Het oranjegevoel groeit Helmond – Hoe zit het met jullie oranjegevoel? Hangt de buurt al vol met vlaggen of ballonnen. Is jullie huis als verandert in een oranje sportoase? Is je Tv-outfit al compleet? Je kunt niet in een gewoon bloesje voor de buis gaan zitten als straks op 9 juni het belangrijkste voetbaltoernooi ter wereld van start gaat. Je hoeft je driezitsbank niet om te bouwen tot voetbaltribune, maar er zullen toch tenminste oranje pruiken, ballen, toeters en vlaggen moeten worden aangeschaft. De Nederlandse detailhandel denkt 135 miljoen extra omzet te scoren door het WK voetbal. Daar zal toch allicht ook iets bij zijn dat door een ODD-lezer is aangeschaft. Corien schafte zich dit petje aan om het hoofd koel te houden tijdens de wedstrijden van onze nationale ploeg. Marlotte en Ad wilden dat natuurlijk wel even testen. Zodra je een dergelijk petje opzet, slaat de oranjekoorts direct toe. Dan krijg je direct te neiging om de nationale driekleur buiten te hangen of zoals Ad demonstreert een glaasje gerstenat in te schenken. Het zal op de dagen dat Nederland speelt erg rustig worden in de keuken. Er is geen tijd om te kokkerellen. We zullen het weer moeten doen met de snackbar, afhaalchinees en pizzeria. Dat levert dus ook weer een leuk plaatjes op voor ODD. Met z’n allen op de bank met een bordje friet of bakje nasi. Klik hier en meld jouw uitingen van oranjegevoel even bij ODD. Laten we de site samen oranje kleuren.

TAK overweldigend succes Helmond – Vrijdag, zaterdag en zondag was in Helmond weer het jaarlijkse kunstfestival Artimond. Het bedrijfje van Marieke en Jacqueline genaamd TAK (Toegepaste Artistieke Kronkels) was ook gevraagd om een bijdrage te leveren. Zaterdagavond was dit in de vorm van twee levende bloemenvazen bestaande uit Anne-Sofie en Marlotte in Hotel West-Ende tijdens een lopend buffet. De zondagmiddag was bestemd om op het Artimond terrein bij het Boscotondocomplex door de kinderen een eigen kunstwerk een zogenaamde dromenvanger/klongelong te maken. Na de constante regenbuien van de voorafgaande dagen was het zondag gelukkig droog en zonnig weer. De opkomst van het publiek voor de verschillende manifestaties in de kasteeltuin en op het Boscotondoterrein was dan ook overweldigend. Anne-Sofie en deze keer Serina stonden ieder als bloemenvaas verkleed en al bellenblazende als trekpleister opgesteld bij het terrein dat door TAK gebruikt werd om de kinderen bezig te houden met het maken van hun kunstwerken. Als de kunstwerkjes af waren, werden ze door Marieke aan twee lange waslijnen opgehangen om als dromenvanger te dienen. De opmerkingen aan het adres van Anne-Sofie en Serina waren niet van de lucht. Het publiek vond het prachtig. Het is niet te tellen hoeveel foto’s er van de twee vazen gemaakt zijn. Er waren zelfs diverse mannen die wel zo’n bloemenvaas thuis wilden hebben. Aan het eind van de middag mochten de kinderen hun kunstwerk weer op komen halen om mee naar huis te nemen. Hier werd druk gebruik van gemaakt. Het was wonderbaarlijk hoe bijna alle kinderen uit de honderden opgehangen kunstwerkjes hun eigen fabrikaat konden terugvinden. Al met al is het een zeer geslaagde zondagmiddagmanifestatie geworden. Een foto van Anne-Sofie als bloem tussen de bloemen stond maandag zelfs op de voorpagina van het in Helmond verschijnende Eindhovens Dagblad. Klik hier voor de krantenfoto. Een bijdrage van Pieter Jan

Fleurig Artimond Helmond –Afgelopen weekend was er op gebied van kunst en cultuur een hoop te beleven in Helmond. Vrijdagavond begon daar de veertigste editie van Artimond, het driedaagse festival dat jaarlijks zo'n tienduizend bezoekers trekt. Of dat aantal ook dit jaar is gehaald, weet ik niet. Het weer werkte niet erg mee. Artimond is niet alleen een kunstfestival, er staat ook film, beeldende kunst, cabaret, (straat-)theater, dans en muziek op het menu van dit festijn. Zaterdag legden Corien, Els en ik de Artironde voor wandelaars af. We moesten door het erg natte weer de wandeling langs galeries, in het centrum, helaas voortijdig afbreken. Dansvoorstelling zijn ook niet doorgegaan. Het Havenplein stond zaterdagavond in het teken van de finale van het 0492 PopPodium. Ook hier was het weer een lelijke spelbreker. We hebben – uit de verte - wel de Helmondse band Smith B. gehoord, maar hadden niet de moed om onder een pluutje te blijven staan. Het ‘Kunstig Koken’ in hotel West-Ende ging op zaterdag natuurlijk wel gewoon door. In de aankleding herkenden we de artistieke hand van Marieke. Zij was met haar collegaatjes ook verantwoordelijk voor de aankleding en beschildering van Anne-Sofie en Marlotte. De beide nichtjes deden een act als levend standbeeld. Zondag was het weer een stuk beter en kwam het uitgebreide programma van het Artimond Straattheater in de Kasteeltuin en op het Boscotondoplein wel tot zijn recht. De traditionele kunstmarkt trok veel publiek, op zoek naar een aardig kunstwerk of mooi sieraad. Nu waren Serina (Marlotte was verhinderd) en Anne-Sofie te bewonderen als bloemenvaas.

