Profronde is feest Stiphout – Afgelopen dinsdag 29 juli gaf de GTST-ster Fajah Lourens het startschot voor de 24ste Bavaria Profronde van Stiphout. In dit belangrijke profwielerevenement rijden altijd heel wat coryfeeën uit de Tour de France mee. Dit jaar verschenen aan de start o.a. de nummer twee uit het eindklassement Jan Ullrich, de winnaar van de groene trui de Australiër Baden Cooke, de winnaar van vier etappes, de Italiaanse topsprinter Alessandro Petacchi, Marco Velo, de Nederlandse winnaar van de etappe naar Bordeaux Servais Knaven, Remmert Wielinga, Leon van Bon en Bart Voskamp. Zoals ieder jaar waren er ook weer heel wat artiesten naar de profronde van Stiphout gekomen. Do en Hind (Idols) waren van de partij, net als de groep Les Cigales. Een band met een allround repertoire van superdiscotheek tot gezellige kermisdeunen. Deze band viel erg in de smaak bij de dochters van Ad & Els. Er werden dan ook heel wat foto's gemaakt. Ik koos deze uit. Je ziet v.l.n.r. Mara (een vriendin van Marlotte en Anne-Sofie) Edwin, de basgitarist van de groep en Marlotte. Zo te zien hadden ze veel plezier. Overigens won Jan Ullrich. Hij bleef na een ontsnapping anderhalve ronde voor het einde de rassprinter Alessandro Petacchi en groene trui winnaar Damen Cooke in deze editie van de profronde ruimschoots voor. |
Stiphout – Floris reageerde vandaag op
Delft – Het is druk in de Prinsenstad. Bussen met toeristen uit alle windstreken staan in rijen geparkeerd. De paardentram, het Delfts Blauw, de scheve toren van de Oude Kerk, het graf van de koninklijke familie in de Nieuwe Kerk, de terrassen in de zon, het standbeeld van Hugo de Groot en Willem van Oranje, overal zie je de mensen hun fototoestel te voorschijn halen. Overal moet een plaatje gemaakt worden voor thuis. Een bewijsfoto. Ik was in Delft, kijk maar hier sta ik voor museum Het Prinsenhof. 
Delft – Het wordt onderhand tijd voor een eigen ODD-postzegel. Sinds een jaar kan iedereen zelf postzegels laten maken bij 
Koudekerk aan de Rijn – Onze jongste kleindochter ging onlangs op reis. Ze logeerde samen met haar ouders en zusje Benthe een weekend bij oma & opa in Delft. Tijdens dat weekend bracht ze natuurlijk ook een bezoekje aan de opa van haar mamma. Haar ’overopa’ vond het heel erg leuk om zijn jongste achterkleinkind op de arm te dragen. Sietske moest er eerst wel even aan wennen. Maar uiteindelijk vond de kleine meid het wel leuk daar.
Eindhoven – Op zaterdag 19 juli zijn mama en ik naar de musical The Sound of Music geweest, in de Eindhovense Stadsschouwburg. Het was echt een prachtige musical. Iedereen kent het verhaal natuurlijk al van de film dus dat hoef ik niet uit te leggen. Nou ja, natuurlijk…. Ik heb de film nog nooit gezien omdat ik daar niet echt behoefte aan had maar nadat ik de musical heb gezien ga ik hem zeker kijken! 
Helmond – Jullie hebben inmiddels allemaal via de mail de uitnodiging gekregen voor de verjaardag van mijn zus Nellie. Daarop een foto van haar als klein meisje en een afbeelding van haar huidige verschijning. Haar zoon Floris had Nelleke en Nellie heel knap tot één portret samengevoegd. Omdat de tekst van de uitnodiging er overheen stond, is het jullie wellicht ontgaan. Daarom plaats ik hem ook nog maar eens hier. 
Baarn – Gisteravond tegen middernacht zijn Maartje en Jolijn thuisgekomen van het zomerkamp. Doodmoe en doodop. Vermoedelijk van de gehele dag schoonmaken van de blokhut in Baarn. Vandaag komen de anderen terug. Overigens heten zij in het kamp anders. Jolijn heet Sahi, Maartje koos de naam Woutertje en Janneke is Raksha. Op welke manier Guido en Jurriën moesten worden aangesproken weet ik niet. Misschien wel met meneer. Op de foto zie je behalve Woutertje, Sahi en Raksha ook nog Marlotte, Els en vriendin Anouk. Ik nam de foto van dit hartelijk weerzien na nota bene één dag. 
