Enorm leven en bijna sterven Delft – Vorige week donderdag is de Amerikaanse saxofonist Illinois Jacquet op 81-jarige leeftijd overleden aan een hartaanval. Jacquet speelde met alle grote namen uit de jazzwereld, onder wie Louis Armstrong, Lionel Hampton, Count Basie, Nat King Cole, Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Ella Fitzgerald en Miles Davis. In gedachte zie ik lezers van ODD knikken. "Het zal wel, ik ken er niet een van. Inclusief deze meneer Jacquet zelf", hoor ik jullie tegen het scherm mompelen. Toch hebben jullie hem waarschijnlijk allemaal gezien toen hij met de toenmalige Amerikaanse president en amateur-saxofonist Bill Clinton de C-Jam Blues speelde op diens verkiezingsfeest. In 1997 was hij een van de sterren op het North Sea Jazz Festival. Hij had een zeer eigen stijl. Soms rauw en dan weer teder strelend. Simon Carmiggelt schreef in 1954 na een concert in het Amsterdamse Concertgebouw: ”Men stookt een groot vuur. Men tracht een enorme driftbui door een heel dun rietje te persen. Men zweet zichtbaar, men is enorm in leven en men sterft bijna”.

---

Zomeractiviteiten Delft – Vanmiddag speelden groepjes jongeren uit diverse wijken een ronde van het Delftse boarding voetbaltoernooi. Het toernooi is onderdeel van de zomeractiviteiten van de Brede Welzijnsorganisatie Delft, in het kort BWD. De bedoeling van die activiteiten is niet alleen de verveling tegen te gaan, maar ook om de jongeren uit de verschillende wijken met elkaar kennis te laten maken door middel van onder meer sport. Rond een uur of tien arriveerden twee mensen van BWD. Ze hadden een geluidsinstallatie met forse luidsprekers bij zich. Weldra klonk er dus muziek over het voetbalpleintje in het parkje achter ons huis. Rond een uur of vier was deze speeldag achter de rug. De volgende speeldag is in een andere wijk van Delft. Het was heel leuk om naar de kijken. De kinderen kregen gele hesjes en speelde heel serieus hun wedstrijdjes. Natuurlijk zijn er altijd mensen die moeten klagen. Ook nu kwamen er twee politieagenten langs na een klacht. Ze babbelden wat met de begeleiders en gingen daarna weer verder met hun surveillance. Behalve voetbal kan de Delftse jeugd onder meer ook bowlen, softballen en honkballen en meedoen aan 'beachgames', skatewedstrijden en een survival. Het wordt dus een leuke zomer voor de jongelui die achterblijven in Delft.

---

Vreemde vogels Delft – In Muston een dorpje in North Yorkshire vlak bij Scarborough en Filey viert men deze week weer het jaarlijkse vogelverschrikker festival. Ruim honderd vogelverschrikkers hebben een plaatsje gekregen bij de huizen van het dorpje. Ze zijn speciaal vervaardigd voor dit jaarlijkse ‘scarecrow festival’. Ruim 8000 duizend bezoekers kwamen er deze week al naar Muston. Veel mensen kwamen uit de steden en dorpen uit de omgeving, maar er waren ook mensen die helemaal uit de Verenigde Staten waren gevlogen om het festival bij te wonen. De vogelverschrikkers worden gemaakt door de inwoners van het dorpje. Ze maken soms deel uit van een voorstelling. Of de mensen er ook echt bang van worden weet ik. Opmerkelijk is wel dat er weinig vogels werden gesignaleerd op het festival. Enkele rare vogels uitgezonderd.

---

Tussenstand Delft – Het vakantieseizoen begint nu goed op gang te komen. Sommigen van ons hebben het al weer achter de rug en anderen staan op het punt achter de horizon te verdwijnen. Begin mei vroeg ik aan jullie om aan de andere ODD-lezers iets te laten horen vanaf je vakantieadres. Er zijn al een aantal kaarten binnen. Ik kan dus een tussenstand maken. De eerste kaart kwam van Marieke & Michiel van hun vakantie in Thailand. Ze stuurden ook een paar keer een stukje via de mail. De tweede kaart kwam van Nellie & Pieter Jan. Hoewel zij met Marlotte en Anne-Sofie in Parijs zaten, kwam de kaart uit Platja D’aro. De kaart was een jaar onderweg geweest. Iedereen kreeg de kaart van Nellie & Pieter Jan een jaar later. ODD wordt ook gelezen buiten de familie. Dat bleek toen er een kaart binnenkwam van Mies. Zij zat in Sussex. Jeanne & Aad stuurden een kaart uit Schotland. Er kwam uit Mallorca een kaart van Teuni en Rosi. Saskia & Sander en Emma stuurden een kaart uit Berlijn. Corrie & Jan zaten met vakantie op Sicilië en stuurden vandaar een kaart. Monique & Adrie zaten in Canada. Zij stuurden zelfs twee keer een kaart naar ODD. Annefien bleef dichter bij huis. Zij stuurde een kaart vanuit haar nieuwe flatje in Vught. En Mary & Frank stuurden een kaart uit Good Old England. Jullie zien het zijn er al heel wat. We zijn benieuwd wat er nog komt. Zelf stuurden we geen kaart. We vonden het een beetje vreemd om een kaart naar ons eigen adres te sturen. In plaats daarvan zette ik vanaf onze vakantiebestemming zo nu en dan een stukje op ODD met foto. Dat kunnen jullie natuurlijk ook doen.

---

Eerste marathon Athene – Volgens de geschiedenisboekjes werd de eerste marathon 2500 jaar geleden gelopen op 12 september. Een soldaat uit Athene holde de 42,195 km tussen Marathon en Athene om te waarschuwen voor de aanstaande aanval van de Perzen. Volgens de overlevering overleed de loper meteen na het afleggen van deze afstand. Onderzoekers van de Texas State University in San Marcos hebben nu ontdekt dat de geschiedkundigen altijd zijn uitgegaan van een verkeerde datum. De loop vond niet op 12 september, maar een maand eerder op 12 augustus plaats . Geschiedkundigen gingen altijd uit van september omdat er in de oude tekst wordt gesproken over de stand van de maan. De mensen van de universiteit berekenden de datum opnieuw. Zij gebruikten daarbij de Spartaanse kalender. Als zij gelijk hebben, stond de hardlopende soldaat bloot aan zomerse temperaturen van ongeveer 39 graden Celsius en niet aan een temperatuur van 28 graden in september. Onderzoeker Russell Doescher van de universiteit noemt het nu dan ook heel aannemelijk dat iemand die onder die omstandigheden zo hard liep, om de mensen de redden van de aanval, kon overlijden.