Feestelijke start jubileum Kolok Valkenswaard - In theater De Hofnar in Valkenswaard verzorgde het Helmondse popkoor Kolok afgelopen zaterdag een vocale show. Ze namen er bovendien een live cd op. Het uit ongeveer vijftig zangers en zangeressen tellende koor werd ook nu weer deskundige begeleid door een zeskoppige band onder leiding van pianist Ad. Wij – Corien, Els, Maartje & Pascal, Jolijn & Jeroen, Wouter, Janneke en ik – zaten natuurlijk in de zaal om te genieten van dit Helmondse topkoor. Zoals we gewend zijn van deze zangformatie stond de show bol van bekende, lekker in het gehoor liggende nummers in uiteenlopende stijlen. De show droeg de naam ' Twentyfivelive', want kolok vier er het vijfentwintig jarig jubileum mee. De verwachting was hooggespannen. Kolok is vorig jaar uitgeroepen tot Nederlands Kampioen Popkoren en noblesse oblige. Het is dan ook heel dapper van het koor om van de nieuwe show ook meteen maar een live cd te laten maken. Het koor maakt met veel plezier en enthousiasme muziek. Dat kwam zaterdag zeker over het voetlicht. Er was zoals we inmiddels kennen van dit koor weer veel aandacht besteed aan expressie, choreografie, licht en geluid. De band leverde met het bekende ‘November Rain’ van Guns ’n Roses een opmerkelijke en opwindende instrumentale bijdrage aan het succes van de avond. Want dat was het zeker. Het uitzinnige publiek wilde de zangers en zangeressen na afloop dan ook niet zo maar laten gaan en dwongen met een langdurig enthousiast applaus drie extra nummers af. Klik hier maar eens voor een korte impressie van de avond.

Kleur ODD oranje Delft – Het WK voetbal nadert. Nog twee weken scheiden ons van dit sportspektakel. Of moet ik zeggen Tv-spektakel. Langzaam wordt Nederland koortsig. Niet van een zomergriepje, maar van oranje. Winkeliers zijn begonnen met het versieren van hun etalages en in sommige straten verschijnen de eerste oranje slingers. Hoe staat dat met jullie. Is er al sprake van oranjekoorts of slaat die pas toe als Nederland in de finale staat? Hebben jullie al kaartjes voor een wedstrijd van ons oranje in huis? Of als je niet tot de gelukkige behoort die naar een stadion gaan, heb je vast wel de nodige oranjeattributen in huis om geheel in de goede kleur naar de wedstrijden op TV te kijken. Laten we die lol eens delen. Schiet een plaatje (in het voetbalstadion) of voor de buis thuis, of in de etalage van je favoriete winkel met jouw keus aan oranje aanmoedigingsspullen. Er is zo veel. Mutsen, sjaals, broeken, stropdassen, shirts te veel op om te noemen. En als je er zelf niet ingekleed bent dan vast wel een (klein)kind, collega, echtgenoot of tante. Stuur je favoriete oranje foto naar ODD en help om de site oranje te kleuren.

De konijnen van Houdini Helmond – Eva & Rio zijn avontuurlijke konijnen. Dat hebben ze al vaker bewezen. Ze zien kans om steeds weer uit hun hok te ontsnappen. Daarom schaften Bob & Saskia onlangs een niet alleen groter maar ook een uitbraakveilig onderkomen aan. Althans dat had de handelaar gezegd. Helaas bleek ook deze konijnenvilla niet bestand tegen de knagende tandjes van Eva & Rio. We zaten op de dag van hun thuiskomst uit Kenia met z’n allen aan tafel voor de maaltijd, toen Saskia plotseling weer een van de konijnen in de tuin ontwaarde. Het diertje had toch weer kans gezien om het gaas door te knaken. Gelukkig was deze ontsnapping snel ontdekt. Toen Saskia en ik de tuin in liepen. Ik voor de foto’s en Saskia om haar konijn te vangen, koos het diertje snel eieren voor zijn geld en vluchtte terug het hok in. Ik denk dat alleen tralies deze ontsnappingsartiesten binnen kunnen houden. Het lijken wel de konijnen van Houdini.

Wat is jouw huis waard? Delft – Wat is je huis op dit moment waard? Dat is een aardige vraag voor verjaardagen en andere willekeurige bijeenkomsten van huiseigenaren. Niemand weet dat natuurlijk exact voordat zijn of haar huis is verkocht. Maar het is leuk om te speculeren nadat er in jouw omgeving een woning van eigenaar is veranderd. Onlangs werd bekend dat de koophuizen in ’s Hertogenbosch de duurste zijn in ons land. In Groningen betaal je het minst voor je optrekje. Groningers betalen gemiddeld 167.711 euro en in Den Bosch kostte in het eerste kwartaal van dit jaar een woning gemiddeld 263.671. Let wel op het woordje gemiddeld. Het zegt dus niets over de waarde van jouw huis. Wel zegt het wellicht iets over het soort huizen in jouw woonplaats. Zo veronderstel ik dat in een plaats met relatief veel flats de gemiddelde prijs lager is dan in een plaats met uitsluitend vrijstaande huizen. Ik heb deze gegevens van de woonsite Dimo. Daar vergeleek met de verhandelde huizenprijzen in de twintig grootste gemeente van Nederland. Vorig jaar was de duurste gemeente nog Haarlemmermeer. De gemiddelde huizenprijs bedroeg daar in het eerste kwartaal 252.408 euro. Ik heb nog even de gemiddelde prijs opgezocht van een aantal voor vaste ODD-lezers interessante gemeenten. Delft 198.248 euro, Helmond 228.777 euro, Gemert-Bakel 262.820 euro, Veldhoven 240.032 euro, Pijnacker-Nootdorp 263.862 euro, Eindhoven 211.984 euro, Rijnwoude 254.263 euro, Rotterdam 166.100 euro, Gorkum 214.595 euro en Vught 249.066 euro. Door hier jouw postcode in te vullen, krijg je te zien wat de gemiddelde verkoopprijs is van woningen in jouw straat, buurt, plaats of gemeente.