Helmond – Hoe moet je een 'zwembarbecue' definiëren? Ik geloof dat jij werkelijk je best hebt gedaan er een mooie beschrijving van te maken. 
Helmond – Nog even en de voetbalcompetities beginnen weer. De tijden dat de kranten pagina’s volschreven over voetballers die voor grote bedragen van club wisselden, is voorbij. Spelers moeten nu soms veertien dag op proef meetrainen, voordat ze een contract krijgen aangeboden. Veel voetbalsalarissen zijn met zo’n dertig procent verlaagd. Op een trainingsveld in België zag ik deze jeugdige sporter een balletje hooghouden. Of zij een carrière in de voetballerij begeert, is onwaarschijnlijk. Het ziet er meer naar uit dat ze voor haar plezier met een bal in de weer is. Ik vond het zo'n leuk plaatje dat ik het jullie niet wilde onthouden. 
Kopenhagen – Op vakantie in Denemarken ontmoetten we in Kopenhagen de langste man ter wereld. Althans zijn beeld. Het is 
Den Bosch – Ik had jullie het tweede deel beloofd van mijn vakantie in Andora. 
Ik wilde niet naar het hotel. Ik wilde dat de mogelijkheid werd geboden nog wel naar San Remo te gaan. Ik wilde ook nog varen. In eerste instantie werd dat afgedaan met: ga maar op eigen gelegenheid. Maar dat is niet de bedoeling van een excursiereis. De Belg kwam in actie. Hij vroeg of er nog meer mensen mee wilden, want ik was eerst bijna alleen. Uiteindelijk wilden er nog 35 van de 49 de excursies maken. Overigens voor de Italiaanse bus er was, waren we bijna 3 uur verder. Ik hoorde daar van de gids wat er voorafging aan de politiecontrole. Hij stond bij de tol te wachten toen er politie naar hem toe kwam met de vraag of de auto die daar in de buurt stond van hem was. Nee, hij was niet van hem. Het bleek om een gestolen auto te gaan. Ze bleven de Belg in de gaten houden. Daarom ging hij elders staan en dacht dat zij weg waren. Tot Martin de draai maakte. De politie dacht toen kip ik heb je. De maandag erop deed de rechter uitspraak over het gebeurde: Martin mag twintig dagen niet rijden in Europa. Hoelang de bus is vast gehouden weet ik niet. De hoogte van de boete ken ik ook niet. Voor ons moest er opnieuw een bus komen. Nu uit Nederland met twee chauffeurs. Een om ons zaterdagmorgen op te halen. En een om Martin te rijden. Wij zijn met de Belgisch gids naar San Remo geweest en we hebben gevaren. Het was overigens een flop. Op de boot hebben we uitsluitend zitten praten over het gebeuren. De gids hebben we niet gezien. Ik betwijfel of hij aan boord was. Tijdens de rondleiding door het mooi oude stadje San Remo hebben wij weinig gezien. De gids holde er doorheen. Wij moesten de achterblijvers helpen om bij te blijven. Wat er allemaal aan emotie in deze reis heeft gezeten kan ik niet verwoorden, maar geloof maar dat veel mensen dit niet snel opnieuw doen. We zijn wel allemaal zonder verdere kleerscheuren in Nederland aangekomen. 
Delft – Dit weekend wordt er heel veel gebarbecued in ons land. Dat merk je in de winkels. Indien je niet op tijd inkoopt, is het vlees op. Dat gebeurde ons niet. Dus zaten wij zaterdagavond gezellig rond onze tafelbarbecue in de tuin. Saskia & Bob met Benthe en Sietske en wij tweeën. Benthe vond het geweldig. Sietske vond het gezelschap al voldoende. Het was voor mij een mooie gelegenheid om flesje Chateau neuf du Pape open te trekken. Niet dat ik een excuus nodig heb voor een mooi flesje, maar in gezelschap smaakt het toch beter. Voordat het smulfestijn begon, had Benthe nog uitgebreid gespeeld in het zwembadje. Het was dus eigenlijk een badbarbecue.