---

Goudvissenkom taboe in Monza Monza – De gemeenteraad van de Noord-Italiaanse stad Monza, bekend van de Formule 1 races, heeft een verordening vastgesteld over de manier waarop haar inwoners met dieren moeten omgaan. Zo is het houden van een goudvis in een vissenkom voortaan verboden. Een rechthoekig aquarium is nog wel toegestaan. "Een vis heeft in een kom een vervormd beeld van de werkelijkheid en lijdt daar onder. Bovendien heeft een kom geen filter en is er geen goede zuurstofregeling", legt Giampietro Mosca van de gemeente Monza uit. Hij kijkt er heel serieus bij. "Het verhaal over de goudvissen gaat heel Italië rond. Het lijkt niet erg belangrijk en de mensen moeten er blijkbaar nogal om lachen. Het heeft echter ook opvoedkundige waarde, in het bijzonder voor de jeugd," houdt Mosca ons voor. ”De gemeenlijke verordening heeft een duidelijke boodschap over hoe je huisdieren moet behandelen," verklaart Mosca verder. Andere Italiaanse steden hebben, sinds de invoering van een nationale wet in 1991, ook een gemeentelijke verordening over huisdieren aangenomen. Maar de passage over de goudvis in Monza is uniek voor Italië. Het gemeentereglement bant ook de verkoop van gekleurde kuikentjes op kermissen en het weggeven van dieren bij loterijen en wedstrijden.

---

Lekker puh St. Louis – De Amerikaanse president George W. Bush doet er alles aan om te worden herkozen. Hij zet voor dit doel ook zijn vrouw Laura en dochters Jenna en Barbara in. Het is echter maar de vraag of de inzet van zijn dochters veel bijdraagt aan zijn kansen op een tweede ambtstermijn. De twee jongedames gedragen zich niet altijd zoals mamma en pappa Bush dat graag zouden zien. De 22-jarige Jenna haalde dinsdag j.l. op het internationale vliegveld van St. Louis gezeten op de achterbank van de presidentiele limousine weer een stuntje uit. Hoewel moeder Laura duidelijk had uitgelegd dat het de bedoeling was om te zwaaien, gooide Jenna een andere lichaamsdeel in de strijd. Het groepje fotografen in wiens richting ze haar tong uit stak kon het wel waarderen. De journalisten schoten snel een plaatje. Moeder Bush had onlangs nog tegen haar dochters gezegd "rechtop te lopen en hun haar uit het gezicht te houden" om een nette indruk te maken tijdens pappa’s campagne. Dat lijstje met instructies kan nu worden uitgebreid.

---

Small but influential Eindhoven – Klein maar fijn, dat is Dieuwertje. Ze wil steeds vaker helpen, hetzelfde doen als wij. Dus helpt ze met afwassen en ligt ze samen met Pappa op de kussens in de tuin. Ze kletst bij ons steeds meer, al is ze in gezelschap nog vaak stil. Maar ze heeft echt een eigen willetje. Laatst kwamen we thuis van Nienke naar school brengen. Toen liep Dieuwertje meteen naar de telefoon en zei: " Opa!" En dus belden we naar Opa! Het is ook een eigenwijze tante!

Een bijdrage van Saskia

---

Op de koffie Vught – Onlangs bezochten Corien & ik, Annefien in haar nieuwe flat. Nadat we een rondleiding van haar hadden gekregen en het uitzicht hadden bewonderd, was het tijd voor koffie. Op de nieuwe rode megabank genoten we van een senseo. Annefien vertelde over het vele werk dat ze in de flat heeft gedaan. Ze heeft bovendien flink wat hulp ontvangen van Jerry. Alles is nu klaar. Rianne kwam ook nog even op de koffie met haar zoontje Jonah. Het kereltje is flink gegroeid, sinds we hem voor het laatst zagen. Hij voelt zich in de flat van oma helemaal thuis. Hij heeft er z’n eigen speelgoed en weet er prima de weg. Oma woont nu op loopafstand, dat is duidelijk.

---

Volgooien maar Barrie – Er is een opmerkelijk nieuwtje uit Canada. Marian Hanna de nieuwe eigenaresse van een benzinestation op de hoek van Mapleview Drive en Huronia Road in Barrie bedacht voor de opening van haar zaak een opmerkelijk stuntje. Ze deed de benzine in de aanbieding. Het resultaat was dat er een rij auto’s stond van twee straten lang. Het duurde twee uur voordat men aan de beurt was. En toch vind ik dat voor deze korting nog een kort rijtje. Marian rekende voor haar benzine namelijk slechts 49,9 cent per liter. Omgerekend in euro’s is dat 31 cent. Ik denk dat als een benzinestation in Nederland een dergelijke prijs berekende, de rij niet twee straten, maar twintig straten lang zou zijn.

---

Gondels zijn groot succes Delft – Twee elf meter lange authentieke Venetiaanse gondels varen sinds 17 juli door de grachten van Delft. De eigenaar van een Italiaans restaurant heeft ze uit Italië laten overvliegen. Met de boten kwamen ook twee gondeliers, Giorgio en Daniele, mee naar het Nederlandse Venetië. Het was niet alleen nieuws in Delft e.o. Ook de landelijke pers besteedde ruim aandacht aan de nieuwe attractie van de Prinsenstad. Op de voorpagina van veel regionale en nationale kranten prijkten de foto’s van de boten. Er zijn ook diverse tv-zenders langs geweest. De gondels zijn een groot succes. Iedereen heeft het erover. Deze maand is er nog plaats, maar voor heel augustus zijn de gondels al volgeboekt. En dat ondanks de prijs. Voor een halfuurtje varen met de gondeliers moet er per persoon wel €25 worden afgerekend. Giorgio vindt het niet duur: "Ik kom uit Venetie. Daar betaal je 120 euro voor een halfuur. Vergeet niet dat gondelen heel zwaar werk is." Ik beloof dat ik niet zal vergeten.

---

Vuil spel Kopenhagen – Een Deense voetbalspeelster eerder deze week aan de bal tijdens de jaarlijkse Dana Cup wedstrijd tussen Denemarken en Duitsland. De Deense dames wonnen de wedstrijd overtuigend met 10-2. Een werkelijk vorstelijke overwinning. De grootse overwinning was toch eigenlijk wel voor wasmiddelenproducent Ariel. Het wasmerk is de sponsor van ‘the international mud soccer league’. Stel je eens voor hoeveel wasmiddel er nodig is om dit weer kraakhelder te krijgen.

---

Anne-Sofie goes Down Town Delft – Als je aanstaande zondag rond de klok van twee uur in de buurt van Gemert bent, kom dan even naar het WYSIWYG-festival. Voor muziekcafé Down Town in de Diederikstraat zal de bekende Brabantse coverband NO BIG DEAL optreden. Het optreden was vorig jaar bij het tweede WYSIWYG-festival een groot feest. Dit keer zal ook Anne-Sofie, de zingende zus van toetsenist en zanger Michiel, van zich laten horen. Je krijgt er waar voor je geld, want je krijgt wat je ziet en dat is een smeltkroes van vette rock covers, uitgebreid met Nederlandstalige nummers.

