Naar het bordeel Marmaris – Op een marmeren tegel in het plaveisel van een antieke straat in Efese staat het bovenlijf van een vrouw en een voet gekrast. De voet staat in de richting van wat waarschijnlijk het bordeel was. De gids wees ons het huis en vertelde dat het waarschijnlijk een stedelijk bordeel was. Niet alleen om dat het een huis was met een aantal kleine kamertjes, maar ook omdat er erotische tekeningen op de muren zijn aangetroffen. Een mooi verhaal voor de toeristen. Maar na enig doorvragen, moest hij toegeven dat er eigenlijk geen enkele reden was om aan te nemen dat het bordeel was. In de Romeinse tijd was er geen enkele aanleiding om geheimzinnig te doen over een bordeel. Corien & ik zagen ze ooit ook eerder in Pompei. Het hoorde er in de Romeinse tijd net zo bij als de slager en de bakker. Het verhaal over de tegel past eigenlijk veel meer in de preutse negentiende eeuw toen Efese door de Oostenrijkers werd opgegraven. Toen ik dat opperde, gaf Hakan toe dat het mogelijk gewoon bediendekamers waren geweest van een gewoon huis. “Er zijn mensen die dat denken”, zei hij aarzelend. “Ik zal het niet verder vertellen”, beloofde ik