Sokken met een nummertje Delft – Ik heb meer linker dan rechter sokken. Hoe dat komt is een raadsel. Laat ik sokken achter in hotels? Slingeren er nog sokken van mij op logeeradressen? Of is het gerucht waar en eet de wasmachine sokken. Hoe komt het dat sokken zoek raken? En waarom raken ze nooit zoek per paar? Daar is nog nooit een gedegen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Dat is vreemd want je zou denken dat juist studenten en wetenschappers vaak sokken kwijt raken. Ik zie immers nog wel eens een student door Delft fietsen met een witte sok aan de linker en een rode sok aan de rechter voet. Wetenschappers worden vaak van verstrooidheid verdacht. Het onderwerp van de verdwijnende sokken moet hen dus na aan het hart liggen. Sokken zijn onze kwetsbaarste kledingstukken. Het wordt hoog tijd voor een gedegen aanpak van het probleem. Dat vonden de mensen van 10socks.com ook. Zij zorgen er voor dat we ons nooit meer zorgen hoeven maken over zoekgeraakte sokken. Je kunt op hun site sokken bestellen die per paar zijn genummerd van 1 tot en met 10. Of een sok nu uitgelubberd of verkleurd is, je weet altijd met welke andere sok hij een setje vormt. Bovendien zie je aan de waslijn in een oogopslag of de sokkengarderobe goed is gevuld. Je kunt de sokken heel makkelijk via internet bestellen. Ze gaan natuurlijk per tien paar en kosten slechts €67.

Met ‘Blydskap’ geven wij kennis Delft - Om onduidelijke reden was de Zuid-Afrikaanse ‘Kaapse Pracht’ van de Aldi lange tijd erg populair. De smaak van de wijn kan daar niet de oorzaak van zijn. En als het de prijs is, dan is dat het verkeerde argument. Zelfs bij de duurste supermarkt kun je voor minder geld lekkerder wijn vinden. Er is bijvoorbeeld onder de drie euro hele lekkere rode wijn uit Frankrijk te kopen, maar daarvoor moet je dan wel naar een andere supermarkt. Er is onder de vijf euro geen Zuid-Afrikaanse wijn te vinden die het de moeite waard maakt om op de fiets te klimmen. Ik begrijp die populariteit van Zuid-Afrika als wijnland niet. Wellicht heeft het te maken met de taalverwantschap. Het is immers heel leuk om iemand die iets te vieren heeft een flesje ‘Vreugh’vol’ te geven of om iemand die een examen succesvol heeft afgerond een flesje ‘Blydskap’ cadeau te doen. De gever neemt dan het feit dat de rubbersmaak het fruit in de wijn domineert op de koop toe. De Nederlandse chirurgijn Jan van Riebeeck kwam in april 1652 namens de Vereenigde Oost-Indische Compagnie in Zuid-Afrika aan. Hij had wijnstokken uit Frankrijk bij zich. Zeven jaar later vermeldt hij dat de eerste wijn uit Kaapse druiven werd geperst. Hij vond het niet erg lekker en schreef in zijn dagboek: ‘Hooguit goed om de darmen door te spoelen’. Op den duur werd in het Nederlands de term ‘Kaapse wijn’ synoniem aan ‘bocht’. Zo erg is het nu niet meer, maar het blijft lastig om daar frisse heldere wijn te maken. Het land heeft nu eenmaal een heel warm klimaat. Dat levert veel alcohol, wat vreemde geurtjes en een wat weeë zoetige smaak op.

Van zessen klaar Helmond – Een groepsfoto van kinderen moet je eigenlijk niet nemen op een feestje. Daar komen ze niet voor. Bovendien is er door het verschil in leeftijd altijd eentje die eigenlijk moe is en even een tukje moet doen. Terwijl een ander juist uit bed komt en dus heerlijk fris is en wil gaan spelen. De anderen zijn al druk aan het spelen en begrijpen niet waarom dit onderbroken moet worden. Toch kan ik het niet laten, want het is enige moment dat ze alle zes bijeen zijn. Daarom doen we het toch maar weer. Juist voor de Veldhovenaren naar huis gaan, komt Karsten uit bed. Dit is dus hét moment. Het lukt opnieuw om ze samen op de plaat te krijgen, want mijn kanjers zijn altijd van zessen klaar. Wil je een afdrukje? Klik dan even op de foto voor een groter exemplaar. Of klik even hier voor een andere versie.

