In de bieb van Haderslev Haderslev – In Engeland bezoek ik altijd een bibliotheek om ODD bij te werken. Hier in Denemarken is me dat nog niet gelukt. Maar internetcafé´s zijn er altijd wel. Tot mijn verbazing bleek de bieb hier in Haderslev echter wel te zijn voorzien van internetaansluitingen. We hebben Denemarken nu zo beetje van oost naar west en van noord naar zuid doorkruist en zijn een beetje van het land gaan houden. De mensen zijn er vriendelijk en spreken allemaal goed Engels of Duits. We hebbn dus geen enkel probleem om een praatje te maken met de inwoners van de plaatsen waar wij logeren. Denemarken is bovendien een heel mooi land. Corien merkt op dat het ook heel schoon is. |
Silkeborg – Het is een stralende dag hier aan het meer van Silkeborg. Ons hotel ligt aan het Raadhuisplein. Schuin er tegenover staat het standbeeld van een man met een hoge hoed. Het opschrift vermeldt dat het gaat om Michael Drewsen, die in 1844 met een papierfabriek de grondslag legde voor het huidge stadje. Het is dus een tamelijk moderne stad met een rechtlijnig stratenplan. De ligging rond het meer (met in het midden een grote fontijn) en het decor van de groene heuvels maken er echter een heel sfeervol stadje van. Wij hebben zojuist een wandeling langs het meer afgerond en gaan ons nu even opfrissen op de hotelkamer. Dan zoeken we een restaurant met terras uit en laten ons eens heerlijk verwennen door een lokale kok.
Eindhoven – Jullie begrijpen het al, Dieuwertje heeft, net als haar grote zus, grote belangstelling voor toetjes. En zij houdt het niet bij een toetje, nee twee of liever nog meer! Jammer voor haar, dat ze nog niet mag smullen van de toetjes. Toch blijft ze volhouden, wie weet lukt het een keer om een lik te pakken te krijgen!
Hirtshals – In Denemarken ontdek je steeds weer iets nieuws en ook steeds iets van vroeger. Hier in het vissersplaatsje Hirtshals aan het Skagerrak brengen de impressies van onze Deense zomer aan zee, herinneringen terug van de tochtjes met mijn gezin naar het strand. Vrolijk gezinnetje aan zee. Gezellig picknicken, spelen met een bal en een verfrissende duik in de zee tot slot. Je zoontje die ontdekt dat zijn huid na een dagje aan het strand helemaal naar zout smaakt. Nu doen onze kinderen dat met hun kinderen. Vroeger en nu. Oud en nieuw. 
Kopenhagen – De kleine zeemeermin zit op een rotsblok langs de Langelinie in Kopenhagen. Het beeldje, dat hier in 1913, werd geplaatst is net zo bekend als de Eiffeltoren in Parijs of het Vrijheidsbeeld in New York. Als je het niet hebt gezien, ben je niet in Denemarken geweest. Wij waren zaterdag en zondag in Kopenhagen en dus voegden we ons bij de miljoen mensen die hier jaarlijks een blik werpen op het beeld. De Deense toeristentrekker is overigens maar klein van gestalte. Het beeldje is ongeveer 1,25 meter. Een Amerikaanse mevrouw die naast me foto’s maakte, merkte het ook:”She is so small”. Haar man keek op uit zijn toeristengidsje en zuchte:” But you always say that size is not important” Hij keek berustend. De afmeting mag dan gering zijn, de reputatie is ernorm. Er worden kaarten, T-shirts en allerlei andere souvenirs van het beeldje verkocht.
Odense - Vandaag bezochten Corien & ik de Knud kerk hier in Odense. In de kelder van deze grote kerk liggen in een open kist de beenderen van koning Knud en zijn broer Benedict. Beiden zijn in deze kerk vermoord. De koning is later dan ook heilig verklaard. Corien bleef boven in de kerk en luisterde naar het orgel. Daar speelde de organist prachtige liederen van Bach. Ik plaats er nu een fotootje bij van ons hotel. Wij logeren op de derde etage.
