie reageert dan ook vooralsnog voorzichtig op de mogelijk fenomenale doorbraak, maar houdt tegelijk de bezigheden van de Japanse wetenschapper scherp in de gaten.

Gebakken peren Delft – Ik herinner me dat we thuis peren aten als groente. Net als appelmoes aten we ook gekookte peren als een groente. Ik ontwikkelde er als jongen geen grote liefde voor de vruchten voor. Ik vond het te zoet. De peren verdwenen later van het menu, niet alleen als groente, maar ook als dessert. De peren zijn echter weer helemaal terug. Zeker nu in de winter, de echte perentijd. We eten gekookte peertjes nu echter als dessert. Met vla, yoghurt of ijs en bestrooit met geroosterde amandeltjes. We koken ze in wijn. In Glühwein, die we kantenklaar kopen, of gewoon in een eerlijke bordeaux met een kaneelstokje. Het levert een simpel maar overheerlijk dessert op. Kleindochter Sietske is een grote liefhebster van onze peertjes bleek laatst toen we het weer op het menu hadden. Ze wilde er eerst eentje proeven. Dat beviel haar goed en ze wilde er graag nog meer. De donkerrode peertjes waren een smakelijke attractie. Sander vertelde me de zondag daarop dat zij de peertjes niet in rode wijn, maar in rode port koken. Dat klonk erg smakelijk. We hebben dus de volgende keer de peertjes ook in rode port gekookt. Hij heeft gelijk: het levert inderdaad een heerlijk dessert op. Terwijl ik gisteravond mijn peertjes verorberde, vroeg ik me af of er nog meer varianten zijn. Met andere woorden, hoe maken jullie de peertjes klaar? Wie heeft er een tip voor een peertjesrecept.

De eindeloze oorlog Delft – Zondagmiddag bezochten Corien & ik het legermuseum om de tentoonstelling gewijd aan de portretten van veteranen uit de Tweede Wereldoorlog te zien. De foto’s zijn gemaakt door de Delftse fotograaf Martin Roemers. Hij won er onlangs de tweede prijs mee bij de Zilveren Camera 2005. De Delftenaar fotografeerde en interviewde veertig oud-strijders uit Nederland, Groot-Brittannië, Rusland en de Verenigde Staten. De foto’s zijn behalve op de tentoonstelling ook terug te vinden in het boek De eindeloze oorlog. De foto’s zijn nog tot het eind van deze maand te zien in het Legermuseum. We staan hier bij twee van de veteranenportretten. Links Nikolai Gavrilov, hij werd geboren in Rusland in 1922 en diende in het Rode leger. De vrouw naast hem is zijn landgenote Polina Svjatogorskaja. Zij werd geboren in 1925 en was ondanks haar jeugdige leeftijd – ze was 16 jaar – in de oorlog operatieassistente. Ze vertelt in het boek: “Tijdens mijn eerste operatie werd een been geamputeerd. De dokter gaf mij het been. Ik wilde het teruggeven en zei: ‘Maak dat been weer vast’. Toen zeiden ze dat ik het moest gaan begraven.” Het meisje vluchtte huilend naar buiten met het been. Uiteindelijk hebben enkele soldaten het been begraven voor haar. Roemers fotografeert vaker onderwerpen rond het thema vrede en veiligheid. Daarmee won hij al twee keer de hoofdprijs bij de Zilveren Camera. Hij won in 2000 met een reportage over Nederlandse militairen op de Balkan. In 2002 won hij de prijs met een fotoserie over de vredesoperatie in Afghanistan, waar ook Nederlanders bij betrokken waren.