Delft – Sinds gisteren logeren Benthe en Sietske (samen met haar pappa en mamma) bij oma & opa. Het is de eerste keer dat Sietske hier in Delft is. Dat betekent dat het fototoestel weer flink wordt benut. Een hoogtepuntje is altijd het bad. Benthe gaat samen met mamma onder de douche. Sietske wordt door oma in bad gedaan. Daar zijn dan ook de meeste fotokansen. Net als haar nichtjes en zusje eerder, kan dat nog in de keuken. Ze past er nog net in. Dus net als haar zusje en nichtje zijn er nu dus ook foto’s van Sietske in bad in de keuken. Sietske vond het wel aardig.
Eindhoven – Kleine meisjes worden groot, dat is iets waar je je over blijft verwonderen. Dieuwertje weet, net als Nienke, de boekenmand al goed te vinden. Je kunt daarin kruipen, maar je kunt natuurlijk ook op de stapel boeken ernaast gaan zitten en dan de mand uitpluizen! Dat Dieuwertje erg ondernemend is, hebben wij al lang gemerkt Hoefde je bij Nienke maar een paar keer 'nee' te zeggen, Dieuwertje blijft proberen. Zo mag ze helemaal niet aan het fruit komen. Maar de verleiding van een watermeloen kon ze niet weerstaan, dus rolde ze hem de hele kamer door. Laat ze er nu net zelf ook uitzien als een watermeloen! En wat is er mooier dan met het speelgoed van je grote zus spelen. Het maakt niet uit of dat die puzzel is (die je helemaal nog niet kunt maken, maar de stukjes zijn zo mooi), of die driewieler. Maar ja, die driewieler kan die kleine meid natuurlijk nog niet opklauteren. Pappa had daar wel een oplossing voor: Hup in de laadbak en laat die grote zus maar trappen! Prachtig vond Dieuwertje dat.
Gemert – Tussen 1965 en 1975 werden jaarlijks meer dan een miljoen kevers verkocht. Financieel dus een hoogtepunt, jammer dat technisch toen wel het eind van het concept was bereikt. Er kwamen veiligheidseisen, milieueisen en – de schok van de oliecrisis maakte dat overduidelijk – de noodzaak van een zuiniger motor. Toen in 1974 de Golf op de markt kwam, duikelde de productie van de kever dramatisch en in 1978 werd in Duitsland de productie gestopt. Alleen lagelonenland Mexico hield het nog tot dit jaar vol. Toen ik van de week dit fotootje kreeg toegestuurd door Pieter Jan begreep ik wel meteen waarom deze klassieker vooral door veel vrouwen aantrekkelijk wordt gevonden. Wat vroeger lelijk was heet tegenwoordig karakter. Een auto die je op driehonderd meter al direct herkend beschikt of een forse dosis karakter. Dat heeft de auto gemeen met andere langlopende karakterkarren. De Landrover Defender (sinds 1948), de Mini (sinds 1959) en de Porsch 911 (sinds 1964). En zeg nou zelf in dat rijtje past toch perfect de Volkswagen Kever. 
Eindhoven – Nienke is een echte grote zus. Ze is ook erg bezig met dat 'groot'-zijn. Zo heeft ze het steeds over 'kleine Dieuwertje', 'kleine Nina' en zelfs 'kleine mamma'. En dan het liefst met een opgeheven vingertje: "Nee, kleine Dieuwertje, dat mag je niet doen!" Maar ook een lieve aai over het hoofd van haar kleine zus, als die eens huilt. En natuurlijk is ze ook al een beetje grote zus van de baby-in-mamma's-buik. "Mamma, mag ik even voelen, is de baby wakker? Of moet ik even roepen, dan wordt-ie wel wakker, toch?"
Helmond – In het Carat-paviljoen trad afgelopen zondag fanfare ‘De Vooruitgang’ uit Stiphout op. Omdat hun eigen dirigent Bram al op vakantie was, stond het orkest nu onder directie van de volgens Ad ”zeer verrassend goede” Jean-Pierre Cnoops. Het fanfareorkest dat sinds 1952 uitkomt in de superieure afdeling speelde onder andere West Side story, The Inner Queen en Il Tornado. Ad & Els bevonden zich natuurlijk in het publiek. Hun dochters Jolijn (met de hoorn links van de dirigent) en Maartje (met de bugel rechts van de dirigent) zijn immers zeer gewaardeerde leden van dit orkest. Ad zei na afloop:” De Stiphoutse fanfare is toch één van Nederlands top-fanfares. Ze vertolkten een aantal schitterende nummers. Ik vind het zéér fraaie muziek. Een bezoek aan het concert is zeker de moeite waard geweest.” Het viel mij op dat Maartje als enige zonder uniform in het orkest zat. Ze is toch wel echt lid? Ad weet de oorzaak: ”Maartje zit echt voor de eerste keer zonder uniform. Ze sliep niet thuis en had zich op haar logeeradres verslapen.”