Odense – Corien & ik bezochten het huis waar de sprookjesschrijver Hans Christian Andersen 198 jaar geleden (over twee jaar barst er een feest los) werd geboren. Het huis in de Hans Jensens straat is ongetwijfeld het meest bezochte in Odense. Jullie kennen natuurlijk het verhaal van de droevige en armoedige jeugd van de schrijver. Dat wordt hier prachtig in beeld gebracht. Je zou er bijna zelf sprookjesschrijver van worden. We weten ook dat het helemaal goed is gekomen met Hans. Zijn eerste boek werd al direct een succes. Het is moeilijk om bescheiden te blijven bij zoveel succes. Hij zei over zichzelf: ”Vele mensen zullen omwille van mij naar Odense komen, ik zal mijn geboortestad beroemd maken. Misschien komt er nog een tijd dat aardrijkskundeboeken zullen vermelden: Odense is de stad van de beroemde Deense schrijver Andersen.” Hij kreeg gelijk. In de week van ons vertrek las ik in de Volkskrant nog over zijn bezoek aan Nederland. Hij bezocht o.a. Den Haag en Leiden. Ik zie hier dat hij 29 grote internationale reizen maakte.
Delft – De komende tijd zal het ODD moeten lijden onder mijn afwezigheid. Slechts zo nu en dan, als er een internetcafé in de buurt is, zal ik een bijdrage kunnen leveren aan dit dagboek. Corien & ik zijn op reis. We trekken door Denemarken. 
Delft – In de tuin van het Stedelijk Museum Het Prinsenhof onthult koningin Beatrix vandaag het bronzen beeld van haar voorvader Willem van Oranje. Op deze foto is het levensgrote beeld van de Vaders des Vaderlands nog verborgen. Corien kan er niet bij zijn, want wij zijn samen op vakantie. Maar zij heeft het door de beeldhouwer Auke Hettema vervaardigde beeld al wel gezien. Het beeld, waarvan ik nog geen foto mag laten zien voor de onthulling, is een geschenk van de Prins Willem de Eerste Herinneringsstichting aan de gemeente Delft. Deze stichting wil door middel van dit beeld recht doen aan de persoon van de Vader des Vaderlands en zijn geestelijk erfgoed. Het beeld staat vlak bij de plek waar Willem de Zwijger op 10 juli 1584 – nu dus bijna 419 jaar geleden – in het Prinsenhof (dat toen nog het St. Agathaklooster heette) werd vermoord. 
Malmedy – Het familieweekend in Malmedy kende vele hoogtepunten. Sommige klinken heel eenvoudig, maar zijn toch heel essentieel voor een familieweekend. De gezamenlijke maaltijd, zowel het ontbijt als de lunch en het diner, zijn zondermeer hoogtepunten van zo’n familietreffen. De wandelingen in de bossen van de Ardennen zijn zondermeer ook een hoogtepunt. Maar ook het samen badmintonnen of voetballen, de discussies over de Matrix al dan niet Reloaded. Het hoort er allemaal bij. Op de zaterdagavond was er een bonte-avond. Dat is met een getalenteerde familie zoals de onze bijna vanzelfsprekend. 
We begonnen met een buikdans van Maartje. Zij beet de spits af en bracht de stemming er in. Daarna volgde een dans uitgevoerd door de nichtjes Janneke, Marlotte, Anne-Sofie en opnieuw Maartje. Het zag er heel flitsend uit. Zij kregen na afloop dan ook een staande ovatie. Daar was flink voor getraind en geoefend. Dat kon je er aan afzien. Na de pauze was het tijd voor cabaret. Guido als travestiet, Michiel, Floris en Anne-Sofie brachten hele leuke teksten. De teksten werden afgewisseld met liedjes door Michiel en het duo Guido en Anne-Sofie. Het was heel erg leuk en de aanwezige familie vermaakte zich kostelijk. Tenslotte werd het artistieke gedeelte afgesloten door Marlotte en Anne-Sofie met een vertolking van een musicallied. Na een nieuwe pauze, was het de beurt aan Adrie. Hij klom niet op het podium om te zingen of te dansen. Hij had een slideshow in elkaar gedraaid met plaatjes van vroeger. 
Helmond – Met enige regelmaat meld ik hier de geboorte van alweer een nieuwe telg van de familie. De laatste was Sietske en we wachten nu weer op de komst van nog een kleindochter in Eindhoven. Dat laatste weet ik niet zeker, maar ik doe graag een gokje. Bij Els is er recentelijk ook weer uit breiding. Zij het een tijdelijke, want zodra de leeftijd het toestaat zullen de nieuwelingen een ander adres krijgen. Het gaat om Demi, zij is moeder geworden van vier forse koters. Ik trof de trotse moeder, voor ons vertrek naar Malmedy, met haar kroost aan in de bijkeuken van de woning van Ad & Els. Ad had er een fraai nest voor getimmerd. 
Malmedy – We zaten op zondagavond op het balkon van ons vakantiehuis. De avond was zwoel. We waren wat loom van de lange wandeling, gevolgd door een copieuze maaltijd die rijkelijk was voorzien van spirituele dranken. We kwamen er door in een contemplatieve stemming. Het hogere en het diepere van het leven werd door ons op de weegschaal van onze gedachten geplaatst. Het was een diepe avond. Wij hebben nu eenmaal de gave om over heel veel onderwerpen te kunnen meepraten. Er is maar weinig waarover wij geen mening hebben.
