Gagel Veldhoven – Vlak bij Veldhoven zomaar tussen de landbouwgebieden liggen een paar vennen: de Vlasroot. In die omgeving hebben we afgelopen zondagmiddag een wandeling gemaakt met Saskia en de kinderen. Nienke en Dieuwertje mochten met de digitale fototoestelletjes van Corien & mij onderweg foto’s maken. Het werd een mysterieuze tocht door een prachtig herfstlandschap. Tijdens de wandeling ontdekten we zaken die heel wat vragen opleverden. Waarom zijn hier vennen? Waarom zijn er geen akkers? Waarom zakt het water niet weg? Langs het water staat een sterk geurend kruid. Wat is dat? Gelukkig had Nienke met haar klasgenootjes o.l.v een leerkracht en wat moeders hier onlangs een wandeltocht gemaakt en kon zij antwoord geven op al onze vragen. Ze had tijdens die wandeltocht goed opgelet. “Het begint in de ijstijd”, vertelde ze en ze maakte een wijds gebaar over het water. “Het gebied was hier toen bedekt met zand, maar omdat het landschap heel open was, had de wind vrij spel”, gaat ze meteen verder. “Ik begrijp het al”, zei Corien, “het zand werd weggeblazen”. “Helemaal goed, oma”, beaamde Nienke, “daardoor kwam de lemen ondergrond vrij te liggen”. ‘Maar waar komt dan het water vandaan?”, vroeg ik mijn kleindochter. Nienke glimlachte. Ze vond het een goede vraag. “Het weggeblazen zand had heuvels gevormd. Het ven vulde zich met regenwater dat niet meer wegzakte door de nieuwe bodem”, legde ze geduldig uit. Gewapend met deze nieuwe kennis wandelden we het ven rond. Nienke en Dieuwertje namen om de beurt foto’s. Van de paddenstoelen, de door de herfst rood gekleurde bomen en van ons. De foto van Corien en Emma maakte Nienke en de tweede foto is gemaakt door Dieuwertje. Helemaal op het eind van de wandeling had ik nog een vraag:“Weet je wat dat sterk ruikende kruid langs het water is?” Ik behoefde het antwoord niet te geven, want ook dat was bekend”: “Het is Gagel”.