Dubbelganger Delft – Iedereen heeft een dubbelganger, beweert men. Ik ben mijn ‘look alike’ nooit tegengekomen. Wel ben ik op straat eens aangesproken door iemand die zeker wist mij te kennen. Het gebeurde in Parijs en de man beweerde mij in Israël te hebben ontmoet. Mijn ontkenning bracht hem slechts enigszins aan het twijfelen. Hij verontschuldigde zich, maar ik zag aan zijn gezicht dat hij alleen maar geloofde dat ik het vergeten was. Pas toen hij hoorde dat ik een andere naam had, geloofde hij me. In een lichte verwarring vervolgde hij zijn weg. Het is een hele business geworden. Dubbelgangers van beroemde mensen verdienen er een aardige boterham aan. Je kunt ze op het internet boeken. Onlangs was ik met Corien in de Ikea-vestiging in Delft. Corien wees mij op een grote reclamefoto bij de bloempotten. ”Aan wie denk je? vroeg ze. Zonder aarzelen zei ik: ”Nicht Corrie in Barrie” Zij had dezelfde associatie bij de foto. Ik maakte een plaatje van de foto. Wat vinden jullie?

Hulpagent Karsten Helmond – Donderdag deed Saskia haar zoon Karsten weer eens het T-shirtje van opa’s werk aan. Het wordt hem te klein. Ik denk dat het de laatste keer is geweest dat hij het aan gehad heeft”, schrijft Saskia in het mailtje erbij. Karsten lag in de box lekker te spelen met zijn speelgoed. Zijn mams had de knuffelhond lekker dicht bij zijn buik gehangen. Zo kon hij er goed bij. Karsten zag kans ook de aap die schuin boven hem hing te arresteren. Met een brede lach ging hij tegelijk aan de slag met de ingerekende aap en hond. Een buitengewoon krachtig optreden van de hulpagent. Hij handhaaft de orde in de box. Je moet ergens beginnen. Toch?

Belgische humor Brussel – Grappen maken over Belgen doen we niet meer. Dat kunnen de Belgen nu zelf veel beter. In cafés, op treinstations, zomaar op straat, ja overal hebben ze verborgen camera’s geplaatst. De resultaten daarvan zijn heel aardig. Klik maar eens hier voor een goede Belgische grap.

Little Pink Lady Delft – Afgelopen zondag kwamen Saskia & Sander samen met hun kinderen even op bezoek. Als eerste kwam Dieuwertje binnen. Ze droeg twee bossen tulpen. Eentje voor oma en eentje voor opa. De bloemen kleurden prachtig bij haar truitje. Ze zag eruit als een echte ‘Little Pink Lady’. Het plaatje bracht deze ‘Tea Party Poem’ over het roze lieveheersbeestje in mijn gedachten. Ladybug Dressed in Pink Chorus Ladybug, ladybug dressed in pink Seeing you has made me think I’m inviting friends to tea Won’t you come along with me The dragonflies will all be there Bees have honey and like to share The noisy crickets play guitar Trails of ants come from afar Chorus Ladybug, ladybug dressed in pink Seeing you has made me think I’m inviting friends to tea Won’t you come along with me Pink is cool. Pink is sweet Let’s all have a real pink treat All the cups and cakes are pink And pink lemonade for your drink Chorus Ladybug, ladybug dressed in pink Seeing you has made me think I’m inviting friends to tea Won’t you come along with me

Goed gemutst Delft – Gistermiddag bracht de post de 41ste editie van het ”Offisjeel Jaorblad vur de Carnaval”. Of zoals de carnavalsvierders hem noemen de Spurriezeierskrant. Corien & ik hebben de kleurige krant inmiddels helemaal doorgenomen. Adrie is de goed gemutste vurzitter (voorzitter) van de carnavalsvereniging van de Helmondse wijk Stiphout. In zijn voorwoord dankt hij alle medewerkers en kondigt alle carnavalsevenementen aan. Pastoor Jo van Kessel schreef ook weer in het blad. Hij denkt dat het feest van de zotheid ook dit jaar weer een spetterend feest wordt. Volgens hem houdt het bekende spurrienat het hart en lijf gezond en creatief. Ook Fons Jacobs, de burgemeester van Helmond, schrijft iets in de nieuwe carnavalskrant. Hij is een stuk stichtelijker dan de pastoor. Hij meldt dat aan de vooravond van Aswoensdag de bloemetjes worden buiten gezet en de koektrommel helemaal leeggegeten om daarna aan de veertig dagen vasten te beginnen. De burgemeester twijfelt wel een beetje. Hij denkt dat de christelijke waarden van de Vasten, waarin de loutering van lichaam en geest kon plaatsvinden, nog door weinigen worden nageleefd. Hij roept op tot een moderne versie van het vasten, gericht op een beter begrip tussen alle mensen in onze samenleving. Misschien moeten de spurriezeiers en spurriezeierinnekes dan maar beginnen met een bezoek aan pastoor Jo van Kessel op Aswoensdag. Corien & ik kwamen in ieder geval al helemaal in de stemming door de kleurige carnavalskrant. Op de site van de spurriezeiers kun je meer lezen over de komende carnavalsevenementen.