Klimgeit Veldhoven – Laatst hadden we een gesprekje met de juf van Nienke. "Wat is het toch een prinsesje, ze loopt altijd zo mooi, wil graag verkleden, maakt fantastische tekeningen. Maar in de gymles is ze zo voorzichtig". Waarop wij zeiden: "Dan moet je haar zien stoeien met haar vader en met de buurjongens". Eigenlijk zouden we juf Maria deze foto moeten sturen, wat een klimgeit is onze oudste meid! Een bijdrage van Saskia

De vlag uit voor…… Helmond - Aan het voetballen valt vanaf vandaag niet te ontkomen. De komende twee weken wordt in Portugal het Europees Kampioenschap voetbal voor spelers onder de 21 jaar gespeeld. Daarna rolt de bal op ons tv-scherm verder in Duitsland. Jong Oranje speelt morgen de eerste wedstrijd tegen Oekraïne. We zijn er helemaal klaar voor. De straten beginnen zich langzaam oranje te kleuren. Fans kleuren de gevels van hun woning oranje. Als we met Sietske en Karsten naar de supermarkt wandelen, passeren we heel wat uitingen van voetballiefde. “Kijk eens. Allemaal vlaggetjes”, zegt oma met gespeeld enthousiasme tegen haar kleindochter. Sietske kijkt er naar, maar is niet onder de indruk. Ik denk een klein knikje te zien, maar ben daar niet zeker van. “Zie je dat, ze zijn allemaal oranje”, gaat oma verder. Sietske knikt opnieuw. Ze begrijpt het enthousiasme van haar grootmoeder niet, maar wil het wel belonen met een extra knikje. “Waarom zouden die mensen toch al die vlaggetjes hebben opgehangen”, test oma de kennis van haar kleindochter. Daar hoeft de kleine meid niet over na te denken en ze antwoordt prompt met: “Zeker iemand gepoept op de wc”. Ze weet immers dat het doen van een grote boodschap op de wc complimenten en een beloning tot gevolg heeft. Dat grote mensen daar hun woning voor opsieren met vlaggen, lijkt haar meer voor de hand te liggen dan het spelen van een voetbaltoernooi. We geven haar gelijk.

Hakuna Matata Helmond – Gisteren werd onze kleindochter Sietske drie jaar. De dag daarvoor waren haar papa & mama teruggekomen uit Kenia. Daarom kon ze met haar nieuw verworven T-shirt uit dat land met het opschrift ‘Hakuna Matata’ fier beginnen aan de viering van deze dag. Zo’n verjaardag hangt van hoogtepuntjes aan elkaar. Dat zijn natuurlijk de cadeaus, maar ook de visite is een hoogtepunt. Steeds als de bel gaat huppelt de verse driejarige naar de deur om open te doen. De taart is natuurlijk ook iets om naar uit te kijken. Daar is immers het onomstotelijke bewijs van de derde verjaardag. De taart met het kaarsje in de vorm van een drie. Sietske vond het fantastisch.

Het moet Helmond – Vandaag wordt Sietske drie jaar. Gisteren haalden we daarom de bestelde taarten op in de stad. De stemming in de auto was op de heenweg al heel feestelijk. Slechts het weer deed niet mee. Maar de twee positivo’s in mijn auto vonden dat juist een extra bonus. Nu konden ze hun parapluutjes meenemen en in de plassen stappen. We parkeerden de auto bij het stadhuis. “Daar moet je trouwen”, beslist Benthe, terwijl ze op het kasteel wijst. Met “het moet niet, maar het kan wel”, probeert opa uit te leggen dat er niets dwingends is aan de stap in het huwelijksbootje. Benthe legt zich daar niet bij neer. “Papa & mama zijn daar getrouwd en opa & oma Stiphout en opa & oma Delft en tante Nicole & oom Xander”, somt ze op. De conclusie van haar redenering volgt direct daarna: ”Het moet!” Opa is nog niet overtuigd en probeert het nog eens: “Dat klopt, maar dat moesten ze niet. Dat wilden ze graag”. Benthe is er van overtuigd dat opa het niet begrijpt en besluit het gesprek op kordate toon: “Waar heb je anders een kasteel voor”. Daar kan opa niet tegen op.

Beam me up Helmond – Vrijdagmorgen bezochten we Monique. Haar hondje Scotty kreeg vorige week woensdag twee puppies en dat moesten we natuurlijk zien. Hoewel voor Sietske is dat niet zo natuurlijk. Ze heeft het niet zo op honden. Als we er een op straat tegenkomen, zou ze het liefst oversteken. In andere gevallen blijft ze het liefst op schoot bij opa. En als dat niet kan, dan in ieder geval dicht in zijn buurt. Als opa niet haar snoepje wil halen bij tante Monique, besluit ze dat uiteindelijk toch maar zelf te doen. Ze kiest daarvoor wel strategisch positie, zodat ze dekking heeft achter de rug van zus Benthe. De twee puppies vindt ze erg lief, maar ze blijft veilig op de arm bij opa als ze er naar gaat kijken. Tante Els die ook op visite is prijst Shuttle, de grote witte labrador, aan. “Hij is heel lief”, houdt ze Sietske en Benthe voor. Benthe aait de hond heel even. “Hij is lekker zacht”, zegt Els uitnodigend tegen Sietske. Het overtuigt haar niet. “Onze konijnen zijn zachter”, beweert ze glashard met een klein glimlachje. Als Scotty al kwispelend iets te dicht bij komt, zie je haar denken: Beam me up, Scotty”. Mochten jullie overigens interesse hebben voor de puppies; ze zijn te koop. De hondjes maakte wel een diepe indruk op onze kleindochters. Tijdens de lunch thuis vertellen ze enthousiast over de kleine hondjes en geven met hun handjes aan hoe klein ze zijn. “Ze zijn toch wel lief”, zegt Sietske nu. Maar op mijn vraag of ze er dan een voor haar verjaardag wil hebben, zegt ze heel duidelijk: “Tuurlijk niet!”