Loosdrecht – Ik wilde iedereen nog bedanken voor de komst naar
Gemert – Het aantal kleinkinderen groeit steeds meer. Ging het aanvankelijk met een kind per jaar, nu hebben we wel een heel erg vruchtbaar jaar. 
Londen – Het gaat niet goed met de kunst in Groot-Brittannië. Dat is althans de mening van de 54-jarige Britse kroonprins Charles. Daarom wil hij in het najaar een academie voor naaktschilderen openen. Daar kunnen de leerlingen aan de hand van levende modellen de schoonheid van het menselijk lichaam bestuderen en vastleggen. Volgens de Britse zondagskrant The Sunday Times wil de kroonprins met zijn academie een tegenwicht vormen voor de 'wurggreep' waarin moderne BritArt de artistieke smaak heeft. Damien Hirst en Tracey Emin – populaire vertegenwoordigers van de moderne Britse kunst – trokken de aandacht met onder meer geconserveerde dierkadavers, schilderijen van olifantenmest en de presentatie van een omgewoeld bed. Prins Charles is deze ‘conceptuele kunst’ meer dan zat. Zelf maakt de ‘plattelandsprins’ veel aquarellen van landschappen. De prins wil dat aanstaande kunstenaars weer echt leren tekenen of schilderen naar de werkelijkheid. Volgens John Ward, de 85-jarige tekenleraar van de prins, heeft hij gelijk met zijn bewering dat docenten op kunstacademies niet meer in staat zijn hun studenten tekenen bij te brengen. “Op dit moment kunnen veel van de leraren op de kunstacademies de leerlingen niet eens meer leren tekenen. Het is net een muziekschool geworden, waar de leraren geen noten kunnen lezen”, aldus de privé-leraar van Charles. De prins is van plan zijn teken- en schilderacademie via een stichting te financieren. 
Stiphout – Niet alleen 
Delft – Er is wat gedoe rond de inktpatronen van Epson. Een chip in de printer blokkeert de patronen voordat ze echt helemaal leeg zijn. Epson en de consumentenbond hebben er in de media een fors verschil van mening over. De bond zegt dat mensen de printers van Epson niet moeten kopen. De inktpatronen zouden na een bepaald aantal afdrukken op slot worden gezet terwijl zij nog lang niet leeg zijn. ”Epson wil mensen geld uit de zakken kloppen doordat ze vaker inkt moeten kopen”, zei de bond. Epson is heel boos en overweegt juridische stappen, omdat de Consumentenbond zich op ”feitelijke onjuistheden” baseert. Internet-postorderbedrijf Digital Revolution moedigt de consumenten aan om de omstreden inktpatronen van printerfabrikant Epson juist wel te kopen. Met speciale software die de patronen ’kraakt’, kan meer geprint worden dan de printer aangeeft. Met deze gratis software van Digital Revolution wordt de teller van de printer weer op nul gezet, zodat er nog meer kan worden afgedrukt. Momenteel is de software geschikt voor de meest gangbare modellen printers van Epson. De software kun je downloaden
Londen – Het is niet altijd helemaal duidelijk waar ze nu over zingen. Gaat dit over eenzame koeien? 
Sinds de eerste Wereldoorlog moesten de cafés in Engeland en Wales zes dagen per week om elf uur 's avonds dicht en op de zevende dag zelfs om halfelf. Men was in die oorlogstijd bang dat de arbeiders 's morgens anders te laat in de wapenfabrieken zouden verschijnen. 
