Waar is Lizzy Delft – Mijn 41-jarige plaatsgenote Anne-Marie is haar hondje Lizzy kwijt. De zeven maanden oude Yorkshire terriër nam op zondag zes november de benen. Hij is nog gezien bij café De Hugo in de Hugo de Grootstraat. Het diertje rende daar weg in de richting van het Westplantsoen. In pogingen om Lizzy terug te vinden, verspreidde Anne-Marie strooibriefjes en creërde ze de internetsite Lizzyvermist.nl. Volgens de krant ontving de wanhopige hondenliefhebster vorige week woensdag het laatste levensteken. Een zoektocht in de omgeving van die plaats leverde overigens niets op. De vrouw heeft nu een tentje opgezet op een grasveld aan de Frank van Borselenstraat. Daarin heeft zij het roze mandje van de Yorkshire terriër, beddengoed, hondenbrokjes en andere lekkernijen gelegd. In haar eigen wijk heeft Anne-Marie met een jerrycan een geurspoor met kippenbouillon getrokken. Ik vrees echter dat de regen van de laatste dagen daar weinig van heel heeft gelaten. Ik hoop dat het diertje zelf ook bestand is tegen het erbarmelijke weer van de laatste week. Op haar site houdt Anne-Marie rekening met het ergste. Ze looft een beloning van €250 uit voor de tip die ertoe leidt dat ze Lizzy terugkrijgt. ”Ook voor haar ontzielde lichaampje”, zegt ze daar. Ik zou me daar geen zorgen over maken. Het diertje loopt vast niet meer ergens rond te zwerven. Het zit gewoon gezellig thuis bij iemand die de laatste tijd de krant niet heeft gelezen of de tv gezien. Dat komt voor. Vaker dan je denkt.

Voorbereiden op kerstmis Delft – Afgelopen zondag was het de eerste zondag van Advent. De Advent is de tijd van voorbereiding op het kerstfeest. Al enkele jaren krijg ik van Saskia een door haar – vaak met hulp van haar dochter Nienke – gemaakte adventskrans. Ook dit jaar bracht ze de krans naar Delft. Er staan vier kaarsen op. Iedere zondag van de Advent wordt er een kaars ontstoken. De eerste werd dit jaar aangestoken door mijn oudste kleindochter Nienke. De kaarsen symboliseren ‘het Licht der wereld’, waarnaar wij met Kerstmis uitzien. De adventskrans is gemaakt van dennengroen. Groen dat de winter trotseert. Het paarse lint dat in het groen zichtbaar is, spoort aan tot bezinning en inkeer. De dominee draagt in de adventstijd een paars kazuifel. Paars is immers de kleur van bezinning, boete en bekering.

Voortreffelijk hitfestival in Zeezicht Helmond – Zondag speelde No Big Deal in café Zeezicht in Helmond. Martijn en z’n compagnon hadden het weer prima voor elkaar. Er was ruim plaats voor hun neef Michiel en z’n band. Ze kregen alle tijd om hun repertoire ten gehore te brengen. Er was zelfs een royale pauze ingelast waarin de liefhebbers konden luisteren naar Marjan Weber, zodat de bandleden een hapje konden gaan eten. Nee, flauwekul natuurlijk. No Big Deal stond in het voor en na-programma van Marjan Weber die in Zeezicht kwam zingen vanwege het Hollandse Hitfestival. Marjan Weber heeft haar vaste fans die royaal aanwezig waren een voortreffelijke avond bezorgd. En No Big Deal heeft datzelfde gedaan voor hùn vaste fans. Een bijdrage van Nellie

Herrie in de keuken Delft – De Rotterdamse chefkok Herman den Bijker bezit meerdere restaurants in Rotterdam en Ouderkerk aan den Amstel. Toch heeft hij geen koksopleiding gevolgd. Hij begon ooit als hulpje in de keuken bij Van der Valk en werkte daarna bij diverse andere restaurants. In Parijs leerde hij het vak van kok echt onder de knie te krijgen. Nu is hij een van de bekendste topkoks van ons land. In het RTL tv-programma “Herrie in de keuken” redt hij op dinsdagavond wekelijks een noodlijdend restaurant van de ondergang. Ik kijk er graag naar. Ook vanavond zit ik om halftien weer voor de buis om naar zijn adviezen en tips te luisteren. Hij schuwt de waarheid niet en zegt het in onvervalst Rotterdams zeer duidelijk als de mensen “lopen te kloten”. Met verbazing zie ik dat in dat soort noodlijdende restaurants soep uit pakjes wordt gemaakt en er allerlei diepvries- en magnetronspullen worden gebruikt. Herman gooit de troep demonstratief in de vuilnisemmer en leert ze weer koken en inkopen is. Zijn compagnon David Crouwel brengt intussen de boekhouding weer op orde. Kortom een leuk programma. Kijk vanavond zelf maar op RTL5 om 21.30 uur.

Gratis verspilkalender is populair Delft – Het energiebedrijf Eneco heeft deze week al 25.000 bestellingen binnen gekregen voor de gratis verspilkalender. In de verspilkalender staan 365 tekeningen van Toon van Driel, bekend van strips als FC Knudde en Stamgasten. Er staat bij elke tekening ook een tip om stroom of gas uit te sparen. Zowel klanten als niet-klanten kunnen de kalender via de website van Eneco bestellen. Wil jij er ook een? Klik dan hier.

Uit het schap graaien Delft – De supermarktwijngids van Nicolaas Klei is een handig boek voor een zuinig mens zoals ik. Ik zoek altijd naar de goede prijs kwaliteit verhouding. Ik bezuinig namelijk niet op eten en drinken en heb graag iets goeds onder de kurk. Ik ga bij wijn altijd voor kwaliteit. Kwaliteit heeft echter z’n prijs en dan komt het handige boek van Klei van pas. Kwaliteit is pas echt leuk als het voor een leuk prijsje kan worden aangeschaft. Het boekje staat vol met mooie Italiaanse, Spaanse en Franse wijnen. Zelfs Chili en Zuid-Afrika blijken in kwaliteit te zijn gestegen. Goed nieuws allemaal. Nog beter nieuws is wanneer een ‘omfietswijn’ – wijn die de moeite van een fietstochtje waard is. Wel met een fiets voorzien van ruime fietstassen – voor weinig geld uit de rekken kan worden gegraaid. Bij de Plus supermarkt hebben ze volgens de supermarktwijngids veel goede wijnen. Een daarvan is de Valle del Mañan, Alicante, Reserva 2000. Hij kost in deze supermarkt normaal €3,49. Het is een zogenaamde omfietswijn volgens de schrijver van de supermarktwijngids. Klei is erg enthousiast over deze Spaanse wijn. Van de week is deze wijn in de aanbieding. Twee flessen voor de prijs van één. Ik zou dus zeggen, maak de fietstassen leeg en rijd even langs de lokale Plus supermarkt en graai de schappen leeg. Ik heb mijn voorraad al weer aangevuld.