Sietske wijst de weg Helmond – Samen met Sietske bracht ik vanmorgen Benthe naar school. Het zag er een beetje dreigend uit en daarom namen we een royale paraplu mee naar de Trudoschool. Na ons bezoekje aan de school wandelden we langs een andere route terug naar huis. Het begon onderweg nu ook een echt een beetje te spetteren. Dat zag er niet goed uit, maar niet voor Sietske. Zij vond het geweldig, nu kon die geweldige plu echt worden gebruikt. Het zette helaas niet door. We kwamen helemaal droog thuis. ’s Middags moest haar grote zus opnieuw naar school. Dus draaien we opnieuw een programmaatje zonder haar. We gingen even langs bij tante Els. Zonder paraplu, maar met oma en Karsten in de wandelwagen. Na het bezoek aan de zus van haar oma bezochten we de supermarkt. In die zaak gebruikt Sietske haar eigen wagentje. Daar sjees ze mee door de zaak en wijst ons de weg naar de aardappelen en de andere dagelijkse boodschappen.

Spelletjes op het tapijt Helmond – Omdat hun papa & mama op reis zijn in Kenia passen oma & opa op Benthe, Sietske en Karsten. Vanaf zaterdag deden dat opa & oma Stiphout en vanaf gisteren doen wij dat. Saskia had duidelijke lijsten gemaakt over de dagelijkse routine van de kinderen. Wat er niet opstaat weet Benthe. Woensdagmiddag gingen we met haar naar de zwemles. Terwijl zij haar baantjes trok, zaten wij met Sietske & Karsten in het restaurant. Kijken mag niet in dit zwembad. Daar hebben ze een speciale kijkles voor. Na de zwemles bleef Corien met Benthe en Karsten achter in de tuin en deden Sietske en ik de boodschappen voor het avondeten. Karsten bleef nog even op toen Corien de beide meisjes onder de douche zette en naar bed deed. Samen met opa deed Karsten spelletjes op het tapijt. Op de foto doet hij een vliegenier na. Het zal niet lang mee duren of hij kruipt.

Een mooie herinnering Eindhoven - Carnavalszaterdagochtend 27 februari werd ik in de Centrum voor de Kunsten Eindhoven (CKE) studio ontvangen door de fotograaf Henk Hermans. Henk Hermans was op dat moment een leerling van de cursus fotografie voor gevorderden en zijn opdracht van die dag was portretfotografie. Samen met Jeroen maakten we onze entree en we waanden ons in een echte fotostudio. Overal waren rollen papier als achtergrond naar beneden gehaald en de fotografen krioelden om ons heen. Ik vond het toch een beetje gek om model te zijn, omdat deze toch snel met buitenaards knap en te dun worden voorgesteld, maar gelukkig waren alle modellen ‘gewone meisjes’. Henk had ook zijn dochter meegenomen en die mocht als eerste op de foto. Zij was nog een beetje braaf, dus zat ik samen met Jeroen rare standjes te bedenken die ik voor de camera kon laten zien (met kleren aan…). Zo werden de foto’s toch iets spannender en kon ik me op een bepaalde manier toch op een niet-conventionele manier laten fotograferen. Toen ik aan de beurt was mocht ik doen wat ik wilde en dat deed ik dan ook. Ik kreeg er steeds meer lol in en Henk schoot zijn rolletjes (uhm, kaartje) vol. Klik hier als je het resultaat wilt zien. Als je meer foto’s wilt zien, klik dan hier Het grappige was dat niet alleen Henk foto’s van mij nam, maar er steeds meer fotografen toesnelden om een foto van mij te maken. Ik waande me echt als een popster en vond het maar grappig. Er werd op van alles gelet: het licht, standje, uitstraling, natuurlijkheid en hoe het uiteindelijke plaatje eruit zou zien. Mijn basgitaar en Jeroen werden ook gebruikt voor de foto’s. Ik vond het een hele leuke dag en een mooie ervaring. De foto’s heb ik ook afgedrukt gekregen en bewaar ik als mooie een herinnering. Een bijdrage van Jolijn

Grote schade Croyse Hoeve Aarle-Rixtel – Vrijdagavond heeft een omgevallen, brandende kaars restaurant de Croyse Hoeve in Aarle-Rixtel grote schade toegebracht. De historische hoeve speelt in onze familie zo nu en dan een belangrijke rol. Huwelijksfeesten en familiediners vonden er plaats. De brand ontstond op de bovenverdieping van het restaurant, waar een bruiloftsfeest met honderd gasten aan de gang was. Zondag brachten we (Ad & Els) een bezoekje aan de restanten van de Croyse Hoeve en dit is ons verslag. Inmiddels heeft de politie een onderzoek gedaan naar de brandoorzaak. De technische rechercheurs concludeerden dat het om open vuur gaat en dus niet om een kortsluiting. “Politie en brandweer waren die vrijdagavond snel ter plaatse”, weet Els te vertellen. “Daardoor is een groot deel van het restaurant gespaard. Dat is heel opmerkelijk. Heel vaak wordt bij een dergelijke grote brand het hele pand in de as gelegd." Zondag zagen we dat het restaurantgedeelte, de keuken en de buffetruimte de brand eigenlijk redelijk hebben overleefd." Er is zelfs geen druppel waterschade in het restaurantgedeelte, maar er moet natuurlijk wel een geheel nieuwe kap op het pand”. Els schat de schade toch wel op een half miljoen euro. Een bijdrage van Ad en Jolijn

