Tot het laatste erwtje Brighton – Als je aan een Engelse badplaats denkt, schiet onmiddellijk de naam Brighton in gedachten. Het is denk ik dan ook wel de bekendste bandplaats van het Verenigd Koninkrijk. Wellicht was het vroeger een elegante en deftige badplaats, nu dankt het de bekendheid toch vooral aan enorme verscheidenheid aan ontspannings- en sportmogelijkheden. Je kunt er golfen en tennissen op prachtige grote terreinen. Je kunt er naar de motorraces, paardenraces en hondenraces en dan is er natuurlijk een grote verscheidenheid aan uitgaansmogelijkheden. Men beweert hier na Londen de grootste uitgaansstad te zijn. Ik geloof dat graag. Dinsdag waren wij in de bekende badplaats en wij deden natuurlijk eerst de voor de handliggende attracties zoals het strand, de pier, the Lanes en het Royal Pavilion. “Waar lijkt het dak van het paleis op?”, vroeg ik Benthe. Ze wist het meteen:”Op een ui”. In de Lanes, het doolhof van smalle steegjes, spreidden de meisjes de armen meteen zo wijd mogelijk. Ze hadden van papa gehoord dat je de muren van de huisjes aan beide zijde kon aanraken als je er door heen wandelde. Het lukte hen alleen als ze het samen deden. De lunch gebruikten we in de lokale Wetherspoon. Ook bij de kleinkinderen meteen favoriet. Ze kregen leuke verrassingspakketjes en aten hun maaltijd netjes op. Tot het laatste erwtje. Karsten bleek een smakelijke eter. Hij begon met zijn saucijsjes, en verorberde daarna – met behulp van oma – ook al zijn mash and peas.