Beam me up Helmond – Vrijdagmorgen bezochten we Monique. Haar hondje Scotty kreeg vorige week woensdag twee puppies en dat moesten we natuurlijk zien. Hoewel voor Sietske is dat niet zo natuurlijk. Ze heeft het niet zo op honden. Als we er een op straat tegenkomen, zou ze het liefst oversteken. In andere gevallen blijft ze het liefst op schoot bij opa. En als dat niet kan, dan in ieder geval dicht in zijn buurt. Als opa niet haar snoepje wil halen bij tante Monique, besluit ze dat uiteindelijk toch maar zelf te doen. Ze kiest daarvoor wel strategisch positie, zodat ze dekking heeft achter de rug van zus Benthe. De twee puppies vindt ze erg lief, maar ze blijft veilig op de arm bij opa als ze er naar gaat kijken. Tante Els die ook op visite is prijst Shuttle, de grote witte labrador, aan. “Hij is heel lief”, houdt ze Sietske en Benthe voor. Benthe aait de hond heel even. “Hij is lekker zacht”, zegt Els uitnodigend tegen Sietske. Het overtuigt haar niet. “Onze konijnen zijn zachter”, beweert ze glashard met een klein glimlachje. Als Scotty al kwispelend iets te dicht bij komt, zie je haar denken: Beam me up, Scotty”. Mochten jullie overigens interesse hebben voor de puppies; ze zijn te koop. De hondjes maakte wel een diepe indruk op onze kleindochters. Tijdens de lunch thuis vertellen ze enthousiast over de kleine hondjes en geven met hun handjes aan hoe klein ze zijn. “Ze zijn toch wel lief”, zegt Sietske nu. Maar op mijn vraag of ze er dan een voor haar verjaardag wil hebben, zegt ze heel duidelijk: “Tuurlijk niet!”