Sneeuwgezin Helmond – Bij ons lag – zoals jullie inmiddels allemaal weten – behoorlijk wat sneeuw. We hebben er zaterdag bij Frans en Hennie in de tuin fijn mee gespeeld. Gebouwd eigenlijk. Nee, geboetseerd. Een sneeuwman, sneeuwvrouw, een sneeuwhond en een sneeuwkind op de schommel werden er gemaakt. Het sneeuwgezin staat nog steeds. Hoewel de mooie vorm een beetje aan het afnemen is. Een bijdrage van Saskia

Goedheilig man verstandig in kerk Helmond – Afgelopen zaterdag was het weer tijd om bij Sinterklaas op bezoek te gaan. Hij kwam bij Bob op het werk. De meiden vonden het in het begin wel spannend (vooral Piet), maar na verloop van tijd werden ze wel wat vrijer. Sietske wilde echter het liefst niet té dicht bij ze in de buurt komen. Benthe werd verwend met een kassa (dezelfde als Nienke heeft), Sietske kreeg een Dora pop en Karsten een Sesamstraat telefoon. De meiden kregen ook nog allebei een snoepzak! Zondag kwam de goedheilig man ook in de kerk en ook daar kregen de kinderen een snoepzak mee. In die snoepzak deed de Spaanse kindervriend echter ook nog wat verstandigs. Er zaten naast een snoepketting, kinderkauwgom en een dropstaaf ook nog twee mandarijnen en twee appels in. Een bijdrage van Saskia

Het zit wel snor met Sint Delft – Sinterklaas heeft Nienke, Dieuwertje en Emma thuis bezocht. De goedheilig man wist hun ouderlijk huis in Veldhoven te vinden en bezorgden hen via de klaargezette schoen lekkernijen en presentjes. Eerst was er natuurlijk de avond daarvoor flink gezongen. De hoogbejaarde kindervriend heeft immers wel enige overreding nodig. Maar een handjevol uit volle borst gezonden sinterklaasliederen zijn meestal toereikend om de Spaanse kindervriend te vermurwen. “Komt Sinterklaas ook Delft?” Dat was zaterdagvond natuurlijk de grote vraag van de kleinkinderen. Het is immers een heel eind van Veldhoven naar Delft als je voor je vervoer bent aangewezen op een paard. Hoewel oma heel geruststellend keek, meende opa dat niets zeker was. ”Er moet natuurlijk hard en overtuigend gezonden worden”, was zijn advies. De kinderschoenen werden in de huiskamer voor de achterdeur gesitueerd. Dat leek ons drietal in een huis zonder schoorsteen de voor de hand liggende oplossing. De in pyjama gestoken zussen nam plaats op stoofjes en bankjes en zong enkele sinterklaasliedjes. Daarna ging het drietal vol vertrouwen dat het goed zou komen naar bed. Dat was voor Dieuwertje ook al spannend. Ze sliep niet langer in een campingbedje, maar kreeg op de studeerkamer samen met haar oudere zus een eigen matras. Voor het slapen was het de beurt aan opa. Hij moest een verhaaltje voorlezen. De volgende morgen renden de kinderen zodra ze beneden kwamen direct naar de laarsjes. Daar bleek dat het overtuigende zingen had geholpen. De Sint had zijn Pieterbazen een verrassing laten bezorgen. Ze kregen kleine sinterklaasstaf gevuld met lekkernijen. Het zit wel snor met Sint in Delft.

Soms is sneeuw leuk. Veldhoven – Nellie liet ons barre plaatjes zien van een toch wel gezellig weekend van vier vriendinnen. In Delft e.o. hebben we er niet veel van gemerkt. Het regende en het woei erg hard, maar dat was het dan. In Brabant was het ook een bitter koude dag afgelopen vrijdag. Sander gaf me deze foto’s. Ze werden vrijdagmiddag en –avond gemaakt. Sander draagt een bruine pet, maar kwam met een geheel witte muts thuis. Ook Saskia zag er verkleumd en nat uit toen ze na de vrijdagavondboodschappen thuis kwam. Emma en Dieuwertje vonden het prachtig. Ze speelden lekker in de tuin met de sneeuw. Want sneeuw is ook leuk. Toch?

