Droste in de telefooncel Delft – Voor de kunst moet je wat over hebben. Kunst moet je de ruimte geven. In Delft gebeurt beide. De gemeente heeft een stukje openbare grond over voor de kunst en geeft daarmee tegelijk ook ruimte daaraan. Een overbodige telefooncel op het Oude Delft is opgetoverd tot wat misschien wel de kleinste galerie van Nederland is. In ieder geval de kleinste van Delft. In dit kleinood van de kunst krijgt een lokale kunstenaar van de conservator regelmatig de ruimte om een nieuw kunstwerk te creëren. Deze maand is het de 56-jarige Delftse kunstenaar Tijn Noordenbos. Deze nam de uitnodiging graag aan en ging aan de slag met de decoupeerzaag. Noordenbos creëerde steeds kleinere kopieën van de telefooncel. Hij reproduceerde de ‘Voor de Kunst’-cel in steeds kleiner formaat. Op die manier maakte hij het Droste-effect op kunstzinnige manier visueel. Wiskundigen en informatici noemen dit effect ook wel recursie. Een geheel dat is opgebouwd uit onderdelen van hetzelfde type. In theorie kan dit oneindig doorgaan. In de praktijk zag ik wel een grens. De jongeren onder de ODD-lezers zullen zich afvragen waar de naam Droste-effect vandaan komt. Voor iedereen onder de veertig leg ik het even uit. Droste maakt cacao en verkocht dat vroeger in blikjes. Op deze cacaoblikjes was een verpleegster afgebeeld die een dienblad vasthad met daarop hetzelfde blik cacao, waarop dan weer een verpleegster stond die een dienblad vasthad met daarop hetzelfde blik cacao, waarop dan weer een verpleegster stond, enz, enz, enz. Je kunt het effect ook bereiken door twee spiegels tegenover elkaar te zetten. Noordenbos heeft een fraai kunstwerkje afgeleverd. Niemand loopt er zomaar aan voorbij. Niet alleen Delftenaren ook toeristen blijven even staan. Ik veronderstel dat er weer heel wat kiekjes van Delft de wereld overgaan.