A very cold case Delft - Vorige week vrijdag 10 juli was het precies 425 jaar geleden dat Balthasar Gerards Willem van Oranje vermoordde. Wat er precies op die datum in 1584 is gebeurd, is nooit helemaal opgehelderd. Corien vertelt de bezoekers van het museum altijd dat de moordenaar het schot over het hoofd van een hofdienaar heeft gelost. Dit dwong hem om het pistool schuin naar beneden te richten. Dat verklaart de plek van de kogelgaten. Ook heeft de ruimte waarin de moord is gepleegd in de loop der eeuwen ingrijpende verbouwingen ondergaan, aldus Corien. Wij woonden vorige week de Willem van Oranje-lezing van Willem van Spanje, directeur van DelfTech bij. Zijn bedrijf doet in samenwerking met museum Het Prinshof, de politie en het Nederlands Forensisch Instituut een geheel nieuw onderzoek naar de moord op Willem van Oranje. We waren erbij toen hij de burgemeester van Delft een brief overhandigde met het verzoek om toestemming om het lichaam van de prins op te meten. Nu denkt men dat de prins 1,55 meter lang was. Maar dat is niet zeker. Of het verzoek zal worden gehonoreerd is twijfelachtig. In ieder geval gaat de burgemeester er niet over. Van Spanje zorgt in ieder geval voor veel aandacht in de kranten. Die aandacht komt niet alleen van de journalisten, ook cartoonisten buigen zich over deze ‘very cold case’. De tekenaars van Fokke & Sukke besteedden al eerder aandacht aan de moord op de vader des vaderlands. John Reid, Bastiaan Geleijnse en Jean-Marc van Tol, de geestelijke vaders van Fokke & Sukke, maakten eerder al een serie over de geschiedeniscanon. Op donderdag 9 juli stond deze cartoon van Fokke & Sukke in het NRC. Het is opvallend hoe goed de ruimte waarin de moord plaats vond is weer gegeven. Het lijkt wel of een van de tekenaars de plaats delict heeft bezocht om polshoogte nemen van de situatie. Corien had op woensdag 8 juli wel gezien dat een bezoeker in het gastenboek van het museum een krabbeltje van Fokke & Sukke maakte, maar dacht toen dat het een fan van het stripduo was. Toen ze later de cartoon in de krant zag, begreep ze dat het tekenaar Jean-Marc van Tol zelf moet zijn geweest die de moordhal kwam verkennen.