Wintersport op de Veluwe Apeldoorn – De winter heeft ons wel overvallen. Met drie vriendinnen had ik een afspraak om twee dagen even ‘lekker weg’ te zijn. Vrijdagmorgen vertrokken we met de auto naar Apeldoorn. Daar hadden we twee kamers geboekt in een hotel naast Paleis ‘Het Loo’. Lekker met sauna en zwembad en lekker eten. En de volgende dag een bezoekje aan het paleis met een koffieconcert en koffie met gebak. Maar eerst zouden we vrijdagmorgen een bezoek brengen aan het Natuurpark ‘de Hoge Veluwe’ en het Kröller-Mullermuseum. We vertrokken om halftien ’s morgens en na een dik uur rijden kwamen we bij de ingang van het park. GESLOTEN! i.v.m. het slechte weer. Te gevaarlijk, er zouden wel eens takken op ons hoofd kunnen waaien. “Wat een onzin,” vonden we. We waren zwaar teleurgesteld. Dat beetje natte sneeuw kon toch geen kwaad. Naast de ingang was een gezellig restaurant. We besloten daar een kopje koffie te drinken. Het werden er twee en een stukje appeltaart. Na anderhalf uur en veel plezier en slappe lach kwamen we weer buiten. Tot onze verrassing was het echt winterweer geworden. Het sneeuwde en waaide en dus renden we naar de auto. Het was inmiddels tussen halfeen en één uur. Nu verder richting Apeldoorn. Het was nog niet echt een witte wereld maar na een minuut of tien kwamen we op de A 50 en stonden plotseling in een file en…..een witte wereld! Het ging allemaal zo snel dat we nog niet echt beseften dat we nog heel ver van onze bestemming af waren, ondanks de schamele 13 kilometer die we nog af te leggen hadden. Stapvoets 5 à 10 km per uur rijdend. Het was spekglad. We reden in het sneeuwspoor van de auto’s voor ons. De sneeuw lag zo’n 30 cm hoog. We waren echt stomverbaasd dat in zo’n korte tijd het landschap was veranderd in een waar wintersportgebied. Maar we waren uitgelaten en heel vrolijk en genoten van het schitterende landschap. De Veluwe onder een dik pak sneeuw. Een paar uur later besloten we een afrit eerder dan nodig was van de weg af te gaan en dan maar dwars door Apeldoorn heen naar het Paleis te rijden. Heel brutaal passeerden we de lange rij auto’s, rechts over de vluchtstrook. Maar ook in Apeldoorn zaten alle wegen vol met zeer langzaam rijdende auto’s. En tot overmaat van ramp konden we straatnaambordjes en ANWB-borden niet lezen, omdat die onder de sneeuw zaten. En vragen was ook moeilijk, want als je uitstapte, zakte je tot je enkels weg in de sneeuw . Fietsers en voetgangers probeerden zo snel mogelijk thuis te komen en hadden helemaal geen zin om te stoppen en uitleg te geven. Over de autoradio hoorden we dat Nederland potdicht zat door de door het noodweer veroorzaakte files. En dat de A50 die wij zojuist net op tijd verlaten hadden nu helemaal aan het insneeuwen was. Stapvoets gingen we door de stad. Eindelijk om vijf uur kwamen we bij het hotel aan. Daar hoorden we dat de mensen die nu nog op de A50 zaten, geëvacueerd zouden worden. We hadden zes uur gedaan over dertien kilometer! Maar dat was nog niet alles. Eenmaal op onze kamer besloten we eerst naar de sauna te gaan alvorens een hapje te gaan eten. Toen viel de stroom uit! Op de tast heb ik een boekleeslampje uit m’n tas gehaald. De hele woonwijk was in donkerte gehuld. Het duurde gelukkig niet al te lang, maar in de sauna en het zwembad duurde de stroomstoring nog een hele avond. Na het eten, om half 11, bleek toch dat we alsnog naar de sauna konden. Omdat we de enige gasten daar waren sprongen we na de sauna naakt in het zwembad. Heerlijk plonzend, in Eva-kostuum in en uit het water. Tot Marjan zich ineens realiseerde dat ze gelezen had dat er camerabewaking in het hotel was. Na enig zoeken zagen we de camera, die zachtjes heen en weer bewoog. Wat zullen die knullen beneden achter de balie een lol gehad hebben. Maar Mia is ook niet gek, ze hield haar badpak voor zich, liep rustig op de camera af en zwiepte toen haar badpak over de camera. Zo, lekker puh. We hebben nog maar een rondje sauna/naaktzwemmen gedaan. Zaterdag begonnen we de dag met champagne-ontbijt en hebben toen lopend ‘Het Loo’ bezocht. We besloten vroeg naar huis te rijden, maar gelukkig ging de thuisreis zaterdagmiddag heel wat sneller. Daarom hebben we ons uitstapje afgesloten met een lekker etentje bij 'Het Barrierke' in Mierlo-hout. Een bijdrage van Nellie

Cadeau-idee Delft – Zaterdag scheen de zon al weer volop in Delft. Er was van het winterse herfstweer van de dag daarvoor niets meer te merken. De toeristen stonden weer de geveltjes te fotograferen. Het winkelend publiek kenmerkte zich opnieuw door de gejaagde opgewondenheid die Sinterklaas teweeg brengt. Ook wij fietsten opgeruimd door de binnenstad om nog wat laatste inkopen te doen. Niets herinnerde meer aan het barre weer van vrijdag. Tot mijn oog op een prullenbak viel. Daaruit stak een gesneuvelde paraplu. Toen pas zag ik overal gesneuvelde regenschermen. Uit prullenbakken of zo maar door de eigenaar op een windstil plekje achtergelaten. Ik denk dat heel wat mensen van Sint-Nicolaas een nieuwe paraplu krijgen dit jaar. Zo zie je maar dat slecht weer niet voor iedereen slecht nieuws betekent.

Stem op Karsten Helmond – Karsten gaat meedoen aan een baby van de maand verkiezing op internet. In december komt hij er waarschijnlijk op. Dit is de foto die wordt gebruikt. Hij zit hier lekker met mama en zijn zussen in bad. Je kunt stemmen op Karsten, door HIER te klikken. Je komt dan op babycentrum . Daar zie je links op de pagina een kolom. Daarin klik je op ‘baby van de maand’. Vervolgens zoek je Karsten op (misschien moet je daarvoor naar volgende pagina’s). Als je de foto van Karsten hebt gevonden, klik dan op het rondje bij zijn naam en vul onder in het scherm je naam (gewoon voornaam, wordt verder niks mee gedaan) en e-mailadres in. Je e-mail wordt alleen gebruikt om een bevestiging te sturen. Die moet je ook beantwoorden, voor je stem meetelt (is ook alleen klikken op een link). Je mag maar 1 keer per 24 uur stemmen vanaf één computer. Als je de computer op je werk of zo gebruikt, moet je er dus op letten dat je een e-mail hebt, die je ook dáár kunt lezen en gebruiken. Ik zou het erg leuk vinden als jullie me zouden helpen Karsten op de eerste pagina te krijgen! Alvast bedankt. Een bijdrage van Saskia

Dromedaris op een ezelsbruggetje Veldhoven – Onlangs wilden Corien & ik – op bezoek in Veldhoven bij kinderen en kleinkinderen – even een frisse neus halen. Het was heerlijk herfstweer en we stapten door de natte bladeren al keuvelend voort. Plots had ik een vraag: “Weet jij of het de kameel of de dromedaris is die twee bulten heeft?” Ik vergeet dat altijd en soms kan je daar op een herfstwandeling ineens last van hebben. Dan heb je dringend een antwoord nodig. In dat soort situaties vertrouw ik rotsvast op Corien. Zij is bijzonder goed in het onthouden van dit soort feiten. Dat komt omdat zij overal een ezelsbruggetje voor heeft. Dat bleek ook nu. “Een dromedaris heeft één bult, een kameel heeft er twee”, antwoordde ze onmiddellijk. “Hoe kun je dat zo makkelijk onthouden”, wilde ik nu weten “In het woord kameel zitten twee e’s. In dromedaris zit er maar één”, legde ze meteen uit. Kijk dat bedoel ik nu. Zo simpel is het. Corien heeft overal een ezelsbruggetje voor. Zelfs voor een dromedaris. Waarom hebben die twee zulke bizarre gespreksonderwerpen als ze even een herfstwandelingetje maken, zullen jullie je nu zeker afvragen. Dat komt omdat we tijdens dit blokje om een kudde dromedarissen tegenkwamen. Tenminste dat dacht ik. Ik weet nu dat het kamelen zijn.

