Karsten hapt toe Helmond – Aan studenten communicatie wordt geleerd dat reclame een manier is om potentiële klanten informatie te geven over een product of een dienst. Dat klinkt mooier dan het is. Reclame is in mijn optiek niets anders dan een verkooptechniek. Mooie woorden als imagoversterking en productpromotie versluieren het uiteindelijke doel: de mensen aanzetten tot kopen. We zijn dan ook op onze hoede als we naar reclame kijken. Of dat nu in de krant of op tv is. Wij happen niet zo maar toe. Voor kinderen is het niet altijd duidelijk. Volgens recent onderzoek kijken kinderen gemiddeld twee uur per dag naar de televisie. Het is dus begrijpelijk dat zij voor reclamemakers een belangrijke doelgroep zijn. Kinderen nemen alles gretig in zich op en voor hen is het niet altijd duidelijk waar het programma ophoudt en de commercial begint. Vooral in de sinterklaastijd is dat overduidelijk. Ik hoorde een moeder in de supermarkt ooit eens de term ‘zeurterreur’ gebruiken toen haar kleuter maar doorging om van alles te vragen. Het wordt het kind ook allemaal zo aantrekkelijk voorgeschoteld. Het is zo verleidelijk. De negentiende eeuwse Iers toneelschrijver en dichter Oscar Wilde wist het al: “Ik kan alles weerstaan, behalve verleiding”. Onlangs kreeg ik van mijn kleinzoon Karsten een demonstratie van de verleidingen in communicatie. Het warenhuis Hema maakt op de gevel van zijn pand in het centrum van Helmond reclame voor de snackbar die het bedrijf daar runt. De foto’s op de gevel zien er uit als decoratie, maar dienen ook een ander doel. Ze sporen de voorbijganger aan een snack te kopen. Karsten begreep onmiddellijk welke boodschap de grote kleurenfoto op de gevel gaf: nu toe happen.