Malmedy – Een groepsfoto lijkt zo simpel. Vraag iedereen op een bepaalde plek samen en vraag ze naar de camera te kijken. Een druk op de knop van de tijdontspanner en voilà tien seconden later heb je de prent. Met volwassenen is dat al een hele opgave, maar met kleine kinderen is het een fikse toer. Een geslaagde groepsfoto is dan een toeval. Jo & Annie hebben nu zeven achterkleinkinderen. Die zijn maar zelden bij elkaar. Op de familiedag in Malmedy was het bijna gelukt. Slechts Eva was afwezig. Ze was met haar ouders op vakantie. De overige zes waren er echter wel.
Helmond – Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen en het goede nieuws vertellen: Jolijn is geslaagd. Zij is nu de trotse bezitster van een atheneumdiploma. Gisteren tussen vijf en zeven uur werden de gezakte leerlingen gebeld. Als je geen telefoontje kreeg, betekende dat dat je geslaagd was. Jolijn bleef twee uur lang in de buurt van de telefoon. Overbodig want iedereen in haar omgeving was er van overtuigd dat ze zou zijn geslaagd. Jolijn eigenlijk ook wel, maar je weet maar nooit. Toen de klok van de kerk zeven slagen sloeg, sprong Jolijn een gat in de lucht. ”Ik heb m’n atheneumdiploma” juichte ze. Ook wij sprongen op en feliciteerden haar. Een mooie prestatie. 
Delft – Martiene heeft iets met getallen. Dat is direct duidelijk als je op
Helmond – Zodra er een nieuwe telg in de familie is, komen de foto- en filmtoestellen weer te voorschijn. Ze worden daarna ook nooit meer opgeborgen. Er is immers steeds weer iets nieuws te fotograferen. Benthe heeft zelfs haar eigen site met foto's. Ook haar zusje Sietske moet natuurlijk op het web. Saskia mailde dat er een site komt waarop haar dochters samen kunnen pronken. Intussen hebben jullie natuurlijk al van onze jongste spruit kunnen genieten op deze site. Toen ik deze foto maakte keek ik naar drie dochters, twee moeders, twee kleinkinderen en een achterkleinkind. Want je begint als dochter en dat blijf je altijd. Wat er ook gebeurt, je blijft dochter. Maar dat het daar niet bij blijft, bewijst deze foto. En dan heb ik het nog niet over tante, nicht en al die andere namen die we in de loop van ons leven vergaren. Want het geldt natuurlijk ook voor zoons en vaders. 
Sydney – Het Australische artsenverbond (AMA) adviseert om vet voedsel extra te belasten. Onderzoek van het AMA toont aan dat bijna 60 procent van de Australiërs te zwaar is. Dat is ruim twee keer zo veel als in 1980. AMA-voorzitter Mukesh Haikerwal verklaarde dat de extra belasting, op voedingsmiddelen met een hoog vet- of suikergehalte, een van de voorstellen is om zwaarlijvigheid tegen te gaan. ”Het gaat niet om het geld”, zegt Haikerwal, ”het gaat er om de mensen bewust te maken van de inhoud van het voedsel.”
Utrecht – Zoals bekend bestaat Douwe Egberts dit jaar 250 jaar. Ze vieren dit jubileum op heel diverse manieren. Met een open dag, met speciale koffie en met de uitgave van speciale kopjes. Ik was zeer verrast toen men mij aanbod een ODD-kopje te ontwerpen en te vervaardigen. Ik toog aan de slag en bedacht een kopje waarop in verschillende kleuren de letters ODD voorkwamen en bovendien de url van dit dagboek. Ik beschilderde het kopje zelf en liet het prototype in de bekwame handen van de mensen van Douwe Egberts achter. Het resultaat toon ik u hier. Het is een fraai ODD-kopje dat zeer geschikt is voor het drinken van een kopje Senseo. 
Doddington – Het is warm en je hebt trek in een heerlijk koel biertje. Maar tegelijkertijd is met zo'n warme temperatuur een ijsje ook niet te versmaden. In Groot-Brittannië hoef je niet meer te kiezen. Als bier en ijs je doen watertanden, is de nieuwste ijssoort een echte aanrader. Bierijs heet het. Je moet ervoor naar Groot-Brittannië. Het speciale ijs is daar overigens ook alleen te koop in supermarkten en specialiteitenwinkels in Newcastle en Northumberland.