De Avonden moet blijven Hilversum – De Zwiters-Franse componist Arthur Honegger (1892-1955) studeerde aan het conservatorium in Parijs. Aanstaande zaterdag zal de pianist Arthur Schoonderwoerd in het Utrechtse Vredenburg met Valérie Guillorit liederen van Honegger ten gehore brengen. Gisteravond besteedde Aad van Nieuwkerk in VPRO ‘De Avonden’ daar aandacht aan. Hij deed dat rechtstreeks vanuit Parijs vanaf de plek waar de componist studeerde. In datzelfde programma was het volgende uur de Delftse fluitist Ronald Snijders samen met de anderen van ‘Absurd Nederland’ te horen. Net als Wim de Bie en de Nederlandse groep Chelsea Hotel. Er was ruim aandacht voor de opening, in een oud VOC-pakhuis in Delftshaven, van het cultureel podium Worm en verder was er heerlijke muziek van Bas Springer. Hij bracht Salsa Dura uit Porto Rico. Voor al deze culturele versnaperingen is in Nederland gelukkig ruimte op de radio. Onze radiozenders zijn niet dicht geplamuurd met lichte muziek en inbel-programma’s. Wij zijn geen land van cultuurbarbaren waar de ether alleen wordt gebruikt om geld te verdienen. Helaas, was het maar zo. De bezuinigingsplannen voor de Publieke Omroep bedreigen de laatste culturele eilandjes in de ether. De Raad van Bestuur van de Publieke Omroep is voornemens ‘De Avonden’ van radio 747 te verwijderen. Nicht Wil, werkzaam bij die omroep, meldde me: "Mijn zender wordt van laatste reclamevrije zender omgetoverd tot melkkoe; de Raad van Bestuur wil overdag lichte muziek draaien in de verwachting 4 miljoen reclame-inkomsten te organiseren. Zo wordt de cultuur verkwanseld. De rest van de zendtijd is voor minderheden en religieuzen, het is verboden, anders zouden ze die groeperingen ook afvoeren.” Dat klinkt heel zorgelijk. En niet alleen voor cultuurminnend Nederland. Ook haar eigen toekomst ziet Wil somber in: ”Mijn baas gaat 1 mei met pensioen en zal niet worden opgevolgd, alweer een bezuiniging. Het is niet moeilijk om te bedenken wie de volgende bezuinigingspost wordt, wat is tenslotte een secretaresse zonder baas.” Het wordt tijd voor actie. Wil vraagt jullie hulp. Het enige wat ze wil is dat je een e-mailtje stuurt met een protest naar de VPRO. Klik daarvoor hier. ”Meer dan de tekst DE AVONDEN MOET BLIJVEN is niet nodig. Alles wat je daar nog aan toevoegt is van harte welkom.” zegt Wil. Ik ben het van harte met haar eens. Mail jullie steunbetuiging naar hen!

Bruiloftsgasten werden Museumgasten Helmond – De bruiloftsgasten van Saskia & Paul zijn ook allemaal museumgasten geworden. In dit AVRO-programma nemen twee bekende Nederlanders een museum kritisch onder de loep. Op de dag dat Saskia & Paul in het middeleeuwse kasteel van Helmond in de echt werden verenigd waren dat de voorzitter van het FNV Agnes Jongerius en Tv-presentator Koos Postema. Zij bekeken de vaste collectie in de veertiende eeuwse waterburcht en de tijdelijke expositie in de eigentijdse Boscotondohal. Terwijl het gezelschap bruiloftsgasten de statige trappen van het kasteel in beslag nam voor een groepsfoto wachtten de beide bekende museumgasten geduldig tot de foto was genomen. “Zou er nog wat van het bruidspaar en hun gasten te zien zijn in het TV-programma?” vroegen we ons af. De bruiloft sloot perfect aan bij de tijdelijke tentoonstelling “King of Paperbacks” over James Avati. Op de schilderijen en schetsen die hij voor de omslagen van de boekjes maakte, hebben de thema’s raakvlakken met de trouwdag. Verliefd, verloofd, getrouwd en dan begint de misère: verleiding. Tot en met 15 januari is de tentoonstelling nog te zien. De Tv-uitzending van 12 november j.l. is op de site van Museumgasten nogmaals te bekijken. Klik daarvoor hier

Met Bennie, Teuni & Ebeltjes Vught – Hier een gezellig weergeven van de laatste reünie van de Wilhelminaschool in Helmond op 17 september, het is wel wat langer geleden,maar ik wil het jullie niet onthouden.Het was op een zonnige zaterdagmiddag dat ik net met mijn nieuwe auto naar Helmond reed. Het werd omstreeks vier uur al goed druk en zag ik al wel bekende gezichten ,maar die kon ik niet thuis brengen.De eerste bleek achteraf Bennie de Goede te zijn,daar heb ik in eerste instantie de meeste herinneringen mee opgehaald ,hij woont ook nog steeds in Helmond. Bij de koffieshop waren er verschillend personen die mij herkende en aan sproken. Maar doordat er wat tijd overheen is gegaan weet ik de namen niet meer, maar dat kunnen jullie zelf nagaan zoeken,want de gemaakte “klassefoto” is hierbij afgedrukt. De personen die er opstaan zijn niet allemaal van mijn schooljaar,want dat waren er te weinig. Dus hierop staan wat jaargangen bij elkaar, de meeste zijn wat ik – klik op de foto – me herinner meer van het geboortejaar van omstreeks 1944 /1945 en van mij 1946. Eensklaps toen het wat later was keek ik in de gang naar een bekend gezicht, er kwam van beide kanten een beschaaft gilletje en zag ik dat het “onze Teuni” uit Duitsland was, ze had nog gewerkt en kwam met wat vroegere vriendinnen de reünie bezoeken, dat was ook even bijpraten en als van ouds. Na nog wat broodjes en wat drinken met de zusters Ebeltjes – die vroeger op de oude AA in het verenigingsgebouw woonde en runde – ben ik terug naar Vught gegaan. Het was de moeite waard en ik zelf vond het wat ik gezocht had. Deze reünie was het bestaan van 137 jaar. Ik hoop dat ik ook weer bij de volgende reünie kan zijn. Een bijdrage van Annefien