Als je dasje maar goed zit Berlijn – Belangrijke gebeurtenissen werpen hun schaduw ver vooruit. En wat is er nu belangrijker dan voetbal. Het land komt zo’n beetje tot stilstand als het Nederlands elftal deelneemt aan een groot toernooi. Het duurt nog 141 dagen tot het wereldkampioenschap voetbal in Duitsland losbarst. De kranten zijn inmiddels volop begonnen met hun voorbeschouwingen. De oranjehandel is ook weer op gang gekomen. De plastic bos wortels, de oranje pruik, een oranje opblaaskroon, een oranje muts met gele vlechten. Er zijn volop oranje hoofdtooien voor fanatieke supporters. Het absolute dieptepunt is ook al bereikt: een plastic oranje ‘Stalhhelm’. De producent beweert dat het bedoeld is om de Duitsers ‘te plagen’. Zou voetbal dan toch oorlog zijn? De Duitse politie gaat in ieder geval niet zomaar uit van de veronderstelling dat het wereldkampioenschap voetbal een gezellig sportfeest is. Ook de Duitse dienders zijn zich aan het voorbereiden. De Duitse politiemensen hebben van hun minister te horen gekregen dat zij er netjes uit moeten zijn. Geen drie-dagen-baard, geen piercings en graag een traditioneel kapsel. Terwijl de horde oranje nazi-helmen plaats neemt op de tribune om de Duisters ‘te plagen’, zorgt de Duitse diender ervoor dat zijn dasje recht zit.

De traditie houdt stand Helmond – In het Helmondse Elkerliek ziekenhuis begint de kerstmorgen driestemmig. Daar zorgen Marlotte, Jolijn en Maartje, de muzikale dochters van Ad & Els voor. Dat is inmiddels een mooie Helmondse kersttraditie geworden. Ook de afgelopen kerst werd die traditie in ere gehouden. Ik ontving er voor ODD een foto van. ”De tekst komt later”, beloofde Ad. Het was druk op zijn werk, er stonden steeds files, de computer was kapot en de e-mail deed het niet, het sneeuwde veel en de vaatwasser deed het niet. Dus het kwam er niet van. De foto wilde ik jullie toch niet onthouden. Vandaar deze verlate kerstfoto.

TV slecht voor seksleven Delft – Denk je er over om een tv op je slaapkamer te plaatsen? Weet dan dat het heel slecht is voor je seksleven. De Italiaanse seksuologe Serenella Salomoni heeft de gevolgen van het tv-kijken in bed wetenschappelijk onderzocht. Samen met haar team onderzoekers kwam zij tot de conclusie dat tv-kijken in bed slecht is voor het liefdesleven. Mensen met een televisie op hun slaapkamer, hebben de helft minder seks dan stellen zonder tv op hun slaapkamer. Dit blijkt uit haar onderzoek onder ruim vijfhonderd stellen. Italianen zonder televisie op hun slaapkamer, hebben gemiddeld acht keer per maand seks. Zodra er een tv op de slaapkamer staat, daalt dit aantal naar vier keer per maand. Het zijn vooral de gewelddadige films en reality programma's die het seksleven vernielen.

