Vakantie in Andora Den Bosch – Ik had jullie het tweede deel beloofd van mijn vakantie in Andora. De vorige keer ben ik gebleven op vrijdag de laatste vakantiedag in Italië. Omdat het wat tegen had gezeten, kregen we vandaag twee excursies in plaats één. Om het wat goed te maken. We waren blij verrast: het zou allemaal nog goed komen met onze vakantie. Om alles extra goed te laten verlopen had onze chauffeur Martin een Belgische gids gehuurd. De gids woonde en werkte al tweeëntwintig jaar in Italië. Dat zat dus wel snor. Op het programma stond dat we na het ontbijt om acht uur vertrokken naar de markt in Loano. Daar konden we leuke inkopen doen en ook souvenirs aanschaffen. Dat was wel leuk. En dan nog na de middag afreizen naar het oude stadje San Remo met aansluitend een boottocht naar de Franse grens. We zouden dan varen langs de badplaatsen Bordighera, Vertimiglia en Menton. We gingen vol goede moed op pad. Het was stralend weer. Ik zag dat winkelen en varen dus wel zitten. Het gaat goed. We rijden voorspoedig in onze aircobus. Martin vertelde ons wat leuke details. Hij zei dat we de gids bij de tol in Ventimiglia op gingen halen. Geen probleem denk je dan. Vlak voor de tol ziet Martin de gids links van de weg staan. Hij kijkt of alles vrij is en draait voor de tol linksom naar de gids om hem op te pikken. De Belg is nog niet ingestapt of er draait een politieauto voor onze bus. Papieren en rijtijden worden gecontroleerd. Alles is in orde. Maar de chauffeur is over een doorgetrokken streep gereden. Is dat een probleem? In dit geval wel. Ze praten als Brugman. Vooral de Italiaanse Belg, maar er is geen speld tussen te krijgen, de twee vrij jonge agenten blijven bij hun standpunt. Intussen zitten wij in spanning en denken het er het onze van. We krijgen uitleg van Martin: we moeten met de bus achter de politiewagen aan. We reden nogal een flink stuk naar Imperia. Daar werd de bus in beslag genomen door de politie. Het rijbewijs van Martin werd ingenomen en hij mocht niet meer rijden. Eerst mochten wij de bus niet uit, maar dat was niet vol te houden. Dus 49 mensen uit de bus in de uithoek van Inperia waar dit soort in beslag genomen voertuigen werden gestald. De temperatuur was behoorlijk opgelopen. En niet allen van de zon. Verschillende mensen kregen het te kwaad. We stonden opnieuw langs een vangrail te huilen. Anderen liepen zich kwaad te maken over zoveel onrecht. Eén passagier ging door het lint en maakte ruzie met de agentjes. Dat moest zijn vrouw weer sussen, waarop ook zij ging huilen. We vroegen of er ook een mogelijk was om te plassen. O ja daar achter in de loods was een Franse toilet zonder slot. Nou dan weet je het wel. Zo verstreek de tijd. We stonden achter en langs onze in beslag genomen bus te wachten op een Italiaanse bus. Die was besteld om ons gestrande passagiers naar het hotel te brengen. Iedereen was terneergeslagen en wilde het liefst naar huis. Maar dat kon natuurlijk niet. We moesten naar het hotel. Ik wilde niet naar het hotel. Ik wilde dat de mogelijkheid werd geboden nog wel naar San Remo te gaan. Ik wilde ook nog varen. In eerste instantie werd dat afgedaan met: ga maar op eigen gelegenheid. Maar dat is niet de bedoeling van een excursiereis. De Belg kwam in actie. Hij vroeg of er nog meer mensen mee wilden, want ik was eerst bijna alleen. Uiteindelijk wilden er nog 35 van de 49 de excursies maken. Overigens voor de Italiaanse bus er was, waren we bijna 3 uur verder. Ik hoorde daar van de gids wat er voorafging aan de politiecontrole. Hij stond bij de tol te wachten toen er politie naar hem toe kwam met de vraag of de auto die daar in de buurt stond van hem was. Nee, hij was niet van hem. Het bleek om een gestolen auto te gaan. Ze bleven de Belg in de gaten houden. Daarom ging hij elders staan en dacht dat zij weg waren. Tot Martin de draai maakte. De politie dacht toen kip ik heb je. De maandag erop deed de rechter uitspraak over het gebeurde: Martin mag twintig dagen niet rijden in Europa. Hoelang de bus is vast gehouden weet ik niet. De hoogte van de boete ken ik ook niet. Voor ons moest er opnieuw een bus komen. Nu uit Nederland met twee chauffeurs. Een om ons zaterdagmorgen op te halen. En een om Martin te rijden. Wij zijn met de Belgisch gids naar San Remo geweest en we hebben gevaren. Het was overigens een flop. Op de boot hebben we uitsluitend zitten praten over het gebeuren. De gids hebben we niet gezien. Ik betwijfel of hij aan boord was. Tijdens de rondleiding door het mooi oude stadje San Remo hebben wij weinig gezien. De gids holde er doorheen. Wij moesten de achterblijvers helpen om bij te blijven. Wat er allemaal aan emotie in deze reis heeft gezeten kan ik niet verwoorden, maar geloof maar dat veel mensen dit niet snel opnieuw doen. We zijn wel allemaal zonder verdere kleerscheuren in Nederland aangekomen.

Een bijdrage van Annefien