---

Flirten is plezierig communiceren Delft – Ik heb in de afgelopen tientallen jaren heel wat management- en bedrijfstrainingen meegemaakt. Het is een boeiende wereld waarin steeds weer iets nieuws wordt bedacht en gebracht. Flirtmanagement lijkt nu de nieuwe rage te worden. De communicatie zou dankzij een gezonde flirt een stuk soepeler verlopen. Georganiseerd flirten lijkt dan ook hard op weg om uit te groeien tot een serieus communicatie-instrument. Er zijn nu al vier bureaus in ons land die medewerkers trainen in flirtmanagement. Vorig jaar was dat er nog maar één. Gereputeerde bedrijven zoals Rabobank en ING leren hun medewerkers via training om te flirten. De medewerkers oefenen op elkaar. De communicatiebureaus beweren dat het om een serieuze aangelegenheid gaat met een zakelijk doel. Ze beweren dat een onderzoek naar de effecten van flirten op het werk louter positief resultaten heeft aangetoond. Flirtmanagement is niets anders dan openlijk positieve aandacht aan een ander schenken. ”Daar wordt je aardiger en socialer en dus een leukere collega van” zegt een medewerkster van het trainingsbureau Multiplicity. Het bureau biedt workshops flirtmanagement aan. Lichaamstaal, houding en de manier van spreken zijn daarbij belangrijk. ”Aanvankelijk reageren mensen voorzichtig en zijn ze bang dat er gekke dingen gaan gebeuren”, zegt de medewerkster.”Tot ze begrijpen dat het niets met seks te maken heeft en dat ze in hun waarde worden gelaten. Dan merken ze dat het een heel plezierige vorm van communiceren is.”

---

John Lennon servies Barlaston – Vorige maand bezochten we het Wedgewood Visitor Centre. We kregen een rondleiding door de fabriek en bewonderden de vele verschillende productien. Vooral het beroemde Jasper had onze aandacht. In de winkel die bij de fabriek is, zagen we ook deze setjes. Beatle John Lennon tekende ooit voor zijn zoon Sean dieren. Hij vertelde daar verhaaltjes bij en vermaakte op die manier zijn zoon. Die tekeningetjes zijn bewaard en door Wedgewood nu op serviesgoed gereproduceerd. In de winkel werd je eigenaar van zo’n setje voor de prijs van 41,98 euro.

---

Orka’s en Eagles Delft – Gisteren arriveerde er opnieuw een kaart uit Canada van Adrie & Monique. Speciaal gericht aan alle ODD-lezers. Ook uit dit tweede teken van leven blijkt dat ze het geweldig naar hun zin hebben. Op de achterkant van de kaart staat gedrukt: Rebecca Spit Provincial Park, Quadra Island, British Columbia, Canada. Since becoming a provincial park in 1959, ‘the Spit’ had provided year round recreation for residents and visitors. In the foreground is Heriot Bay Ze schrijven: Wij genieten met volle teugen. In deze baai hebben wij een fantastisch huis (bij het kruisje) waar wij twee weken verblijven. Hier zitten wij in de middle of nowhere en er zijn géén computers. Vandaar nog een kaartje. Vandaag een 7 uur durende boottocht gemaakt. We hebben orka’s en eagles gezien. Fantastisch! groetjes, Monique en Adrie

---

Bijzonder perspectief Delft – Ik zie ze niet zo veel meer in ons land. Straattekenen is niet meer in de mode. Een enkele keer zie je nog wel eens iemand bezig met zo’n kunstwerkje. Vaak is het een buitenlander, die al tekenend zijn verblijf hier verdient. Julian Beever is zo’n tekenaar. Hij maakt al meer dan tien jaar straattekeningen. Hij maakte ze niet alleen in ons land, maar ook in Groot-Brittannië, Duitsland, België en Frankrijk. Zelfs in Amerika en Australië heeft hij op straat getekend. Soms halen zijn tekeningen zelfs de pagina’s van de kranten. Julian is dan ook erg goed. Hij speelt op een heel bijzondere manier met het perspectief. Je moet soms erg goed kijken om te zien wat er nu eigenlijk is getekend. Zijn zelfportretten vind ik erg goed, maar er zijn er veel meer. Klik hier en kijk zelf maar eens op zijn site.

---

Rondjes draaien in Helmond Helmond – Op de tot in verre omstreken bekende Helmondse zomerkermis is er voor elk wat wils. De allerkleinsten kunnen rondjesdraaien op een paard of in een brandweerauto en de tieners kunnen natuurlijk hoger en sneller rond. In Helmond weten ze wat kermis vieren is. Behalve de attracties zijn er ook volop terrasjes en is er iedere avond muziek op twee grote podia. Ook Corien & ik trokken dit jaar samen met Bob & Saskia en Benthe en Sietske naar de Markt e.o. De Helmondse kermis staat erom bekend dat er altijd weer gloednieuwe attracties te bewonderen zijn. Dit jaar was dat bijvoorbeeld de Formule 1 Shot, waarbij twee auto’s op een spectaculaire wijze werden afgeschoten en met een flitsende vaart een baan aflegden. Wij weerstonden de verleiding om hieraan mee te doen. Met de kleinkinderen maakten we andere rondjes en deden mee aan ritjes met een meer voorspelbaar karakter. Benthe & Sietske vonden het prachtig. Samen draaiden ze rondjes in de draaimolen. Met opa hingen ze in het mini-reuzenrad en met oma en mamma maakten ze ritjes in een autootje. Na afloop hebben we met z’n allen gegeten in een zaak op de Markt. Volgens de Helmondse courant was het minder druk dan voorgaande jaren. Alleen op woensdagmiddag was het druk, maar dat kon voor sommige exploitanten niet alles meer goedmaken. Ze rekenden immers op een drukke woensdagmiddag omdat de kinderen dan vrij zijn. Op andere dagen vonden de exploitanten het te rustig. Nou zat het weer niet echt mee, dus volgend jaar beter.

---

Easter Suite For Jazz Trio Liverpool – Op Goede Vrijdag 25 april 1984 zond London Weekend Television (LWT) de Easter Suite van Oscar Peterson uit. De negendelige suite was door Peterson in opdracht van de televisiemaatschappij gemaakt. Het is de minst bekende compositie van de Canadese componist en pianist en is nooit op cd uitgebracht. Op Goede Vrijdag wordt het in Groot-Brittannië wel elk jaar op de radio ten gehore gebracht. Die allereerste uitzending via de tv heb ik, samen met Sander, indertijd wel gezien. We hadden toen nog geen kabel en konden ook geen Britse uitzendingen ontvangen. Alleen als er sprake was van speciale atmosferische omstandigheden, konden we de uitzendingen van de ITV, waaronder LWT, ontvangen. De beelden waren slecht en ook het geluid was niet bijzonder. Toch hebben we de uitzending in z’n geheel bekeken. Ik heb zelfs een audio-opname gemaakt, die ik nog steeds heb. Vorige maand zag ik bij HMV in Liverpool een DVD van deze bijzondere uitzending. Ik aarzelde geen moment en schafte de zilveren schijf aan. Behalve de complete ‘Easter Suite For Jazz Trio’, staat er ook een aflevering van de South Bank Show uit 1984 op. Oscar Peterson legt hierin samen met bassist Niels-Henning Ørsted Pedersen en drummer Martin Drew uit hoe de compositie tot stand kwam. Met erg veel genoegen heb ik nu al een aantal malen naar de DVD gekeken en geluisterd. Volgend jaar zal ik op Goede Vrijdag niet de DVD van de Mattheus Passion draaien, maar de Easter Suite For Jazz Trio.

