Zonder steuntje Veldhoven – Ik schrijf te weinig belevenissen... Abel is alweer één jaar en dat weten we: hij kruipt vrolijk rond en probeert zo dicht bij zijn zussen te zijn. Lopen vindt hij ook geweldig, Nienke neemt hem geregeld aan het vingertje mee. Hij kan dan ook rennen! Zijn eerste losse stapjes heeft hij ook al gedaan, maar echt los lopen wil hij nog niet. Gisteren ging hij midden in de kamer voor het eerst staan, zonder steuntje! Hij begint een aardige kletskont te worden, hij brabbelt er lustig op los. Natuurlijk voornamelijk "mama", en "papa", maar ook "s" voor poes, die ook bij haar naam genoemd wordt. Ook zijn zussen kan hij roepen, al is dat momenteel iets onduidelijker. En "lekker", dat klinkt zo heerlijk eigenwijs. En verder brabbelt hij allerlei vrolijke verhalen, waar we met z'n allen hartelijk om moeten lachen, maar geen woord van begrijpen. Abel eet bijna altijd met de pot mee, vooral de meiden vinden dat echt geweldig. Voor zijn verjaardag kreeg hij een timmertafel: daar ramt hij lustig op los. Zijn zussen moeten echt uitkijken als hij bezig is, anders hebben ze een blauwe plek. Hij weet echt gericht zo'n nepspijker in een gat te zetten en er daarna in te slaan met zijn hamer. Laatst betrapte ik hem met de engelse sleutel: precies zoals het hoort! Het is toch echt anders, zo'n jochie na drie meiden. Ik geniet er elke dag van, net als van de meiden natuurlijk! In de meivakantie bezochten we het milieu-educatie centrum in de Genneper Parken in Eindhoven. Daar staat een afgietsel van een 1-jaar oude mammoet. Onze 1-jarige Abel vond het dier erg interessant. Een bijdrage van Saskia