Helmond – Onlangs kreeg ik een mailtje van mijn doorgaans vrolijke nichtje Maartje. Dit bericht viel echter direct op door de sombere toon. Ze sprak namens haar moeder van ’grote zorgen’. De adem stokte toen ik het las. Wat zou er aan de hand zijn? Ik zag Els in gedachten op haar royale bank zitten, het hoofd in de handen, de schouders nog licht schokkend. ”Mail jij het maar Maartje. Ik kan het niet. Ik ben nog niet over de schok heen”,hoorde ik haar in gedachten onthuts stamelen tegen haar dochter. Wat nu is het geval? Els had zojuist nietsvermoedend de computer aangezet om het laatste nieuws van ODD te lezen. Onder het kopje ’Petje af voor de Brabantse dorst’ had zij een foto van haar man zien staan. Een vrolijk kijkende Ad, tijdens de carnaval gefotografeerd. Onmiddellijk ontstond bij Els de vrees dat de lezers van onze veelgelezen site hierdoor op het verkeerde been zouden worden gezet. Bij Els ontstond de vrees dat haar hardwerkende echtgenoot nu als zatlap over de wereld ging. Het zijn haar eigen woorden en ik schrijf het hier met grote tegenzin. Die veronderstelling was bij mij niet opgekomen. Ook Maartje deelde die mening niet. Zij vond dat de foto wel meeviel. Voordat Maartje naar de computer snelde om mij deze mededeling te doen, riep Els haar nog na;”Schrijf maar dat hij ook erg veel koffie drinkt. Hij werkt niet voor niets in de Randstad. Al moet hij dat als Brabander natuurlijk wel stiekem doen”. Hij moet aan zijn reputatie denken. Één opmerking kwam wel hard bij mij aan. Over de foto merkte Maartje op: ”Jammer dat die zo slecht vrijstaand is gemaakt.”. Kijk dat hakt erin. Dat komt aan. Nu stokte mijn adem ook even. Ik ben direct op zoek gegaan naar een foto van Ad, zodat ik kan laten zien dat vrijmaken mij wel lukt. Alleen ik kon er geen vinden met een koffiekopje. Dat was te veel gevraagd.
Delft – Wordt het een jongen of wordt het een meisje? Dat is een vraag die aanstaande ouders vaak horen. En inderdaad behoeft de uitkomst van die vraag tegenwoordig niet geheim te zijn. Ouders kunnen het weten. Of ze het ook doorvertellen is natuurlijk vraag twee. Mocht jullie nu een ontwijkend antwoord krijgen van de aanstaande ouders en toch graag weten wat het wordt, dan heb ik een tip.
Delft – Het was een verrukkelijke dag. Een stralende zon en een heel klein briesje. Prima weer voor een proefje. Hoeveel vlees heb je per persoon nodig voor een barbecue? Dat was de vraag. Ik dacht dat een biefstuk, een hamburger, een kotelet en een spies voldoende zou zijn. Aangevuld met allerlei extraatjes. Corien dacht dat er tenminste vijf stukken vlees nodig zouden zijn. We namen dus de proef op de som. Een biefstuk, een hamburger, een kotelet en een spies met varkensvlees en eentje met kippenvlees. Daarbij een flesje Château Neuf du Pape en nog wat andere trimmings. Ik kreeg gelijk, maar had ook ongelijk. Ik at namelijk al mijn vlees op, maar ook de halve biefstuk van Corien. Dus wij zorgen er voor dat iedereen op de barbecue in Malmedy tenminste vijf stukken vlees heeft. Wat de tantes niet eten komt ook nog wel op. 
Helmond – Voor een lekker pintje bier hoef je in Brabant niet te wachten tot carnaval. Met een ‘eigen’ bierbrouwerij zo dicht in de buurt, ontbreekt het de echte Brabander nooit aan een vers pintje gerstennat. Want een dorstige Brabander bestaat eigenlijk niet. Een echte Brabander heeft altijd wel een paar gele rakkers bij de hand. ”We gaan eens lekker proeven,” klinkt het dan al snel. Ad is zo’n echte Brabander. Bij hem kom je niet om van de dorst. Deze foto werd gemaakt toen we met z’n allen met carnaval naar de optocht stonden te kijken. Normaal draagt Ad geen pet. En ook de kiel laat hij de rest van het jaar in de kast hangen. Het flesje heeft echter niets met carnaval te maken. Dat is toeval.