---

Openbaring ‘s-Hertogenbosch – Gisteren bezochten Corien & ik in het Noord-Brabants Museum de grote overzichtstentoonstelling van Henk Helmantel, Nederlands bekendste hedendaagse figuratieve schilder. Er hangen ongeveer honderd schilderijen, waaronder enkele ontroerende jeugdwerken. Ze geven een prachtig overzicht van het magnifieke werk van deze schilder. Ik bewonder en volg deze schilder al een groot aantal jaren. Hij geldt zeker als een van de vooraanstaande en belangrijkste figuratieve kunstenaars van ons land. Hij kiest voor zijn onderwerpen veelal stillevens en kerkinterieurs, die hij op een zeer realistische manier schildert. Ik las op een van de borden in de tentoonstellingsruimte dat Helmantel als kind al een grote bewondering had voor de Nederlandse schilders uit de Gouden Eeuw en dan vooral Rembrandt en Vermeer. Je ziet op de tentoonstelling dat die bewondering uit zijn jeugd alleen maar is toegenomen en dat Helmantel onmiskenbaar aansluiting zoekt bij het werk van zijn beroemde voorgangers. In zijn kerkinterieurs zie je overeenkomsten met het werk van Pieter Saenredam. Opvallend is dat Helmantel, meer nog dan Saenredam, alleen het essentiële van de ruimte vastlegt. Overbodige zaken, ook al zijn die in werkelijkheid wel aanwezig, laat hij vanwege compositorische redenen weg. Toch vind ik Helmantel niet alleen een navolger van de schilders uit de zeventiende eeuw. Zijn schilderijen tonen ook de latere ontwikkelingen van bijvoorbeeld de schilders uit de twintigste eeuw Dick Ket en Jan Mankes. Je ziet heel duidelijk dat vooral de ambachtelijke kant van het schildervak hem boeit. Vooral het illusionisme is zijn grote kwaliteit: het geschilderde ziet er zo echt uit dat het als het ware van het schilderij te pakken is. In de schilderijen uit de zeventiende eeuw zaten vaak allerlei vanitas symbolen zoals doodshoofden, zandlopers, uurwerken en uitgedoofde kaarsen die ons er aan moeten herinneren dat we allen eens zullen sterven en dat aan alles een eind komt. Het werk van Helmantel ontbeert die diepere betekenis. Voor veel kunstkenners is dat een punt van kritiek. Op de video die in de tentoonstellingsruimte draait is Helmantel daar zelf volstrekt helder over: zijn werk heeft geen diepere betekenis, maar is vooral een loflied op de Schepping. ”Het gaat mij primair om de vlakverdeling, de compositie en de kleur”, zegt hij. Veel werken op de tentoonstelling zijn afkomstig uit particulier bezit en werden zelden tentoongesteld. Het is dus in dat opzicht een unieke tentoonstelling. Ik kan hem aanbevelen. De tentoonstelling heet ‘Openbaring’ en duurt nog tot  5 september.

---

“I get younger and younger” Kaapstad – Zuid-Afrikaan Philip Rabinowitz is de snelste 100-jarige ter wereld. Hij zal dan ook binnenkort in het Guinness Book of World Records worden opgenomen. Rabinoblitz – dat is zijn bijnaam – liep deze week in het Green Point stadion in Kaapstad de honderd meter in de tijd van 30,86 seconden. Het vorige record - 36,1 seconden - stond op naam van de Oostenrijker Erwin Jaskulski. Flying Phil – zoals hij ook wel liefkozend genoemd wordt – liet vorige week in het Mandela Park Athletics stadion in Khayelitsha net buiten Kaapstad al een tijd van 28,7 seconden op de klokken verschijnen. Maar door een stroomstoring haperde de officiële klok en kon deze snelle tijd niet officieel worden erkend. De onverschrokken oude atleet liet zich daardoor niet uit het veld slaan en deed een week later domweg nog een poging. Rabinowitz werd in februari van dit jaar honderd. Hij nam eerder dit jaar ook al deel aan de Zuid-Afrikaanse loop met de Olympisch vlam. Terwijl zijn coach zijn polsslag controleerde zei de glunderende Rabinowitz: ” I don't know how long it is going to be like this. Every time I go, I break my own record. I get younger and younger.”Het wereldrecord voor de honderd meter voor mannen is sinds 2002 in handen van de Amerikaan Tim Montgomery. Hij deed 9,78 seconden over deze afstand.

---

 
  
 

Republikeinse tomatensaus Washington – Republikeinsgezinde Amerikanen die hun hot dog graag met ketchup eten, hebben sinds een drietal weken hun eigen merk. 'Ketchup W' – de 'W' verwijst naar de eerste Amerikaanse president George Washington – is een tomatensaus voor Amerikanen die allergisch zijn voor de Democratische smaak van Heinz. Ketchup W is een bedenksel van een paar Republikeinse jonge Amerikanen. Je kunt je zo'n actie ook alleen maar in dat land voorstellen. De saus wordt voorlopig uitsluitend via het internet verkocht. Volgens de makers loopt het storm. Op de site waarop het rode sausje wordt verkocht brengen de makers ook een eerbetoon aan de op 5 juni overleden Republikeinse president Ronald Reagan, de man die ooit ketchup een groente noemde. Ze beweren dat wie Heinz koopt daarmee ook de presidentkandidaat Kerry steunt. Teresa Heinz-Kerry, de erfgename van het Heinz-imperium, is immers gehuwd is met John Kerry, de Democratische uitdager van president George W. Bush bij de komende verkiezingen. Toen ze dat door hadden konden ze geen hap meer door de keel krijgen als daar de bekende rode tomatensaus van Heinz opzat. Ketchup W gaat er prat op "echt Amerikaans" te zijn, in tegenstelling tot Heinz. ”The leading competitor not only had 57 varieties, but has 57 foreign factories as well. W. Ketchup comes in one flavor: American,” aldus Susie Oliver een van de makers. Zij beweert dat het niet de bedoeling is "munt te slaan" uit de verkoop van het product. "Het is puur amusement", luidt het. Het bedrijf ontkent ook alle banden met de verkiezingscampagne van George W. Bush. Een deel van de verkoopsopbrengsten van Ketchup W gaat naar een goed doel: het onderwijzen van kindsoldaten. Bij Heinz ziet men de humor van de actie niet in. Het concern blijft in de media herhalen dat het "niet aan partijpolitiek doet" en dat "Teresa Heinz Kerry, die slechts vier procent van de aandelen van Heinz bezit, zich niet met het dagelijks beheer bezighoudt". De ketchupoorlog is het laatste voorbeeld van de politieke volwassenheid van de Amerikanen. Amerikanen, boos omdat Frankrijk niet mee wilde doen aan de oorlog in Irak, noemden hun French fries voortaan ‘freedom fries’.

