Op de groepsfoto Delft – Ik bezoek jaarlijks twee familiedagen. Een gehuwd mens is nu eenmaal lid van twee families. Afgezien van de mensen die ik op die dagen ontmoet, onderscheiden de familiedagen zich niet echt wezenlijk van elkaar. Je drinkt wat, je eet wat, je drinkt nog wat, je eet nog wat en je drinkt nog maar wat en ondertussen babbel je met mensen die je soms een jaar niet hebt gezien. Want om dat laatste gaat het natuurlijk. Terwijl de kleine kinderen zich vermaken in de speeltuin en aan de tekentafel groepen de volwassenen bij elkaar en brengen elkaar op de hoogte van de gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Dat geldt niet voor iedereen, want veel familieleden zie ik gelukkig door het jaar heen ook nog veel. Beide familiedagen kennen inmiddels dezelfde traditie. Dat is de groepsfoto. Een keer per jaar worden de mensen die op die dag bij elkaar zijn samen op de foto gezet. Het fenomeen Groepsportretten dateert al uit de schilderkunst. Het is een ideale manier om iedereen tezamen op de plaat te hebben. Maar in dit digitale tijdperk worden foto’s niet meer gemaakt door een speciaal daarvoor ingehuurde fotograaf. Iedereen kiekt er vrolijk op los. Voor dat de gasten van de afgelopen familiedag weer naar huis gingen, gaven ze het chipje uit hun fototoestel even af bij Bob. Hij zette alle platen op de fotobank. En voordat Bob naar huis ging, heb ik ze natuurlijk ook even gekopieerd. Zo ontdekte ik dat Sander ook een aantal groepsfoto’s had gemaakt. Buiten de ‘officiële’ groepsfoto had hij een aantal mensen gefotografeerd zoals die in spontane groepjes aan zijn lens ‘voorbijtrokken’. Ik vond ze zo leuk dat ik ze hier op ODD ook even voorbij laat trekken.