Raadselachtige tegels Porto – Veel gebouwen in Porto zijn versierd met grote aantallen azulejo. Dat zijn de meestal blauw-witte tegels die je aantreft op kerkgevels en andere openbare gebouwen. Zelfs in de gevels van veel nieuwbouwhuizen zagen we de azulejo. De tegelkunst leeft hier nog volop. Volgens onze taxichauffeur is het een overblijfsel uit de Moorse tijd. Als hij hoort dat we uit Delft komen, verandert hij van mening en beweert glashard dat het mogelijk kopieën zijn van Delftse tegels. “Uit de tijd dat we veel met jullie handelden. Jullie hadden het gekopieerd uit China en wij weer van jullie”, glundert hij. De serveerster in het hotel weet zeker dat het woord uit het Arabische komt. “Het betekent kleine, gepolijste steen”, zegt ze met grote stelligheid. Het grote treinstation Estação São Bento is versierd met deze bezienswaardige en indrukwekkende tegels. Omdat ik denk dat hij bij het station hoort, spreek ik een kleine man in een soort uniform aan en uit mijn bewondering over de kunstzinnigheid van dit stationsontwerp. Hij knikt vriendelijk en geeft toe dat de tegelplateaus erg fraai zijn. Maar legt me dan uit dat de tegelwanden helemaal niet bedoeld zijn als verfraaiing. “Azulejo reflecteren het licht, dempen het geluid en beschermen tegen de hitte”, geeft hij als reden van de indrukwekkende tegeltableaus. De oorsprong van de alomtegenwoordige tegels blijven dus een raadsel voor ons.