“Kennen jullie elkaar?” Marmaris – Ik vertelde gisteren al iets over ons boottochtje over de rivier de Dalyan Çayi. We waren niet naar deze rivier gekomen om schildpadden te zien. Dat was slechts een bonus. We wilden de koningsgraven zien. In de Oudheid vormde deze rivier de grens tussen het grondgebied van de Cariërs en de Lyciërs. Ik weet weinig van deze volken alleen dat ze sterk door de Griekse cultuur zijn beïnvloed. Er is niet veel meer van deze volken te vinden. Alleen de graven die ze hebben uitgehouwen in de rotsen hebben de tand des tijd doorstaan. Ze zijn het beste te zien vanaf het water. We reden daarom naar het vissersplaatjes Dalyan. De vissers hebben hun boten bijna allemaal laten ombouwen tot rondvaartboten. Ze zijn vissers van mensen geworden. Dat levert kennelijk meer op. Banken aan de zijkant van de vissersboot, een koelkast met drank in het midden en klaar is Kees. De lokale bevolking heeft goed ingespeeld op de aantrekkingskracht van de ruines. Als wij aanboord gaan, stapt ook meteen fotograaf aanboord. Hij maakt een fotografische souvenir van onze trip. “Kennen jullie elkaar?”, vraagt hij. Als we toegeven een stel te zijn, vraagt hij ons dichter bij elkaar te gaan zitten en maakt een foto. De kapitein vaart intussen door de rivier naar de graven. Waarom ze koningsgraven heten weet hij niet. Er liggen volgens hem geen koningen begraven. “Alleen rijke mensen”, denkt hij. Hij brengt zijn boot tot stilstand bij de graven. We kunnen de graven goed zien. In de steile rotswand hebben de Cariërs in een stijl die erg lijkt op die van de Lyciërs enkele schitterende grafmonumenten uitgehouwen, die eruitzien als Griekse tempelgevels. Wij varen daarna weer door. De fotograaf stapt over op een andere boot. Hij heeft iedereen op deze boot nu wel gehad. Als we aan het eind van de dag terugkomen heeft hij de foto klaar. Hij staat nu op het bureau in de hotel kamer.