Er is nog hoop Bodium – Corien & ik brachten voor het eerst een bezoek aan Bodium Castle in 1980. We zijn er daarna nog zeker twee keer met de kinderen geweest. Toen ik Saskia afgelopen zondag tijdens het bezoek er naar vroeg, kon ze zich echter niets meer van haar bezoeken herinneren. Het is maar goed dat we de foto’s nog hebben. Dat gaat later ongetwijfeld ook op voor Benthe en zeker voor Sietske en Karsten. Het was een stralende dag en dus bijzonder geschikt voor een dagje uit. Het kasteel is gebouwd in 1385 en een prachtig voorbeeld van middeleeuwse vestingbouw. Heel solide met symmetrische muren met ronde hoektorens en rechthoekige toegangstorens en helemaal omgeven door een brede slotgracht. Voor middeleeuwse aanvallers ongetwijfeld een grimmig gebouw. De huidige bezoekers zien slechts de romantische woning van een machtige soldaat waarvan de grimmigheid wordt getemperd door de vriendelijke weerspiegeling in het water van de gracht. Pas in 1917 werd het in verval geraakte kasteel gerestaureerd. Het is nu eigendom van de National Trust. Voor de kleinkinderen maakten we er een venster op de middeleeuwen van. Corien vertelde waar de keuken was en hoe de bedienden het grote vuur in de haard dag en nacht, zomer en winter opstookten om al het eten te bereiden. In de fantasie van Benthe waren haar grootouders de bewoners. Ze had zichzelf de rol van keukenmeisje toegedicht en liep af en aan met virtuele schalen gebraden haantjes en glazen wijn. Geen rol voor Sietske. Zij bewees haar onafhankelijkheid door vooral alleen de trappen van de hoge torens te willen beklimmen. Op de binnenplaats deden we hardloopwedstrijdjes, net zoals de middeleeuwse soldaten dat deden om de tijd te doden. Na het bezoek aan Bodium Castle brachten we aan het eind van de dag nog even een bliksembezoek aan Rye. De witte huisjes en de klinkerstraatjes van het middeleeuwse dorpje kon Saskia zich nog wel goed herinneren. Er is dus nog hoop.