Kopenhagen – Sinds wij op vakantie waren in Denemarken volg ik het nieuws over dat land een beetje. Soms moet ik er wel om glimlachen. Of de Denen dat ook doen valt te betwijfelen. Zoals bekend is het een opgewekt volk in een fris land. Het is dus logisch dat de Deense soldaten die in het zuiden van Irak zijn gestationeerd een beetje last hebben van de hitte. Maar het lijkt wel of hun bazen in het toch veel koelere Denemarken ook last hebben van die warmte. De militairen klagen terecht over het feit dat zij hun kogelvrije vesten niet kunnen dragen omdat ze de verkeerde maten kregen toegestuurd. Ook vinden ze het vervelend dat de tenten die ze kregen niet zijn voorzien van haringen om mee vast te zetten. Maar ze begrijpen echt helemaal niet waarom ze grasmaaiers ontvingen. En waarom kregen ze een sneeuwruimer en een strooiwagen met zout tegen de ijzel? Wie is er nu in de war? Er is toch immers al volop zand gestrooid. 
Den Bosch – Ik heb een mooie vakantie gehad. Italië is een heel mooi land en het weer was uitstekend. Het hotel was prima en mooi en had 3 sterren, het eten was heel lekker en het personeel heel onvriendelijk tegen de Nederlanders. De eerste overnachting in Zwitserland was perfect. Daarna koos onze chauffeur Martin om over de Sint Gotthart de rijden. Dat is mooier dan onder door de tunnel. De bus was een zeven maanden oude Mercedes Benz. We reden 2100 meter hoog toen de turbo van de bus erg ging roken. Het werd steeds erger en de mensen achter in de bus raakten in paniek. Uiteindelijk moesten we allen snel de bus verlaten. Wat je toen pas echt zag, was onverstelbaar: een grote dikke mist. De 49 passagiers moesten snel naar de overkant van de weg en langzaam zagen we de rook wegtrekken. Wat nu? De turbo bleek helemaal verbrand en de bus kon niet meer gebruikt worden. Politie erbij! Wij moesten plus minus een kilometer met z'n allen lopen naar een restaurant. Niet ver dachten wij. Maar we konden het niet bereiken via de weg. Dus eerst over beekjes en gladde keien afdalen naar de weg daaronder. Voor sommigen was het al te veel, maar er was geen keus. Om verder sneller weg te komen, hebben we een auto aangehouden met een jong Duits stelletje erin. Zij hebben de meest moeilijke mensen naar het restaurant gebracht. De rest heeft het, net als ik natuurlijk, op eigen kracht gehaald. Nu was het wachten op bericht van de chauffeur. Martin moest bij de bus met bagage blijven. Om 12.15 uur vlogen wij uit de bus en om 13.30 uur zaten we bij elkaar voor het restaurant. Het uitzicht was fantastisch, de zon bloedheet, de wind heel fris en de honger heel groot. Het worstje met een snee brood was omgerekend van Zwitserse franc €4. Om 17.15 uur kwam er een Zwitserse bus voor om ons door te rijden naar Andorra. Eerst natuurlijk terug naar onze eigen bus om de bagage ophalen. We arriveerden om 21.30 uur in het hotel, geen etensstop gehad en in het hotel was ook niks meer te eten. Uitpakken en het stad(je) in en proberen wat eten te scoren. Het was moeilijk, maar is wel gelukt. Zondag stond als vrije dag gepland. Dus lekker over het strand gelopen en de boel verkend. Een heerlijke warme lunch genoten in het hotel, dat was voor de gemiste maaltijd van zaterdag. 
Maandag geen bus, geen Martin, geen excursie, dus een vrije dag. Dinsdag hetzelfde. In de avond kwam het bericht dat de bus gemaakt was en naar het hotel kwam. Woensdag maakten we een heel mooie excursie. We genoten in mooi Genua, een historische handelsstad. Daarna een boottocht vanaf Rapallo naar Portofino, een van de meest gefotografeerde plaatsen ter wereld. Daar heb ik gezien waarom: prachtige kleine winkelstraatjes met olijf - en ananasbomen. Donderdag naar Monaco en Monte-Carlo. Daar bezocht ik een prachtige tuin. Het was bovendien heel warm weer. Ik had dus twee mooie vakantiedagen achter de rug. Maar het noodlot had voor ons nog meer in petto. Op vrijdag – de laatste vakantiedag – ging het weer mis. Opnieuw kwam er politie bij, maar nu in negatieve zin.