Meisje met de parel bovenaan Delft – Plaatsgenoot Johannes Vermeer (1632-1675) staat in de wedstrijd ‘kies het mooiste schilderij van Nederland’ trots bovenaan met twee schilderijen. Het populairste schilderij van de Delftse meester uit de zeventiende eeuw is ‘Meisje met de parel’, dat hij schilderde in 1665. Vermeers beroemde stadsgezicht ‘gezicht op Delft’ staat momenteel op de tweede plaats, vlak boven 'het joodse bruidje' van Leidenaar Rembrandt van Rijn. De verkiezingen zijn een idee van het dagblad Trouw en via hun website kun je een stem uitbrengen. Op 20 mei wordt de winnaar bekend gemaakt. Dat het ‘meisje met de parel’ erg populair is, ontdekte Corien & ik ook al op de tentoonstelling in Bacinol. Dat is een voormalig fabriekspand van het bedrijf DSM Gist waarin nu architecten, vormgevers, fotografen en kunstenaars onderdak hebben gevonden. De kunstenaars vroegen zich af hoe de huidige inwoners van Delft hun relatie met hun beroemde plaatsgenoot ervaren. Zijn werk blijkt inderdaad bij de Delftenaren thuis terug te vinden. Op zelfgebreide truien, tegeltjes en kopieën van de meester figureren zijn tafereeltjes. Het beroemde meisje, waar over ook een roman en een film, zijn verschenen, bleek erg vaak te zijn gekopieerd. Zij is zelfs het logo van de tentoonstelling als tatoeage op een paar stoere biceps. We hebben de tatoeages als plakplaatje natuurlijk voor de kleinkinderen meegenomen. De Delftenaren brachten hun eigen kunstwerken naar Bacinol, zodat iedereen kan genieten van de creativiteit van de stadgenoten. Het was overduidelijk. Vermeer inspireert nog steeds.

Moederdag 2006 Delft – Onaangekondigde presentjes zijn vaak het leukst. Het verrassingsbezoek van Saskia & Sander en de kinderen voor moederdag was dan ook erg leuk. Het viel erg in de smaak bij moeder Corien. Rond lunchtijd arriveerden de Veldhovenaren. Na de gezellige lunch togen we met z’n allen naar de kinderboerderij annex waterspeeltuin. Nienke en Dieuwertje weten daar inmiddels goed de weg en wilden het wel aan hun jongste zus uitleggen. De kuikentjes en kalveren waren sinds het bezoek van Dieuwertje al weer flink gegroeid. Alles was uit de kooi en liep heerlijk in het lentezonnetje buiten. Net als de kleinkinderen. Het avondmaal werd een echt moederdagdiner. Sander & Saskia hadden heerlijke verse asperges meegenomen. Die werd samen met zalm en pasta door Sander heerlijk bereid. Gelukkig had ik toevallig twee flesjes van onze favoriete Chardonnay koel staan en kon dus ook een bijdrage leveren aan het diner.

Nationale Molendag 2006 Delft – De beschermheer van De Hollandsche Molen prins Friso bezocht vrijdag molen De Roos in Delft. Hij onthulde er een speciale plaquette ter nagedachtenis aan zijn vader prins Claus. De plaquette herinnert aan de officiële opening van deze gerestaureerde molen op 28 september 1990 door prins Claus en is bovendien een blijk van waardering voor diens jarenlange beschermheerschap van De Hollandsche Molen. Prins Friso gaf met zijn bezoek tevens het startsein voor de nationale Molen- en Gemalendag van zaterdag. Corien & ik bezochten De Roos, de enige overgebleven molen van de vijftien die binnen de veste Delft hebben gestaan. Het vormt met het aangebouwde woonhuis een van de vele fraaie monumenten van de Prinsenstad. Dankzij de restauratie is de molen in volle glorie te bewonderen en gisteren dan ook te bezoeken.

Knappe hond Helmond – Nellie heeft haar moederdagverrassing al binnen. Het werd haar via de mail toegestuurd. Ze stuurde het aan mij door, zodat jullie allemaal kunnen genieten van deze verrassing. Ze heeft al een koppeltje knappe poezen, maar deze via de mail verzonden hond heeft ook wel wat. Ik ben zeer onder de indruk. Maar niet zo onder de indruk als van dit zingende nijlpaard. Daar zit ook een knappe hond bij.

Festoenen weer terug Delft – Het Vermeercentrum aan de Voldergracht nadert zijn voltooiing. Het staat op de locatie waar zich in de Gouden Eeuw het St. Lucasgilde bevond. Dat was een vereniging van o.a. schilders, porseleinbakkers en glazeniers. St. Lucas was de beschermheilige van de schilders en schilder Johannes Vermeer was lid van dit gilde. Zijn ouderlijk huis stond tegenover het gebouw van het St. Lucasgilde. Het metselwerk van het nieuwe centrum is nu klaar en onlangs zijn ook de festoenen op de gevel aangebracht. Op het oorspronkelijke St. Lucasgilde bevonden zich onder elk van de vier kruiskozijnen in Bentheimer zandsteen uitgehouwen festoenen. Zulke natuurstenen draperieën (ze worden ook wel guirlandes genoemd) verbeelden de producten en gereedschappen van het gilde. Het symboliseerde de vier belangrijkste ambachten van het St. Lucasgilde: kunstschilders, glazenmakers, porseleinbakkers en boekdrukkers. Toen het huis van het St. Lucasgilde werd gesloopt zijn de festoenen verkocht aan Amsterdam. Ze sieren daar nu de gevel van het rijksmuseum. De nieuwe festoenen voor de reconstructie van het St. Lucasgildehuis zijn afgietsels van de originelen. Ook het torso van Apollo is weer aangebracht in het timmerwerk van de timpaan (de gele driehoek). Bij het torso van Apollo is gebruik gemaakt van gelaagd gekleurd glas.