---

Beautiful River Thames Delft – We kregen een vakantiekaart van ODD-lezers uit Engeland. Het zijn Frank & Mary. Zij wonen in Kingston upon Thames. Mary spreekt een beetje Nederlands. Via ODD kan zij lekker oefenen op haar Nederlands. Op de achterkant van de kaart staat gedrukt: Teddington Windsor Shepperton Staines Kingston Chertsey Mary schrijft: Bedankt voor je kaartje van Liverpool. Ik ben er nooit geweest. Wij hopen jullie hebben er veel genieten en kunnen het vreemde accent wel begrijpen. Wij hadden een prettige bezoek in Soest met aardige mensen van Nederland, België, Duitsland en ook Engeland. Ik vond het jammer dat iedereen spreken uitstekend Engels en ik krijg niet veel gelegenheid mijn slechts Nederlands te spreken. Maar het was wel aardig en wij hebben een verschil deel van Nederland gezien. Wij hebben op een dubbele trein gereijen en natuurlijk pannekoeken gegeten. Wij hebben de nieuwe startbaan bij Schiphol gebruiken. Wij waren zo lang erop, wij dachten wij zullen thuis komen voor wij begonnen vliegen! Jammer er was niet tijd genoeg jullie bezoeken, misschien volgende keer. Tot ziens, Mary and Frank

---

Wolkenlucht boven Vught Delft – Gisteren arriveerde er weer een vakantiekaart van een ODD-lezer. Hij is afkomstig van Annefien. Ze stuurt de kaart niet van een vakantieadres, maar van haar nieuwe flat in Vught. Dat is allemaal nog zo nieuw. Dat is nog elke dag vakantie thuis. Ze schrijft: Vakantie 2004 Niet op volle wegen, in de stromende regen. Niet in een zonnig land in mijn bikini op het strand. Maar een prachtige wolkenlucht in mijn flat in Vught. . groetjes Annefien

---

Groetjes uit Canada Delft – Er is een vakantiekaart van Monique & Adrie gearriveerd. Zij vieren vakantie in Canada. Via de telefoon hadden we al vernomen dat ze het reuze naar hun zin hebben daar en erg genieten. Dat staat dan ook niet meer op de kaart geschreven. Op de achterkant van de kaart staat gedrukt: View of downtown Vancouver with part of Stanley Park and Lost Lagoon

---

Op z’n Romeins Eindhoven – Emma houdt enorm van eten. Ze eet steeds meer fruit en groente. Vaak eet ze 'met de pot' mee. Dan kook ik voor haar hetzelfde, maar dan zonder zout en natuurlijk in afgemeten hoeveelheden. Als ze de magnetron hoort of de staafmixer, dan kan ze niet meer wachten. Maar ook erbij zitten als wij eten vindt ze geweldig. Met haar wipstoeltje op tafel zit ze dan meestal rechtop mee te kijken en te brabbelen. Gisteren deed ze het op z'n Romeins: ze lag aan. En met plezier, want iedereen moest om haar lachen!

Een bijdrage van Saskia

---

Carina transformeert Barbara Hazerswoude-Rd – Carina zit nu echt in haar examentijd nu. Deze week heeft ze examen gedaan in het vak visagie en mode. De opdracht was om een model te transformeren in een Japanse geisha. ”Een geisha is een professionele gastvrouw die de mannelijke gasten vermaakt met diverse soorten optredens zoals zang, gesprek, dans en muziek. De meeste mensen in de westerse wereld denken bij een geisha aan een prostituee, maar zij is een gezelschapsdame in de ‘gewone’ betekenis van het woord”. Tot zover een citaat uit Carina’s werkstuk behorende bij dit praktijkexamen. Zus Barbara zou model zijn en vele weken lang ging ze mee om model te zijn voor Carina die de bijzondere haardracht van de geisha tot in de finesses in haar vingers moest krijgen. Dinsdag vertrokken beide zussen bepakt en bezakt naar Den Haag waar het examen om 9.00 uur begon en Carina tot 12.00 uur de tijd had om Barbara in een geisha te transformeren. Omdat Barbara geen zwart geverfd haar wilde (de haarkleur van een geisha) had Carina een pruik van nepharen gemaakt op een zwart gespoten badmuts. De kleding, zeer belangrijk, had een vriendin van ons gemaakt, opa had de speciale slippers gemaakt, de make-up was van Nella en haar vriendin. De bloemen kwamen van oma en uit onze tuin. Een echt familieproject. Het resultaat om 12.00 uur zie je op de foto. Mooi hé? De lerares bekeek alle modellen en schreef haar cijfers op. Carina heeft een prachtig resultaat geboekt: werkhouding: 6 (ze laat teveel troep op haar kaptafel slingeren), make-up: 8, haardracht: 9, kleding: 10 en creativiteit: 10. totaalcijfer: 8. Jullie begrijpen dat ze dik tevreden was en wij met haar. Overigens heeft ze maandag j.l examen opsteken en invlechten gedaan en is ze ook geslaagd met respectievelijk een 6 en een 9. Er zijn nu nog twee examens te gaan in augustus. Daarna mag ze zich (we gaan uit van het feestscenario) ‘all round’ hairstylist noemen.

Een bijdrage van Martien

---

Relatietherapie voor elandwatje Delft – Op vakantie in Engeland las ik daar in een krant een opmerkelijk verhaal over het Dierenpark in Emmen. Ze hadden in Emmen de mannetjeseland Kenwood gekocht van de dierentuin in Toronto. Het bleek echter een beetje een slome duikelaar. Toen Kenwood bij de andere elanden kwam, werd hij nogal gepest door het kleine vrouwtje Winya. Hoewel Kenwood veel groter is, begon Winya hem meteen te trappen en te bijten. Biologe Agaath Kooi van het dierenpark besloot dat Kenwood een assertiviteitstraining nodig had. Ze stopte Kenwood in een ruimte met de grote vriendelijke vrouwtjeseland Icmu. Icmu was heel aardig en schurkte lekker tegen hem aan. Daar knapte het Canadese watje helemaal van op. Hij kreeg weer het zelfvertrouwen dat bij een eland van zijn postuur past. Toen Agaath hem weer terug in de kudde bracht, kreeg Winya een lesje. ”Ze rende meteen naar hem toe en gaf hem weer een trap”, vertelde Kooi. Kenwood pikte het nu echter niet en gaf haar meteen een fikse trap en een ram tussen de ribben. Daar had Winya niet van terug en ze droop af. Ze respecteerde hem daarna wel. Nu stapt Kenwood door zijn gebied met zijn eigen harem van eland-dames. De mensen van het dierenpark wachtten benieuwd af of er straks wellicht een kleintje van komt.

---

Disgenoten Stiphout – Restaurant ‘De Steenoven’ in Helmond heeft bij ons een zekere reputatie. Dat is niet omdat we het zo vaak bezoeken, want dat is niet het geval. In dit restaurant vierden we ooit de veertigjarige bruiloft van mijn schoonouders. We bewaren daaraan goede herinneringen. Daarna zijn we er overigens nooit meer geweest. Gisteravond hebben de kennismaking vernieuwd. Onze disgenoten waren Ad & Els. Pieter Jan & Nellie waren verhinderd, anders waren ze zeker van de partij geweest. Het restaurantgedeelte is inmiddels veranderd. ”Dat is vier jaar geleden gebeurd”, vertelde de ober op mijn vraag. De grote open haard is nu verdwenen. Toch vonden we het wel gezellig in de Steenoven. Alleen herinneringen ophalen aan die maaltijd van toen kwam er toch niet meer van.