Dieuwertje kokkerelt ook Veldhoven – Jaren geleden (zo voelt dat) begon Nienke te helpen in de keuken. Dieuwertje geniet erg van lekker eten, maar helpen met koken gebeurde eigenlijk niet. Maar onlangs stonden alle drie de dames even in de keuken om te assisteren bij de bereiding van de pastasalade. Dieuwertje vond het geweldig: zij mocht de tomaten in stukjes snijden. Dat deed ze prima, de salade was heerlijk! Een bijdrage van Saskia Ook zin in pastasalade? Dan zijn hier en hier, en hier en hier en hier wat suggesties.

Wachtende boom Veldhoven – Na de kerst stond de kerstboom in de tuin te wachten totdat hij afgevoerd kon worden. Helaas was de groenbak al vol en moest de boom een weekje wachten. Helaas? Nienke dacht het niet. Ze vond het helemaal niet jammer. Ze vond hem alleen heel erg kaal en daar moest iets aan gebeuren.

Wentelteefjes Veldhoven – Wentelteefjes zijn jummie, zeker als het koud is en vooral als je er zelf suiker en kaneel op mag doen! Hebben jullie ook zin? Dan zijn hier de ingrediënten en de bereiding. Ingrediënten 8 sneetjes oud witbrood 2½ dl melk 2 eieren 1 theelepel kaneel 25 gram suiker kaneel boter basterdsuiker Bereiding Klop in een kom de eieren met kaneel en suiker. Roer er vevolgens de melk door. Snijd de korstjes van het brood en laat de sneetjes in het melkmengsel weken, tot ze geheel doordrongen zijn van het vocht. Verhit de boter in een koekenpan en bak de sneetjes langzaam aan beide kanten lichtbruin. Serveer de wentelteefjes warm met basterdsuiker en kaneel bestrooid. Een bijdrage van Saskia

Creatief met speelgoed Veldhoven –Dat is wel een goeie titel voor deze foto. Het afdruiprek werd trouwkoets, opa en oma-pop werden tot bruidspaar. Ze hadden ook een baby (beer), die sliep onder de pannenlap en het eten lag achter in de koets. Speelgoedpatatjes en wc-rolletjes waren de juichende menigte. Geweldig toch? Een bijdrage van Saskia

Opa weet raad Delft – Karsten huilt. Hij heeft gegeten. Hij is verschoond en toch huilt hij. Het is spitsuur in huis bij oma & opa. De zusjes van Karsten moeten naar bed. Ze moeten in bad en voorgelezen worden. Daar kan nu even geen huilende baby bij. “Ga maar even naar opa, die weet er wel wat op”. Als mama en oma weer beneden komen en de meisjes stil in bed liggen, is ook Karsten stil. Ook opa ademt heel regelmatig.