Vught – Op Hemelvaartsdag waren wij, met andere familieleden en vrienden, te gast bij Rianne & Jerry. Er was daar veel te vieren. Het was de verjaardag van mamma Rianne. Zij werd 25 jaar. Dan was er het nieuwe huis en natuurlijk last but not least de geboorte van hun zoon Jonah. We zagen daar dat het moeder Rianne en zoon Jonah uitstekend gaat. Hij komt steeds meer aan en dat was te zien. Hij woog al ruim vier kilo. 
Helmond – Ik meldde het al eens eerder. De honden van Els & Ad nodigen uit tot een wandeling. Meestal laat Els de dieren zelf uit. Ze is gek op de vaste wandeling door de bossen. Maar soms moet ze verstek laten gaan. Dat moet ze bijvoorbeeld werken. Maar geen nood haar kinderen staan te popelen om het uitlaten over te nemen. Onlangs was het weer zo ver. Maartje en Marlotte gingen met de honden op pad. Op weg naar de prachtige bossen van Stiphout, moet je door een park. Els houdt de honden daar altijd nog even aangelijnd. Dat bleek een verstandige keus. De beide zussen gunden de honden al eerder hun vrijheid. De dieren begonnen uitgelaten te rennen. In het water van het park vlak bij de oever was het nest van een waterhoentje. Hoe het gebeurd is, is achteraf moeilijk te reconstrueren, maar voor de dames het wisten, had een van de honden een klein waterhoentje in de bek. Maartje kwam meteen in actie en bevrijdde het diertje onmiddellijk uit zijn benarde positie. Het waterkipje was flink geschrokken en bibber in haar hand. De zussen reden er mee naar de dierenarts. Die constateerde geen blijvend letsel. Slechts een heftig geschrokken vogeltje. Het diertje bibberde net iets meer dan de zussen. Nadat hij in een schoenendoos was bekomen van zijn hondenavontuur, brachten Marlotte en Maartje geassisteerd door Els en Corien het vogeltje terug naar het water. Daar wachtte de moederhen al op zijn terugkomst. 
Helmond – Zoals ik al eerder schreef is eetcafé Zeezicht erg populair bij de leden van onze familie. Het is er gezellig en de maaltijden zijn uitstekend. Monique & Adrie komen er natuurlijk het meest. Monique weet er dan ook uitstekend de weg. Bij een van onze laatste bezoeken nam ze Els en Corien mee op een rondleiding door de keuken. Ik weet niet of Martijn het net zo leuk vond als de dames. Je kan misschien nog beter bezocht worden door de Smaakpolitie dan door een paar uitbundige tantes. Bovendien was het aan het begin van de avond. Dan loopt de zaak vol met eters en is het spitsuur in de keuken.
Helmond – Het gaat prima Sietske en haar mams. We zijn er zaterdag weer even langs geweest. Corien & ik waren in het dorp, omdat we zoals jullie hebben gelezen met Els & Ad naar Malmedy zijn geweest. Natuurlijk gingen we ook nog even langs bij onze jongste kleindochter. Ze sliep heerlijk in de box toen we arriveerden. Saskia was even met de auto naar de stad. Je ziet het gaat met haar dus ook al weer tip top. De foto hierbij is gemaakt op de geboortedag van Sietske.
Eindhoven – “Wat zal ik nu eens aandoen vandaag?” is een vraag die iedere vrouw zich van tijd tot tijd stelt. Het doet er niet toe of je nu jong of oud bent, elke dag opnieuw moet die keus weer worden gemaakt. Vrouwen die een uniformberoep hebben gekozen, kennen dat probleem niet. Elk dag trekken zijn weer hetzelfde kloffie aan. Het is politieblauw, legergroen, brandweerrood of verpleegsterwit. Makkelijk is dat. Kinderen hebben tot een zekere leeftijd het zelfde voordeel. Mamma kiest de kleren uit en trekt ze aan of legt te klaar. De keus moet soms heel zorgvuldig gemaakt worden. ”Niet alles staat haar,” hoor je dan. Voor Dieuwertje gaat dat niet op. Haar staat alles. 
Malmedy – De Belgen weten wat lekker eten is. Dat hebben we afgelopen vrijdag wel weer ontdekt. Er was op een plein in het knusse centrum van de Ardennenplaats een markt met allerlei lokale producten. Een in harde worsten gespecialiseerde slager had zijn waren ook uitgestald. Er was een worst bij die was vervaardigd van ‘Sanglier’, gelukkig overigens niet ‘vieux’. Els en Corien maakten ons attent op hun ontdekking en wij schaften een worst aan. We namen verder ook nog heerlijk hooggegist Belgisch bier en gemarineerde olijven mee naar Helmond. Zo konden we ’s avonds alvast een beetje in de vakantiestemming komen.
Room with a view in New York
6 maanden geleden
Posts
