Eindelijk Delft – Voor het eerst dit jaar fietste Greta zonder jas, in haar zomerjurk naar de bibliotheek. Ze heeft een vast plekje aan de leestafel. Daar neemt ze de ochtendkranten door en spied om zich heen naar de mensen die boeken halen en brengen. Ik heb haar nog nooit met een boek gezien. De kranten zijn voor haar voldoende. Ik kreeg een klein knikje van haar toen ze tegenover me plaats nam. Ik knikte terug en sloeg mijn krant dicht. Voordat ik hem kon opbergen, sprak ze me aan:“Geef hem maar even aan mij”. Dat deed ik. Terwijl ik een andere ochtendeditie ter hand nam, begon ze hetzelfde artikel te lezen als ik zojuist had gedaan. Een gruwelijk en bizar verhaal over dierenactivisten die waren gearresteerd omdat ze in oktober 2004 het lichaam van de 82-jarige Gladys Hammond, de schoonmoeder van de eigenaar van een guinea pig farm, hadden opgegraven op het kerkhof en gestolen. De familie van Gladys vernam dat drie maanden na de diefstal via een brief van de the Animal Rights Militia. Ze konden het lichaam van hun dierbare terugkrijgen als ze hun bedrijf zouden sluiten. Het bedrijf fokt marmotjes voor medisch onderzoek. De Engelse politie begon een groot onderzoek naar de grafschenders. Het lichaam van de vrouw is nu na negentien maanden teruggevonden. Het was ergens in de bossen begraven. Het is een gruwelijk verhaal. Ik las met stijgende verbazing hoe militante dierenactivisten in Engeland een ware terreur uitoefenden op de familie van de marmotjesfokkerij. Greta las het ook met grote aandacht. Zo nu en dan knikte ze en mommelde wat. Uiteindelijk sloeg ze de krant dicht en staarde lang naar buiten. Toen keek ze mij aan en zei met een zucht in haar stem:”Eindelijk wordt het lekker weer”.