”Non non non” Courtils – Er staan al heel wat stukjes op ODD die als onderwerp ‘de markt’ hebben. Corien heeft – zoals inmiddels bekend is – een voorliefde voor de markt. “Ik lees in de damesbladen vaak iets over de gezellige Franse marktjes. Ik wil er daarom ook wel eens eentje bezoeken”, vertelde ze zaterdagmorgen aan het ontbijt. We reden dus korte tijd later naar Avranches om de weekmarkt te bezoeken. We gingen vroeg weg, want we wilden natuurlijk op tijd terug zijn om onze nationale elf te zien winnen van Japan. Het spetterde ’s morgens een beetje, maar voor een bezoek aan een markt is dat geen bezwaar. De markt van Avranches vind je niet alleen op het marktplein, maar ook in de smalle straatjes daar naartoe. Het zijn vooral kleine kraampjes met heerlijke verse spullen. Ik maakte een keus uit een rijke hoeveelheid verschillende kaasjes. De vrouw achter de kraam waar ik mijn keus maakte, legde mij geduldig uit welke ik vandaag al kon eten en welke ik nog een paar dagen moest laten rijpen. “En natuurlijk niet in de koelkast zetten”, zei ze er nadrukkelijk bij toen ze mij de tas met de kaasjes overhandigde. Corien & Nellie kochten tomatenplanten voor de tuin thuis. Geen gewone, maar ‘zwarte tomaten’. We raakten ook in een gesprek met mensen die T-shirts verkochten met daarop de afbeelding van een meneer en een korte tekst. Voor acht euro mocht je er een hebben. Voordat ik mijn portemonnee pakte, wilde ik weten, wie ik hier mee steunde. Een politieke partij? “Non non non”, riepen ze. Een sekte? “Non non non”. Artsen zonder grenzen? “Non non non”. Een dieetgoeroe? “Non non non”. Twee dames begonnen nu een klein toneelstukje op te voeren. Ze knikten en bogen en hieven hun handen naar de hemel. Daarbij prevelden ze steeds “merci”. Nu snapte ik het. “Jullie zijn Jehova’s getuigen”, riep ik. “Non non non”, riepen ze nu radeloos. Ik gaf het shirt weer terug, want voor je het weet koop je een shirt van de plaatselijke dierenpartij. En ik loop niet graag voor gek.