Kerstboodschap uit Barrie Barrie – Het is met veel plezier dat we naar de postbus gaan om de kerstpost te ontvangen. Onze gedachten gaan naar de afzenders en met plezier en dank lezen we de berichten. We hebben vele goede herinneringen aan iedereen. We herdenken elke keer weer dat de betekenis van kerst is nog steeds Jezus: "Want een kind is ons geboren..." " kom laten wij aanbidden" ... en zo gaan we de kerst tegemoed. We stellen het erg op prijs dat we nog steeds met anderen gezamenlijk het kerstfeest kunnen vieren. Een beetje over de familie: we zijn beiden nog goed gezond, en onze kinderen ook. Lisa is erg ziek geweest met een kronkel in de darm in Oktober, en na drie week in het ziekenhuis kwam ze eindelijk thuis. Er waren nogal wat complicaties, zoals bloedingen en infecties die niet reageerden op antibiotica. Ze kwam een week bij ons thuis om bij te komen, en nu kunnen we met dankbare harten schrijven dat ze weer aan werk is en steeds sterker word. Ze had tenminste tien kilo verloren in die tijd. Ze moet nog steeds erg voorzichtig zijn met wat ze eet, en zich niet te druk maken. Andrew woont nog steeds in Whisler en heeft het naar zijn zin. In de zomer werkt hij nog steeds als dakdekker, samen met zijn baas installeert hij metalen daken op de huizen, meestal nieuwbouw. Deze zomer hebben ze veel last gehad van regen, (Hollands weer) maar nu is hij weer bezig als ski-instructeur. Vooral met de kerstvakantie is het erg druk. In 2010 worden daar de Olympische Spelen gehouden. Michael en zijn vrouw Ethikia, wonen in Toronto, een uur hiervandaan, en die zien we regelmatig. Ze heeft een goede baan als onderwijzeres op een meisjesschool, en heeft het erg naar haar zin. Michael is blij met een baan in tuinieren, en volgt een cursus daarin van januari tot maart, zodat hij ook beter op de hoogte is met diverse dingen. Afgelopen winter was het voornamelijk bomen snoeien, en hoe dat veilig gedaan moet worden i.v.m. jezelf, anderen, gebouwen en natuurlijk hoogspanningsdraden. Hij kwam een paar keer thuis hier om te oefenen in mijn bomen, dus zien die er netjes uit! Wij zijn samen op een zendingsbezoek geweest met dertien anderen van de kerk naar Nicaragua, in Centraal Amerika, een van de armste landen daar. We hebben er gewerkt (geholpen is een beter woord) aan een vernieuwing van een jeugdgebouw in de hoofdstad Managua die onder het beheer staat van de YMCA. Ze wilden graag twee nieuwe W.C.’s hebben, met twee douchen er naast en een washok. Daar hebben we dus geld voor verzameld voor de onkosten en een aannemer. Wij hebben geholpen, maar de aannemer heeft het afgemaakt. Ze hebben ons al foto’s gestuurd hoe het geworden is. Het ziet er netjes uit. Waarom zij dit nodig hebben? Velen jongeren hebben geen woning of kamers om te wonen, velen leven op straat, of in hutten waar geen water is. Dus kunnen ze nu douchen en kleren wassen bij de YMCA. En vaak hebben ze daar 60 jonge mensen, en dan is één W.C. niet voldoende. Verder hebben we veel gezien en gedaan om de mensen beter te begrijpen, en hoe we ze verder kunnen helpen in de toekomst. We hadden ook geld verzameld om microleningen te geven aan boeren die graag met een veestapel willen beginnen. Onze gave wordt dan door een coöperatieve organisatie beheerd, en kunnen boeren op basis van hun land, drie, vier of vijf kalveren krijgen, ze vetmesten over een periode van ongeveer een jaar, en dan verkopen. Van de opbrengsten betalen ze hun lening af en van de winst kunnen ze meer kalveren kopen. De vrijgekomen lening kan dan aan iemand anders worden gegeven. Zo moet dat in principe gaan. Dit was de eerste keer dat onze kerk er geweest is en dus was het nodig om te zien wat er gedaan kan worden in dat land. Hulp moet in het klein gegeven worden aan mensen en vooral in de landbouw ligt hun toekomst. De blanken hebben hun land leeg geroofd over de jaren, multinationale firma’s hebben het meeste land in handen voor suikerriet, koffee, en melkproductie. De Sandanistas hebben geprobeerd om meer land aan de mensen te geven, en dat heeft veel levens gekost. Vooral VS heeft erg veel moeite gedaan om de Contra’s geld en wapens te geven. Nu zijn ze zo arm omdat hun schuld afgelost moet worden, en de Wereldbank zware eisen stelt aan regeringsbeleid. Het meeste geld wat gegeven word door andere landen moet gebruikt worden om hun schulden af te betalen, en kan dus niet voor de mensen gebruikt worden. Soms denk je dat het een hopeloze situatie is. Terug in Canada. Warrie werd 65 jaar in maart en dus krijgt hij pensioen. Na al de jaren de regering geld te sturen is het eindelijk hun beurt om ons wat te sturen; bedankt! Hij blijft druk, maar heeft plezier in wat hij doet, en hij wordt er nog voor betaald ook. Het kan niet beter. Hij neemt meer tijd af om wat andere dingen te doen. Hij blijft bezig met het mannenkoor, kerkkoor, muziek, fotografie, en in de tuin. Corrie is nog steeds bezig in het bejaardentehuis om de mensen bezig te houden, ze heeft er veel plezier in, en dat betekent veel voor haar. Ze is van plan om ook met pensioen te gaan in september 2008. We zien wel wat mogelijkheden er dan zijn voor haar om bezig te blijven, werk geeft haar veel vreugde. We zijn ook weer een nieuwe avontuur begonnen in september met lessen in dansen. Walsen, foxtrot, salsa, tango en weet ik veel. Het is verbazingwekkend hoeveel we vergeten van week tot week, maar we hebben lol en het is een goede manier om in beweging te blijven. In onze gedachten gaan we bij jullie allemaal op bezoek met de kerstdagen. We wensen jullie allemaal gezegende kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar. We hopen ook van jullie te horen, en tot ziens in 2008. Een bijdrage van Warrie en Corrie