Proberen Givet – De Belgische Ardennen dagen uit tot wandelen. De weidse uitzichten, de beboste vergezichten en de pittoreske dorpjes vragen er gewoon om. Het is dus vanzelfsprekend dat ook ons gezelschap op vakantie in de Ardennen die uitdaging niet kon weerstaan. Na een eerste korte wandeling – in een straf tempo – over de heuvels vlak bij ons huisje, wilden de dames uit ons gezelschap nog een stapje verder gaan en een wandeling van tien kilometer ondernemen. Ze vroegen aan Ad of hij hen met het busje naar Beauraing wilde brengen. Ze zouden dan terug lopen. De anderen bleven thuis. Helaas de Ardennen bleek nog een uitdaging te herbergen: de uitverkoop. Eenmaal in het plaatsje aangekomen wilden de dames voordat ze gingen wandelen nog even wat winkels bezoeken. Ad kon dan de pakjes met het busje meenemen. Maar ach van het een komt het ander. Je hebt dat soort dingen nu eenmaal niet in de hand. Voordat je het weet zit je met z’n allen gezellig te lunchen en groeit het aantal winkels dat je moet bezoeken steeds maar verder. Jullie begrijpen het al. Van wandelen kwam niets meer. Daarvoor moeten de dames nog maar eens terugkeren naar deze landstreek. Ik geef ze groot gelijk. Je moet alles proberen. Dat dachten Adrie en ik ook. Wij besloten om die dag een eindje te gaan toeren door het heuvelachtige landschap en op die manier te genieten van de vergezichten. Maar ook onze plannen wijzigden zich in de loop van de rit. We eindigden uiteindelijk in een gezellig café in het Franse Givet. We zaten daar in de serre en bekeken de wandelaars op het leuke pleintje voor de kerk en het stadhuis. In de serre hing een poster van Picon. Die had ik al eerder gezien en omdat ook ik vind dat je alles moet proberen, schafte ik een fles van deze oranjelikeur aan. Je maakt er een heerlijke biercocktail mee. Liefhebbers moeten maar eens bij me langs komen om een glas te proeven. Ook Adrie ondersteunt de gedachte dat je alles moet proberen. “Ik voel me wel een beetje schuldig”, zei hij, “terwijl de dames tien kilometer de berg op ploeteren, zitten wij hier gezellig te keuvelen in een café”. Ik troostte hem met de gedachte dat de wandeling de keus van de dames zelf was. Hij knikte opgelucht. Wij wisten toen immers nog niet dat de dames ook verleidingen niet kunnen weerstaan. Plots viel ons oog op een reclamebordje op ons tafeltje. Het prees kerstbier aan. “Zei jij net niet dat we alles moeten proberen”, vroeg Adrie, wijzend op het bordje. We waren het snel eens en bestelden een glas kerstbier. De advertentie had niet overdreven. Het amberkleurige bier smaakte ons uitstekend. Omdat we het niet te laat wilden maken, gingen we aan het eind van de middag toch maar weer op huis aan. We wilden thuis zijn voordat onze doodvermoeide vrouwen van de wandeling thuiskwamen. We waren daar toch wel een beetje bezorgd over. Op de terugweg passeerden we echter een wijngroothandel. Adrie wees er op en zei:”Alles proberen?” Lachend parkeerden we de auto en begaven ons tussen de honderden flessen wijn. Het leek wel of de gastvrouw ons kende, want ze vroeg wijzend op de wijn waar wij naar keken: “Proberen heren?” Dat deden we en even later liepen we elk met een kistje wijn weer naar de auto. Toen we enigszins uitgelaten thuiskwamen waren de dames tot onze verbazing al lang thuis.

Van dominees naar trucks Delft – Zouden er nog mensen zijn de postzegels sparen? Vast wel, maar toch lang niet meer zo veel als vroeger. Postzegels zijn uit. Er wordt nog wel gespaard, alleen heel andere zaken. Er is een hele evolutie geweest in het sparen. Annefien is daarvan een goed voorbeeld. Zij is van huis uit een echte spaarder. Een rasverzamelaar. Ik herinner me nog uit de jaren zestig dat zij foto’s van dominees uit de radiogids knipte. Met de uitgeknipte foto’s had zij een indrukwekkende collectie predikanten aangelegd. Het was een verzameling waar ze reuze trots op was. Ik weet niet of ze de predikantencollectie nog heeft, maar ik vermoed dat haar interesse inmiddels wat is afgenomen. Zo gaat dat met verzamelingen. Maar verzamelen doet Annefien nog wel. Alleen heeft iets heel anders haar interesse opgewekt. Ze vertelde me toen we in het Belgische Houyet in een boekhandel stonden dat ze tegenwoordig trucks verzamelde. Ze toonde me de Coca-Cola kersttruck die er werd verkocht. ”Kijk deze heb ik al”, vertelde ze me trots. Ze vertelde vol vuur over haar nieuwe collectie die ze nu aan het opbouwen is. Mochten jullie dus nog een truck (over)hebben dan doe je daar Annefien een reuze plezier mee.

