Poreus Parijs Parijs – Onder Parijs (en dan bedoel ik letterlijk onder) is het een wirwar van gangen. Zoals we weten is het metrostelsel van Parijs heel uitgebreid (en werkt het perfect). Het verbaast mij dat de ondergrond van deze megastad nog zo stevig is. Volgens mij moet het wel bijna poreus zijn. Want behalve de metro zijn er ook nog andere onderaardse gangen, die samen wel 300 km. lang zijn. Het zijn de overblijfselen van de steenafgravingen uit de Romeinse tijd. Met de kalksteen die daar werd afgegraven is Parijs gebouwd. In 1786 is men begonnen om de kerkhoven rond de kerken van Parijs uit hygiënisch oogpunt op te ruimen. De oude steenmijnen – de catacomben – uit de Romeinse tijd vond men een mooie plaats om deze menselijke overblijfselen op te stapelen. Vlak voor de Franse revolutie was het project klaar. Het resultaat is een lugubere megaverzameling menselijke botten. Een klein deel van deze gangen is nu voor het publiek toegankelijk. Langs de wanden liggen tot de zoldering van de gang de botten opgestapeld. Dijbenen bij dijbenen en ellepijpen bij ellepijpen. In nette mozaïeken en afgewisseld met een rijtje schedels. Waarschijnlijk liggen achter de mooi gesorteerde voorkanten nog hele massa’s minder fraai opgestapelde menselijke resten. Op één plek scheen een lamp over de bovenkant van de bottenmuur en wij zagen zo ver we konden kijken een lugubere bottenberg.

Een bijdrage van Nellie

---