Stuifmeelverkleuring Delft – Hadden jullie deze week ook zo’n last van het stuifmeelbombardement? De auto en het tuinmeublement zaten onder het stuifmeel van de uitbundig bloeiende bomen en grassen. Ik dacht eerst dat het woestijnzand was, maar Corien had het meteen door. Aanvankelijk was ik van plan om de auto meteen te wassen, maar deskundigen vertelden me wassen niet veel zin had. De overlast zal nog zeker tot en met zondag voortduren. Het ligt volgens de deskundige aan de koude start van de natuur dit jaar, daarom bloeien de berken later. Maar ook sparren, dennen en verschillende grassen zorgden deze week voor verkleuring. Volgende week maar eens naar de wasstraat.

Alleen nerds zijn bleekneuzen Delft – Nadat je de hele dag op je werk achter de computer hebt gezeten, wil je thuis ook wel eens achter de computer zitten. Waar heb je zo’n ding anders voor? Je zou natuurlijk in de tuin kunnen gaan zitten met een goed boek of een koel biertje, maar dat is alleen iets voor gezondheidsnerds. Iedere verstandige computerfreak weet dat je geen zon nodig hebt om er gezond uit te zien. Die gezonde blos op je wangen kun je ook achter je beeldscherm krijgen. Daar hoef je geen tijd voor te verspillen op het strand of in de tuin. Surf gewoon even naar thinkgeek en schaf een gezichtsbruiner aan die je aan je pc-scherm kunt vastmaken. Je kunt deze originele USB Desktop Tanner Center gewoon aansluiten op je USB-ingang. Om te voorkomen dat je door het felle licht je beeldscherm niet meer kunt zien, wordt er een kek brilletje bijgeleverd. Het slimme gezondheidsapparaatje kost je slechts 25 dollar. Wat is nu geld als het om je gezondheid gaat.

Nu even niet / wel Delft – Dinsdagavond zaten Corien & ik in theater de Veste om het tweeluik ‘Nu even niet / Nu even wel’ van Maria Goos te zien. We beleefden met dit briljante en geestige stuk van de succesvolle Nederlandse schrijfster een heerlijke toneelavond. Goos schreef 'Nu even niet' als eerste. Het gaat over de hechte vriendschap tussen vier mannen, veertigers, die elkaar kennen van hun studententijd en maandelijks een avond met elkaar in hetzelfde restaurant eten. Mannenvriendschappen zijn van nature anders dan vrouwenvriendschappen. Mannen onder elkaar bevinden zich in de zeurvrije zone. Later schreef Goos ‘Nu even wel’, waarin vier vrouwen in hetzelfde restaurant dineren. Dat is een heel ander verhaal, maar de stukken vullen elkaar perfect aan en worden nu als avondvullende voorstelling gespeeld. Corien & ik vonden het een hele belevenis. We zaten op de eerste rij vlak op de handelingen. Het publiek zit namelijk aan vier zijden om het podium. Dat podium is een draaiplateau, waardoor je de acteurs steeds aan alle kanten ziet. Ze zitten aan een gedekte tafel en eten en drinken. De mannen Ze praten over vrouwen, voetbal, seks en halen herinneringen op aan vervlogen tijden. En over waarom ze als vrienden zoveel van elkaar houden. Ze genieten van de maandelijkse avond praten zonder dat hun vrouwen aan hun hoofd zeuren. Toch lopen de emoties ondanks de jovialiteit soms hoog op. De vrouwen Daar gaat het heel anders aan toe. Verre van joviaal. De weduwe van een van de mannen in het eerste stuk ontvangt met haar zuster en haar vriendin de minnares van haar overleden man. Die ontmoeting verloopt heel anders dan gepland. De jonge vrouw blijkt een veel groter stempel op het leven van de man te hebben gedrukt dan zijn echtgenote voor mogelijk hield. Het is een sprankelende voorstelling, waarbij ik zo nu en dan werkelijk moest schaterlachen. De personages zijn echte mensen in soms heel herkenbare situaties. Het tweeluik is op tournee. Ga er heen als het in een theater in jouw omgeving komt. Ik raad het aan.