Beeldige associatie Eindhoven – “Het ene woord haalt het andere uit”, luidt het gezegde. Dat dit niet alleen voor woorden geldt, maar ook voor beelden bewijzen Marieke en haar vriendin Isis. Ze hebben samen een site opgezet met als onderwerp beeldassociatie. Isis begon met een zelfportret, daarna volgde natuurlijk een portret van Marieke en daarna volgde……… Zelf schrijven ze: ”Waar denk je aan als je wolken ziet? "Aan een giraffe met een hele lange nek!", zegt Isis. Denk je nu: "Huh, hoe komt ze daar nu op?" De dames rijgen de beelden op hun site aan elkaar en roepen ons op ook te fantaseren: ”Kijk, associeer en laat je fantasie vooral de vrije loop! Dan rijgen de beelden vanzelf aan elkaar en vormen misschien wel een verhaal. En het leukste is: Elk (beeld)verhaal is even gevarieerd als de wereld zelf!” Ik begrijp dat jullie nu nieuwsgierig zijn naar de andere beeldjes. Klik daarom hier voor meer beeldassociatie. De nieuwe site heeft ook een plekje gekregen op de linkpagina van ODD. Dan kunnen jullie regelmatig even kijken hoe het beeldverhaal verder gaat.

In de greep van ijzel en sneeuw Gemert – Op vrijdag 30 december vertrokken we – zoals jullie al eerder op ODD lazen – naar de Belgische Ardennen. Dat vertrek werd anderhalf uur vervroegd omdat het KNMI een weeralarm had afgegeven. We moesten rekening houden met zware overlast door sneeuwval, regen, ijzel en gladheid. Het weerbureau waarschuwde dat wind, sneeuw en ijzel een combinatie oplevert die het verkeer urenlang kan verlammen. Dankzij deze vroege waarschuwing konden wij onze maatregelen nemen en ruim op tijd vertrekken. Terwijl in Nederland in grote delen van het land het bus- en tramverkeer al was uitgevallen, kwamen wij nog net voor de grote kou en sneeuwval aan. Onze gastheer vertelde ons – terwijl hij ons door de woning rondleidde – dat in verband met de hevige sneeuwval wegen in Noord-Frankrijk en de Belgische Ardennen waren afgesloten voor het verkeer. Waarom kom ik nu zo uitgebreid terug op het winterweer? Ik wilde alleen maar even uitleggen hoe ik aan de foto van Onke met haar zoontjes Wes en Daan kwam. Omdat we eerder vertrokken, besloot ik namelijk om Cor op te halen in Gemert. En terwijl Cor zijn ontbijtje at, babbelde ik even met ze en nam de foto.

Horen, zien en zwijgen Houyet – Als je met tien (schoon)zussen en broers/zwagers een week in een huis in de Ardennen woont, is er één heel belangrijke gedragsregel. Je moet horen, zien en zwijgen. Je maakt heel wat samen mee. Je komt elkaar tegen in de badkamer, de keuken, de kamer en in de auto. Je trekt samen door de steden en dorpen. Je bezoekt samen winkels, kerken en andere monumentale gebouwen. Je schuift samen aan tafel in restaurants. Eten we in een visrestaurant, een Italiaans of een Frans restaurant? Het zijn allemaal vragen waar je samen uit moet komen. Wilt u weten hoe dat is gelopen? Helaas. Ook ik moet horen, zien en zwijgen. Maar ter geruststelling kan ik wel verklappen dat we een heel leuke week hadden met elkaar.

Groeten uit Manoah Manoah – Tonnie & Len wonen al weer enige tijd in hun nieuwe woning in Manoah. ”Een gezellig en erg Hollands dorpje, piep klein, maar wel leuk om met dezelfde mensen om te gaan die je al jaren van de kerk kent” schrijft Tonnie daarover in een mail. Ze stuurde dit fotootje. ” Net voorbij de palmboom is onze kleine villa” schrijft ze daarbij. Ze vraagt of we iedereen de groetjes willen doen en ” to all een gezond en gezegend Nieuw Jaar” schrijft ze daarbij.

