Wintersport op de Veluwe Apeldoorn – De winter heeft ons wel overvallen. Met drie vriendinnen had ik een afspraak om twee dagen even ‘lekker weg’ te zijn. Vrijdagmorgen vertrokken we met de auto naar Apeldoorn. Daar hadden we twee kamers geboekt in een hotel naast Paleis ‘Het Loo’. Lekker met sauna en zwembad en lekker eten. En de volgende dag een bezoekje aan het paleis met een koffieconcert en koffie met gebak. Maar eerst zouden we vrijdagmorgen een bezoek brengen aan het Natuurpark ‘de Hoge Veluwe’ en het Kröller-Mullermuseum. We vertrokken om halftien ’s morgens en na een dik uur rijden kwamen we bij de ingang van het park. GESLOTEN! i.v.m. het slechte weer. Te gevaarlijk, er zouden wel eens takken op ons hoofd kunnen waaien. “Wat een onzin,” vonden we. We waren zwaar teleurgesteld. Dat beetje natte sneeuw kon toch geen kwaad. Naast de ingang was een gezellig restaurant. We besloten daar een kopje koffie te drinken. Het werden er twee en een stukje appeltaart. Na anderhalf uur en veel plezier en slappe lach kwamen we weer buiten. Tot onze verrassing was het echt winterweer geworden. Het sneeuwde en waaide en dus renden we naar de auto. Het was inmiddels tussen halfeen en één uur. Nu verder richting Apeldoorn. Het was nog niet echt een witte wereld maar na een minuut of tien kwamen we op de A 50 en stonden plotseling in een file en…..een witte wereld! Het ging allemaal zo snel dat we nog niet echt beseften dat we nog heel ver van onze bestemming af waren, ondanks de schamele 13 kilometer die we nog af te leggen hadden. Stapvoets 5 à 10 km per uur rijdend. Het was spekglad. We reden in het sneeuwspoor van de auto’s voor ons. De sneeuw lag zo’n 30 cm hoog. We waren echt stomverbaasd dat in zo’n korte tijd het landschap was veranderd in een waar wintersportgebied. Maar we waren uitgelaten en heel vrolijk en genoten van het schitterende landschap. De Veluwe onder een dik pak sneeuw. Een paar uur later besloten we een afrit eerder dan nodig was van de weg af te gaan en dan maar dwars door Apeldoorn heen naar het Paleis te rijden. Heel brutaal passeerden we de lange rij auto’s, rechts over de vluchtstrook. Maar ook in Apeldoorn zaten alle wegen vol met zeer langzaam rijdende auto’s. En tot overmaat van ramp konden we straatnaambordjes en ANWB-borden niet lezen, omdat die onder de sneeuw zaten. En vragen was ook moeilijk, want als je uitstapte, zakte je tot je enkels weg in de sneeuw . Fietsers en voetgangers probeerden zo snel mogelijk thuis te komen en hadden helemaal geen zin om te stoppen en uitleg te geven. Over de autoradio hoorden we dat Nederland potdicht zat door de door het noodweer veroorzaakte files. En dat de A50 die wij zojuist net op tijd verlaten hadden nu helemaal aan het insneeuwen was. Stapvoets gingen we door de stad. Eindelijk om vijf uur kwamen we bij het hotel aan. Daar hoorden we dat de mensen die nu nog op de A50 zaten, geëvacueerd zouden worden. We hadden zes uur gedaan over dertien kilometer! Maar dat was nog niet alles. Eenmaal op onze kamer besloten we eerst naar de sauna te gaan alvorens een hapje te gaan eten. Toen viel de stroom uit! Op de tast heb ik een boekleeslampje uit m’n tas gehaald. De hele woonwijk was in donkerte gehuld. Het duurde gelukkig niet al te lang, maar in de sauna en het zwembad duurde de stroomstoring nog een hele avond. Na het eten, om half 11, bleek toch dat we alsnog naar de sauna konden. Omdat we de enige gasten daar waren sprongen we na de sauna naakt in het zwembad. Heerlijk plonzend, in Eva-kostuum in en uit het water. Tot Marjan zich ineens realiseerde dat ze gelezen had dat er camerabewaking in het hotel was. Na enig zoeken zagen we de camera, die zachtjes heen en weer bewoog. Wat zullen die knullen beneden achter de balie een lol gehad hebben. Maar Mia is ook niet gek, ze hield haar badpak voor zich, liep rustig op de camera af en zwiepte toen haar badpak over de camera. Zo, lekker puh. We hebben nog maar een rondje sauna/naaktzwemmen gedaan. Zaterdag begonnen we de dag met champagne-ontbijt en hebben toen lopend ‘Het Loo’ bezocht. We besloten vroeg naar huis te rijden, maar gelukkig ging de thuisreis zaterdagmiddag heel wat sneller. Daarom hebben we ons uitstapje afgesloten met een lekker etentje bij 'Het Barrierke' in Mierlo-hout. Een bijdrage van Nellie