Gezamenlijk optreden Marianne Weber & No Big Deal? Eindhoven – Even een berichtje voor de fans van No Big Deal. De band speelt aanstaande zondag in het bekende Helmondse uitgaanscafé Zeezicht. Ze vormen samen met diva Marianne Weber het programma in Zeezicht. Bovendien wordt de nieuwe drummer van NBD geintroduceerd. Huidige drummer Martijn moet stoppen vanwege drukke werkzaamheden. De nieuwe drummer heet Pascal van Haandel. De vele fans van NBD zijn reuze benieuwd naar de nieuwe aanwinst van de band. No Big Deal speelt de eerste set om vier uur. Marianne staat tussen de optredens van NBD gepland. Het gerucht gaat dat Marianne samen met de band haar hit “Ik leef alleen voor jou” ten gehore zal brengen. Niemand kon dit tegenover de redactie van ODD bevestigen. Bandleider Michiel onthulde slechts :”Het is normaal niet onze slag muziek, maar het wordt een leuke combinatie die zondagmiddag”. We zullen dus naar Zeezicht moeten om het te beleven. Ik raad iedereen aan om deze ontmoeting van muziekstijlen te gaan zien en beluisteren. Tot zondag!

Benthe geeft de traditie door Helmond – Benthe leert haar broertje Karsten een sinterklaaslied. Dat is in deze tijd van het jaar erg nuttig. Karsten luistert erg aandachtig als zijn zus begint: "O, kom er eens kijken, wat ik in mijn schoentje vind. Alles gekregen van die beste Sint. Een pop met vlechtjes in het haar, een snoezig jurkje kant en klaar, drie kaatseballen in een net en een letter van banket. O, kom er eens kijken, wat ik in mijn schoentje vind. Alles gekregen van die beste Sint."

Kolok is Nederlands beste popkoor Helmond – Het Helmondse popkoor Kolok, waaraan Ad al vele jaren zijn beste muzikale krachten geeft, is eerste geworden tijdens het landelijke popkorenfestival in Apeldoorn. Aan het festival, georganiseerd door de bond voor a capella en lichte koormuziek, deden vijftien koren mee. “Volgens de vakjury”, vertelde Ad, “waren er bij het optreden van Kolok nauwelijks punten van kritiek te noteren”. Het Helmondse zanggezelschap werd dan ook glansrijk tot beste popkoor van Nederland uitgeroepen. “We hadden voor ons optreden van een half uur gekozen voor herkenbare songs”, licht Ad de repertoire keuze toe. “We begonnen met ‘Ramaganana’, dat alleen door vrouwen werd gezongen. Daarna vertolkten we a capella ‘Lijn 14’. Verder brachten we ook nog “Brazen Weep’, ‘Cry me a river’ en ‘Musicology van Prince’ “,vertelt Ad enthousiast over de prijs en het optreden. Het is een knappe prestatie. Hoe word je nu het beste popkoor van Nederland? Wat komt daar voor kijken? Pianist en comboleider van Kolok Ad legt het uit: ”Er is een gedegen voorbereiding van enkele weken aan voorafgegaan. Juist omdat we van ieder nummer met zowel stem als expressie een compleet verhaal willen maken. We benaderen de typische klankleuren van verschillende stijlen zo dicht mogelijk.” Een andere belangrijke factor is de kwaliteit van de dirigent. Ad benadrukt dat nog eens: “Dirigent Don Henken is een gedreven man. Hij weet ons koor op te stuwen tot een perfecte prestatie. Hij eist veel, maar het resultaat is er dan ook naar”.

Sinterklaas op papa’s werk Veldhoven - Sinterklaas kwam afgelopen zondag bij papa's werk op bezoek. Sinterklaas maakte een praatje met Nienke, Dieuwertje en Emma. In zijn grote boek stond dat ze pas verhuisd waren. Het was maar goed dat het er stond want Zwarte Piet had al bijna cadeautjes naar het oude adres gebracht. Voor iedereen had hij iets mee gebracht. Emma is overigens helemaal in de Sinterklaas stemming, ze heeft een Sint en Piet pop die ze in een boodschappenmandje overal mee naar toe neemt. Klik maar eens op de foto. Een bijdrage van Sander

Zo muzikaal Elk jaar worden er door de diverse scholen allerlei zoals het zo mooi heet 'buitenschoolse activiteiten' georganiseerd. Een van deze activiteiten blijkt een zelfs landelijk karakter te hebben en wordt georganiseerd door de leerkrachten Franse Taal op de diverse middelbare scholen. Uiteindelijk moet dit resulteren in een landelijke finale later dit schooljaar. Natuurlijk gaat het hierbij om promotie van de Franse taal!! Door er de nodige muziek in te verwerken krijg je schitterende avonden met een leuk wedstrijdelement. Afgelopen donderdagavond was het zover. Via Nellie hadden we te horen gekregen dat onze jongste dochter Marlotte zich had ingeschreven voor deze 'Chanson avond' op het Dr. Knippenbergcollege. Zowel Marlotte als Anne-Sofie zijn leerling op het atheneum van deze zeer actieve en goede school in Helmond. Ook Anne-Sofie had zich (samen met medeleerlinge Anneloes) ingeschreven met het prachtige en zeer zeker mooi uitgevoerde duet "Mon essentiel" van Emmanuel Moiré. Waarbij de begeleiding werd verzorgd door Anne-Sofie zelf op de gitaar. De programmering van de avond met in totaal twaalf deelnemers was dusdanig uitgevallen dat Marlotte de avond, maar dan ook echt als eerste deze avond mocht openen. Keurig gezeten op een hoge kruk, microfoon in de hand en zo zenuwachtig als wat, begon de (begeleidende) CD met de intro van het prachtige lied "L'Hymne á l'amour'" (oorspronkelijk van Edith Piaf, maar nu in de uitvoering van Josh Groban)... Was er bij de start nog de nodige achtergrond rumoer... het werd steeds stiller in de aula van het Dr knippenbergcollege. Het einde van het prachtige lied werd afgesloten met een terecht daverend applaus uit de zaal. U begrijpt het natuurlijk al, bij de prijsuitreiking, waarbij alle deelnemers, voorzien van een bloemetje en een begeleidend praatje van de jury, op het podium waren samengebracht, werd onze dochter Marlotte uitgeroepen tot winnaar van deze avond. Gevolg was dat ze nog een keer mocht! Nu gelukkig wat losser, maar dusdanig onder de indruk van de overwinning werden er stiekem met een glimlach wat woordjes overgeslagen. Een kniesoor die daar echter op lette. De avond werd afgesloten met heel wat felicitaties. Dat belooft wat voor de landelijke finale 'Franse chanson' voor middelbare scholen.... Hopelijk horen wij hier wat eerder van. Een bijdrage van trotse vader Ad

