Een wetenschappelijke draai Delft - Eerder dit jaar bezochten Corien & ik Northampton in the East Midlands. In het centrum van de stad vind je Abington Street. De straat hoort bij het voetgangersgebied waar het winkelend publiek zich op weg naar koopjes van winkel naar winkel spoedt. Tot het meubilair van de straat hoort een groot aantal ronde banken. Hierop zitten de echtgenoten en zonen in de zon achtergelaten door vrouw of moeder. Ook ik zat daar te genieten van de warme zonnestralen. Mijn ogen dichtgeknepen tegen de felle zon. Tussen mij oogleden door zag ik twee reusachtige kromme stalen figuren glimmen. Bovenop de bogen zag ik mensen in een triomfantelijke houding er bijna vanaf spatten. Een nogal opvallend en groot kunstwerk voor een voetgangersgebied. Als je er omheen loopt, lijkt het net of het beweegt. En van een afstand lijkt het beeld op een reusachtige DNA-structuur. Na onderzoek bleek dat te kloppen en kreeg het kunstwerk een wetenschappelijke draai. Op een inscriptie in een metalen plaat op de grond las ik dat het beeld hier is geplaatst ter ere van een beroemde zoon van Northampton: Sir Francis Harry Compton Crick. Het zes meter hoge beeld van kunstenares Lucy Glendinning is hier in 2005, een jaar na de dood van Crick, geplaatst. Deze onderzoeker ontdekte in 1953 samen met de Amerikaanse wetenschapper James Watson de structuur van DNA en in 1962 kregen de mannen de Nobelprijs voor hun wetenschappelijke werk. Terwijl ik naar de sculptuur sta te kijken, komt Corien uit de winkel. Ze toont me haar aankopen en ik zeg wijzend op het kunstwerk: “Dat is een DNA-structuur”. “Dat zie ik”, zegt ze. Want iedereen weet nu dat het molecuul bestaat uit een soort wenteltrap van twee om elkaar heen draaiende spiralen. Omdat in 1953 te zien was meer visie nodig. Het zes meter hoog glimmende kunstwerk is dan ook dik verdiend.