Helmond – Gisteren zat ik samen met mijn kinderen en kleinkinderen in de tuin van Ad & Els. Het was verrukkelijk warm weer en we genoten van de gastvrijheid en de ruimte van deze mooie Stiphoutse tuin. Plotseling piepte het tuinhekje open. Maartje trad binnen in haar outfit van
Helmond – De opmars van de digitale camera’s is niet meer te stuiten. Ook Ad heeft nu een fraai exemplaar aangeschaft. Ik heb het toestel zaterdag bewonderd en ik heb hoge verwachtingen van de plaatjes die hij er mee gaat schieten. Dat zullen ongetwijfeld aanwinsten worden voor ODD. Er is in zijn gezin altijd wel wat te doen. Ik zou de camera altijd bij de hand houden, want er is altijd wat te schieten. Op een zaterdagmiddag hadden Ad en ik in een mum van tijd allebei onze camera’s volgeschoten. Dat zijn zo’n 170 foto’s. Jullie zien daarvan nu ook de resutaten op de site. Binnenkort dus ook bijdragen van Ad & Els. 
Helmond – Gisteravond hebben Corien & ik samen met Els & Ad en Nellie & Pieter Jan en nog enkele honderden Helmonders in de kasteeltuin genoten van de band van Hammond-organist Carlo de Wijs. Toen Els ons vertelde dat D’WYS – zo heet zijn band – het concert verzorgde wilden wij meteen van de partij zijn. De Vlaming De Wijs maakte ooit met de band Funky Stuff van Candy Dulfer een wereldtournee en is een graag geziene gast in de bekende Londense Ronnie Scott’s Jazzclub. Hij speelde met vele grote namen uit de jazz. Carlo heeft een eigen stijl ontwikkeld met een eigentijdse, eigenwijze mix van hammond-sounds, sterke vocalen en fantastische harmonieën. Op het sfeervolle terras in de kasteeltuin genoten we van de muziek. Jazz, funk, soul en een vleugje latin, alles passeerde de revue. 
Behalve Carlo de Wijs zelf, was er ook de vaste kracht gitarist Martin Bakker. Ad genoot vooral van drummer Leon Klaasse. De spil waar alles omdraait blijft natuurlijk de hammond-sound en het fameuze voetwerk van Carlo de Wijs. Helmond wordt steeds meer een openbare muzikale stad. Zondag is er een dubbelconcert in het Carat-paviljoen. Corien & ik zijn dan al weer thuis in Delft, maar ik weet zeker dat Els & Ad weer op het terras zitten te genieten.
Malmedy – Erg veel familieleden hadden de moeite genomen om naar de reünie te komen in België. Daar hebben we het al uitgebreid overgehad. Op de zondag van dat weekend wandelde een groepje van ons naar het dorp. Dat ging heuvel op en heuvel af. Voor sommigen was het echt afzien. Een familielid had echter geen enkele moeite met de stijgende en dalende wegen van de Ardennen. Dat was Jonah. Hij reed in zijn wandelwagen prinsheerlijk naar het dorp. Op het terras waarop de dorstige wandelaars genoten van het Belgische gerstenat keek hij over de schouder van zijn vader naar de mensen die langs kwamen. Je ziet hem denken:” Kom op familie laten we weer verder gaan. Ik wil wat meer van Malmedy zien.”
Helmond – Vandaag om kwart voor drie zijn Xander (de broer van Bob) & Nicol op het kasteel in Helmond in het huwelijk getreden. Direct na de plechtigheid in het kasteel wandelde het kersverse echtpaar even de tuin rond het kasteel in. Het is per slot van rekening een stralende zomerdag. Daar troffen Corien & ik het gelukkig stel aan. Terwijl de familie de schaduw had opgezocht, werden er door de fotograaf opnamen gemaakt voor de huwelijksreportage. Ik kon het niet laten om ook een plaatje te schieten.