De naakte waarheid blootgelegd Den Haag – Afgelopen zondag bezochten Corien & ik de tentoonstelling ‘De Naakte Waarheid’ in het Haags Gemeentemuseum. Mannen en vrouwen op schilderijen zonder kleding zijn naakt en niet bloot. Het onderscheid stamt nog uit de tijd dat er een alibi nodig was om blote mensen te schilderen. Erotiek werd versluierd met hoogdravende verhalen. Het waren voorstellingen uit de bijbel of de mythologie. Het krioelde in de kunst van de Venussen, nimfen, engelen en kuise Suzanna’s. Levensgrote blote vrouwen werden in al hun verleidelijkheid opgevoerd als allegorieën voor ‘de waarheid’ of ‘de nacht’. Tot de komst van Gustave Courbet. Hij schilderde gewone, eigentijdse blote vrouwen. Hij had geen alibi meer nodig om blote mensen te schilderen. De tentoonstelling toont dat heel duidelijk. Courbet legde de dubbelzinnigheid van de naaktschilderkunst en van de burgerlijke moraal bloot. Voor zijn schilderijen voelde de brave burger zich betrapt en ongemakkelijk en ik heb de indruk dat ook naar hedendaagse normen de grenzen van het toelaatbare met zijn 'L'Origine du Monde' worden bereikt. Is dat nu pornografie in een vergulde lijst of is het kunst? Wat het ook is Courbet toont geen enkele terughoudendheid. Erg interessant vond ik de link tussen de fotografie en de naaktschilderkunst die op de tentoonstelling werd getoond. De realistische schilders vonden in de fotografie een bondgenoot in dienst van de waarheid. Modellen waren duur en de kunstenaar gebruikte daarom foto's in een plaats levende modellen. Courbet en Rodin, die met enkele beelden op de tentoonstelling vertegenwoordigd is, waren erg enthousiast. De eerste bezat een uitgebreide collectie gewone en pornografische naakten. Hij werkte veel samen met fotografen. Hij bestelde bij hen foto’s van zijn modellen in bepaalde houdingen. Zijn schilderij ‘Baadster’, dat in 1863 een schandaal veroorzaakte, toont een tamelijk corpulente vrouw. Zij stapt juist uit het water en heeft naar vlezige rug en indrukwekkende derrière naar de kijker gekeerd. Hiervoor gebruikte hij geen model, maar een foto van Julien Vallou de Villeneuve, uit diens serie 'Etudes d'apres nature'

Voor de liefste mama Delft – Het is weer zover. De Nederlandse mama is aan de beurt voor de jaarlijkse verrassing. Er was een tijd dat een zelfgemaakte tekening en het daarbij horende zelfgemaakte ontbijt voldoende was om mama met moederdag te verwennen. Papa zorgde dan wel dat zoon of dochter nog iets extra’s had om bij dat ontbijt te geven. Een kleinigheidje, badschuim of chocolaatjes. De commercie heeft de laatste vijfentwintig jaar steeds duidelijker gemaakt dat je daar niet meer mee wegkomt. Het hoeft niet duur te zijn, maar het moet wel origineel zijn. Het probleem is echter dat mama alles al heeft. Een vers croissantje kreeg mama vroeger alleen op vakantie. Nu zijn er elk weekend verse broodjes bij het ontbijt. We hebben het immers goed. Daar komt nog bij dat de meeste moeders nu lijnen, juist omdat ze het zo goed hebben. Wat moeten die arme bloedjes van kinderen nu toch aan hun moesje schenken. Voor al die dochters en zonen die het niet weten heb ik een tip. Geef een badrek. Je kunt het voor slechts €59 kopen via gadgetfabriek.nl. Dan kan mama na een drukke werkweek lekker uren in bad liggen met een boek. Het rek is ook handig als mama samen met papa in bad gaat en ze er een heerlijk glaasje champagne of wijn bij willen drinken. Met de bijpassende kaarsjes maken ze het dan nog romantischer. Wel flink doordrinken, want als je na uren met verschrompelde handen uit het water stapt, heb je wel een oppepper nodig.

Altijd kerst in ‘t klooster Den Haag – Afgelopen zondag was het Open Kloosterdag. Bijna negentig kloosters in ons land hielden deze dag open huis. Niet alleen gelovigen, maar iedereen mocht een kijkje nemen in de anders vaak nogal gesloten gemeenschappen. In Delft deden de Jezuïeten van het St. Stanislashuis en de Franciscanen uit de Raamstraat mee aan deze nationale kloosterdag. Corien & ik kozen echter de Broeders van Maastricht uit het Haagse stadsklooster aan het Westeinde uit voor een bezoekje. Het klooster vlak bij het bekende ziekenhuis bleek er niet een te zijn zoals je dat verwacht. Het is eigenlijk een communiteit waar ook leken wonen. We werden bij de ingang van het gebouw ontvangen door een vriendelijke mevrouw die ons naar een huiskamer bracht. Daar zat een broeder temidden van een kleine kring mensen te vertellen over het werk van de broeders. Iedere bezoeker kreeg koffie met gebak. Het leek daardoor net alsof we op het verjaardagsfeestje van de broeder waren beland. De man bleek een gezellige, bijna niet te stuiten, prater. De broeders zijn allemaal gepensioneerde onderwijzers. Sinds de jaren zestig lopen ze gewoon in burgerkleding. Ondanks hun pensionering zitten ze niet stil. Ze geven nu, met subsidie van de gemeente Den Haag, les aan asielzoekers. Na het praatje zong een broeder die net uit Zuid-Amerika terug was een lied, waarbij hij zichzelf op de gitaar begeleidde. Een van de twaalf broeders bleek een fervente verzamelaar van kerststallen. Op een klein zoldertje had hij er vele tientallen uitgestald. Iedereen wilde de stalletjes natuurlijk wel even zien. Ook wij namen daar een kijkje. Trouwens overal in het huis troffen we de heilige familie aan. Niet alleen op de zolder. Zelfs op de wc hingen twee schilderijtjes van het bekende tafereeltje. In de gang hing zelfs een slinger met kerstlichtjes. Het is altijd kerst bij de Broeders van Maastricht.