Proost. Nog vele jaren Delft – Dit weekend vierde ik mijn verjaardag. Op zaterdag kwamen Annefien, Nellie & Pieter Jan en Els & Ad langs. Bij Saskia & Sander heerste de griep en zij moesten dus helaas verstek laten gaan. Ook de ziekenhuisopname van Martien gooide roet in het eten. Op zondag kregen we bezoek van Monique & Adrie, Saskia & Bob met Benthe, Sietske en Karsten. Op zaterdagavond maakte Pieter Jan deze groepfoto. Hij stond er zelf helaas niet op. Dus maakte Nellie nog een groepsfoto waar hij wel op stond. Maar toen stond zij er weer niet op. Ik mailde beide foto’s naar Nellie en zij voegde haar echtgenoot toe aan de groepsfoto. Ik vind het heel knap.

Miss Marple 75 jaar Delft – Dit jaar viert de krasse oude speurster Miss Marple haar 75ste verjaardag als romanfiguur. De creatie van Agatha Christie loste haar eerste moordzaak op in 1930. De beroemde Britse schrijfster introduceerde de eeuwige oude vrijster in het boek “Murder at the Vicarage” niet op een erg vriendelijke manier: "Ze is de ergste kat in het dorp. En ze weet altijd alles wat er gebeurt en trekt daaruit dan de slechtste gevolgtrekkingen." Ze had toen nog geen idee hoe populair de oude eeuwige speurneus zou worden bij de lezers. In haar volgende boek waren de scherpe kantjes er dan ook al vanaf. Miss Marple werd een zachtmoedig, vriendelijk oud dametje - dat altijd het slechtste in de mens bleef vermoeden. Dat wel. In korte tijd had de amateur detective Miss Marple haar tien jaar eerder gedebuteerde beroepscollega Hercule Poirot in populariteit minstens geëvenaard. Uiteindelijke vervulde Miss Marple de hoofdrol in twaalf boeken en talloze korte verhalen. Zoals elke grote detective heeft Miss Marple haar eigen methode. Haar woonplaats, het dorpje St. Mary Mead, is een microkosmos, een afspiegeling van de grote boze wereld. Bij elke moord die ze oplost, trekt ze een vergelijking met het dorpsleven. Een vergelijking die op het eerste oog nergens op slaat en waarmee ze bij politie en verdachten de indruk wekt ze niet allemaal op een rijtje te hebben. Tot bij de ontknoping het dorpsvoorval de sleutel tot de oplossing blijkt te zijn. Later verscheen Miss Marple ook in de film en op de TV om haar moorden op te lossen. De eerste creatie van haar die ik me kan herinneren is die van Margaret Rutherford. Een stevige oude dame. Later, toen Joan Hickson in een BBC-serie op de buis verscheen, bleek het plotseling een fragiel oud dametje. In de laatste versie, de serie van Granada TV, wordt Jane Marple vertolkt door Geraldine McEwan en ook nu is ze niet erg fors.

Schoonheid Helmond – Onlangs kreeg ik deze foto van Pieter Jan. Het thema van het plaatje is overduidelijk schoonheid. Daarover kun je heel praktisch zijn, maar ook heel filosofisch. De praktische kant zien we op het plaatje. Het lijkt me erg veel moeite. Zeker als je bedenkt dat het Engelse spreekwoord zegt: “Beauty is in the eye of the beholder”. Daar kun je als ‘schoonheid’ zelf dan niet veel aan doen. Als je luistert naar wat Confucius over schoonheid zei, behoef je eigenlijk helemaal geen moeite te doen. Hij vond: “Alles heeft z'n schoonheid alleen ziet niet iedereen dat altijd." Maar daar gaat het nu juist om. Wat zie je? Wat is in het oog van de waarnemer? Aristoles zag het voordeel van schoonheid wel in. Hij zei: “Schoonheid is een betere hulp dan alle aanbevelingsbrieven.” Toch is er nog wel iets te verbeteren. Hoe mooi je ook bent. De beroemde Engelse toneelschrijver en dichter William Shakespeare wist ook wat: "Door die gracieuze tooi die waarheid geeft, lijkt schoonheid nog veel schoner." Kijk dat klinkt mooi, maar geldt het ook voor mensen die lelijk zijn? Wordt hun lelijkheid geaccentueerd door de waarheid? In dat geval misschien de keiharde waarheid. Ook in schoonheid is er smaakverschil. De Franse schrijver Paul Léautaud meende namelijk: "Gevoelige mannen geven de voorkeur aan de avond boven de ochtend, aan de nacht boven de dag, en aan de schoonheid van een rijpe vrouw boven die van een meisje." Er schuilt een troost in die woorden. Zeker als je de dichtregels van Joost van den Vondel “De schoonheid en de jeugd en kan niet lange duren”, tot je door laat dringen. Maar uit de foto blijkt duidelijk dat wat je er ook van vindt, iedereen is hoe jong en mooi ook toch steeds bezig met schoonheid. Wellicht is dat wat Plato bedoelde met "Het gaat niet om de schoonheid die je hebt, maar om de schoonheid die je verlangt." Hoe schoon is dat? Klik op de foto om te zien wie deze schoonheid is.