Hjerting – Vanuit Esbjerg op weg naar Hjerting stuit je al snel op de negen meter hoge sculptuur Mennesket ved havet (De mens ontmoet de zee) van de in 1997 overleden 
Londen – Dennis Bergkamp komt misschien volgend jaar weer uit voor zijn oude club Ajax. Tenminste als we
Delft – Het moest er toch ooit eens van komen. Vandaag stopt Volkswagen met de productie van de klassieke kever. In de volkswagenfabriek in het Mexicaanse Puebla rolt vandaag de laatste klassieke VW-kever van de band. Er werden sinds het ontwerp van VW's beroemdste model in 1934 zo'n 21,5 miljoen kevers gebouwd. Drie (en dan hebben ze ook nog een klassieke VW-bus) daarvan pronken nu nog steeds op de oprit van Ad & Els. Ontworpen in het nazi-Duitsland van de jaren dertig, stond de kever ironisch genoeg symbool voor het naoorlogse mirakel van de Duitse heropleving. In de jaren zestig werd het zelfs een cult-object voor de hippies. Mooi of lelijk? Daarover kan worden getwist. In ieder geval was het een uniek karretje met een erg lange staat van dienst. Veel veranderd zijn ze ook niet. Je moet al een echte kenner zijn om het verschil te zien tussen een model 1965 en model 1970 of het model 1978 en model 2003. Ad & Els zijn zulke kenners. Zij spreken over de ‘brilkever’ en de ‘ovaalkever’, over een ‘lang’ kofferdeksel en een ‘kort’ kofferdeksel, over de platte voorruit en de gebogen ruit en over de liggende koplampen en de modernere staande lampen. Aan mij gaat dat allemaal voorbij. Sterker nog voor mij zijn ze allemaal hetzelfde. Het begin van het einde voor de kever kwam in januari 1978, toen Volkswagen de productie ervan in Duitsland stopzette. Het laatste model dat op Duitse bodem van de band rolde, reed regelrecht naar het VW-museum in Wolfsburg. De automaker had toen al een nieuwe troefkaart: de VW-Golf, die al gauw een waardige opvolger bleek van de kever. Ook de fabriek in Puebla, in Mexico, is nu dat lot beschoren. De laatste maanden rolden er amper vijftig van de band, te weinig om nog rendabel te zijn.
Biggin Hill – De zesjarige Leah Lowland won op de kermis een Incredible Hulk. Je kunt je afvragen of een wetenschapper die door een verknoeid experiment in een woedend razend groen monster verandert nu wel echt kinderspeelgoed. Maar vooruit, de film over het groene monster zal ook wel door kinderen worden bekeken. Dus waarom dan niet een pop om de destructieve scènes thuis na te spelen. Leah ontdekte bij haar spel met de pop echter een vreemde bult. Het bleek de groene plasser van de man. Ze rende naar haar moeder om opheldering te vragen over dit vreemde groene aanhangsel. Moeder schrok nog meer dan haar dochter en ondernam actie. Ze stapte naar
Delft – Op vakantie bezoeken wij musea, oude gebouwen en kerken. Je kijkt anders naar je omgeving. Je vraagt je af van wie het standbeeld voor je hotel is. Wie is die grote bronzen man met die hoge hoed? Je zoekt het uit en maakt er een foto van. Zo gaat dat op vakantie. Maar ook in je eigen stad zijn er beelden waar toeristen rond groeperen en foto’s van maken. Gisteren maakte ik voor deze site een foto van het nieuwe standbeeld van onze Vaders des Vaderlands. Het gelukte me niet om een foto te maken zonder toeristen. Op deze foto zie je een groepje Duitse toeristen die bij het beeld een stukje werd verteld over onze vaderlandse geschiedenis. Een groepje Japanners stond toen al met hun gids te wachten. De gids van deze laatste groep zong zelfs een coupletje van het Wilhelmus voor haar gasten. Willem van Oranje is dus populair. Het toerisme in Delft heeft er weer een attractie bij. De nieuwe toeristentrekker van de Prinsenstad staat op een steenworp afstand van de plek waar Willem van Oranje in 1584 op tien juli werd vermoord. Het is morgen dus precies 419 jaar geleden dat deze politieke moord in Delft plaats vond. Het beeld staat er overigens pas sinds een maand. Op het moment dat wij in Denemarken naar een standbeeld keken van Hans Christian Andersen, werd het Delftse beeld door koningin Beatrix onthult. Ze bekeek het beeld daarna samen met beeldhouwer Auke Hettema. De bronzen Willem de Zwijger is goudkleurig. Het werd overigens wel tijd dat de Vader des Vaderlands in zijn eigen stad een plekje kreeg. Op de sokkel staat deze tekst:
Room with a view in New York
7 maanden geleden
Posts
![[klik hier]](http://www.schnellboot.net/div/polizei/hamburg/2003/fahrzeuge/005.jpg){kind=link}