---

Er is een keus Helmond – Na elke vakantie is er het moment dat je weer op de weegschaal moet gaan staan. De onvermijdelijke vraag “ben je zwaarder geworden?” wacht op antwoord. Ik probeer dat veelal pijnlijke moment zo lang mogelijk uit te stellen. Ik weet immers dat het slechts tot een onverbiddelijk consequentie zal leiden: op dieet! Één zorgeloze vakantiemaand per jaar, leidt immer tot langdurige karigheid daarna. Ik houd mezelf tijdens de vakantie voor dat een Engels ontbijt nu eenmaal bij een verblijf op het perfide Albion behoort. Zelfs hier in Brabant bestaat mijn ontbijt nog uit heerlijke warme crumpets met marmelade. Ik beschouw deze eenvoudige versie van een ‘English breakfast’ overigens al als een eerste voorzichtige stap op weg naar het dieet. Ik ben immers nog op vakantie. Wegen is ook hier nog geen optie. Sterker nog. We maken hier bijna dagelijks dinerafspraken. Gisteravond gingen we heerlijk uit eten bij Sander & Saskia en vanavond gaan we uit eten met Ad & Els. Ik zou eigenlijk een voorbeeld moeten nemen aan Corien. Zij is een volhoudster en kan de verleidingen aan de dis goed weerstaan. Zij weet dat er keuzes zijn. Dit reclamebord dat bij een wegrestaurant in Engeland opdoemde toen ik de auto parkeerde, laat zien dat er wel degelijk een keus is. Een muesliontbijt of gebakken spek, eieren, worstjes, gebakken brood, geroosterd brood en baked beans. Ik geef toe dat ik vanuit het perspectief van de weegschaal niet altijd een verstandige keus heb gemaakt. Ik ga dat volgend jaar anders doen. Wellicht.

---

Spetteren met oma Stiphout – Ook gisteren was het weer heerlijk zwemweer. Saskia arriveerde kort na het ontbijt met haar dochters Benthe en Sietske. Net als de dag daarvoor spetterden en spatten we spoedig daarna in het zwembad in de achtertuin. Benthe vond het direct geweldig in het water. Sietske moest eerst een beetje wennen. Samen met oma vond ze het echter al gauw heerlijk om rondjes te ‘zwemmen’. Benthe probeerde met behulp van haar bandjes om de zwemslag meester te worden. Ze zwom tussen mamma en opa op en neer. Ook in de zwemband en op het luchtbed, hadden de meiden veel plezier.

---

Waterfestijn Stiphout – Saskia kwam gistermiddag met de kinderen op visite. Het was heerlijk weer. Prima weer om eens met z’n allen in het zwembad te plonzen. Natuurlijk had Saskia de zwemkleding meegenomen. Het duurde dus niet lang of we genoten met z’n allen van het heerlijke verfrissende water. Emma heeft een beetje last van een oorontsteking. Zij kon dus niet mee plonzen. In plaats daarvan kroop ze wat over het grasveld. Nienke vond het allemaal geweldig. Ze wilde niet meer uit het water. Toen de anderen al op het terras in de zon zaten, spetterde zij nog lang met haar opa door het water. We sloten het waterfestijn later af met een gezamenlijke maaltijd op het terras.

---

Swen is de winnaar Helmond – Er kan weer een nieuwe datum op verjaardagskalender worden bij geschreven. Op 5 juli 2004 om kwart over vier ’s middags werden Janneke & Jurriën opnieuw mamma en papa en kreeg Roan een broertje. Hij heet Swen. Het manneke woog 3710 gram toen hij ter wereld kwam in het Helmondse ziekenhuis. Moeder en zoon maken het goed en behoefden dan ook niet in het ziekenhuis te blijven. Reeds diezelfde avond mochten ze weer naar huis. Corien & ik bezochten de nieuwe wereldburger en zijn ouders vanmorgen. Hij lag lekker naast zijn mamma te soezen in het bedje. Roan speelde op de grond met z’n nieuwe trein. Hij is reuze trots op zijn broertje en vindt het geweldig leuk om hem even vast te houden. Voor de foto van het gezin wilde hij graag zijn broertje in z’n armen houden. Overigens heeft niemand de poule gewonnen. Vrienden en bekenden voorspelden wanneer Swen zou worden geboren en noemden zijn geboortegewicht. Niemand had de datum en het gewicht correct. ”Dan is Swen de winnaar. De 32 euro zijn dan voor zijn spaarpot.” stelde Corien voor. ”Dat lijkt me een mooie start. Geboren worden als de winnaar”, lachte ze. Swen sliep alweer. Hij vond het allemaal nog prima. Winnaars maken zich niet druk.

---

Nieuwe held Someren – Tussen zaterdagavond tien uur en zondagmiddag kwart over drie zitten 80 kilometers. De wandelaars onder ons weten het: de Kennedymars. Eigenlijk heet de mars op z’n Brabants Kenne-die of Kenne-die-nie. Het is een wandeltocht voor helden, want 80 kilometer is een forse uitdaging. Zeven man van de scouting wilden wel eens zien wie er tot de helden kon worden gerekend. Het resultaat zie je op de foto. Guido bleek de enige held. Hij liep de mars helemaal uit. De andere zes moesten opgeven. Maar hij is niet de enige held in de familie. Michiel, Floris en Sander gingen hem voor. Zij haalden ook allen de eindstreep. Eigenlijk verdient Ilse ook een medaille. Eerst zorgde ze samen met anderen voor de foerage. Ze bracht de uitvallers weer thuis en zorgde voor de nodige mentale support. Tenslotte liep ze de laatste 20 kilometer (op hoge hakken) mee als ondersteuning voor Guido. Maandag had Guido natuurlijk de nodige spierpijn. Hij moest echter wel op Roan passen, want Janneke & ik waren in het ziekenhuis. Maar echte helden gaan gewoon door. Toch?

Een bijdrage van Jurriën

---

Philippa vliegt haar huis Stiphout – Gisteravond hebben we tijdens een intiem feestje in de tuin afscheid genomen van Philippa. Vandaag vliegt de gastdochter van Ad & Els vanaf Schiphol terug naar haar thuisland Australië. Het gezin van Ad & Els was bijna compleet aanwezig op de party. Alleen Janneke & Jurriën ontbraken. Daar was een heel goede reden voor. Zij zijn gisteren voor de tweede keer vader en moeder geworden. Hun tweede kindje is ook een zoon. Het broertje van Roan heet Swen. Philippa is er met Ad op bezoek geweest. Zo kon ze op de valreep het pasgeboren kindje toch nog even zien en vasthouden. Nellie & Pieter Jan waren er gisteravond met Anne-Sofie. Guido en Ilse waren er en natuurlijk Corien & ik. Het werd een gezellige avond in de tuin. Rondom het vuur praten we over de afgelopen tien maanden. Op de vraag wat het leukste van haar verblijf in Nederland was, kon Philippa geen antwoord geven. Ze dacht lang na en zei toen:”Veel”. Ik kan me dat dan ook heel goed voorstellen. “Ik heb zo veel mensen leren kennen, zoveel dingen meegemaakt, zoveel gezien van Nederland dat het erg moeilijk is om daar slechts een moment uit te kiezen. Het is gewoon heel erg veel.”, voegde ze er nog aan toe. Ad luisterde instemmend naar haar. “Philippa deed het heel goed en paste zo goed in ons gezin. We zullen haar missen. Ik hoop dat ze wat met al die Nederlandse ervaringen kan doen”, zei hij. Philippa spreekt na haar tijd hier in ieder geval heel goed Nederlands. Dat is haar in dat kleine jaar heel goed gelukt. In haar thuisland gaat ze over twee weken beginnen aan de universiteit. Ze gaat psychologie studeren. We wensen haar veel succes verder.