Sint Dieuwertje zoekt een Piet Velthoven – De eerste sintfoto's zijn binnen. Saskia stuurde ze op en schreef er bij: ”Hier een Sint-foto! Dieuwertje maakte donderdag op de schoolspeelzaal een echte mijter. Eigenlijk wilde ze dat Nienke Piet ging spelen, maar zoals jullie op de foto’s zien, is Nienke ziek. Dus geen Piet. En Emma heeft het te druk met wegen bouwen en strijken!” De kleinkinderen zijn helemaal in de ban van het Sinterklaasfeest. Ze kijken ook trouw naar het Sinterklaasjournaal. Saskia schrijft daarover: ”Elke aflevering wordt door ons met smart afgewacht. En vaak nemen we het op, dus kan het nog eens bekeken worden.” Hopelijk knapt Nienke snel weer op. Zo niet, dan kan de zieke er vandaag nog eens naar kijken.

Delft doet rustig aan met Sinterklaas Delft – Sinterklaas is in ons land, maar nog niet in Delft. De kinderen van Nederland zagen afgelopen zaterdag de Goedheiligman aankomen in Sneek. In Delft is de kindervriend nog niet gesignaleerd. Pas op zaterdag 19 november zal de Sint samen met zijn Zwarte Pieten zijn intocht doen in de Prinsenstad. De middenstand in Delft doet het kennelijk rustig aan met de drukte rond de Spaanse kindervriend. Met de Kerst hebben ze minder geduld. Boven de grachten verschijnen al de kerstversieringen. Ik zag begin deze maand al dat men op deze gracht bezig was met het ophangen daarvan. Ik stel voor dat we op ODD nog even wachten tot dat Sinterklaas weer is verdwenen naar Spanje voordat we met plaatjes van Kerst beginnen. Hebben jullie leuke foto’s van Sinterklaas die op het werk verschijnt? De kinderen op schoot heeft, in het winkelcentrum pakjes uitdeelt o.i.d. Mail ze dan naar ODD en maak ons deelgenoot van de vreugde rond de kindervriend.

Het kan nu Helmond – Bijna iedereen heeft nu een digitale camera. En indien dat niet het geval is, dan heeft men wel een mobieltje waarmee foto’s kunnen worden genomen. Nellie toonde mij zondag j.l. een fraai exemplaar. Gekregen van haar echtgenoot. Ze volgt ook een cursus waarop zij leert hoe ze digitale foto’s kan bewerken. Els heeft inmiddels ook een camera aangeschaft. Ik denk dat zij daarmee de rijen sluit. Het digitale tijdperk is definitief gearriveerd. Er is geen weg terug meer. Dit alles is natuurlijk goed nieuws voor ODD. Een klein cameraatje laat zich makkelijk meenemen. Een leuke gebeurtenis op het werk, een grappig incident in de huiselijke kring, de verjaardag van een kleinkind, de (muzikale) uitvoering van manlief of een van de kinderen, alles kan worden gefotografeerd en naar ODD worden gemaild. Het maakt niet uit of het een foto is van de volleybalfinale van de echtgenoot, de zanguitvoering van de jongste, het kringgesprek op de kleuterschool, de tennisbeker van manlief of het carnavalsoptreden van de echtgenote. Neem een foto en laat ons meegenieten van het moment. Nellie kan de foto's zelfs nog bewerken ook. Doen! Het kan nu!

Alles onder controle Helmond – Het gaat goed met Karsten. Afgelopen weekeind zagen Corien & ik de kleine man weer even. Hij doet alles wat een baby moet doen en met overtuiging. Met slapen heeft hij geen problemen. Een opa die boven zijn hoofd flitsfoto’s neemt, stoort hem niet. Hij heeft de onverschrokkenheid die zo kenmerkend is voor wetsdienaren. Het is dan ook heel terecht dat hij al direct bij zijn geboorte is benoemd tot hulpagent van Politie Haaglanden. De bureauchef die dit initiatief nam, heeft er op toegezien dat het uniformpje bij de nieuwe aanwinst van het korps terechtkwam. Het uniform staat hem goed. Hij ontvangt – ook al slapend – groot respect van wetsovertreders die toevallig zijn pad kruisen. Karsten heeft alles onder controle.

Groeten uit Schiermonnikoog Delft – Het is nog niet voorbij. Het is begrijpelijk dat jullie, diep in de kraag gedoken in een volle tram, op weg naar de arbeid de gedachte bekruipt dat het voorbij is. Terwijl je in de grijze mist staart om nog iets te ontwaren van de voorbijflitsende gevels denk je terug aan de vakantie. Maar het is nog niet voorbij. Je kunt ook nu nog op vakantie. Marieke & Michiel doen het en ze stuurden jullie via ODD een kaartje om je op te beuren. Het is nog niet voorbij! Op de achterkant van de kaart staat gedrukt: duinbouw Ze schrijven: In plaats van mooie, oude auto’s helemaal geen auto’s. In plaats van sigarenboerderijen, de boerderij van Boer Piet. In plaats van met een cocktailtje op een tropisch strand, met een dikke jas uitwaaien op het strand van Schiermonnikoog! Een tikkeltje anders dan gepland, maar wel zo relaxed en zeker even mooi! Hartelijke groet, Michiel & Marieke.

Alles gaat netjes in Canada Toronto – Onlangs sprak ik mensen die op vakantie waren geweest in Canada. ”Wat mij het meest opviel, was de beleefdheid van de mensen in de winkels”, zei de man van het stel overtuigd tegen mij. ”Overal nette rijtjes met wachtende mensen. In de winkels, bij de bioscoop en het theater. Werkelijk heel anders dan in ons land” voegde zijn vrouw heftig knikkend toe. Ik kon niet anders dan het beamen. Toch zegt dat nette wachten niet alles. De politie in Toronto is op zoek naar een bankrover die nu voor de 29ste keer in vier maanden heeft toegeslagen. De Canadese rover voldoet geheel aan de beschrijving hierboven. Het is een heel nette boef. Afgelopen woensdag sloeg hij weer toe op zijn gebruikelijke wijze. Hij staat netjes in de rij te wachten tot hij aan de beurt is. Eenmaal bij de balie houdt hij een kaartje omhoog met daarop de tekst dat het om een bankoverval gaat. Hij heeft nog nooit een wapen getoond, maar verlaat de bank toch steeds met een leuk geldbedrag. De ongeveer 30 jaar oude bankrover draagt meestal een baseball petje en een zonnebril, vertelde Wendy Drummond, woordvoerster van de Toronto Police. Ze denkt overigens dat ze de nette boef spoedig zullen pakken. Het is een ernstige zaak en voor de opsporing doet men veel moeite. De Canadian Bankers Association heeft zelfs een beloning van C$ 10.000,= (€7.158,20 ) uitgeloofd voor de tip die leidt tot de aanhouding van de nette bankrover.