Soldes in Namen Namen – Op woensdag reden we in twee auto’s naar Namen. Ad & Els en Pieter Jan & Nellie die eerder dit jaar in deze Belgische plaats logeerden, hadden dit geadviseerd. ”Namen is zeer de moeite waard”, wist Pieter Jan nog. Ad beaamde het onmiddellijk:"Namen is een juweel van een plaats met heel wat leuke bezienswaardigheden." Nellie bracht ons naar de eerste. Kordaat stapte zij rechtstreeks op haar doel af: een handwerkzaak. De winkel bleek gesloten. Maar op ons aanbelden kwam een goed gevulde madam naar voren. Zij ging stoppen met de zaak en bood zeventig procent korting aan. De dames in ons gezelschap uitten een gelukskreetje en stortten zich voorover in de lades met garen en band, knoopjes en ritsen. Beladen met tasjes kwamen zij geruime tijd later weer buiten. Op dinsdag was de uitverkoop begonnen in België en de stad hing vol met bordjes ‘Soldes’. Dit leverde een grote uitdaging op. We begrepen wel dat we iets leuks moesten doen, iets anders dan winkelen, maar de verlokkingen van al die soldesbordjes waren te groot. We zagen dus niet veel van Namen, maar wel alles van Blokker, Het Kruitvat, H&M en al die andere zaken met dat prachtige bordje in de etalage. In de winkels vormde zich al gauw een kluwen van luidruchtige Hollanders die elkaar wees op de vele koopjes. Ik vind dat de reisbrochures in de toekomst de data van de uitverkoop in België maar in de legenda moeten opnemen. Zodat met een klein symbooltje wordt aangegeven waar er iets te halen valt voor de buitenlandse toerist. Het resultaat na ons dagje Namen is nu dat alle dames een strijkijzer hebben aangeschaft. Hadden ze die dan niet? Ik hoor het jullie vragen. Natuurlijk hadden ze die wel, maar deze waren goedkoop. Er werden ook stapels handdoeken en washandjes aangeschaft. Truien, jassen en kompassen, laarzen, schoenen en sokken, honingmosterd en azijn en een bloeddrukmeter. Te veel om op te noemen. Eigenlijk ook te veel om mee naar huis te nemen. Toch gingen we aan het eind van de dag nog even terug naar het handwerkwinkeltje. Dat was immers nog niet helemaal leeg gekocht en we beschouwden dan inmiddels wel als het doel van deze vakantie-excursie.

De Heiligen van Dinant Dinant - Op een van de oevers van de Maas ligt de Collegiale Notre-Dame kerk met de karakteristieke bolvormige klokkentoren. De kerk staat hier - natuurlijk niet in deze vorm - al enige tijd. De legende wil dat Sint Materne in 320 na Christus een oratorium bouwde aan de voet van de rotsen hier langs de Maas. We brachten er maandag een bezoekje aan. De toren was in het begin van de vorige eeuw de oorzaak van een stevige ruzie in de stad. Tijdens de restauratie in 1924 wilden sommigen het dakgedeelte van de kerk terugbrengen in de oorspronkelijk staat van voor de 16de eeuw. Dat betekende een scherpe spits op elke toren. De mensen die de bolvorm wilden behouden, wonnen en de bolvorm bleef. Ik vind die nu juist zo typerend voor deze kerk. Overigens was die bolvormige klokkentoren toen hij in 1566 geplaatst werd eigenlijk bestemd voor het stadhuis. De kerk vond men toen toch belangrijker. We wandelen geruime tijd door het gotisch monument en bewonderden de vele kunstwerken. Er is fraai beeldhouwwerk en kunstig houtsnijwerk. De koperen kroonluchters, in zogenaamde dinanderie, uit de 18de eeuw zijn zeer de moeite waard. Ad wees erop. Er is een ruimhartige aanwezigheid van Heiligen. Men heeft niet echt een keus gemaakt tussen hen. We zagen natuurlijk O.L. Vrouw (zij is de patrones van de kerk), maar ook Sint Niklaas, Sint Pieter, Sint Perpetuus, Sint Lambertus, Sint Julie Billiart, Sint Materne en Sint Hubertus. Om er maar een paar te noemen. De heilige Franciscus en Cornelia ontbraken echter en die horen daar ook bij. Toch?