---

Familiestuk Eindhoven – De weegschaal uit de winkel aan de Molenstraat heeft zijn bestemming gevonden. Er waren meerdere kandidaten voor het erfstuk. Adrie & Monique hadden gezegd:"Wie het eerst komt, wie het eerst maalt". De eerste waren Sander & Saskia. Op een warme zondagmiddag gingen ze dus in Stiphout op de koffie en reden weer met de schaal naar Eindhoven. De gerestaureerde schaal heeft een plaatsje gekregen in hun huiskamer. Tussen de piano en de kast staat de voormalige winkeldochter uit de Molenstraat nu te pronken. Ik ontving deze foto daarvan op mijn vakantieadres in Engeland. Jullie hadden hem nog te goed.

---

Uitgelaten Helmond – Gisteren zijn Corien & ik gearriveerd op ons derde ‘vakantiehuisje’. Na een nachtje in ons eigen Delftse huis, verblijven we deze week in de woning van Adrie & Monique. Zij vieren vakantie in Canada. We slaan met ons verblijf in Stiphout een aantal vliegen in één klap. We zitten een weekje dicht bij de kinderen en kleinkinderen en passen tegelijk ook op de honden van Adrie & Monique: Scotty & Shuttle. Deze eerste dag van ons bezoek bleek al direct dat het een goede combinatie is. Saskia kwam met haar dochters op de fiets naar ons toe en met z’n allen hebben we in de bossen de beide honden uitgelaten. Benthe en Sietske vonden het heel leuk om met opa en oma en twee lieve hondjes een wandeling te maken. We voelden ons allemaal uitgelaten.

---

Carina is nummer 1 Hazerswoude-Rd – Vrijdag 11 juni, dag van me leven! Ik heb mee gedaan aan een trendvision wedstrijd. Dat houdt in dat alle kappers in Nederland die minstens 3 jaar ervaren zijn kunnen meedoen aan een fotowedstrijd waarbij je een model helemaal van top tot teen moet aankleden, kappen en verzorgen van make-up, volgens 1 van de drie thema's. Daar maak je dan een foto van en die stuur je op naar trendvision Paris waar de show gaat plaatsvinden. Das int kort gezegd. Ik zal het even uitleggen. Alle kappers in Nederland mogen daaraan meedoen, maar ze moeten wel drie jaar al in het vak zitten. Maar voor de Nederlandse kappers academie heeft Wella Nederland een uitzondering gemaakt. Wij kregen ook de kans om in Parijs op het podium te staan met je model. Iedereen die wilde mocht meedoen. Begin mei begonnen we met denken hoe we het gingen doen en hoe het model er uit moest gaan zien. Van mijn school (Den Haag) deden er uiteindelijk 2 mee, waarvan ik er 1 was. In het totaal van alle vier de filialen deden er 21 studenten mee. Er zijn 3 thema's: Urban Manifesto (punk style, felle kleuren, netpanty's en minirokjes) Secret Affairs (sprookjesachtig, donkere kleuren, mysterieus) Tales of Folk (natuurlijke kleuren, strand, bos, natuurlijke elementen, hout Ik koos voor het laatste thema, Tales of Folk. Want Urban Manifesto werd door bijna iedereen gedaan. Ik was uiteindelijk ook de enige van de 21 die dat thema had. Vijf weken lang heb ik samen met een ander klasgenootje (die Secret Affairs had) na schooltijd geoefend om een perfect eindresultaat te krijgen. Dinsdag 1 juni wast zover. Mijn lerares had haar vriendin gevraagd foto’s te maken (zij is fotografe). Dus voor de laatste keer had ik Barbara helemaal klaar gemaakt voor de foto. Het duurde 1,5 uur voordat de foto’s klaar waren, maar dan had je ook wat. De vier mooiste foto’s van beide modellen werden uitgezocht en opgestuurd naar Wella Nederland. Toen werd het afwachten…. Wie zou er winnen? Ik wist dat ik een grote kans had hoog te eindigen, want de foto was supermooi en ik was de enige met dat thema, dus dan val je op. Ik had er best een goed gevoel over, maar ja… Toen ik vrijdag 11 juni op school kwam zei m'n lerares dat we vandaag de uitslag zouden krijgen van Wella. Ze deed best geheimzinnig de hele tijd, en achteraf bleek dat ze het de dag ervoor al wist. Aan het eind van de dag begonnen Alma (de andere kandidaat) en ik steeds nerveuzer te worden, en de lerares steeds geheimzinniger. Toen de dag was afgelopen moesten wij in het midden gaan zitten en de rest er omheen. Toen kregen we een vermoeden dat we hoog waren geëindigd, anders laat ze je niet in het midden zitten als je laatste bent. Ze kwam met 2 rozen en een fototoestel… ja… We zaten zeker bij de eerste 10 wisten we. Ze ging toen vanaf nr. 21 naar beneden. Op gegeven moment was de top 10 aangebroken, nr. 9 was Alma geworden! Toen ging ze verder…. Top 5….. Top 3…. Ik was niet nummer 3, dus 1 of 2! Ik vroeg haar gelijk nummer 1 op te noemen, das leuker. Oké dat deed ze. M’n hart in intussen als een sneltrein, zenuwen gierden door m'n lijf en toen zei ze het: nummer 1 is…. Carina!!!! Ik schrok me dood!! NUMMER 1!! Ik had gewonnen! Ik ga naar Parijs!!! Ik wist niet meer waar ik moest kijken, begon spontaan te huilen en te trillen. Ik was echt zo verschrikkelijk blij!! Iedereen ging klappen en gillen. Ze waren echt blij voor me. Ook iedereen thuis, die ik gelijk allemaal had gebeld. Twee weken later kwamen de directeur en z'n vrouw, Wella Nederland en een professionele fotograaf naar m'n school. Toen ging ik nog 1 keer Barbara helemaal weer zo maken als op de foto, en dat werd dan door een professionele fotograaf gefotografeerd, en die foto’s worden naar trendvision in Parijs gestuurd. Die kiest de beste van heel Nederland (dus met alle professionele kappers erbij). En als ik daarvan win moet ik het daar nòg een keer doen op de catwalk. Maar omdat ik al heb gewonnen van mijn school, ga ik sowieso naar Parijs, om daar backstage te kijken bij de Trendvision Awards Show. Ik ben benieuwd of ik door mag, maar ik ga sowieso naar Parijs! nu maar afwachten......