Britse posterijen komen Hindoes tegemoet Londen – Goed nieuws voor filatelisten. De Britse posterijen komen hindoes tegemoet die vinden dat een speciaal voor de kerstdagen uitgegeven postzegel hun religie beledigt. Dat betekent ongetwijfeld dat de zegel voor postzegelspaarders meer waard zal worden. De Britse kerstzegel wordt nu alleen verkocht aan mensen die daar expliciet om vragen. Als de zegel is uitverkocht, wordt die niet herdrukt. Op ODD berichtte ik eerder over de zegel waarop Jezus wordt aanbeden door hindoes. De afbeelding op de postzegel is een fragment van een Indisch schilderij uit de zeventiende eeuw. Het Britse Hindoeforum, dat meer dan 250 hindoe-organisaties vertegenwoordigt, zegt ”tot op zekere hoogte” tevreden te zijn met de maatregel. Het forum ziet liever dat de posterijen de zegel helemaal terugtrekken. De Britse posterijen boden eerder hun excuus aan voor het feit dat ze ”onopzettelijk” hindoes hadden beledigd.

Hapje Helmond – Zondag was een drukke dag. Els, Corien en Nellie bezochten de open dag van Ikea. Adrie, Pieter Jan, Ad en Frans hielden zich bezig met allerlei zaken rondom de computer. ’s Middags voegde zich ook Monique bij de heren en werd het steeds gezelliger. Het gezelschap liet zich haar hapjes met verse Canadese zalm en glazen van hun kostelijke huiswijn goed smaken. Jammer om zo’n gezellig samenzijn te onderbreken, vonden ze. Daarom stelden ze de dames bij hun terugkeer voor om gezamenlijk nog een hapje te gaan eten in D’n Plezanten Hof, een leuk zaakje op de Markt. De eigenaar van de zaak, die onlangs pas opende, nam een foto voor ODD. De oplettende kijker ziet dat Monique nu ontbreekt. Zoals ik al schreef, het was een drukke dag en zij had elders dringende zaken.

In galop in ‘De Stap’ Mortel – Els en Marlotte rijden elke zondagmorgen in manege “De Stap” een paar rondjes te paard. Ze rijden daar overigens niet zomaar, ze hebben les. Els heeft er nu een paar lessen opzitten. Het duurt dus nog even voor ze op haar paard op het strand langs de vloedlijn kan galopperen. Marlotte rijdt al langer. Zij heeft er veel gevoel voor. Deze zondag vergezelden Corien, Ad en ik de twee amazones naar de manege. Terwijl zij in de koude bak hun rondjes reden, dronken wij een kopje koffie. Zo hadden we allemaal een gezellige zondagmorgen.

Vanillekwarktaart met sinaasappel en speculaas Veldhoven – Vandaag viert Emma haar verjaardag. Ze wordt op 16 november twee jaar, maar ten behoeve van alle ver weg wonende familie is er nu in het weekend al een verjaarsfeestje. Op een feestje hoort gebak. Daar zorgt moeder altijd voor. Dus ook dit jaar. Mama Saskia heeft voor de verjaardag van haar jongste spruit taarten gemaakt die perfect in het seizoen passen. Het zijn Vanillekwarktaarten met sinaasappel en speculaas. De beste recepten leer je natuurlijk van je moeder, weet ook Nienke. Zij helpt dus haar mams met het maken van de taarten en maakt zich zo ook de aloude familierecepten eigen. Het geheim van deze taart begint met het verkruimelen van de speculaas en het vermengen met boter en marmelade. Dit speculaasmengsel moet over de bodem worden verdeeld en aangedrukt. Nienke kan dit nu ook heel goed, zoals uit deze foto blijkt. De rest van het recept mag ik niet onthullen. Maar iedereen weet wel hoe hij met behulp van blaadjes gelatine, in partjes gesneden sinaasappels en het sap daarvan de kwark op de juiste dikte kan krijgen. Hoe je daar de slagroom doorheen moet spatelen is ook wel voor te stellen. Dat je de taart daarna moet garneren met sinaasappelpartjes en bestrooien met pure chocoladevlokken zal ook niemand verwonderen. Kom vandaag maar eens proeven hoe moeder en dochter dit aloude familierecept voor de verjaardag van Emma weer tot leven hebben gebracht.

Sporen in het bos Oegstgeest – Met een klein groepje maakten we woensdag onder leiding van een gids een wandeling door het in herfstkleuren getooid park rondom Kasteel Oud Poelgeest. In deze tijd van het jaar struikel je over de paddestoelen. Niet alleen de wilde champignon zoals op deze foto, maar er stonden ook veel mij onbekende soorten. Klik maar eens op de champignon en bekijk de foto van de Dodemansvingers. Een paddestoel die ik niet alleen niet kende, maar waaraan ik ook voorbij was gelopen als ik er niet op gewezen was door onze gids Harm. Hij wist er veel over te vertellen. Heel vroeger dacht men dat zwammen ontstonden door het dansen van heksen. Ze werden dan ook altijd in verband gebracht met het kwade. Ze spreken zeker tot de verbeelding. Dat blijkt uit veel van de namen: Dodemansvingers, Elfenbankje, Eekhoorntjesbrood, Heksenboleet, Vliegenzwam, etc. Harm legde uit dat de paddestoel er altijd is. Hij bestaat uit een massa dunne witte ondergrondse zwamdraden. Die gaan, op zoek naar water en voedsel, alle kanten op. Als de zwam sterk genoeg is om zich voort te planten stoot hij paddestoelen naar buiten. Die kunnen er dus in één nacht zijn. De paddestoelen zijn de vruchten die sporen moeten vormen, net zoals de bloemen zaden vormen bij de planten. Dat niet alleen paddestoelen sporen achterlaten, ontdekte ik bij deze boom. Hier liet iemand een spoor achter van Tom. Ooit werd zijn naam met twee data in deze boom gekerfd. Er stond een hele lijst met namen onder gekerfd. Kennelijk werd Tom op 16-6-1997 herdacht.