Een bijdrage van Carina

---

Saluti da Cefalù Delft – Gisteren kwamen Corien & ik thuis van ons vakantieverblijf in Engeland. Tussen de netjes door onze buurvrouw op stapeltjes gelegde kranten en poststukken zat ook een kaart van Corrie & Jan voor de ODD-lezers. Zij hebben het reuze naar hun zin op Sicilië en doen jullie allen de hartelijke groeten. Ze schrijven: 13-06-‘04 Als regelmatige bezoekers van “Ongehoord” hier een kleine bijdrage. Wij genieten hier van het prachtige Sicilië. Schitterende natuur en heel veel cultuur. Heerlijk eten en prima wijn. Hartelijke groet, Corrie & Jan

---

Sweet tasty cherries Cambridge – Een internetcafé heb ik in Engeland nog niet gezien. Ook bij de Tourist Information Centre waar we het gevraagd hebben, wisten ze net niet. Daar staat tegenover dat alle openbare bibliotheken hier voorzien zijn van internetcomputers. Meestal is het gebruik, ook voor toeristen, gratis. Vandaag gebruikten we de computers van het Learning Centre van de openbare bibliotheek in Cambridge. Bij de mail zat een berichtje van Sander. Hij stuurde ons drie schattige foto’s van zijn dochters. De foto’s inspireerde Corien tot het kopen van een zak kersen op de markt. Heerlijke zoete kersen. We hebben ze op een bankje aan de oever van de Cam met zicht op de backs opgepeuzeld.

---

Anglo-Saxon Village West Stow – Donderdag zijn we in de voetstappen van de Angelen en Saksen getreden. Uiteindelijk zijn het ook de voetstappen van onze voorouders. De Angelen en Saksen die in de vierde en vijfde eeuw Engeland binnenvielen, waren immers afkomstig uit Nederland, Denemarken en Duitsland. In West Stow Country Park is een Angelsaksisch dorp gedeeltelijk gereconstrueerd op de plaats waar tijdens opgravingen 70 gebouwen uit de vijfde eeuw werden aangetroffen. Op den duur werden de nieuwe bewoners van het eiland nog slechts Angelen genoemd. Alleen op het vasteland van Europa werden ze Angelsaksen genoemd om de eilandbewoners te onderscheiden van hun vroegere stamgenoten van het continent. Hun taal was Englisc en het land werd uiteindelijke Englaland genoemd. Corien & ik bekeken de gereconstrueerde huizen en probeerden ons voor te stellen hoe het leven in die tijd moet zijn geweest. De huizen zijn gereconstrueerd met de techniek uit de tijd van de Angelen. Met behulp van een video wordt dat in het bezoekerscentrum uitgelegd. We zijn daar de enige volwassen bezoekers. Rond ons zwermen tientallen schoolkinderen van een jaar of tien. Zij krijgen in kleine groepjes geschiedenisles van juffen en meesters. Het zijn allemaal, zij het nog gering in formaat, afstammelingen van de Angelen. Angeltjes dus.

---

Heel nobel Thorpe Morieux – We maken deze week een tochtjes langs pittoreske dorpjes. Gisteren reden we eerst naar Long Melfort. Net als Lavenham, waar we eerder deze week waren, een heel bekend woldorp uit deze streek. Daar bezochten we de prachtige 15de eeuwse Holy Trinity Church. Een statige kerk met een prachtig middenschip. Vanaf de Green levert het samen met het Trinity Hospital een schitterend plaatje op. Vandaar reden we naar Cavendish. Ook hier een prachtige Green met cottages in de schaduw van een kerk. We liepen hier ook het Sue Rider Museum binnen. We komen immers overal de goede doelenwinkeltjes van Sure Rider Care tegen. Ik wilde nu wel eens weten wie deze vrouw eigenlijk is. Ik vroeg het Marny, de jongedame achter de kassa. ”Sue Rider is in 2000 overleden op 77-jarige leeftijd,” begon ze haar verhaal eigenlijk aan het eind. ”Samen met haar man Group Captain Lord Cheshire stichtte zij na de Tweede Wereldoorlog verpleegtehuizen voor zieken en gehandicapten. Zowel in Engeland als in Polen en Joegoslavië”, ging ze verder met haar verhaal. Maar ik wist genoeg. Ongetwijfeld heel nobel, maar we besloten toch om het museum niet te bezoeken. In plaats daarvan reden we door naar het stadje Clare. We wandelden door de straatjes en lunchten in de Swann Inn. We besloten ons tochtje van deze dag in Haverhill, dat niet bijzonder pittoresk is, maar een paar grote winkels heeft. En een mens moet toch ook eten.

---

Crankshaft sensor fault Thorpe Morieux – Is het jullie bekend dat er zich in je auto een crankshaft sensor bevindt? Ik wist het niet, maar ben daar deze week nogal abrupt achtergekomen. Wat het onderdeel doet in de wagen is me niet bekend. Ik weet nu wel dat als het de geest geeft de motor uitvalt. De rest blijft gewoon functioneren, de autoradio, de koplampen, de startmotor, de airco. Slechts de motor valt stil. Het overkomt ons op de Motorway A14. We zijn op weg naar Cambridge en ik haal juist een truck met oplegger van de supermarktketen Tesco in, als de motor plotseling niet meer reageert. Omdat ik niet verwacht dat hij is gestopt, schakel ik terug naar vier. Het heeft geen effect. Ik realiseer me nu dat de motor van onze auto het niet meer doet. Ik laat de Tesco-wagen mij nu maar weer inhalen en rijd van de meest rechtse rijstrook naar de meest linkse. De A14 heeft, zoals ze veel autowegen in Engeland, geen vluchtstrook, maar gelukkig zijn we net ter hoogte van de afslag naar Newmarket. Daar krijg ik de auto veilig in het gras. Een mobiele telefoon blijkt in zo’n situatie onmisbaar. Ik breng de hulpdiensten op de hoogte en wij geven ons maar over aan de reeks van gebeurtenissen die gaan volgen. Langs de weg blijkt de auto niet te maken. Repareren is kennelijk zonder computer tegenwoordig erg lastig. Een recovery service uit Barton Mills brengt ons en de auto naar de Nissan dealer in Cambridge. Sarah de juffrouw aan balie toont ons het reparatierooster van deze dag. ”We zitten erg vol. Als het een grote reparatie wordt, kunnen we er pas morgen aan beginnen,” legt ze uit. In dat geval moeten we dus overnachten in Cambridge. Gelukkig kennen Corien en ik een goed hotel in de stad waar we al eerder vakanties doorbrachten. Maar ik dring er toch op aan de reparatie vooral voorrang te geven. Sarah snapt het en belooft dat men de uiterste best zal doen. Ze geeft ons buskaartjes en wij vertrekken naar het centrum. Aan het eind van de middag bel ik haar op om naar de stand van zaken te informeren. ”Ik heb slecht nieuws, vrees ik”, zegt ze. Ik zet me schrap en zeg: ”Dat is spijtig. Wat is het nieuws?” ”U heeft geen tijd meer om verder de stad te bekijken, want de auto is gerepareerd,”antwoordt ze lachend. Ik complimenteer haar met haar gevoel voor humor en zeg dat we er aankomen. Opgelucht rijden we aan het eind van de middag in onze blinkende gerepareerde auto weer naar huis. Want tot onze verbazing hadden ze ook nog tijd om hem te wassen. Dat is wel humor.

---